30 Απρ 2009

Ερωτήσεις λεσβιακού ζευγαριού προς το ΕΔΑΔ αρ. 40183/07

Δύο ερωτήσεις λεσβιακού ζευγαριού προς το Ευρ. Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΔ, κοινή φορολογική δήλωση του ζευγαριού των λεσβιών που τέλεσαν πολιτικό γάμο στην Τήλο

Ένα λεσβιακό ζευγάρι πριν μερικά χρόνια τέλεσε πολιτικό γάμο στη Γαλλία. Ο νόμος του πολιτικού γάμου εκεί επίσης δεν διευκρινίζει το φύλο των μελλονύμφων και το λεσβιακό ζευγάρι πέρασε από όλες τις διαβαθμήσεις των γαλλικών δικαστηρίων.

Το ΛεΠΑΤ ζευγάρι θεωρώντας δεδομένη την διάκριση που δέχεται, προχωρά σήμερα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΕΔΑΔ και ρωτά:

Ερώτηση πρώτη:
Με βάση την νομολογία του Δικαστηρίου, είναι εφαρμόσιμα τα άρθρα 12 και 14 της ΕΣΔΑ στην παρούσα υπόθεση; Σε περίπτωση θετικής απόκρισης, οι προσφεύγουσες-ντες είναι θύματα λόγω του "φύλου" τους ή λόγω "άλλης κατάστασης", κατά την έννοια του άρθρου 14;

Ερώτηση δεύτερη:
Με βάση τη νομολογία του Δικαστηρίου, οι προσφεύγουσες-ντες είναι θύματα παραβίασης της ιδιωτικής και οικογενειακής τους ζωής κατά την έννοια του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ, λόγω του "φύλου" τους ή λόγω "άλλης κατάστασης", κατά την έννοια του άρθρου 14;

Το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ αναφέρεται στο δικαίωμα του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.
Το άρθρο 12 της ΕΣΔΑ αναφέρεται στο Προσωπικό δικαίωμα τέλεσης γάμου.
Το άρθρο 14 της ΕΣΔΑ αναφέρεται στην απαγόρευση διακρίσεων λόγω φύλου ή άλλης κατάστασης (η άλλη κατάσταση εννοεί και τον σεξουαλικό προσανατολισμό).

Το 5ο Τμήμα ουσιαστικά εκλαμβάνει ως δεδομένη την παραβίαση δικαιώματος στο πολιτικό γάμο του ΛεΠΑΤ ζευγραιού και απλώς ρωτά τον Ανώτερο Ολομελειακό Σσχηματισμό για το ποια νομική τεκμηρίωση από τις παραπάνω θα επιλέξει, όπως οφείλει.

Η υπόθεση είναι σχεδόν πανομοιότυπη με αυτήν των ΛεΠΑΤ ζευγαριών που τέλεσαν πολιτικό γάμο στην Τήλο.

Το πρωτοδικείο της Ρόδου δεν έχει εκδώσει ακόμη απόφαση για τα ζευγάρια που τέλεσαν γάμο στην Τήλο. Η εφορία δέχτηκε την κοινή φορολογική δήλωση που κατέθεσε το ζευγάρι των λεσβιών.


Από το 1948 η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει προστατεύσει μια σειρά δικαιωμάτων έχοντάς τα αναγνωρίσει ως βασικά στοιχεία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τα άρθρα που αφορούν κυρίως την ερώτηση του λεσβιακού ζευγαριού αλλά και αυτά της Τήλου είναι τα: 2,3,7,12 με κυρίαρχο το 16. Το οποίο μιλά για το δικαίωμα στο γάμο στην γυναίκα και τον άνδρα και όχι απαραίτητα μεταξύ τους. Αναγνωρίζει το δικαίωμα και των δύο στο γάμο και μόνο.
Η χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαωμάτων της Ευρ. Ένωσης στο άρθρο 5 αναφέρεται σε συζύγους χωρίς αναφορά στο φύλο των συζύγων.
Η ερώτηση που κατέθεσε το λεσβιακό ζευγάρι της Γαλλίας, βρίσκεται στη γαλλική γλώσσα στο http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?item=17&portal=hbkm&action=html&highlight=&sessionid=22961659&skin=hudoc-cc-en. Ευαγγελία Βλάμη

29 Απρ 2009

Οι γυναίκες της Shirin Neshat

Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) παρουσιάζει την Shirin Neshat, "Women without Men".

Η έκθεση εγκαινιάστηκε στις 18 Μαρτίου 2009 και θα διαρκέσει έως τις 31 Μαΐου 2009.

Στην έκθεση παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα τo καινούργιο μνημειακό συνθετικό έργο της διεθνούς Ιρανής καλλιτέχνιδας Shirin Neshat, Γυναίκες δίχως Άνδρες, που ξεκίνησε το 2004 και ολοκληρώθηκε το 2008.

Το έργο είναι εμπνευσμένο από το ομότιτλο μυθιστόρημα της Iρανής συγγράφισσας Σαρνούς Παρσιπούρ, η δράση του οποίου τοποθετείται το 1953, χρονιά κατά την οποία εκδηλώνεται το πραξικόπημα εναντίον του δημοκρατικά εκλεγμένου πρωθυπουργού της χώρας Mohammad Mossadegh με σκοπό την επαναφορά του Σάχη στην εξουσία.

Αποτελείται από πέντε ταινίες μέσα από τις οποίες η καλλιτέχνις αφηγείται πέντε παράλληλες ιστορίες γυναικών που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα. Κοινό συνδετικό στοιχείο των πέντε γυναικείων χαρακτήρων και της αφηγηματικής δράσης, που εκτυλίσσεται σε μια ατμόσφαιρα μαγικού ρεαλισμού, είναι ο αγώνας τες για ελευθερία και επιβίωση μέσα σ’ ένα καθεστώς αυστηρών κανόνων, απαγορεύσεων και ενοχών σε σχέση με την κοινωνική συμπεριφορά και τον προσωπικό αυτοκαθορισμό των γυναικών.


Το πρώτο μέρος του κύκλου, με τίτλο Mahdokht, υπήρξε παραγγελία του ΕΜΣΤ για τη μεγάλη έκθεση "Διαπολιτισμοί" στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας του 2004, και ανήκει στις συλλογές του Μουσείου.

Στο πλαίσιο της έκθεσης πραγματοποιούνται τακτικές ξεναγήσεις για το κοινό καθέ Πέμπτη στις 19:00 και Κυριακή στις 12:00. Επίσης για οργανωμένα γκρουπ και άλλες ομάδες πραγματοποιούνται ειδικές ξεναγήσεις κατόπιν συνεννόησης. .

Διεύθυνση: Κτίριο Ωδείου Αθηνών: Βασ. Γεωργίου Β’ 17 -19 & Ρηγίλλης, Αθήνα (είσοδος επί της οδού Ρηγίλλης)

Γυναίκες με άνδρες είναι οι κυρίες της Shirin Neshat που μας δανείζουν τα μάτια τους.
Οι γυναίκες της έκθεσης μάς δείχνουν πως η διαπαιδαγώγηση των γυναικών είναι τόσο πατριαρχική, ετερο-κανονιστική και θρησκόληπτη που ακόμη κι όταν οι άνδρες δεν είναι φυσικά παρόντες, οι γυναίκες "αισθάνονται" την παρουσία τους παντού κάθε ώρα και στιγμή, υπαγορεύοντας την συμπεριφορά τες. Παράλληλα είδαμε πως "σκοτώνονται" τα όνειρα και η ελευθερία των γυναικών, πώς βιώνουν τις ενοχές με τις οποίες τις έχουν φορτώσει και πως μέσα από αυτές προσπαθούν να αυτοκαθοριστούν. Εξαιρετικήη μουσική της Susan Deyhim και η μελοποιημένη ποίηση του Πέρση μυστικού ποιητή του 13ου αιώνα Ρουμί Τζελαλάντιν. Ευαγγελία Βλάμη

Πώς απαντάς στον Αχμαντινεζάντ

Πώς απαντάς στον Αχμαντινετζάντ

Την προηγούμενη εβδομάδα ο Ιρανός πρόεδροςΑχμαντινετζάντ απευθύνθηκε στη Διάσκεψη κατά του Ρατσισμού με λόγο εμπρηστικό, διχαστικό και αντισημιτικό. Οι αντιδράσεις οξύτατες, από αποδοκιμασίες εντός της αίθουσας έως αποχωρήσεις Ευρωπαίων αντιπροσώπων. Εύλογο, λοιπόν, το ερώτημα: Πώς απαντά καμιά-νεις αποτελεσματικά στον λόγο που αρθρώνεται για να διχάσει;

Πώς αντιδρά στον πρωτόγονο αντισημιτισμό εκείνου που παρουσιάζεται ως ο Ζορό του Ισλάμ για να καρπωθεί τη συσσωρευμένη οργή του αραβικού κόσμου;

Υπάρχει κατ΄ αρχάς ο δρόμος της καταγγελίας. Θυμίζει καμιά-νεις στον Αχμαντινετζάντ τη δική του θεωρία και πράξη. Μιλά για το θεοκρατικό καθεστώς, τις διώξεις, τις διακρίσεις κατά των γυναικών, τα βασανιστήρια, τις εκατοντάδες εκτελέσεις, μεταξύ των οποίων και ανηλίκων, τις ποινές λιθοβολισμού, μαστίγωσης ή ακρωτηριασμού. *Α
Κυρίως, καταδικάζει απερίφραστα τις απειλές εξόντωσης ενός κράτους, εν προκειμένω του Ισραήλ. Εντούτοις, ο δρόμος αυτός δεν αρκεί. Αν μείνει καμιά-νεις εκεί, έχει ακολουθήσει την οδό Αχμαντινετζάντ. Έχει απαντήσει στην επιλεκτικότητα με επιλεκτικότητα. Έχει γίνει ο έτερος πόλος στο μοτίβο του αμοιβαίου αποκλεισμού που καταλήγει, όπως το γνωστό ψυχροπολεμικό ανέκδοτο, στην αδιέξοδη ρήση «ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τις μαύρες-τους μαύρους». Απάντηση στον εμπρηστικό ρατσιστικό λόγο αποτελεί κυρίως η έμπρακτη αποδόμησή του. Χρειάζεται δηλαδή να καταδειχθεί πώς ο λόγος του Αχμαντινετζάντ τρέφει τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία, πώς ετοιμάζει τις επόμενες γενιές του μίσους. Είναι όμως αμφίβολο αν αυτό επιτυγχάνεται με συμβολικές αποχωρήσεις. Η απάντηση πρέπει να δίνεται με τα μέσα εκείνα που ο Λόγος προσφέρει. Με την ενίσχυση του διεθνούς οπλοστασίου κατά του ρατσισμού. Με την ανυποχώρητη θέση ότι τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι απόλυτη αξία.

Η εκ Δυσμών αποχώρηση από τη Διάσκεψη μοιάζει με επίδειξη αγανάκτησης που εντέλει δεν πλήττει την-τον φορέα του διχαστικού λόγου. Εξάλλου, εκείνος ούτε στιγμή δεν άφησε να φανεί ότι επιδιώκει να διαλεχθεί.

Δυο επιπλέον παράμετροι υπεισέρχονται στην προβληματική αυτή.

Η πρώτη σχετίζεται με την καθημερινή πρακτική εκείνης-ου που φιλοδοξεί να απαντήσει στον εμπρηστικό λόγο της-του εκάστοτε Αχμαντινετζάντ.

Οφείλουν ο δικόςτης- του λόγος και η δικήτης- του πράξη να κοιτάζουν διαρκώς σε άλλη κατεύθυνση. Η δική της-του εσωτερική και εξωτερική πολιτική να είναι συμβατές με βασικές αρχές δικαιωμάτων. Η δεύτερη παράμετρος σχετίζεται αναπότρεπτα με το ερώτημα περί ελευθερίας της έκφρασης. Η απάντηση στον εμπρηστικό λόγο δεν μπορεί να είναι μια εκσυγχρονισμένη φίμωση της αντίθετης άποψης με όρους πολιτικής ορθότητας. Ειδάλλως, δεν πλήττεται ο Αχμαντινετζάντ αλλά εκείνες-οι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι που δεν ανέχονται τους συμψηφισμούς και την επιλεκτικότητα. Τα κύρια θύματα αυτής της σπειροειδούς αντιπαράθεσης είναι όσες-οι επιμένουν να διακρίνουν τις λεπτές αποχρώσεις πέραν των εύκολων αφορισμών. Όσες-οι για παράδειγμα εξεγείρονται με την άρνηση του Ολοκαυτώματος αλλά δεν εννοούν να πολεμούν τους αρνητές με εκπτώσεις σε επίπεδο θεμελιωδών δικαιωμάτων. Όσες-οι δηλαδή τιμούν την Ιστορία αρνούμενες-οι την εργαλειακή της χρήση, που καταλήγει με υπερβατικές αναγωγές να χρησιμοποιεί το φρικαλέο χτες για να δικαιολογήσει ένα αποτρόπαιο σήμερα. Με απλά λόγια, ζητείται λόγος ο οποίος- μνήμων των πληγών του παρελθόντος να αντανακλάται με ανυποχώρητη αμεροληψία στην πρακτική του παρόντος.



Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα Επιφυλλίδα 27.4.2009 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4513861
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας.
Α* Δεν ξεχνάμε τις αναγκαστικές διορθώσεις φύλου, τους λιθοβολισμούς και τους απαγχονισμούς επειδή δεν υπάρχουν λεσβίες ή γκέι στο Ιράν κατά την δήλωσή του Ιρανού προέδρου σε πανεπιστήμιο της Αμερικής. Ευαγγελία Βλάμη

28 Απρ 2009

Φάρμακο για τις ουλές

Νέα δραστική ουσία υπόσχεται εξάλειψη των ουλών

Λονδίνο: Ένα φάρμακο που έχει σχεδιαστεί να μειώνει τις ουλές μετά από χειρουργικές επεμβάσεις ή τραυματισμούς, παρουσιάζει υποσχόμενα αποτελέσματα στις προκαταρκτικές κλινικές μελέτες, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο The Lancet.
Η δραστική ουσία αβοτερμίνη δοκιμάστηκε σε υγιείς εθελόντριες-ες με ουλές που ετέθησαν υπό ιατρική παρακολούθηση για 12 μήνες.
Οι ουλές στις οποίες ενέθηκε η δραστική ουσία ήταν λιγότερο κόκκινες, φουσκωτές και ορατές, συγκριτικά με εκείνες που είχαν υποβληθεί σε αγωγή με εικονικό σκεύασμα.
Όπως αναφέρεται στο The Lancet, ήδη διενεργούνται κλινικές μελέτες και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πλην της Μ. Βρετανίας.
Η ανακάλυψη της ουσίας έγινε από επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ με επικεφαλής τον Δρ Μαρκ Φέργκουσον και στη συνέχεια η εταιρεία βιοτεχνολογίας Renovo ανέλαβε την περαιτέρω ανάπτυξη του σκευάσματος.

Ειδικότερα, οι ερευνήτριες-ες συγκρότησαν δείγμα εθελοντριών-ων που πήραν μέρος σε τρεις διαφορετικές μελέτες, κατά τις οποίες τις-τους έγιναν οι ίδιες ουλές πάχους 1 εκατοστού και στα δύο χέρια. Στην μια ουλή έγιναν ενέσεις με αβοτερμίνη και στην άλλη εικονική ένεση λίγο μετά την πρόκληση της ουλής και πάλι 24 ώρες αργότερα.
Οι γιατρίνες-οι κατέγραφαν την πορεία των ουλών και βαθμολογούσαν την ίαση σε μια κλίμακα 100 μονάδων, χωρίς να γνωρίζουν ποια ουλή αντιμετωπιζόταν με εικονική ένεση και ποια με ένεση αβοτερμίνης.
Οι έρευνες που έγιναν για την ασφάλεια και έδειξαν την καλύτερη δοσολογία για περισσότερα από 200 άτομα, διαπίστωσαν ότι οι ουλές που αντιμετωπίστηκαν με αβοτερμίνη είχαν την όψη σχεδόν φυσιολογικού δέρματος, συγκριτικά με τις ουλές που αντιμετωπίστηκαν με εικονικές ενέσεις.

Η αβοτερμίνη είναι το προϊόν πολυετούς έρευνας για τον εντοπισμό των ενεργών παραγόντων της δραστικής ουσίας, στην προκειμένη περίπτωση μια πρωτεΐνη-σηματοδότη του σώματος την TGF?3, που έχει ιδιότητες αντιμετώπισης των ουλών.
Οι επιστημόνισες-ες ήδη έχουν συγκροτήσει και δεύτερο δείγμα 350 ατόμων που υποβάλλονται σε διορθωτικές επεμβάσεις ουλών, όπου το σημάδι αφαιρείται και εφαρμόζεται τοπικά αβοτερμίνη στο ένα σημείο και εικονικό σκεύασμα στο άλλο άκρο της ουλής.
Αν τα αποτελέσματα επαναληφθούν, η θεραπεία μπορεί να βρει εφαρμογή στην πρώιμη αντιμετώπιση των ουλών μετά από τραυματισμό ή χειρουργική επέμβαση.
Αυτό πάντως που καταδεικνύεται από την μελέτη είναι ότι η αβοτερμίνη πρέπει να χορηγηθεί, ότι γίνεται συρραφή του τραύματος ή της τομής, ώστε αν το άτομο τραυματιστεί η δραστική ουσία να είναι εφαρμόσιμη εντός 48 ωρών από το συμβάν.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ορισμένα άτομα κάνουν εντονότερα σημάδια από άλλες-ους. Σ' αυτήν την περίπτωση η αβοτερμίνη συμβάλλει στην μετρίαση της ουλής, ενώ στα άτομα που κάνουν ήπια σημάδια καταλήγουμε να έχουμε ένα σχεδόν αόρατο σημάδι.

Το άρθρο το βρήκαμε στις 24.4.09 στο http://health.in.gr/news/article.asp?lngArticleID=155417. doctors.in.gr

Προφύλαξη χωρίς προκατάληψη

Προφυλαχθείτε χωρίς προκαταλήψεις

Εάν θέλετε μια άλλη μέθοδο ανδρικής αντισύλληψης εκτός από το προφυλακτικό και τη βαζεκτομή, ενταχθείτε σε μια κλινική πειραματική μελέτη.

Η ανακάλυψη και η χρήση του αντισυλληπτικού χαπιού για τις γυναίκες, κάπου στη δεκαετία του '60, αναμφίβολα έφερε επανάσταση στη σεξουαλικότητα γυναικών και ανδρών. Πρωτίστως γιατί οι γυναίκες μπορούσαν πλέον να “ασχοληθούν” με αυτή καθ'αυτή την ερωτική επαφή και την ηδονή, και όχι με τον φόβο μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης.
Οι άνδρες, επιπλέον, “έσπρωξαντην ίδια ευθύνη σε κάποιαν άλλη η οποία έπρεπε-πρέπει να θυμάται να παίρνει τα χάπια της και να προσέχει.
Η ανάγκη όμως γυναικών και ανδρών για καλύτερο έλεγχο *Α της αναπαραγωγικής τους ικανότητας έχει οδηγήσει σε εκτεταμένες έρευνες για τη δημιουργία ενός “ανδρικού” αντισυλληπτικού χαπιού.
Προς το παρόν καμία από αυτές δεν έχει οδηγήσει στη δημιουργία και κυκλοφορία ενός χαπιού ασφαλούς, εύχρηστου και αποτελεσματικού, αφήνοντάς μας με τις μόνες δύο απλές και αποτελεσματικές μεθόδους ανδρικής αντισύλληψης: το προφυλακτικό και τη βαζεκτομή.
Δημιουργία του προσωπικού γιατρού του βασιλιά Ερρίκου του 8ου για τις εξωσυζυγικές σχέσεις του μονάρχη, το ανδρικό προφυλακτικό *Β αποτελεί μέχρι σήμερα την απλούστερη και ευρύτερα χρησιμοποιούμενη μέθοδο αντισύλληψης. Απλό στη χρήση του, βρίσκεται παντού, είναι φτηνό, δεν απαιτεί συνταγή, δεν έχει επιπλοκές, προσφέρει προστασία και από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και μπορεί να χρησιμοποιηθεί από γυναίκες και άνδρες.
Πρέπει όμως να γνωρίζουμε ότι κάθε χρόνο 2 στις 100 γυναίκες που οι σύντροφοί τους χρησιμοποιούν πάντα σωστά προφυλακτικό θα μείνουν έγκυες, ενώ 15 στις 100 γυναίκες που οι σύντροφοί τους δεν χρησιμοποιούν πάντα σωστά προφυλακτικό θα μείνουν έγκυες.
Και λέγοντας “σωστά” εννοούμε: χρησιμοποιήστε το σωστό μέγεθος και τύπο -η προστασία αυξάνεται με τη χρήση σπερματοκτόνων αλοιφών-, τοποθετήστε το προφυλακτικό από τη σωστή πλευρά αφήνοντας ένα κενό στην κορυφή για το σπέρμα και βγάλτε τις φυσαλίδες αέρα που μπορεί να δημιουργηθούν κατά την τοποθέτηση -η τριβή σε εκείνα τα σημεία μπορεί να σπάσει το προφυλακτικό-, εάν παρουσιάζετε αλλεργία στο latex χρησιμοποιήστε προφυλακτικό από άλλο υλικό, πλαστικό π.χ., και βέβαια τοποθετήστε το προφυλακτικό πριν από την είσοδο στον κόλπο, όχι πριν από την εκσπερμάτιση. Η ένταση της στιγμής δεν είναι πάντα ο καλύτερος σύμβουλος.
Επίσης το προφυλακτικό βοηθά έναν άνδρα στον έλεγχο της εκσπερμάτισης και μερικές φορές και στον καλύτερο έλεγχο της στύσης.
Μην αφήνετε προκαταλήψεις, ταμπού και φόβους να ελέγχουν τη σεξουαλική σας ζωή και τη σεξουαλική σας υγεία.



Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 7.4.09 γραμένο από τον Πέτρο Δρεττά, χειρουργό ουρολόγο-ανδρολόγο http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=32886
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας.
Α*ανεπιθύμητων κυήσεων
Β* Το προφυλακτικό δημιουργήθηκε στην Αίγυπτο από έντερα ζώου.
Το χειρότερο όλων είναι ότι ενώ γιατρίνες-οι γνωρίζουν την ύπαρξη του γυναικείου προφυλακτικού, δεν κάνουν λόγο για αυτό. Η δυνατότητα του να το φορά η γυναίκα της δίνει προστασία που δεν την εξαρτά από την προαίρεση του συντρόφου. Ευαγγελία Βλάμη

Η κρίση των πλουσίων

Η κρίση των πλουσίων

Oι μεγαλύτερες διεθνείς Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (μεταξύ τους, Διεθνής Αμνηστία, Greenpeace, Οxfam, Σώστε τα Παιδιά, ΑctionΑid) παρενέβησαν δημοσίως προς τις ηγέτιδες-τους ηγέτες της συνόδου G20 λέγοντας τα αυτονόητα: οι κυβερνήσεις χρεώνουν τους φορολογουμένες-ους με αδιανόητα ποσά για να καλύψουν τις τράπεζες και να "διορθώσουν" τα αποτελέσματα της απληστίας και μιας στρεβλής ανάπτυξης με συγκεκριμένο ιδεολογικό πρόσημο. Ωστόσο η καταστροφή στις πλούσιες χώρες ωχριά μπροστά σε αυτό που συμβαίνει στις φτωχότερες: εκατοντάδες εκατομμύρια απώλειες θέσεων εργασίας, άνθρωποι που προστίθενται στα θύματα της κρίσης των τροφίμων. Η παγκόσμια ασφάλεια απειλείται από κοινωνικές εντάσεις και συγκρούσεις. Η καταστολή και η βία που είδαμε πέρυσι ως αντίδραση στις διαμαρτυρίες για τα τρόφιμα θα πολλαπλασιαστούν. Και σε ό,τι αφορά το περιβάλλον, οι προοπτικές για μια παγκόσμια συμφωνία στην Κοπεγχάγη μειώνονται, μόλις 100 μήνες πριν από τη διορία που οι ίδιες-οι έχουμε θέσει για να μειώσουμε τις εκπομπές άνθρακα.

Η σταθεροποίηση της παγκόσμιας οικονομίας δεν είναι λοιπόν παρά μια βραχυπρόθεσμη προτεραιότητα. Η ουσιαστική πλανητική ατζέντα αφορά την προστασία του περιβάλλοντος και τα θεμελιώδη δικαιώματα στην τροφή, την εκπαίδευση, την ασφάλεια, την υγεία, τη βιώσιμη ανάπτυξη. Η λογοδοσία κυβερνήσεων και επιχειρήσεων, οι φορολογικοί παράδεισοι και η διαφθορά δεν είναι έξω από αυτή την ατζέντα. Ο τρόπος λειτουργίας της Παγκόσμιας Τράπεζας και οι ρήτρες δανείων του ΔΝΤ, που απαιτεί από τις φτωχές χώρες να περικόψουν βασικές υπηρεσίες προς τους πολίτισσες-ες τους, δεν είναι έξω από αυτή την ατζέντα. Άρα, η οικονομία δεν μπορεί να λειτουργεί όπως πριν. Ο ΟΗΕ ζήτησε να διοχετευθεί στις αναπτυσσόμενες χώρες το 1% όλων των πακέτων ανόρθωσης της οικονομίας για επενδύσεις στην κοινωνική προστασία, τις υποδομές, τη γεωργία και στον ανθρώπινο παράγοντα. Αυτή είναι η μόνη εγγύηση απέναντι στην καταβαράθρωση στη χειρότερη φτώχεια και τα υπέρογκα χρέη.

Εκατόν σαράντα δισ. δολάρια ετησίως προς τις αναπτυσσόμενες χώρες θα επισπεύσουν τη στροφή προς την καθαρή τεχνολογία, θα μειώσουν την καταστροφή των τροπικών δασών και θα βοηθήσουν τις φτωχές κοινότητες να προσαρμοστούν στις κλιματικές αλλαγές. Τα ποσά μοιάζουν τεράστια. Είναι όμως μικρό κλάσμα των χρημάτων που δίνονται στις τράπεζες. Άρα, το κόστος δεν αποτελεί δικαιολογία.

Αν οι πολίτισσες-ες των ανεπτυγμένων χωρών οργιζόμαστε για την κρίση που καλούμαστε να επωμιστούμε, τι να πουν οι άνθρωποι του Τρίτου Κόσμου για τη δική μας κρίση που ρημάζει τις ζωές τους;

ΥΓ: Η ΑctionΑid Ελλάς διαμαρτυρήθηκε για σχόλιο (23 Μαρτίου) σχετικό με τις αναδοχές παιδιών από τον Τρίτο Κόσμο, για το οποίο θεώρησε πως την αφορούσε. Όπως όμως προκύπτει από μια απλή σύγκριση της ελληνικής και της διεθνούς ιστοσελίδας της οργάνωσης που μιλούν για αναδοχή και χορηγία παιδιού (child sponsorship) αντίστοιχα, οι πληροφορίες δεν αφορούν τη συγκεκριμένη ΜΚΟ. Στο συγκεκριμένο ζήτημα είναι όμοια η δράση ελληνικού γραφείου και διεθνούς οργάνωσης. Αυτά, προς άρση παρερμηνειών και παρεξηγήσεων.

Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα Επιφυλλίδα στις 6.4.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4510608.
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου

Δεν θα γίνεις Ελληνίδα ποτέ(;)

Δεν θα γίνεις Ελληνίδα-νας ποτέ (;)

Το γηπεδικής έμπνευσης σύνθημα έχει αρθρωθεί από χείλη “επιφανών” συμπολιτριών-ων μας, υποστηρίζεται από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό από την πρακτική του κράτους στο πεδίο της ιθαγένειας.

Πολύ βαθιές οι ρίζες του συνθήματος, μπορούν να αναζητηθούν στη διαδικασία συγκρότησης του ελληνικού κράτους. Κατά τον 19ο αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού, τα πρώτα 90 χρόνια εθνικού βίου, Έλληνας γινόσουν. Κατά τα επόμενα 90 χρόνια και έως σήμερα, Έλληνας γεννιέσαι (Χρ. Κουλούρη). Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι ήρθε η εποχή να επανεξετάσουμε ένα θέμα-κλειδί για την ίδια τη συνοχή και τον ταυτοτικό προσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας. Οι συνθήκες πιο ώριμες και πιεστικές από ποτέ δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον χαρακτήρα του ελληνικού έθνους-κράτους. Η Ελλάδα, χώρα υποδοχής μεταναστριών-ων και σύγχρονο κράτος δικαίου, καλείται να δει θαρραλέα το ζήτημα της ιθαγένειας. Καλείται να αναζητήσει τρόπους ουσιαστικής ένταξης των νέων συγκατοίκων μας στην πολιτική κοινότητα. Καλείται να προλάβει έναν κάθετο στεγανό αποκλεισμό που σε εποχές ταχειών ανακατατάξεων αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα. Καλείται να αξιοποιήσει το νέο δυναμικό της, όχι μόνο ως εργατικά χέρια, αλλά και ως μέσο ανανέωσης και εμπλουτισμού θεσμικών λειτουργιών αντιπροσώπευσης. Με άλλα λόγια, καλείται να περάσει στην επόμενη φάση, μια φάση κατά την οποία Ελληνίδα-ας και γεννιέσαι και γίνεσαι. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η πρόταση για την υιοθέτηση ενός νέου σύγχρονου Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας που κατέθεσε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου. Στην πρόταση αυτή, ο κανόνας του αίματος ηπιούται χωρίς να χάνει τον κυρίαρχο ρόλο του. Προβλέπεται κτήση ιθαγένειας για τα παιδιά αλλοδαπών που γεννιούνται στην Ελλάδα, προαιρετική για τη δεύτερη γενιά μεταναστών και αυτόματη για την τρίτη. Η Πολιτεία υποχρεώνεται να αιτιολογεί τυχόν απορριπτική απάντηση σε αίτημα για κτήση ιθαγένειας. Προϋπόθεση της αίτησης πολιτογράφησης ορίζονται τα πέντε χρόνια προηγούμενης παραμονής της αλλοδαπής-ου στην Ελλάδα. Οι περιπτώσεις εξαιρετικής πολιτογράφησης εξορθολογίζονται και συνδέονται με την απόδειξη ισχυρών δεσμών με τη χώρα. Επιπλέον, προτείνεται η κατάργηση κάθε ενδεχόμενου αναγκαστικής αποβολής ιθαγένειας, μέσου τιμωρητικού σε ανώμαλες πολιτικές περιόδους που δεν αρμόζει σε δημοκρατική Πολιτεία. Η διαδικασία προώθησης του ζητήματος θα είναι ενδεχομένως μακρά. Η κατ΄ αρχήν θετική ανταπόκριση εκπροσώπων όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων αποτελεί ένα πρώτο βήμα. Κρίσιμο σημείο όμως θα είναι η βούληση να επεξεργαστούμε επί της αρχής συνολικά τον ίδιο τον θεσμό της ιθαγένειας. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν καταλήξουμε στην επίλυση επιμέρους προβλημάτων και σε ρυθμίσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα, κέρδος θα είναι. Δεν θα έχουμε όμως απαντήσει στην ιστορική ανάγκη να αντικρύσουμε το “εθνικό μας είδωλο” στον καθρέφτη. Δεν θα έχουμε ανταποκριθεί, χωρίς φκιασιδώματα αλλά θαρραλέα και με διορατικότητα, στις αλλαγές που έχουν επισυμβεί και σε εκείνες που έρχονται. Αντ΄ αυτού, θα έχουμε επιλέξει τη μεμψίμοιρη κατ΄ έτος επαναλαμβανόμενη τελετουργία των διενέξεων περί αλλοδαπών μαθητριών-ων-σημαιοφόρων .


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα τα Νέα Επιφυλλίδες στις 30.3.09 γραμμένο από τον κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4509539 .
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου

Η επιστήμη κατά του Πάπα

Στο στόχαστρο ο Πάπας για τις δηλώσεις του περί aids

Το έγκριτο ιατρικό περιοδικό Λάνσετ της Βρετανίας κατηγορεί τον ποντίφικα για διαστρέβλωση επιστημονικών δεδομένων, όσον αφορά στη χρήση προφυλακτικών και στη διάδοση του aids.

Το Λάνσετ ζητά με άρθρο του από την Πάπα να αποσύρει ή να επανορθώσει τις δηλώσεις του ότι "το πρόβλημα του aids δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη διανομή προφυλακτικών" και ότι «αντιθέτως, η χρήση τους επιδεινώνει το πρόβλημα».
«Όταν ένα άτομο με επιρροή, είτε είναι πολιτικός είτε θρησκευτικός ιθύνων, δηλώνει δημόσια κάτι που δεν ευσταθεί επιστημονικά και θα μπρούσε να έχει καταστρεπτικές επιπτώσεις στην υγεία εκατομμυρίων ανθρώπων, οφείλει να αποσύρει ή να επανορθώσει αυτή τη δήλωση», γράφει η Λάνσετ σε άρθρο της, προσθέτοντας ότι «το εάν το σφάλμα του Πάπα οφείλεται σε άγνοια ή εάν υπήρξε μία εσκεμμένη προσπάθεια χειραγώγησης της επιστήμης για να υποστηρίξει την καθολική ιδεολογία, είναι ασαφές».
Ο ιός του aids έχει προσβάλλει 33 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, ιδιαίτερα δε στην υποσαχάριο Αφρική, και ευθύνεται για τον θάνατο 25 εκατομμυρίων.


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία στις 27.3.09 http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=29974.
Οι οροθετικές-οι αυξάνουν μέρα με τη μέρα και η Εκκλησία επιμένει ότι όχι μόνο δεν χρειάζεται η χρήση προφυλακτικού αλλά κι ότι επειδεινώνει το πρόβλημα. Ευαγγελία Βλάμη

Ο Πάπας και το προφυλακτικό

Ο Πάπας, η Αφρική και το προφυλακτικό

Δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε την έκταση, την ένταση και τις προεκτάσεις της πανδημίας του aids στην Αφρική. Δεν είναι μόνο οι αριθμοί: το 70% των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί από την ασθένεια ζουν εκεί. Είναι και ο συνδυασμός της αρρώστιας με τη φτώχεια, η διάρρηξη παραδοσιακών κοινωνικών δεσμών, ο απορφανισμός της οικογένειας, το ξεκλήρισμα της ηπείρου από τις παραγωγικές της δυνάμεις. Ταυτόχρονα, δύσκολα μπορούμε να αντιληφθούμε τους δυσμενείς όρους με τους οποίους δίνεται η μάχη εναντίον της μάστιγας, καθώς οι ανθρωπιστικές οργανώσεις με περιορισμένους πόρους καλούνται να αντιμετωπίσουν άγνοια, ήθη και πρακτικές που διασπείρουν τη νόσο. Μπορούμε εντούτοις να αντιληφθούμε τις συνέπειες της δήλωσης του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ μόλις πάτησε το έδαφος της Αφρικής. Είπε ότι το aids δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη διανομή προφυλακτικών, αλλά αντίθετα η χρήση τους επιδεινώνει το πρόβλημα. Στη θέση της πρόληψης διά του προφυλακτικού, ο Πάπας αντέτεινε “μία πνευματική και ανθρωπιστική αφύπνιση και τη συμπάθεια προς τις πάσχουσες-ντες”. Η Εκκλησία μπορεί να προβάλλει την αποχή από τις ερωτικές σχέσεις (αυτή υποθέτουμε κρύβεται πίσω από την αφύπνιση) ως θεμελιακή αρχή μιας δογματικής Ηθικής και να κρίνεται από την αποδέκτρια-η του κηρυγματικού λόγου, πιστή-ο ή μη. Απέναντι σε μια τέτοια δογματική θέση μπορεί λοιπόν καμιά-νείς να τοποθετηθεί, κινούμενη-ος στο ίδιο ή σε άλλο αξιακό πεδίο. Μπορεί να κρίνει τον περί εγκράτειας λόγο με όρους ηθικούς, αισθητικούς, πολιτικούς. Μπορεί να τον αποδεχθεί, να τον απορρίψει ή να αδιαφορήσει. Μπορεί να αποφασίσει να υπαχθεί στο ενοχικό πλέγμα που αυτός ο λόγος προϋποθέτει και υφαίνει ή όχι. Η θρησκευτική ελευθερία επιτρέπει όλες τις παραπάνω επιλογές. Τα πράγματα όμως αλλάζουν όταν μια δογματική θέση δεν επιχειρεί να καθορίσει απλώς την ερωτική ζωή της κάθε πιστής-ου, αλλά τη ζωή ή τον θάνατο ολόκληρων πληθυσμών. Εκεί η κριτική από ανθρωπιστική σκοπιά οφείλει να είναι αμείλικτη. Οφείλει να καταδικάζει απερίφραστα την αντιεπιστημονική εθελοτυφλία του επικεφαλής της Καθολικής Εκκλησίας. Ο διευθυντής του Παγκόσμιου Ταμείου για την Καταπολέμηση του aids τη χαρακτήρισε “άρνηση της επιδημίας”. Πρόκειται όμως για κάτι πολύ χειρότερο. Στην ουσία, ενισχύει την επιδημία.
Το aids έχει αναδείξει με οξύτητα την ανάγκη για συγκεκριμένες πολιτικές για τη δημόσια υγεία και επιταγές για την προστασία της ανθρώπινης ζωής. Η δήλωση του Πάπα τις υπονομεύει ευθέως. Αν δούμε λοιπόν την Αφρική ως το επόμενο πεδίο μάχης στον πόλεμο που αιώνες τώρα έχει κηρύξει η Εκκλησία στην επιστήμη και τον ορθό λόγο, τότε η εκατόμβη δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.

ΥΓ.: Προϋπόθεση για να επιτελέσουν οι ανθρωπιστικές οργανώσεις τον ρόλο τους είναι η διαφάνεια. Και όμως. Μια από τις μεγαλύτερες οργανώσεις έχει εγκαταλείψει διεθνώς από ετών την αναδοχή παιδιών ως μέσο παρέμβασης και εξεύρεσης πόρων. Το ελληνικό της παράρτημα (με μεγάλη βάση υποστηρικτριών-ων και επιφανή προσωπικότητα επικεφαλής) πληροφορηθήκαμε πως το κρύβει για να μην έχει απώλεια εσόδων. Χιλιάδες υποστηρίκτριες-ες εξακολουθούν να πληρώνουν για “παιδοθεσίες” παιδιών του Τρίτου Κόσμου, ενώ οι “παιδοθεσίες” δεν υφίστανται! Αν η πληροφορία επιβεβαιωθεί, θα χρειαστεί να επανέλθουμε.


Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα Επιφυλλίδα στις 23.3.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4508487

27 Απρ 2009

Έννοιες όρων

Οι έννοιες των όρων «ομοφοβία», «ετερο-σεξισμός» και «σεξουαλική προκατάληψη».

Πρόσωπα με ΛεΠΑΤ προσανατολισμό έχουν επί μακρόν στιγματιστεί.
Ως το ξεκίνημα του ΛεΠΑΤ πολιτικού κινήματος στα τέλη του 1960, η ΛεΠΑΤ σεξουαλικότητα ήταν καταδικαστέα, ως ανήθικη, εγκληματική και ως αρρώστια, από τότε το ζήτημα τέθηκε σε όλο και περισσότερη έρευνα.

Όταν η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία σταμάτησε να θεωρεί τον ΛεΠΑΤ σεξουαλικό προσανατολισμό ως ψυχιατρική νόσο το 1973, η ερώτηση του γιατί κάποιες-οι ετερό διατηρούσαν ισχυρές αρνητικές στάσεις-νοοτροπίες προς τις-τους ΛεΠΑΤ άρχισε να λαμβάνεται προς σοβαρή επιστημονική μελέτη.

Ομοφοβία
Η κοινωνική επανεξέταση των σεξουαλικών προσανατολισμών αποκρυσταλώθηκε στον όρο «ομοφοβία» που ο ετερό ψυχολόγος George Weinberg επινόησε στα τέλη του 1960. Αργότερα μεταβλήθηκε σε άλλους όρους (Read interviews with Dr. George Weinberg from 1997 and 2000)

Ο Weinberg χρησιμοποίησε τον όρο «ομοφοβία» για να περιγράψει τον τρόμο των ετερό να βρίσκονται σε κοντά σε λεσβίες και πούστηδες καθώς και ότι σιχαίνονται τις λεσβίες και τους πούστηδες.

Η λέξη εμφανίστηκε τυπωμένη το 1969 και επακολούθησε συζήτηση στο βιβλίο του Weinberg το 1972, «Κοινωνία και υγιείς λεσβίες και πούστηδες».

8 Το λεξικό «American Heritage Dictionary» (έκδοση 1992) όρισε την «ομοφοβία» ως «μια αντιπάθεια προς τις-τους ΛεΠΑΤ ή του τρόπου ζωής ή της ΛεΠΑΤ κουλτούρας» και «τη συμπειρφορά ή μια πράξη-δράση που βασίζεται σε αυτή την αντιπάθεια». Άλλες ερμηνείες προσδιορίζουν την «ομοφοβφοβία» ως παράλογο φόβο για τη ΛεΠΑΤ σεξουαλικότητα.

ΕΤΕΡΟΣΕΞΙΣΜΟΣ
Περίπου την ίδια εποχή, ο όρος «ετεροσεξισμός» ξεκίνησε να χρησιμοποιείται ως όρος ανάλογος με τον σεξισμό και τον ρατσισμό, περιγράφοντας ένα ιδεολογικό σύστημα που αρνείται, υποβαθμίζει-δυσφημεί και στιγματίζει κάθε ΛεΠΑΤ συμπεριφορά, ταυτότητα, σχέση ή κοινότητα (Herek, 1990).

Χρησιμοποιώντας τον όρο «ετεροσεξισμό» τονίζεται η παραλληλία μεταξύ αντι-ΛεΠΑΤ αισθήματος και άλλων μορφών προκαταλήψεων, όπως ο σεξισμός, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.

Όπως ο σεξισμός και ρατσισμός, ο ετερο-σεξισμός διαποτίζει-διαχέεται τις κοινωνικές συνήθειες (έθιμα) και θεσμούς. Αυτό λειτουργεί με δύο τρόπους, πρώτον της μη ορατότητας και δεύτερον της επίθεσης.
Η ΛεΠΑΤ σεξουαλικότητα συνήθως παραμένει πολιτισμικά αόρατη, όταν πρόσωπα που εμπλέκονται σε ΛεΠΑΤ συμπεριφορά ή αυτές-οι που δηλώνονται ως λεσβίες, αμφί, τρανς, πούστηδες γίνονται ορατές-οι, αυτές είναι υποκείμενα επιθέσεων από την κοινωνία.

Παραδείγματα του ετεροσεξισμού στις ΗΠΑ περιλαμβάνουν οι συνεχείς διαπομπεύσεις-απαγορεύσεις με νομικά μέσα κατά των λεσβιών,αμφί, τρανς, γκέι που εργάζονται στο στρατό. Η έλλειψη ευρείας νομικής προστασίας από τις διακρίσεις κατά των ΛεΠΑΤ στο χώρο εργασίας, στη στέγαση και την παροχή υπηρεσιών. Η εχθρικότητα για τις ΛεΠΑΤ (δεδηλωμένες σχέσεις), πρόσφατα δραματοποιήθηκε με το πέρασμα εδαφίου στους Ομοσπονδιακούς και Πολιτειακούς νόμους κατά του ΛεΠΑΤ πολιτικού γάμου και την ύπαρξη των νόμων για τον σοδομισμό σε πάνω από το ένα τρίτο των Πολιτειών.

Αν και η χρήση των δύο όρων δεν έμεινε αμετάβλητη (λεσβοφοβία,αμφιφοβία, τρανσφοβία), ο όρος «ομοφοβία» έχει τυπικά χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει προσωπικές-ατομικές αντι-ΛεΠΑΤ στάσεις-νοοτροπίες και συμπεριφορές ενώ ο όρος «ετερο-σεξισμός» αναφερόταν στο κοινωνικό πεδίο των ιδεολογιών και των θεσμοθετιμένων καταπιεστικών προτύπων προς τις-τους ΛεΠΑΤ.

Περιορισμοί
Περιγράφοντας την γνωστή και την αδιάσπαστη προσοχή της επιστήμης στην εχθρικότητα κατά των ΛεΠΑΤ, η δημιουργία αυτών των όρων έθεσε μια διαχωριστική γραμμή. Ωστόσο, ο όρος «ομοφοβία» έχει σημαντικούς περιορσμούς.

Ασκήθηκε κριτική στον όρο «ομοφοβία», επειδή είναι προβληματικός για τουλάχιστον τρείς λόγους.
Πρώτον, η εμπειρική έρευνα δεν υποδεικνύει πως οι ετερο αντι-ΛεΠΑΤ στάσεις-νοοτροπίες μπορούν να ληφθούν ως φοβία με την κλινική έννοια-σημασία. Στην πραγματικότητα, τα περιορισμένα διαθέσιμα στοιχεία υπαινίσονται ότι πολλές-οι ετερό που εκφράζουν εχθρότητα προς τις-τους ΛεΠΑΤ δεν φανερώνουν ψυχολογικές αντιδράσεις στη ΛεΠΑΤ σεξουαλικότητα που να είναι συνδεδεμένες με άλλες φοβίες (βλέπε Shields & Harriman, 1984).

Δεύτερον, η χρήση του όρου «ομοφοβία» συναπάγεται πως η αντι ΛεΠΑΤ προκατάληψη είναι μία προσωπική και κλινική οντότητα περισσότερο παρά ένα κοινωνικό φαινόμενο που έχει αφετηρία τις πολιτισμικές ιδεολογίες και τις σχέσεις μεταξύ ομάδων. Εκτός αυτού, η φοβία συνήθως βιώνεται ως δυσλειτουργική και δυσάρεστη. *Α
Η Αντι-ΛεΠΑΤ προκατάληψη, ωστόσο είναι πολύ συχνή λειτουργία για τις-τους ετερό που την υλοποιούν-εκδηλώνουν.

Τρίτον, δεν εμπεριέχει όλες τις ομάδες και στην πράξη εκφράζει και απευθύνεται στους γκέι, καθιστώντας αόρατες τις άλλες ομάδες.

Οι Αντι-ΛεΠΑΤ στάσεις-νοοτροπίες έχουν γίνει όλο και περισσσότερο κέντρο των συντηριτικών πολιτικών και θρησκευτικών ιδεολογιών από το 1980, αυτά τα εμπόδια-περιορισμοί έχουν γίνει περισσότερο προβληματικά. Ωστόσο, ο όρος «ετεροσεξισμός» με την ιστορικά ιδιαίτερη εστίαση στις πολιτισμικές ιδεολογίες περισσότερο παρά προσωπικές στάσεις-νοοτροπίες, δεν είναι μια αρεστή αντικατάσταση του όρου «ομοφοβία». *Β

Σεξουαλική προκατάληψη
Η επιστημονική ανάλυση της ψυχολογίας των αντι-ΛεΠΑΤ στάσεων-νοοτροπιών διευκολυνεται από ένα καινούργιο όρο. Ο όρος «Σεξουαλική προκατάληψη» υπηρετεί αυτή την επιδίωξη με ακρίβεια. Ο όρος «σεξουαλική προκατάληψη» αναφέρεται ευρύτερα σε όλες τις αρνητικές στάσεις-νοοτροπίες που βασίζονται στο σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε ο στόχος είναι λεσβίες, αμφί, τρανς, πούστηδες ή ετερό. Δίνει στις σύγχρονες οργανώσεις, οργανισμούς που ασχολούνται με τη σεξουαλικότητα τη δυνατότητα, να εξιειδικεύσουν την προκατάληψη η οποία σχεδόν πάντα κατευθύνεται σε πρόσωπα που συμπλέκονται στην ομοερωτική συμπεριφορά ή περιγράφουν εαυτές-ους ως λεσβίες, τρανς, αμφί, πούστηδες(Herek, 2000).

Όπως άλλες μορφές προκατάληψης, η "σεξουαλική προκατάληψη" έχει τρία βασικά χαρακτηριστικά:

  • Είναι μια στάση-νοοτροπία (π.χ μια αποτίμηση ή κρίση-κριτική)
  • Απευθύνεται σε μία κοινωνική ομάδα και στα μέλη της.
  • Είναι αρνητική, περιλαμβάνει εχθρικότητα ή δυσαρέσκεια.

Περιλαμβάνοντας τις ετερό αρνητικές στάσεις-νοοτροπίες προς την ΛεΠΑΤ σεξουαλικότητα στον όρο «σεξουαλική προκατάληψη»- παρά στον όρο «ομοφοβία»-, δίνονται αρκετά πλεονεκτήματα.

Πρώτον, ο όρος "σεξουαλική προκατάληψη" είναι ένας περιγραφικός όρος που περιλαμβάνει όλες τις εκφάνσεις της σεξουαλικότητας. Αντιθέτως ο όρος «ομοφοβία», δεν οδηγεί-άγει σε αυταπόδεικτο αξίωμα για τη καταγωγή, τη δυναμική και τα εν δυνάμει -συνεπαγόμενα κίνητρα των αντι-ΛεΠΑΤ στάσεων-νοοτροπιών

Δεύτερον, ο όρος «σεξουαλική προκατάληψη» ρητά-σαφώς συνδέει τη μελέτη-έρευνα της αντι-ΛεΠΑΤ εχθρότητας με την πλούσια παράδοση στη κοινωνικο-ψυχολογική έρευνα στην προκατάληψη

Τρίτον, η χρήση της οικοδόμησης του όρου «σεξουαλική προκατάληψη» δεν αξιώνει αποτιμήσεις κρίσης-κριτικής πως οι αντι-ΛεΠΑΤ στάσεις-νοοτροπίες είναι έμφυτα-συμφυώς παράλογες ή κακές.


ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1 Herek, G. M. (1990). The context of anti-gay violence: Notes on cultural and psychological heterosexism. Journal of Interpersonal Violence, 5, 316-333.
Το περιβάλλον της αντι-ΛεΠΑΤ βίας: Σημειώσεις πάνω στο πολιτισμό και την ψυχολογία του ετεροσεξισμού. Εφημερίδα διαπροσωπικής βίας,5, 316-313.

2 Herek, G. M. (2000). The psychology of sexual prejudice. Current Directions in Psychological Science, 9, 19-22.
Η ψυχολογία της σεξουαλικής προκατάληψης. Σύγχρονες Κατευθύνσεις-Οδηγίες στην επιστήμη της Ψυχολογίας

3 Shields, S. A., & Harriman, R. E. (1984). Fear of male homosexuality: Cardiac responses of low and high homonegative males. Journal of Homosexuality, 10(1/2), 53-67.
Ο φόβος της ανδρικής ομοσεξουαλικότητας: Καίριες ανταποκρίσεις-αντιδράσεις απαντήσεις του νόμου και υψηλά ομοαρνητικοί άνδρες. Εφημερίδα της ομοσεξουαλικότητας.


Το άρθρο το βρήκαμε στην http://psychology.ucdavis.edu/rainbow/
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας
Α* Συνήθως φοβόμαστε το ύψος, το σκοτάδι κλπ. Δηλαδή η φοβία έχει άμεσες συνέπειες σε μας. Μας δημιουργεί δυσφορία, νευρικότητα ενώ στις περίπτωση της λεσβοφοβίας, δεν τις φοβούνται τις σιχαίνονται, τις μισούν ή τις-τους προκαλούν αηδία.
Β* Εξ’ ου και ηδημιουργία λεσβοφοβία, αμφιφοβία, τρανσφοβία. Ο όρος ετεροσεξισμός εννοεί τις διακρίσεις που γίνονται από ετερό στο ΛεΠΑΤ σεξουαλικό προσανατολισμό και τις διακρίσεις που γίνονται μα βάση το φύλο. Έτσι ενώ ένας γκέι μπορεί να μην κάνει διακρίσεις στο σεξουαλικό προσανατολισμό δεν σημαίνει ότι δεν κάνει διακρίσεις που βασίζονται στο φύλο. Ευαγγελία Βλάμη

26 Απρ 2009

Οι θαρραλέες της Καμπούλ

Οι θαρραλέες της Καμπούλ

Η πιο θαρραλέα διαδήλωση. Περισσότερο θαρραλέα δεν γίνεται.
Σκηνές χωρίς προηγούμενο, πριν από λίγες ημέρες στο κέντρο της Καμπούλ (15 Απριλίου).
Τριακόσες αποφασισμένες Αφγανές -ανάμεσά τους αρκετές δικηγορίνες- διαδήλωσαν διαμαρτυρόμενες εναντίον του νέου νόμου, ο οποίος «στέλνει» τις Αφγανές, ξανά, πίσω, στην πιο σκοτεινή ταλιμπανική εποχή.
Ζητούν να μην εφαρμοστεί. Τι επιβάλλει ο νέος νόμος; Απαντα τα ταλιμπανικά. Δηλαδή; Σαρία του αισχίστου είδους.

Όλες με το πρόσωπο ξεσκέπαστο (είχαν καλύψει με μαντίλα μόνο τα μαλλιά). Συνεπώς, αναγνωρίσιμα τα χαρακτηριστικά τους. Εκτεθειμένες οι διαδηλώτριες σε κάθε κίνδυνο, αντιλαμβάνεστε...
Κάθε μία τους, στόχος για τις φανατικές-ους. Τέτοιο θάρρος έδειξαν οι τριακόσιες Αφγανές. Και εμείς στον Δυτικό (με την ευρεία έννοια) κόσμο; Παρακολουθούμε από μακριά και πλαγίως.

Η Βουλή του Αφγανιστάν ψήφισε τον νέο νόμο πριν από ένα μήνα. Ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι τον υπέγραψε πριν από δύο εβδομάδες. Συγχαρητήρια στον πρόεδρο. Ας του σταλεί δώρο μία ωραιότατη μπούργκα, δεδομένου ότι οι ενδυματολογικές επιλογές του Αφγανού προέδρου είναι πάντα ιδιαίτερα προσεγμένες.
Αυτός ο άθλιος (και λίγο είναι) νόμος, ο οποίος δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί, θα έχει ισχύ στις σιίτισσες Χαζάρες (σχεδόν 15% του συνολικού πληθυσμού). Περί τίνος ακριβώς πρόκειται;
Απαγορεύει στις γυναίκες να βγαίνουν από το σπίτι, να εργάζονται, να πηγαίνουν στον γιατρό χωρίς την άδεια του συζύγου τους. Απαγορεύει στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς την άδεια του πατέρα τους. Σε περίπτωση διαζυγίου, τα παιδιά δίδονται αμέσως και ανεξαιρέτως στην οικογένεια του πατέρα. Επιπλέον, οι γυναίκες υποχρεούνται να είναι σεξουαλικά διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή και ώρα -νομιμοποίηση αυτού που στις δημοκρατικές χώρες αποκαλείται «συζυγικός βιασμός».
Πολιτικάντικη μανούβρα του προέδρου Καρζάι, θέλει να επανεκλεγεί. Οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Αύγουστο. Και ψαρεύει τις ψήφους της μειονότητας των σιιτών Χαζάρων (αυτός ο βάρβαρος νόμος τούς πάει γάντι). Ποταπό εκλογικό παζάρι. Η Βουλή ψήφισε το σχέδιο νόμου, πλην όμως εκείνος μπορούσε να μην υπογράψει. Σιγά. Με την υπογραφή του έδειξε ότι καρφί δεν του καίγεται για τα δικαιώματα των γυναικών.
Αφήνω κατά μέρος τα παζάρια και τον πολιτικαντισμό του προέδρου Καρζάι. Απογοητευτικός. Ιδίως, αν σκεφτεί καμιά-νεις ότι παρουσιάστηκε ως αντίπαλο δέος στους Ταλιμπάν. Τεράστια εν προκειμένω η ευθύνη του. Ομως μέσα στη χώρα υπάρχει ισχυρή βάση που τα επιτρέπει, τα δέχεται και -το χειρότερο- συμφωνεί με όλα αυτά. Φρίκη.
Ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»: οι τριακόσιες θαρραλέες της Καμπούλ στη διάρκεια της διαδήλωσης λοιδορήθηκαν από οργισμένες-ους (μπουργκοφορούσες) γυναίκες και άνδρες. Φρίκη της φρίκης.
Κάποια ερωτήματα και διαπιστώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με αφορμή και παράδειγμα την απελπιστική κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, τουλάχιστον τα θεμελιώδη, έχουν οικουμενική αξία και διάσταση. Είναι αδιαπραγμάτευτα.
Είναι αδιαπραγμάτευτα, πέρα από την κριτική που κάνουμε, π.χ., για την υποκρισία, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, κ.λπ. Ισχύουν για όλες-ους -πρέπει να ισχύουν για όλες-ους- όποια κι αν είναι η καταγωγή, η χώρα, η θρησκεία, το φύλο τους.
Ενα παράδειγμα; Η ισότητα των δύο φύλων είναι αδιαπραγμάτευτη. Να με συγχωρείτε, αλλά ό,τι είναι καλό για εμάς (γυναίκες, σε δυτικές χώρες) είναι καλό για όλες τις γυναίκες, παντού στον κόσμο -και, εν πάση περιπτώσει, για όσες το θέλουν. Τελεία, παράγραφος.
Σήμερα στη Δύση, πολλές-οι διανοούμενες-οι και πολιτικοί -της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς- αμφισβητούν τον οικουμενικό χαρακτήρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το μότο τους είναι ότι «καθμία-νας έχει την κουλτούρα, τη θρησκεία, τις συνήθειές, τις αξίες της-του». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, τι μας λένε; Να σεβαστούμε τη βαρβαρότητα;
Σήμερα στη Δύση, πολλές-οι αριστερίστριες-ες καθώς και σχετικίστρίες-ες στο όνομα του «αντιρατσισμού» και της «ανεκτικότητας» δεν καταδικάζουν μορφές ρατσισμού, ακραίας βίας και μισαλλοδοξίας -ή περιορίζονται απλώς σε μισόλογα. Και κάπως έτσι, τελικά, παίζουν το παιχνίδι των φανατικών.
Για να μην υπάρξουν παρανοήσεις, δεν θα ισχυριστώ ότι ο ταλιμπανισμός είναι φασισμός. Είναι όμως βαρβαρότητα. Είναι θηριωδία που δεν έχει το όμοιό της στον κόσμο του 21ου αιώνα.
Μαρτύριο η ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν. Θα πούμε ότι «έτσι συνηθίζεται στον τόπο τους»; Θα πούμε ότι «δεν γίνεται τίποτα», ότι «είναι θέμα της κουλτούρας τους»;
Και οι τριακόσιες θαρραλέες της Καμπούλ; Από ποια κουλτούρα βγαίνουν; Δεν είναι Αφγανές αυτές; Μάλλον, κάποιες-οι (κάποες-οι εκτός Αφγανιστάν) θα πρέπει να βγάλουν την μπούργκα από τον εγκέφαλό τους.

ΥΓ. Το φιάσκο του «Ντουρμπάν ΙΙ»: Ο Ιρανός Αχμεντινετζάντ -φανατικός, μανιακός, κατ' εξοχήν αντισημίτης- προσεκλήθη να κάνει την εναρκτήρια ομιλία στη Διάσκεψη του ΟΗΕ κατά του ρατσισμού! Λέξη να μην έλεγε, η παρουσία του και μόνο στο βήμα ήταν εγγύηση για το φιάσκο.

Δημιουργήθηκε λίστα υπογραφών κατά του νόμου της σαρίας, αν θέλετε να υπογράψετε πατήστε εδώ ή μπείτε http://www.PetitionOnline.com/ICFWR/

Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 24.4.09 γραμμένο από την Τέτα Παπαδοπούλου http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=37820
Δεν έχουμε ακόμη πεισθεί για το ότι η σαρία είναι σύμβολο πίστης και όχι σύμβολο που κρατά τις γυναίκες υποταγμένες, Ευαγγελία Βλάμη

Σύνοδος κορυφής για τον ρατσισμό

Στο επίκεντρο παραμένει η Σύνοδος Κορυφής για το ρατσισμό

Η μη κυβερνητική οργάνωση Human Rights Watch απηύθυνε σήμερα έκκληση σε όσες χώρες μποϋκοτάρισαν τη Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το Ρατσισμό στη Γενεύη να υπογράψουν το τελικό κείμενο της διακήρυξης.
“Με την ενέργειά τους αυτή θα βοηθήσουν ώστε η διάσκεψη να παραμείνει στη μνήμη όλων για τη δέσμευσή της στον αγώνα κατά του ρατσισμού και όχι για την εμπρηστική ομιλία του Ιρανού προέδρου Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ", υπογραμμίζει στην ανακοίνωσή της η Human Rights Watch.

Η σφοδρή επίθεση του Αχμαντινετζάντ κατά του Ισραήλ, το οποίο και αποκάλεσε “φασιστικό κράτος” προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Ισραήλ και την αποχώρηση της Τσεχίας από τις εργασίες της Συνόδου.

Ακόμα εννέα χώρες αποφάσισαν να μποϊκοτάρουν τη διάσκεψη πριν ακόμα αυτή αρχίσει:οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, η Γερμανία, ο Καναδάς, η Ιταλία, η Πολωνία, η Ολλανδία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία.


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα ελευθεροτυπία στις 22.4.09 http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=37216

Αφρικανές ακτιβίστριες σε δίκη

Την επόμενη εβδομάδα (30.4.09), δύο γυναίκες θα παραβρεθούν στο δικαστηρίο της Ζιμπάμπουε με αντάλλαγμα την ελευθερία τες. Το έγκλημά τες;
Κάλεσαν την κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε να σιτίσει τις-τους λιμοκτονούσες-ντες.
Η Jenni Williams και η Magodonga Mahlangu δεν έκαναν τίποτε παράνομο, αλλά αν καταδικαστούν οι δύο γυναίκες θα έρθουν αντιμέτωπες με 5 χρόνων φυλάκιση.
Οι δύο ηγέτιδες του Οργανισμού Γυναικών της Ζιμπάμπουε Έγερση (WOZA), συνελήφθησαν αυθαιρέτως τον περασμένο Οκτώβρη κατά την διάρκεια διαμαρτυρίας, στην οποία καλούσαν την κυβέρνηση να διανείμει ισότιμα την βοήθεια σίτισης μεταξύ των Ζιμπαμπουανών.
Η Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα που βρίσκεται σε αναταραχή αλλά το μοίρασμα της εξουσίας μεταξύ δύο ανταγωνιστικών πολιτικών κομμάτων θα μπορούσε να σημάνει αλλαγή για το δίκαιο την χώρα. Ως τώρα αυτή η ενωμένη κυβέρνηση, όπως αποκαλείτε απέτυχε να διαμοιράσει τα ανθρώπινα δικαιώματα ως αναγκαιότητα στην επίτευξη της σταθερότητας στη χώρα.
Η μέρα της δίκης της Jenni Williams και της Magodonga Mahlangu στις 30 Απριλίου, είναι μια ευκαιρία για την κυβέρνηση της Ζιμπάμπουε να κάνει ένα βήμα προς μια νέα εποχή και να δείξει στον κόσμο πως σέβεται τα δικαιώματα όλων των προσώπων.

Ο υπουργός οικονομικών της Ζιμπάμπουε βρίσκεται στην Αμερική αυτή την εβδομάδα για να πιέσει για ανθρωπιστική βοήθεια που βοηθήσει την χώρα του να βγεί από την οικονομική κατάρευση. Όμως η Αμερική και η υπόλοιπη διεθνής κοινότητα αναζητούν στοιχεία που θα αποδεικνύουν πως η Ζιμπάμπουε είναι έτοιμη να αφήσει το πεδίο της βίας και της μη ανοχής πίσω πριν συμφωνήσουν να αποδόσουν οποιαδήποτε βοήθεια.

Μόλις αυτή την εβδομάδα, οι αρχές της Ζιμπάμπουε υπό όρους απελευθέρωσε 3 πολιτικές-ους καρατούμενες-ους οι οποίες-οι κρατούνται από τον Δεκέμβριο. Αυτό είναι μια ευπρόσδεκτη εξέλιξη αλλά η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει. Πρέπει να σταματήσει να παρενοχλεί, να βασανίζει και να φυλακίζει ακτιβίστριες-ες οι οποίες-οι φροντίζουν μόνο για ένα καλύτερο αύριο στη Ζιμπάμπουε-ακτιβίστριες όπως η Jenni Williams και η Magi Mahlangu

Το μοίρασμα της εξουσίας στη Ζιμπάμπουε είναι από μόνο του ένα μνημειώδες βήμα προόδου και θα συνεχίσει να κάνει περισσότερα βήματα μνημειώδους προόδου ώστε να φέρει την πραγματική αλλαγή στη Ζιμπάμπουε.

Στις 30 Απριλίου η κυβέρνηση της Ζιμπαμπουε μπορεί να αποδείξει στον κόσμο πως είναι έτοιμη να αποκαταστήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα.


Στείλτε μέιλ στις αρχές της Ζιμπάμπουε και παροτρύνετε-πιέστε να αποσύρουν όλες τις κατηγορίες κατά της Jenni Williams και της Magodonga Mahlangu


Το νέο το έστειλε ο Michael O'Reilly, Campaign Director, Individuals at Risk Amnesty International USA.
Αν η υπογραφή μας μπορεί να αλλάξει την ζωή δυο γυναικών, αξίζει να τις τιμήσουμε. Ευαγγελία Βλάμη

25 Απρ 2009

Όχι πειράματα σε ζώα

Με αφορμή τη σημερινή παγκόσμια ημέρα κατάργησης των πειραμάτων σε ζώα και ενόψει της επικείμενης ψηφοφορίας για την αναθεώρηση της σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας 86/609 πραγματοποιούμε εκδήλωση διαμαρτυρίας το Σάββατο 25 Απριλίου και 11πμ στο Σύνταγμα μαζί με τον ΠΟΦΥΖΩ και άλλους φορείς.

Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι τα πειράματα σε ζώα είναι απαραίτητα για την εξέλιξη της ιατρικής επιστήμης.Η ιστορία όμως έχει δείξει ότι πολλές φορές τα αποτελέσματα από πειράματα σε ζώα οδηγούν σε τραγικά λάθη ακόμη και σε απώλειες ανθρώπινων ζωών.
H ζωή των ζώων στα εργαστήρια... Τα ζώα περνούν ολόκληρη τη ζωή τους σε μεταλλικά κλουβιά, Τα πειράματα στα οποία υποβάλλονται ποικίλλουν, αλλά κυρίως περιλαμβάνουν: δηλητηρίαση έως θανάτου σε safety tests, μετάδοση θανατηφόρων ιών, πρόκληση πληγής, δοκιμή ερεθιστικών ουσιών στο δέρμα και στα μάτια, στέρηση νερού,φαγητού,ύπνου, υποβολή σε ψυχολογικά βασανιστήρια, καταστροφή εγκεφάλου, παράλυση, ακρωτηριασμό, σύνθλιψη οστών, τύφλωση πρόκληση λειτουργικής ανεπάρκειας ζωτικών οργάνων, γενετικές ανωμαλίες και κατά συνέπεια και εμφανισιακή παραμόρφωση, πρόκληση εγκαυμάτων, χρησιμοποίηση ηλεκτροσόκ κα.
Τα πειραματόζωα συχνά δεν αντέχουν και πεθαίνουν είτε κατά τη διάρκεια του πειράματος, είτε θανατώνονται μετά, για να τους γίνει νεκροψία. Πολλές-οι επιστημόνισσες-νες παραδέχονται πλέον ότι τα πειράματα σε ζώα είναι ξεπερασμένα και προσανατολίζονται σε άλλες πιο αξιόπιστες μεθόδους δοκιμών και έρευνας.

Τα tests τοξικότητας με τη χρήση καλλιέργειας ανθρώπινων κυττάρων είναι δύο έως τρεις φορές πιο ακριβή από τη δοκιμή σε ποντίκια. "Η πλειοψηφία των τοξικολογικών μελετών φαίνεται ότι αποσκοπεί μόνο να μεταβιβάσει την ιατρική και νομική προστασία στις φαρμακευτικές εταιρείες και πολιτική προστασία στους επίσημους οργανισμούς, παρά να δώσει σημαντικές πληροφορίες στην θεραπεία ασθενειών που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος".
ANIMAL NET

Το νέο μάς ήρθε από την info@zoofilia. Gr.
Τα ζώα τα κακομεταχειριζόμαστε και εκτός εργαστηρίων. Οι φόλες, το ομαδικό κυνήγι με καραμπίνες στις επαρχίες στο τέλος της καλοκαιρινής εποχής και τα κτυπημένα στις άκρες των αστικών δρόμων είναι μια στάση που δείχνει τον πολιτισμό και την αντίληψή μας ως προς αυτό που είθισται να λέγεται ανθρωπιά. Στην Ιταλία τέτοιες δράσεις ξεκίνησαν κάπου στο 1989, χαιρόμαστε που έφτασαν και στην Ελλάδα οι νομικοί προβληματισμοί. Ευαγγελία Βλάμη

22 Απρ 2009

Τα καρύδια κατά του καρκίνου του στήθους

Ασπίδα τα καρύδια εναντίον του καρκίνου του στήθους

Μέχρι σήμερα ξέραμε ότι τα καρύδια πρέπει να έχουν θέση στην υγιεινή διατροφή, διότι περιέχουν ουσίες που βοηθούν τις αρτηρίες να μένουν υγιείς.
Τώρα, μία νέα μελέτη υποδηλώνει πως η συστηματική κατανάλωσή τους μπορεί να ελαττώνει και τον κίνδυνο αναπτύξεως καρκίνου του στήθους. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, αλλά οι ερευνήτριες-ες πιστεύουν ότι τα ευρήματά της ισχύουν και για τις γυναίκες.
Τα καρύδια περιέχουν πλήθος ωφέλιμων συστατικών, όπως ωμέγα-3 λιπαρά οξέα (είναι καλά τεκμηριωμένο ότι προφυλάσσουν από την καρδιοπάθεια και πιθανώς από τον καρκίνο), αντιοξειδωτικές ουσίες (πιστεύεται ότι έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες και φυτοστερόλες (επίσης πιστεύεται ότι έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες).
Επιστημόνισες-ες από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Μάρσαλ, τάιζαν καθημερινά ποντίκια με ποσότητα καρυδιών που αντιστοιχεί σε 56,7 γραμμάρια κατανάλωσης από άνθρωπο.
Όπως ανακοίνωσαν στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Μελέτης του Καρκίνου (AACR), συνέκριναν την ογκογένεση σε αυτά τα ποντίκια με εκείνη σε ομάδα ποντικιών που τρέφονταν φυσιολογικά. Έτσι διαπίστωσαν ότι τα ζώα που έτρωγαν καρύδια ανέπτυξαν λιγότερους όγκους, οι οποίοι επιπλέον είχαν πιο αργή εξέλιξη και ήταν πιο μικροί, απ’ ό,τι τα άλλα ποντίκια.
Συνεχίζοντας την έρευνά τους, οι επιστημόνισες-ες πραγματοποίησαν μοριακές αναλύσεις, οι οποίες έδειξαν πως ρόλο-κλειδί στην προστατευτική δράση των καρυδιών έπαιζαν τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα.
Τα καρύδια είναι πλούσια σε λίπη και γι’ αυτό σε θερμίδες, αλλά το κύριο είδος λιπών που περιέχουν είναι ακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία ασκούν ωφέλιμες επιδράσεις στην υγεία.

Πιο συχνός μετά τα 50

Ο καρκίνος του στήθους αποτελεί τον πιο συχνό καρκίνο στις γυναίκες. Ο ισχυρότερος παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξή του είναι η ηλικία – το 80% των κρουσμάτων εκδηλώνονται σε γυναίκες ηλικίας άνω των 50 ετών – και όχι η κληρονομικότητα, όπως πιστεύεται.
Στην πραγματικότητα, μόνο το 5-10% των κρουσμάτων του έχουν κληρονομική βάση – όλα τα άλλα είναι αγνώστου αιτιολογίας (ιδιοπαθή).

Η έως τώρα ιατρική έρευνα έχει δείξει ότι η διατήρηση του σωματικού βάρους σε υγιή επίπεδα, ο περιορισμός της κατανάλωσης αλκοόλ και η συστηματική γυμναστική μπορεί να μειώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του στήθους.

Η υγιεινή διατροφή, από την άλλη πλευρά, ούτως ή άλλως προστατεύει από πολλές μορφές καρκίνου και οι ειδικές-οι εκτιμούν πως πρέπει να ασκεί προστατευτική δράση και εναντίον του καρκίνου του στήθους. Ωστόσο, τα έως τώρα ευρήματα δεν θεωρούνται οριστικά.

Το άρθρο το βρήκαμε στις 22.4.09 στην εφημερίδα Τα Νέα http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=6216&la=1
Έρευνες έχουν δείξει ότι η υγιεινή διατροφή από μόνη της συμβάλλει αν μη τι άλλο στην διατήρηση της υγείας. Τα βραζιλιάνικα καρύδια θεωρούνται από υγιεινίστριες αντικαρκινικά. Ευαγγελία Βλάμη

Απεργία δίψας

Απεργία δίψας ξεκινά η κα Μία Φάροου για τις ωμότητες του Νταρφούρ

Για όσο αντέξει.

Η ηθοποιός Μία Φάροου, πρέσβειρα καλής θελήσεως του ΟΗΕ, ανακοίνωσε την Τρίτη ότι θα ξεκινήσει απεργία δίψας την επόμενη εβδομάδα, για να δείξει με αυτό τον τρόπο τη συμπαράστασή της προς τις-τους κατοίκους του Νταρφούρ, στο Σουδάν.
«Στις 27 Απριλίου θα ξεκινήσω αποχή από το νερό μόνο, σε συμπαράσταση προς το λαό του Νταρφούρ και ως μία προσωπική έκφραση οργής απέναντι σε έναν κόσμο, ο οποίος με κάποιο τρόπο μπορεί να παραμένει θεατής παρακολουθώντας αθώες γυναίκες, παιδιά και άνδρες να πεθαίνουν από τη βία την πείνα, τη δίψα και τις αρρώστειες χωρίς λόγο» αναφέρει σε ανακοίνωσή της η κα. Φάροου.
Εκπρόσωπος της ηθοποιού είπε ότι η κα.Φάροου θα συνεχίσει την απεργία δίψας για όσο αντέξει. Οι γιατρίνες-οι της υπολογίζουν τις αντοχές της για περίπου τρεις εβδομάδες με δεδομένο ότι είναι πολύ αδύνατη.

Η Μία Φάροου, η οποία πήρε τον τίτλο της πρέσβειρας καλής θελήσεως της UNICEF το 2000, είναι ιδιαίτερα δραστήρια και πραγματοποιεί εδώ και χρόνια εκστρατεία για τη συγκέντρωση χρημάτων και την ενημέρωση του κόσμο για τα παιδιά που ζουν σε εμπόλεμες ζώνες, όπως το Νταρφούρ, τη ΛΔ Κονγκό, την Αϊτή, το Τσαντ και τη Νιγηρία.

Το άρθρο το βρήκαμε στις 22.4.09 στην εφημερίδα Τα Νέα http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1006633

Η κλωνοποίηση ανθρώπων συνεχίζεται

«Δημιούργησαν» τους πρώτους ανθρώπινους κλώνους

Στην εμφύτευση σε μήτρα των πρώτων 11 κλωνοποιημένων ανθρώπινων εμβρύων προχώρησε ο κυπριακής καταγωγής γενετιστής Δρ Παναγιώτης Ζαβός, όπως ανακοίνωσε χθες.
Η εμφύτευσή τους έγινε σε 4 γυναίκες οι οποίες επιθυμούσαν να γίνουν οι πρώτες μητέρες ανθρώπινων κλώνων.
Οι παράνομες σε Ευρώπη και ΗΠΑ επεμβάσεις έγιναν στη Μέση Ανατολή.

Σε δηλώσεις του που δημοσιεύεονται στη βρετανική εφημερίδα Independent, ο Δρ. Ζαβός υποστηρίζει πως κατάφερε να δημιουργήσει 14 έμβρυα από κύτταρα του δέρματος των γονέων τους.

Τα 11 από αυτά τα εμφύτευσε στη μήτρα τεσσάρων γυναικών.

Μάλιστα, προηγούμενος, είχε καταγράψει τη διαδικασία της κλωνοποίησης σε βίντεο για να μπορέσει να το αποδείξει το επιστημονικό του «θαύμα».
Οι εμφυτεύτηκες επεμβάσεις έγιναν μυστικά, σε κάποιο μέρος της Μέσης Ανατολής όπου δεν υπάρχουν νόμοι που να απαγορεύουν την κλωνοποίηση ανθρώπινων εμβρύων, όπως συμβαίνει στη Βρετανία, την Ελλάδα και την Κύπρο και τις ΗΠΑ.
Ο Δρ Παναγιώτης Ζαβός έχει κλινικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στο Κεντάκι των ΗΠΑ και στην Κύπρο όπου και γεννήθηκε.
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας, οι υποψήφιες-οι γονείς κλώνων, είναι τρία παντρεμένα ζευγάρια και μία ελεύθερη γυναίκα που είναι Βρετανικής καταγωγής, από τις ΗΠΑ και από κάποια χώρα της Μέσης Ανατολής που δεν έχει διευκρινιστεί.
Ο ίδιος δήλωσε, χθες, πως κανένα από αυτά τα έμβρυα δεν επιβίωσε, αλλά «γράφω το πρώτο κεφάλαιο στην δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου κλωνοποιημένου εμβρύου που προέρχεται από τα δερματικά κύτταρα των γονιών».

Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 22.4.09 http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=1&articleID=6220&la=1
Γεννετήστριες-ες λένε πως η ανθρώπινη κλωνοποίηση από την μεριά του κ Ζερβού δεν είναι παρά μια διαφήμιση για τον ίδιο και πως δεν υπάρχει κλωνοποίηση αυτή την στιγμή. Ο κ. Ζερβός απαντά πως στο άμεσο μέλλον θα υπάρξει αυτή η δυνατότητα. Ευαγγελία Βλάμη

Ανεπιθύμιτες Κυήσεις

Πολλές οι ανεπιθύμητες κυήσεις

«Μία γυναίκα πρέπει να μείνει έγκυος όταν το θέλει και όχι όταν τύχει», είναι το μήνυμα που στέλνουν οι ειδικές-οι γιατροί με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Αντισύλληψης.
Οι ανεπιθύμητες κυήσεις που συνήθως οδηγούν σε εκτρώσεις εξακολουθούν να αποτελούν ένα σοβαρό πρόβλημα στη χώρα μας και «οδηγούν» κάθε χρόνο στην άμβλωση 60.000 - 70.000 γυναίκες.
Σύμφωνα με τις ειδικές-ους, οι ανεπιθύμητες κυήσεις σχετίζονται με επιπόλαιη και συχνά επικίνδυνη συμπεριφορά που έχει να κάνει με την πρόωρη έναρξη της σεξουαλικής δραστηριότητας (σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα στη χώρα μας 4 στα 10 άτομα έχουν την πρώτη τους σεξουαλική επαφή πριν από την ηλικία των 18 ετών), τη συχνή αλλαγή ερωτικών συντροφισσών-ων και τη χρήση αναποτελεσματικών μεθόδων αντισύλληψης. Σημειώνεται ότι η πλειονότητα των Ελληνίδων-ων «προτιμά» το προφυλακτικό και μόλις το 6,5% των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας λαμβάνουν αντισυλληπτικό χάπι.

Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 26.9.08 http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_26/09/2008_286227
Αφού οι νέες-οι προηγούνται και δεν ρωτούν για την πρώτη σεξουαλική επαφή.
Η Πολιτεία θα πρέπει να εντάξει στα σχολεία την σεξουαλική αγωγή, ώστε οι νέες-οι όχι μόνο να ξέρουν για το σεξ και την προφύλαξη αλλά και να έχουν πεισθεί για την διεκδίκησή της από την μεριά των κοριτσιών.
Η συμπεριφορά των νέων είναι που οφείλει να κάνει την πολιτεία να εξισοροπήσει το οριο ηλικίας για την αποπλάνση ανηλίκων για όλες τις εκφάνσεις της σεξουλικότητας στα 17 ή και τα 16.
Επειδή τα αντισυλληπτικά χάπια για τις γυναίκες έχουν κατηγορηθεί για πολλά, εμείς χωρίς να είμαστε γιατρίνες προτείνουμε την χρήση γυναικείων και ανδρικών προφυλακτικών. Επίσης υπάρχουν σπερματοκτόνα και άλλοί τρόποι αντισύλληψης για άνδρες. Η επιφόρτηση μόνο των γυναικών για την προστασία αποτελεί διάκριση με πολλά και διαφορετικά αποτελέσματα.
Πολλές ανεπιθύμιτες κυήσεις οφείλονται σε βιασμό. Ευαγγελία Βλάμη

20 Απρ 2009

Ανήλικες κρατούμενες

Ο στιγματισμός των ανήλικων κρατουμένων

Η καταδίκη για μια εγκληματική πράξη συνεπάγεται την ποινή που η Δικαιοσύνη κρίνει κατάλληλη. Μια ποινή με αρχή και τέλος. Όμως οι διαρκείς διακρίσεις κατά πρώην κρατουμένων αποτελούν de facto ισόβια ποινή. Στην πράξη οι διακρίσεις γίνονται βαρύτερες όταν αφορούν ανηλίκες-ους, την πιο ευάλωτη κατηγορία κρατουμένων. “Τα παιδιά κρατούμενες-οι δεν έχουν προσδοκίες. Δεν περιμένουν να γυρίσουν σε μια κοινωνία όπου πραγματικά θα έχουν θέση και ελπίδα” (Γ. Μόσχος, Συνήγορος του Παιδιού). Πολλοί παράγοντες συντελούν στην αποτυχία επανένταξης: έλλειψη επιμελητριών-ων ανηλίκων, μη εφαρμογή ορισμένων αναμορφωτικών μέτρων (ελάχιστες οι αποφάσεις για παροχή κοινωφελούς εργασίας), υπερβολική καταφυγή στη “λύση” της φυλάκισης. Όμως “η σύλληψη, κράτηση ή φυλάκιση ενός παιδιού πρέπει να είναι σύμφωνη με τον νόμο, να μην αποτελεί παρά ένα έσχατο μέτρο και να είναι της μικρότερης δυνατής χρονικής διάρκειας” (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού). Άλλωστε, η νεανική συμπεριφορά που αποκλίνει από κοινωνικούς κανόνες και αξίες συνιστά συχνά μέρος της διαδικασίας ωρίμασης. Η συμπεριφορά αυτή τείνει, στις πλείστες περιπτώσεις, να εξαλείφεται χωρίς καμία εξωτερική παρέμβαση με τη μετάβαση στην ώριμη ενηλικότητα.

Το βεβαρημένο ποινικό μητρώο είναι από τους κυριότερους παράγοντες διαρκούς αποκλεισμού. Εργαζόμενες-οι σε καταστήματα κράτησης ανηλίκων δυσκολεύονται να πείσουν τα παιδιά να ενταχθούν στην εκπαίδευση: η φοίτηση φαντάζει άσκοπη αφού δεν θα μπορούν να εργαστούν (εξαιτίας, μεταξύ άλλων, του ποινικού τους μητρώου). Μεταξύ 1993-2000 οι τέσσερις στις πέντε πρώην κρατούμενες-ους ανηλίκες-ους οδηγήθηκαν κάποια στιγμή πάλι στις φυλακές. Μία-ένας στις-στους τέσσερις πιθανολόγησε τη διάπραξη νέων εγκλημάτων εφόσον βιώσει ματαίωση των προσπαθειών για κοινωνική επανένταξη. Και διεθνώς όμως αποδεικνύεται η άμεση σχέση μεταξύ βεβαρημένου ποινικού μητρώου και μη πρόσβασης στην αγορά εργασίας, η οποία συνήθως οδηγεί στην υποτροπή. Έρευνες στην Αυστραλία έδειξαν ότι είναι λιγότερο πιθανό να βρουν δουλειά πρώην κρατούμενες-οι παρά άτομα με χρόνιες ασθένειες, αναπηρίες ή επικοινωνιακές δυσκολίες. Στη Βρετανία το 60% των πρώην κρατουμένων μένουν άνεργες-οι λόγω ποινικού μητρώου, μολονότι η εργασία μπορεί να μειώσει την υποτροπή έως 50%.

Με βάση τα παραπάνω, η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου ΕΕΔΑ προτείνει να αναμορφωθεί πλήρως το ποινικό μητρώο ανηλίκων στην κατεύθυνση του μέγιστου περιορισμού της χρήσης του. Οι μεγάλες προθεσμίες (5 ή 8 έτη) για την καταστροφή δελτίων ποινικού μητρώου που αφορούν εγκλεισμό ανηλίκου και η πληθώρα αρχών και προσώπων που έχουν πρόσβαση στο ποινικό μητρώο ευνοούν τον στιγματισμό και δυσχεραίνουν την κοινωνική επανένταξη. Ανάλογες ρυθμίσεις προτείνονται και για τους νεαρές-ους ενηλίκες-ους, τις οποίες-ους η-ο νομοθέτης δεν θεωρεί πλήρως ώριμες-ους. Μια νέα ρύθμιση για το ποινικό μητρώο δεν πρέπει βέβαια να βλάπτει τη δημόσια ασφάλεια. Η πολιτεία μπορεί να ορίσει με εξαιρετική φειδώ και προσοχή συγκεκριμένα σοβαρά αδικήματα που θα καταχωρούνται στο ποινικό μητρώο γενικής χρήσης.

Συχνά οι προτάσεις φορέων προστασίας των δικαιωμάτων της-του ανθρώπου θεωρείται πως παραβλέπουν την κοινωνική πραγματικότητα, κινούμενες στη σφαίρα του ιδεατού. Ενίοτε δικαιολογημένη η μομφή, συχνότερα όχι. Πάντως, στην περίπτωση συγκεκριμένων, τεκμηριωμένων και εφικτών προτάσεων με ευεργετικά αποτελέσματα, όπως η συγκεκριμένη, θα πρέπει να είναι εξίσου τεκμηριωμένη η ενδεχόμενη μη υιοθέτησή τους από την πολιτεία.


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα-Επιφυλλίδα στις 16.3.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4507258
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου

Τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Σουδάν

Το Σουδάν, η δικαιοσύνη και εμείς

“Παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας και δικαιοσύνη των ισχυρών”. Έτσι χαρακτήρισαν πολλές-οι την έκδοση εντάλματος σύλληψης εις βάρος του προέδρου του Σουδάν Ομάρ αλ Μπεσίρ από τον γενικό εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Παραβλέπουν πως ο Μπεσίρ κατηγορείται ότι δολοφόνησε εν ψυχρώ 30.000 ανθρώπους και οδήγησε σε “αργό θάνατο” 100.000. Στα στρατόπεδα των εσωτερικά εκτοπισμένων του Σουδάν συνωστίζονται 2,5 εκατομμύρια άνθρωποι και πεθαίνουν 5.000 κάθε μήνα. Το ένταλμα αποτελεί λοιπόν στοιχειώδη αναγνώριση αυτών των ανθρώπων που υφίστανται την απόλυτη απαξίωση, την άρνηση της ίδιας της ύπαρξής τους, την αποσιώπηση του τέλους τους.

Όσες-οι Αφρικανές-οι ηγέτιδες-ες υποστηρίζουν τον Μπεσίρ προβάλλουν τώρα την ανάγκη διαφύλαξης της ειρήνης (που εκείνος κουρέλιασε). Τις-τους απαντά ο αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου: “Είναι με την πλευρά του θύματος ή του θύτη;
Αντί να υποστηρίξουν όσες-ους υπέφεραν στο Νταρφούρ, οι Αφρικανές-οι ηγέτιδες-ες διαδηλώνουν στο πλευρό του ανθρώπου που μετέτρεψε αυτή τη γωνιά της Αφρικής σε νεκροταφείο”. Θυμίζουμε ότι ο Τούτου υπήρξε επικεφαλής της Επιτροπής Συμφιλίωσης που διερεύνησε τα εγκλήματα του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική. Γνωρίζει λοιπόν ότι η συμφιλίωση συμβαδίζει με τη δικαιοσύνη. Γνωρίζει δηλαδή το σύνθημα που αρκετές-οι από τις πολέμιες-ους του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (ΔΠΔ) θυμούνται μόνο στις διαδηλώσεις: “Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη”. Φροντίζουν μάλιστα τις βάσιμες κατηγορίες τους για επιλεκτικότητα να τις υπονομεύσουν με μια δική τους ιδιότυπη επιλεκτικότητα: ήταν υπέρ της διεθνούς δίωξης του Πινοσέτ, αλλά κατά της δίωξης άλλων ηγετών. Ή μήπως θεωρούν πως η δίωξη του Πινοσέτ αποτελούσε παρέμβαση στα εσωτερικά της Χιλής και ως τέτοια καλώς δεν τον οδήγησε στο εδώλιο; Προφανώς όχι. Είναι όμως ισχυρή, σχεδόν παθολογική, η “ανάδελφη εθνική καχυποψία” απέναντι σε κάθε διεθνή θεσμό. Τόσο ισχυρή που τους καθιστά πρόθυμες-ους να πιστέψουν ότι ο Μπεσίρ είναι μάρτυρας και θύμα διώξεων.

Η οδός προς τη διεθνή λογοδοσία είναι μακρά και δύσκολη, αλλά είναι η μόνη που μπορεί να μας απομακρύνει από τη βαρβαρότητα. Και σε ό,τι αφορά τα περί εθνικής κυριαρχίας, ας θυμόμαστε ότι δεν έπαψε ποτέ η απονομή δικαιοσύνης να αποτελεί πρωτευόντως ευθύνη τού εκάστοτε εθνικού συστήματος δικαιοσύνης. Είναι η ατελής ανταπόκριση των κρατών στην υποχρέωσή τους που οδήγησε στην οργάνωση της διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης. Υπάρχει αντίλογος στην υποστήριξή μας στο ΔΠΔ; Βεβαίως και υπάρχει. Ενισχύεται από τις πολιτικές σκοπιμότητες και την επιλεκτικότητα στην εφαρμογή του διεθνούς δικαίου. Τροφοδοτείται από τη σκανδαλώδη αυτοεξαίρεση ορισμένων χωρών από την ισχύ του ΔΠΔ, χωρών που το πολέμησαν ώς την τελευταία στιγμή με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ (όχι μόνες τους, αλλά μαζί με τον πάλαι ποτέ “άξονα του κακού”, Κίνα, Ρωσία, Λιβύη κ.λπ.). Υπαρκτές αυτές οι ατέλειες και εξοργιστικές. Θα δεχτούμε όμως ότι αποτελούν λόγο αναίρεσης της ίδιας της διεθνούς απονομής δικαιοσύνης ή θα πιέσουμε για να αρθούν; Ας φροντίσει η καθεμία καθένας, καθώς θα δίνει τη δική της-του απάντηση, να αντικρύζει νοητά τις εκτοπισμένες-ους στα στρατόπεδα προσφύγων του Σουδάν.


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα-Επιφυλλίδα στις 9.3.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4505955
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου
Οι βιασμοί ομαδικοί ή όχι, κοριτσιών και γυναικών είναι καθημερινότητα στο Νταρφούρ. Δεν φτάνουν στο δικαστήριο γιατί το έγκλημα είναι τόσο μαζικό που έχει απαξιωθεί ως τέτοιο. Ευαγγελία Βλάμη

Ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία

Η γοητεία του νέου Βλαδίμηρου

“Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να ασχοληθεί με τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ευρώπη”, απάντησε ο Βλαντίμιρ Πούτιν όταν ο Χοσέ Μπαρόζο του εξέφρασε την ανησυχία της Ε.Ε. για τις δολοφονίες δημοσιογράφων και υπερασπιστών των δικαιωμάτων στη Ρωσία. Θύμισε έτσι το παλιό ανέκδοτο με την αντίστοιχη απάντηση ενός άλλου- σοβιετικού τότε- ηγέτη. “Ναι, αλλά κι εσείς καταπιέζετε τις μαύρες-ους”. Δεν προκαλεί έκπληξη η αντίδραση Πούτιν, συμβατή με τη γενικότερη πολιτεία του πρώην στελέχους της ΚGΒ. Το ζήτημα είναι η θετική αποδοχή αυτής της εικόνας στη χώρα μας, όπου παραβλέπεται το βεβαρημένο μητρώο της Ρωσίας στον σεβασμό των δικαιωμάτων. Παραγνωρίζονται η βίαιη καταστολή ειρηνικών αντικυβερνητικών διαδηλώσεων, η απόσπαση ομολογιών με βασανιστήρια, οι δεκάδες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που έκριναν τη Ρωσία υπεύθυνη για “εξαφανίσεις”, βασανιστήρια και εξωδικαστικές εκτελέσεις στην Τσετσενία. Παραγνωρίζεται ο επίσημος στιγματισμός κάθε επικριτικής φωνής ως αντεθνικής. “Προδότρια των συμφερόντων του ρωσικού κράτους” είχε χαρακτηρίσει την Πολιτκόφσκαγια ο Πούτιν, ο “εκπρόσωπος της δικτατορίας του νόμου δίχως νόμο” σύμφωνα με τη δημοσιογράφο που δολοφονήθηκε όπως και άλλες υπερασπίστριες-ες των δικαιωμάτων. Παραγνωρίζονται ο περιορισμός της ελευθερίας έκφρασης, ο έλεγχος των ΜΜΕ, η παρεμπόδιση της λειτουργίας διεθνών και εθνικών ΜΚΟ που πόρρω απέχει από τις προδιαγραφές μιας δημοκρατίας.

Είναι λοιπόν αξιοσημείωτη η εγχώρια υποστήριξη ή τουλάχιστον ανοχή στην πολιτική αυτή. Μπορεί καμιά-νεις να την ερμηνεύσει υπό το πρίσμα της κοινής ελληνορωσικής Ορθοδοξίας, χριστιανικής ή (για μεγάλο μέρος της Αριστεράς, μεγαλύτερο από την εκλογική αποτύπωσή του) κομμουνιστικής. Μπορεί να αναζητηθούν ψυχολογικής υφής προβολές, καθώς το τέλος των εγχώριων ηγετών πατερναλίστικης κοπής φαίνεται ότι μάς έχει αφήσει δυσαναπλήρωτο κενό.
Μπορεί ακόμα να βλέπουν ορισμένοι στο πρόσωπο του Πούτιν μια ετεροχρονισμένη εκδοχή του Υψηλάντη, που άφηνε ανοιχτή τη χαραμάδα της ελπίδας για ρωσική υποστήριξη: “Κινηθείτε, αδερφές-οι, και θέλετε ιδεί μίαν κραταιάν δύναμιν να υπερασπισθεί τα δίκαιά μας”. Μπορεί επίσης να λειτουργεί η επιθυμία για διεθνή ισορροπία με ενεργότερο ρόλο της Ρωσίας, επιθυμία που βλέπει στην πολιτική Πούτιν ένα προανάκρουσμα νέας διεθνούς πολυπολικότητας. Οι προαναφερόμενοι λόγοι και οι κρυφές ταυτίσεις εξηγούν ίσως την εξόφθαλμη επιλεκτικότητα στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα γύρω μας. Μας επιτρέπουν να υποβαθμίσουμε τα χαρακτηριστικά της νέας τάξης πραγμάτων που γεννήθηκε στο εσωτερικό των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, εκμεταλλευόμενη την προϊούσα κατάλυση εθνικής και διεθνούς νομιμότητας. Εύστοχα περιέγραψε αυτή τη “μετα-σοσιαλιστική” πραγματικότητα ο Γκαζμέντ Καπλάνι: Εν μια νυκτί, κυριολεκτικά, οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών έγιναν μάνατζερ. Οι γραμματείς του κόμματος μεταμορφώθηκαν σε μπίζνεσμαν. Εκείνες-οι που μας ζάλιζαν τραγουδώντας τη Διεθνή, ξαφνικά άρχισαν να τραγουδούν με λύσσα τον εθνικό ύμνο. Εκείνες-οι που μας διάβαζαν όλη την ώρα το “Κεφάλαιο” έγιναν ξαφνικά θεούσες-οι. Το “Προλετάριες-οι όλων των χωρών ενωθείτε”! έγινε “Εθνικιστές όλων των χωρών ενωθείτε!”. Το “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού” έγινε “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια”. Το “καπιταλιστικό όνειρο” ανέλαβαν να το κτίσουν οι ίδιες-οι άνθρωποι που έκτιζαν και τον “σοσιαλιστικό παράδεισο”. Λίγο έως πολύ, με τις ίδιες πρακτικές και μεθόδους.


Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα-Επιφυλλίδα στις 16.2.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4502370
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου