Το γηπεδικής έμπνευσης σύνθημα
έχει αρθρωθεί από χείλη “επιφανών” συμπολιτριών-ων μας, υποστηρίζεται από ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και εφαρμόζεται σε μεγάλο βαθμό από την πρακτική του κράτους στο πεδίο της ιθαγένειας.Πολύ βαθιές οι ρίζες του συνθήματος, μπορούν να αναζητηθούν στη διαδικασία συγκρότησης του ελληνικού κράτους. Κατά τον 19ο αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού, τα πρώτα 90 χρόνια εθνικού βίου, Έλληνας γινόσουν. Κατά τα επόμενα 90 χρόνια και έως σήμερα, Έλληνας γεννιέσαι (Χρ. Κουλούρη). Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι ήρθε η εποχή να επανεξετάσουμε ένα θέμα-κλειδί για την ίδια τη συνοχή και τον ταυτοτικό προσανατολισμό της ελληνικής κοινωνίας. Οι συνθήκες πιο ώριμες και πιεστικές από ποτέ δεν μπορούν να αφήσουν ανεπηρέαστο τον χαρακτήρα του ελληνικού έθνους-κράτους. Η Ελλάδα, χώρα υποδοχής μεταναστριών-ων και σύγχρονο κράτος δικαίου, καλείται να δει θαρραλέα το ζήτημα της ιθαγένειας. Καλείται να αναζητήσει τρόπους ουσιαστικής ένταξης των νέων συγκατοίκων μας στην πολιτική κοινότητα. Καλείται να προλάβει έναν κάθετο στεγανό αποκλεισμό που σε εποχές ταχειών ανακατατάξεων αποτελεί βραδυφλεγή βόμβα. Καλείται να αξιοποιήσει το νέο δυναμικό της, όχι μόνο ως εργατικά χέρια, αλλά και ως μέσο ανανέωσης και εμπλουτισμού θεσμικών λειτουργιών αντιπροσώπευσης. Με άλλα λόγια, καλείται να περάσει στην επόμενη φάση, μια φάση κατά την οποία Ελληνίδα-ας και γεννιέσαι και γίνεσαι. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η πρόταση για την υιοθέτηση ενός νέου σύγχρονου Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας που κατέθεσε η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου. Στην πρόταση αυτή, ο κανόνας του αίματος ηπιούται χωρίς να χάνει τον κυρίαρχο ρόλο του. Προβλέπεται κτήση ιθαγένειας για τα παιδιά αλλοδαπών που γεννιούνται στην Ελλάδα, προαιρετική για τη δεύτερη γενιά μεταναστών και αυτόματη για την τρίτη. Η Πολιτεία υποχρεώνεται να αιτιολογεί τυχόν απορριπτική απάντηση σε αίτημα για κτήση ιθαγένειας. Προϋπόθεση της αίτησης πολιτογράφησης ορίζονται τα πέντε χρόνια προηγούμενης παραμονής της αλλοδαπής-ου στην Ελλάδα. Οι περιπτώσεις εξαιρετικής πολιτογράφησης εξορθολογίζονται και συνδέονται με την απόδειξη ισχυρών δεσμών με τη χώρα. Επιπλέον, προτείνεται η κατάργηση κάθε ενδεχόμενου αναγκαστικής αποβολής ιθαγένειας, μέσου τιμωρητικού σε ανώμαλες πολιτικές περιόδους που δεν αρμόζει σε δημοκρατική Πολιτεία. Η διαδικασία προώθησης του ζητήματος θα είναι ενδεχομένως μακρά. Η κατ΄ αρχήν θετική ανταπόκριση εκπροσώπων όλων σχεδόν των πολιτικών κομμάτων αποτελεί ένα πρώτο βήμα. Κρίσιμο σημείο όμως θα είναι η βούληση να επεξεργαστούμε επί της αρχής συνολικά τον ίδιο τον θεσμό της ιθαγένειας. Με άλλα λόγια, ακόμα και αν καταλήξουμε στην επίλυση επιμέρους προβλημάτων και σε ρυθμίσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα, κέρδος θα είναι. Δεν θα έχουμε όμως απαντήσει στην ιστορική ανάγκη να αντικρύσουμε το “εθνικό μας είδωλο” στον καθρέφτη. Δεν θα έχουμε ανταποκριθεί, χωρίς φκιασιδώματα αλλά θαρραλέα και με διορατικότητα, στις αλλαγές που έχουν επισυμβεί και σε εκείνες που έρχονται. Αντ΄ αυτού, θα έχουμε επιλέξει τη μεμψίμοιρη κατ΄ έτος επαναλαμβανόμενη τελετουργία των διενέξεων περί αλλοδαπών μαθητριών-ων-σημαιοφόρων .
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα τα Νέα Επιφυλλίδες στις 30.3.09 γραμμένο από τον κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4509539 .
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου
