Τι μπορούμε να κάνουμε σε περίπτωση βιασμού- σωματικής κακοποίησης
Οπλιζόμαστε με θάρρος για μια μακρόχρονη και επίπονη πολλές φορές διαδικασία.
Δεν αλλάζουμε ή δεν πλένουμε τα ρούχα μας επειδή πάνω σε αυτά μπορεί να βρεθούν στοιχεία του βιασμού, της κακοποίησης και της ταυτότητας του δράστη. Για τους ίδιους λόγους δεν κάνουμε μπάνιο. Στοιχεία που μπορούν να βρεθούν με την εξέταση είναι ίχνη αίματος, σάλιου, σπέρματος, τρίχες, ιδρώτας του θύτη κλπ.
Πολύ σημαντική για την σωματική και ψυχολογική μας κατάσταση είναι η εξέταση από γιατρό ακόμη και αν δεν έχουμε εμφανή τραύματα. Η άμεση περίθαλψη μας τονώνει τουλάχιστον ψυχολογικά.
Επικοινωνούμε με δικηγόρο ώστε να είναι παρούσα στο νοσοκομείο και το αστυνομικό τμήμα.
Προσφεύγουμε σε δημόσιο νοσοκομείο ή γιατρό αν δεν υπάρχει νοσοκομείο στην περιοχή και ζητάμε να εξεταστούμε από ιατροδικαστίνα ή γυναικολόγο και ψυχολόγο ή ψυχίατρο δηλώνοντάς ότι έχουμε πέσει θύμα βιασμού-κακοποίησης. Ζητάμε να μας γίνουν εξετάσεις και για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Είναι απαραίτητο να ελέγξουμε την σύνταξη πιστοποιητικού των γιατρών αλλά και της κατάθεσης στο αστυνομικό τμήμα. Πολλές φορές υποβαθμίζονται ή «ξεχνιούνται» τραύματα ή γεγονότα ως μη σοβαρά.
Μπορεί να χρειαστεί να νοσηλευτούμε στο νοσοκομείο αν έχουμε σοβαρά τραύματα ή αν είμαστε έγκυες.
Ας σπάσουμε την σιωπή του εγκλήματος του βιασμού-κακοποιήσης ενάντια στις γυναίκες.
Επειδή:
η σιωπή είναι συνενοχή και μας δημιουργεί πολύ περισσότερα τραύματα στην υπόλοιπη ζωή μας είναι εξαιρετικά σημαντικό να καταγγείλουμε τον βιασμό.
το ένα τρίτο των γυναικών που φτάνουν στα νοσοκομεία είναι κακοποιημένες.
μια στις δυο δολοφονημένες γυναίκες κάθε χρόνο σκοτώνεται από τον τωρινό ή τον πρώην σύντροφο, σύζυγό της.
η ευθύνη είναι αποκλειστικά του δράστη.
έτσι μόνο έχουμε την δυνατότητα να τιμωρηθεί ο δράστης.
αφορά όλες τις γυναίκες ανεξάρτητα από την ηλικία, την κατάσταση υγείας, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, το χρώμα, την εθνικότητα, το θρήσκευμα, την τάξη.
Ευαγγελία βλάμη
