Η πιο θαρραλέα διαδήλωση. Περισσότερο
θαρραλέα δεν γίνεται.Σκηνές χωρίς προηγούμενο, πριν από λίγες ημέρες στο κέντρο της Καμπούλ (15 Απριλίου).
Τριακόσες αποφασισμένες Αφγανές -ανάμεσά τους αρκετές δικηγορίνες- διαδήλωσαν διαμαρτυρόμενες εναντίον του νέου νόμου, ο οποίος «στέλνει» τις Αφγανές, ξανά, πίσω, στην πιο σκοτεινή ταλιμπανική εποχή.
Ζητούν να μην εφαρμοστεί. Τι επιβάλλει ο νέος νόμος; Απαντα τα ταλιμπανικά. Δηλαδή; Σαρία του αισχίστου είδους.
Όλες με το πρόσωπο ξεσκέπαστο (είχαν καλύψει με μαντίλα μόνο τα μαλλιά). Συνεπώς, αναγνωρίσιμα τα χαρακτηριστικά τους. Εκτεθειμένες οι διαδηλώτριες σε κάθε κίνδυνο, αντιλαμβάνεστε...
Κάθε μία τους, στόχος για τις φανατικές-ους. Τέτοιο θάρρος έδειξαν οι τριακόσιες Αφγανές. Και εμείς στον Δυτικό (με την ευρεία έννοια) κόσμο; Παρακολουθούμε από μακριά και πλαγίως.
Η Βουλή του Αφγανιστάν ψήφισε τον νέο νόμο πριν από ένα μήνα. Ο πρόεδρος Χαμίντ Καρζάι τον υπέγραψε πριν από δύο εβδομάδες. Συγχαρητήρια στον πρόεδρο. Ας του σταλεί δώρο μία ωραιότατη μπούργκα, δεδομένου ότι οι ενδυματολογικές επιλογές του Αφγανού προέδρου είναι πάντα ιδιαίτερα προσεγμένες.
Αυτός ο άθλιος (και λίγο είναι) νόμος, ο οποίος δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί, θα έχει ισχύ στις σιίτισσες Χαζάρες (σχεδόν 15% του συνολικού πληθυσμού). Περί τίνος ακριβώς πρόκειται;
Απαγορεύει στις γυναίκες να βγαίνουν από το σπίτι, να εργάζονται, να πηγαίνουν στον γιατρό χωρίς την άδεια του συζύγου τους. Απαγορεύει στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο χωρίς την άδεια του πατέρα τους. Σε περίπτωση διαζυγίου, τα παιδιά δίδονται αμέσως και ανεξαιρέτως στην οικογένεια του πατέρα. Επιπλέον, οι γυναίκες υποχρεούνται να είναι σεξουαλικά διαθέσιμες ανά πάσα στιγμή και ώρα -νομιμοποίηση αυτού που στις δημοκρατικές χώρες αποκαλείται «συζυγικός βιασμός».
Πολιτικάντικη μανούβρα του προέδρου Καρζάι, θέλει να επανεκλεγεί. Οι εκλογές θα διεξαχθούν τον Αύγουστο. Και ψαρεύει τις ψήφους της μειονότητας των σιιτών Χαζάρων (αυτός ο βάρβαρος νόμος τούς πάει γάντι). Ποταπό εκλογικό παζάρι. Η Βουλή ψήφισε το σχέδιο νόμου, πλην όμως εκείνος μπορούσε να μην υπογράψει. Σιγά. Με την υπογραφή του έδειξε ότι καρφί δεν του καίγεται για τα δικαιώματα των γυναικών.
Αφήνω κατά μέρος τα παζάρια και τον πολιτικαντισμό του προέδρου Καρζάι. Απογοητευτικός. Ιδίως, αν σκεφτεί καμιά-νεις ότι παρουσιάστηκε ως αντίπαλο δέος στους Ταλιμπάν. Τεράστια εν προκειμένω η ευθύνη του. Ομως μέσα στη χώρα υπάρχει ισχυρή βάση που τα επιτρέπει, τα δέχεται και -το χειρότερο- συμφωνεί με όλα αυτά. Φρίκη.
Ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια»: οι τριακόσιες θαρραλέες της Καμπούλ στη διάρκεια της διαδήλωσης λοιδορήθηκαν από οργισμένες-ους (μπουργκοφορούσες) γυναίκες και άνδρες. Φρίκη της φρίκης.
Κάποια ερωτήματα και διαπιστώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, με αφορμή και παράδειγμα την απελπιστική κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν.
Τα ανθρώπινα δικαιώματα, τουλάχιστον τα θεμελιώδη, έχουν οικουμενική αξία και διάσταση. Είναι αδιαπραγμάτευτα.
Είναι αδιαπραγμάτευτα, πέρα από την κριτική που κάνουμε, π.χ., για την υποκρισία, τα δύο μέτρα και δύο σταθμά, κ.λπ. Ισχύουν για όλες-ους -πρέπει να ισχύουν για όλες-ους- όποια κι αν είναι η καταγωγή, η χώρα, η θρησκεία, το φύλο τους.
Ενα παράδειγμα; Η ισότητα των δύο φύλων είναι αδιαπραγμάτευτη. Να με συγχωρείτε, αλλά ό,τι είναι καλό για εμάς (γυναίκες, σε δυτικές χώρες) είναι καλό για όλες τις γυναίκες, παντού στον κόσμο -και, εν πάση περιπτώσει, για όσες το θέλουν. Τελεία, παράγραφος.
Σήμερα στη Δύση, πολλές-οι διανοούμενες-οι και πολιτικοί -της Αριστεράς αλλά και της Δεξιάς- αμφισβητούν τον οικουμενικό χαρακτήρα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το μότο τους είναι ότι «καθμία-νας έχει την κουλτούρα, τη θρησκεία, τις συνήθειές, τις αξίες της-του». Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, τι μας λένε; Να σεβαστούμε τη βαρβαρότητα;
Σήμερα στη Δύση, πολλές-οι αριστερίστριες-ες καθώς και σχετικίστρίες-ες στο όνομα του «αντιρατσισμού» και της «ανεκτικότητας» δεν καταδικάζουν μορφές ρατσισμού, ακραίας βίας και μισαλλοδοξίας -ή περιορίζονται απλώς σε μισόλογα. Και κάπως έτσι, τελικά, παίζουν το παιχνίδι των φανατικών.
Για να μην υπάρξουν παρανοήσεις, δεν θα ισχυριστώ ότι ο ταλιμπανισμός είναι φασισμός. Είναι όμως βαρβαρότητα. Είναι θηριωδία που δεν έχει το όμοιό της στον κόσμο του 21ου αιώνα.
Μαρτύριο η ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν. Θα πούμε ότι «έτσι συνηθίζεται στον τόπο τους»; Θα πούμε ότι «δεν γίνεται τίποτα», ότι «είναι θέμα της κουλτούρας τους»;
Και οι τριακόσιες θαρραλέες της Καμπούλ; Από ποια κουλτούρα βγαίνουν; Δεν είναι Αφγανές αυτές; Μάλλον, κάποιες-οι (κάποες-οι εκτός Αφγανιστάν) θα πρέπει να βγάλουν την μπούργκα από τον εγκέφαλό τους.
ΥΓ. Το φιάσκο του «Ντουρμπάν ΙΙ»: Ο Ιρανός Αχμεντινετζάντ -φανατικός, μανιακός, κατ' εξοχήν αντισημίτης- προσεκλήθη να κάνει την εναρκτήρια ομιλία στη Διάσκεψη του ΟΗΕ κατά του ρατσισμού! Λέξη να μην έλεγε, η παρουσία του και μόνο στο βήμα ήταν εγγύηση για το φιάσκο.
Δημιουργήθηκε λίστα υπογραφών κατά του νόμου της σαρίας, αν θέλετε να υπογράψετε πατήστε εδώ ή μπείτε http://www.PetitionOnline.com/ICFWR/
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, στις 24.4.09 γραμμένο από την Τέτα Παπαδοπούλου http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=37820
Δεν έχουμε ακόμη πεισθεί για το ότι η σαρία είναι σύμβολο πίστης και όχι σύμβολο που κρατά τις γυναίκες υποταγμένες, Ευαγγελία Βλάμη
