Η δολοφονική επίθεση με βιτριόλι εναντίον της Κωνσταντίνας
Κούνεβα αναδεικνύεται σε εμβληματική περίπτωση καταρράκωσης της αξιοπρέπειας και των δικαιωμάτων. Συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά που έμεναν ώς τώρα σκόρπιες ψηφίδες ενός αποσπασματικού πολλές φορές λόγου περί της προστασίας των δικαιωμάτων. Όχι μόνο γιατί πρόκειται για μετανάστρια, γυναίκα και ενοικιαζόμενη εργάτρια. Κυρίως επειδή μιλώντας για την Κωνσταντίνα δεν διατυπώνουμε “συνήθεις διεκδικήσεις” μέσα από έναν λόγο που σε πολλά αυτιά ηχεί σαν ξύλινος συνδικαλιστικός. Η Κωνσταντίνα έδωσε στον λόγο αυτόν πρόσωπο, το δικό της πρόσωπο, που η επίθεση προσπάθησε να παραμορφώσει έως αφανισμού με μια βάναυση, αρχαϊκή, σεξιστική μέθοδο εξόντωσης. Οι υποψίες για εκείνες-ους που επιχείρησαν να πνίξουν τη φωνή της στρέφονται εύλογα στην κατεύθυνση ενός δικτύου που λειτουργεί με όρους νομότυπης δουλοκτησίας. Όσα όμως έλεγε η φωνή αυτή ήταν ενοχλητικά για πάρα πολλούς και όχι μόνο για τους εργοδότες της.Ενοχλητική ήταν, φυσικά, η καταγγελία των νόμων της εργασιακής ζούγκλας με την κατάφωρη παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας, τη μη καταβολή βαρέων και ανθυγιεινών ενσήμων, τις πλασματικές ώρες εργασίας, τις απλήρωτες υπερωρίες, τις υποχρεωτικές κατά την πρόσληψη υπογραφές εργαζομένων σε δηλώσεις οικειοθελούς αποχώρησης. Ενοχλητική η φωνή της για τις υποστηρίκτριες-ες της ευρείας χωρίς όρους ενοικίασης εργαζομένων. Ενοχλητική η φωνή της για το επιχειρησιακό σωματείο που την στοχοποίησε και προλείανε το έδαφος για την εξόντωσή της. Ενοχλητική η φωνή της για τους κρατικούς ελεγκτικούς μηχανισμούς που επιδεικνύουν παντελή απροθυμία ή αδυναμία να επιβάλουν την τήρηση της εργατικής νομοθεσίας. Ενοχλητική η φωνή της για την αστυνομία που επέδειξε αρχικά πλημμελή διάθεση διερεύνησης της υπόθεσης και έστειλε στην εισαγγελία ελλιπή δικογραφία. Ενοχλητική η φωνή της γιατί κάνει ακόμα πιο εκκωφαντική την αμήχανη σιωπή μέρους της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Ενοχλητική η φωνή της για πολλά ΜΜΕ που αποστρέφονται ό,τι διαταράσσει το λαϊφστάιλ της άνοιας. Ενοχλητική η φωνή της και για όλες-ους εμάς που καταναλώνοντας τις υπηρεσίες της μαύρης εργασίας προτιμάμε να μην ξέρουμε τι κρύβεται πίσω τους.
Η Κωνσταντίνα Κούνεβα απέκτησε εμβληματικά χαρακτηριστικά, γιατί παλεύοντας για τη ζωή της θέτει ξανά στο τραπέζι ζητήματα που ο κυρίαρχος λόγος είχε καταφέρει να απαξιώσει. Δείχνει το σκοτεινό μέλλον της ύφεσης που θα ξεσπάσει πρώτα στις απόκληρες-ους, θα οξύνει τον κοινωνικό αυτοματισμό και θα στρέψει εργαζόμενες-ους κατά εργαζομένων. Καταδεικνύει τους μηχανισμούς μιας μαφίας που δρα πλέον σε πολλά πεδία και εξοντώνει όσες-ους τής εναντιώνονται. Για όλους αυτούς τους λόγους και σε μια συγκυρία που αναζητά προτάγματα, η Κωνσταντίνα κατόρθωσε να δώσει συνεκτικότητα στην καταγγελία ενός απλούστατου τριπτύχου: “εκμετάλλευση- βία - ατιμωρησία”. Αν και ανήμπορη να μιλήσει πια, κατάφερε να σπάσει τη σιωπή και να κινητοποιήσει ένα ευρύ δίκτυο φορέων και πολιτισσών-ων που ζητούν και πάλι τα αυτονόητα.
Το άρθρο το βρήκαμε στην εφημερίδα Τα Νέα-Επιφυλλίδα στις 26.1.09 γραμμένο από τον Κωστή Παπαϊωάννου http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4498615
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου.
