Πριν κάποια χρόνια ξεκίνησαν τα ανέκδοτα για τις ξανθές.
Υπήρξε μια ισχυρή αντίδραση προς τον δημοσιογράφο που άρχισε τα «αστεία», τα οποία ήταν πάντα εις βάρος των γυναικών ανεξαρτήτως του σεξουαλικού προσανατολισμού τες. Το κύριο χαρακτηριστικό όλων των ξανθών ήταν η χαμηλή νοημοσύνη. Αυγά και γιαούρτια πετάχτηκαν προς τον κ. Θέμο Αναστασιάδη και μια έγγραφη διαμαρτυρία επιδώθηκε στην εφημερίδα και τον ίδιο.
Τα ανέκδοτα πέρασαν στην λαϊκή φαντασία έως εξαντλήσεώς τους και ξέμειναν ως τηλεπαιχνίδι της ελληνικής τηλεόρασης.
Από βήματος Βουλής ακούσαμε τους ισχυρισμούς του κ. Καρατζαφέρη πως πρέπει να παραμείνει ο όρος «επάνδρωση» και να μην ανατικατασταθεί με το όρο «στελέχωση», ώστε να περιλαμβάνει και τις γυναίκες. Είχε συμβουλευθεί το λεξικό Γιοβάνη, πως ο όρος στέλεχος είναι το κοτσάνι του φυτού, οπότε υπεραμύνθηκε του όρου επάνδρωση, μην αντέχοντας ίσως τυχόν παρομοιώση. Κάθε φορά δε, που συμβαίνει οτιδήποτε ανάρμοστο, χαρακτηρίζεται ως άνανδρο εντός και εκτός Βουλής και κανένα κόμμα δεν νοιώθει την ανάγκη να τοποθετηθεί αλλοιώς.
Προσφάτως ακούσαμε αγρότες να φωνάζουν «Γυναίκα υπουργός, αγρότης νηστικός» και προς επιβεβαίωση της ανδρικής υπεροχής, ο επίσης αγρότης κ. Ανεστίδης στις 23.1.10 στο δελτίο ειδήσεων των 7, του τηλεοπτικού σταθμού Άλτερ, μάς εξηγούσε πως «το Υπουργείο Γεωργίας δεν είναι κομμωτήριο». Επιτιθέμενος προς την υπουργίνα γεωργίας με εκφράσεις που πάντα είχαν να κάνουν με το φύλο της.
Ακούσαμε σε γενική συνελεύση ΛεΠΑΤ ΜΚΟ, πως δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία για τις διακρίσεις που δέχονται οι γυναίκες.
Από ακτιβιστή γκέι, πως δεν «πρόσεξε» ότι το υπουργείο υγείας αναφερόταν και στις λεσβίες στα προγράμματά του για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση στα Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενα Νοσήματα ΣΜΝ και hiv aids.
Διαβάζουμε σε στήλες ΛεΠΑΤ να μας αποκαλούν γκέι και ενίοτε γκέι γυναίκες, ποτέ όμως δεν αποκάλεσαν εαυτούς λεσβίες ή λεσβίες άνδρες.
Σε διοικητικό συμβούλιο ΛεΠΑΤ ΜΚΟ ειπώθηκε, πως στην ΜΚΟ δεν υπάρχουν πολλές λεσβίες κι άρα το έργο της έχει γνώμονα τους γκέι.
Είδαμε άλλους να μας κατονομάζουν ομοφυλόφιλους, δηλώνοντας πως μέσα σε αυτό τον όρο συμπεριλαμβάνουν και μας.
Διαβάσαμε λεσβιακά κείμενα, γραμμένα από λεσβίες να αυτοαποκαλούνται ομοφυλόφιλες σε γραπτά κείμενα, όταν οι ομάδες στις οποίες ανήκουν ονομάζονται λεσβικακές και στον προφορικό λόγο αναφέρονται στις εαυτές τες, ως λεσβίες. Όταν ο λόγος γίνετε δημόσιος τότε η εσωτερικευμένη λεσβοφοβία και τα στερεότυπα εμφανίζονται και σε κάποιες από εμάς.
Το γυναικείο κίνημα μιλά γενικώς για τα δικαιώματα των γυναικών χωρίς να συμπεριλαμβάνει και κυρίως να αναφέρει τα λεσβιακά ζητήματα.
Όταν οι λεσβίες δηλώνουμε τις διαφοροποιήσεις μας σε σχέση με το GBT ή το γυναικείο κίνημα αποκαλούμαστε διαιρετικές ή διασπαστικές.
Επιμένουν να μιλούν για ομοφοβία και τρανσφοβία, αγνοώντας σχεδόν επιδεικτικά τον όρο λεσβοφοβία, που δεν είναι τίποτε άλλο από την διπλή φοβία, που αντιμετωπίζουν οι λεσβίες με την διπλή τες υπάσταση. Ως γυναίκες αντιμετωπίζουν τον σεξισμό και εξαιτίας του λεσβιασμού τες την φοβία των άλλων. Αυτά τα δύο, μαζί με τις ιδιαιτερότητες των λεσβιών, είναι η λεσβοφοβία.
Σειρά ανδρών ανεξαρτήτως του σεξουαλικού προσανατολισμού τους συνεχίζουν να αντιλαμβάνοναται τις λεσβίες ως δικές τους μικρογραφίες-αντίγραφα. Έτσι δεν εκριζώνουν ισχυρούς μέσα στο χρόνο όρους και σεξιστικές αντιλήψεις, αντιθέτως διαιωνίζουν διακρίσεις, που βασίζονται σε στερεότυπα για τον λεσβιασμό και το φύλο.
Αν ο στόχος του ΛεΠΑΤ κινήματος είναι η απελευθέρωση όλων, τότε ας αντισταθούμε στη λεσβοφοβία και το σεξισμό, επειδή δεν ανεβαίνουμε σκαλοπάτια κοινωνικής καταξίωσης υποβιβάζοντας άλλες κοινωνικές ομάδες και το μόνο που απελευθερώνουν είναι οι διακρίσεις.
Διατηρώντας τις λεσβίες και τις αμφισεξουαλικές αόρατες.
Το κείμενο γράφτηκε στις 11.2.10 από την Ευαγγελία Βλάμη, για την ΛεΠΑΤ εφημερίδα uncoverd city
