Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Ganna Yudkivska σε συμφωνία με τον δικαστή Mark Villiger για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 2' για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ.
7. Προφανώς, όπως το ΕΔΑΔ έχει επανειλημμένως τονίσει, "η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας και μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδό της και την αυτοπραγμάτωση κάθε προσώπου" (Δείτε, μεταξύ πολλών άλλων αρχών, την υπόθεση Rekvényi κατά Ουγγαρίας [GC], αριθ. 25390/94, § 42, ECHR 1999-III). Παρ 'όλα αυτά, το ΕΔΑΔ έκρινε επίσης ότι "η κατάχρηση της ελευθερίας της έκφρασης είναι ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων" (Δείτε, υπόθεση Witzsch κατά Γερμανίας (Δεκέμβριος), αριθ. 4785/03, 13 Δεκεμβρίου 2005).
8. Δεν νομίζω ότι οι κατηγορίες ότι οι Lgbtiq είναι αποκλίνουσες και υπεύθυνες-οι για την εξάπλωση του ιού HIV και του AIDS είναι σε αρμονία με τις αξίες της Συνθήκης. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της λεκτικής κακοποίησης και της προτροπής σε βία, και τέτοιες κατηγορίες είναι ικανές να προωθήσουν επίθεση εναντίον τις-τους. Αν και η πλειοψηφία δίνει βάρος στην παράγραφο 54 για την πρόθεση των προσφευγόντων να ξεκινήσουν "μια συζήτηση για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία”, είναι δύσκολο να δούμε τη διατύπωση των φυλλαδίων απλά ως την έναρξη μιας συζήτησης για ένα θέμα που αφορά ένα θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος, φαίνεται μάλλον ότι οι προσφεύγοντες θέλησαν να διαδώσουν τις απόψεις τους μεταξύ των εφήβων, οι οποίες-οι είναι ευάλωτες σε διάφορα είδη επιρροής.
9. Η πλειοψηφία κρίνει ότι η καταδίκη των προσφευγόντων στην παρούσα υπόθεση εξ-υπηρετεί ένα θεμιτό σκοπό, δηλαδή "τη προστασία της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων”. Στη πραγματικότητα, υποθέσεις όπως η παρούσα δεν πρέπει να θεωρούνται απλώς ως μια άσκηση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης των προσφευγόντων και του δικαιώματος της ομάδας που έγινε στόχος να προστατεύσει τη φήμη της. Το μίσος είναι καταστροφικό για τη δημοκρατική κοινωνία στο σύνολό της, αφού "επιζήμια μηνύματα θα κερδίσουν κάποια πίστη, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τις διακρίσεις, και ίσως ακόμη και τη βία, ενάντια σε μειονοτικές ομάδες", *19 και επομένως δεν θα πρέπει να προστατεύονται.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
*19. Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά στην υπόθεση R. κατά Keegstra, [1990] 3 SCR 697
7. Προφανώς, όπως το ΕΔΑΔ έχει επανειλημμένως τονίσει, "η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας και μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδό της και την αυτοπραγμάτωση κάθε προσώπου" (Δείτε, μεταξύ πολλών άλλων αρχών, την υπόθεση Rekvényi κατά Ουγγαρίας [GC], αριθ. 25390/94, § 42, ECHR 1999-III). Παρ 'όλα αυτά, το ΕΔΑΔ έκρινε επίσης ότι "η κατάχρηση της ελευθερίας της έκφρασης είναι ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων" (Δείτε, υπόθεση Witzsch κατά Γερμανίας (Δεκέμβριος), αριθ. 4785/03, 13 Δεκεμβρίου 2005).
8. Δεν νομίζω ότι οι κατηγορίες ότι οι Lgbtiq είναι αποκλίνουσες και υπεύθυνες-οι για την εξάπλωση του ιού HIV και του AIDS είναι σε αρμονία με τις αξίες της Συνθήκης. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της λεκτικής κακοποίησης και της προτροπής σε βία, και τέτοιες κατηγορίες είναι ικανές να προωθήσουν επίθεση εναντίον τις-τους. Αν και η πλειοψηφία δίνει βάρος στην παράγραφο 54 για την πρόθεση των προσφευγόντων να ξεκινήσουν "μια συζήτηση για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία”, είναι δύσκολο να δούμε τη διατύπωση των φυλλαδίων απλά ως την έναρξη μιας συζήτησης για ένα θέμα που αφορά ένα θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος, φαίνεται μάλλον ότι οι προσφεύγοντες θέλησαν να διαδώσουν τις απόψεις τους μεταξύ των εφήβων, οι οποίες-οι είναι ευάλωτες σε διάφορα είδη επιρροής.
9. Η πλειοψηφία κρίνει ότι η καταδίκη των προσφευγόντων στην παρούσα υπόθεση εξ-υπηρετεί ένα θεμιτό σκοπό, δηλαδή "τη προστασία της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων”. Στη πραγματικότητα, υποθέσεις όπως η παρούσα δεν πρέπει να θεωρούνται απλώς ως μια άσκηση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης των προσφευγόντων και του δικαιώματος της ομάδας που έγινε στόχος να προστατεύσει τη φήμη της. Το μίσος είναι καταστροφικό για τη δημοκρατική κοινωνία στο σύνολό της, αφού "επιζήμια μηνύματα θα κερδίσουν κάποια πίστη, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τις διακρίσεις, και ίσως ακόμη και τη βία, ενάντια σε μειονοτικές ομάδες", *19 και επομένως δεν θα πρέπει να προστατεύονται.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
*19. Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά στην υπόθεση R. κατά Keegstra, [1990] 3 SCR 697