Όπως αναφέρθηκε ήδη, το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας έκρινε το σκοπό (την έναρξη μιας συζήτησης) ως αποδεκτό. *5 Ωστόσο, τα εθνικά δικαστήρια θα έπρεπε να εξετάσουν πιο διεξοδικά εάν πίσω από τον προφανή σκοπό υπήρχε κάποια κρυφή ατζέντα υποβάθμισης, προσβολής ή υποκίνησης-παρότρυνσης μίσους κατά προσώπων ή μιας κατηγορίας προσώπων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Στην προκειμένη περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, αφού παραδέχθηκε ότι οι ενέργειες των προσφευγόντων είχαν νόμιμο σκοπό, δηλαδή την έναρξη μιας συζήτησης για ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος, όπου χαρακτήρισε τις εκδικαζόμενες δηλώσεις, όχι χωρίς αντιφάσεις, ως “αναίτια επίθεση". Δικαιολόγησε την παρέμβαση, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των προσφευγόντων να εκφράσουν τις ιδέες τους, ενώ παράλληλα τόνισε ότι οι ελευθερίες και τα δικαιώματα πάνε χέρι-χέρι με τις υποχρεώσεις, μια από τις οποίες είναι «να αποφευχθούν, στο μέτρο του δυνατού, δηλώσεις που είναι αναίτια προσβλητικές για τις άλλες-ους, και συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων τις» (παράγρ. 57 της αποφάσεως).
5. Υποστήριξε ότι αυτή είναι μια μάλλον ασαφής εξέταση-δοκιμασία-κριτήριο η οποία μου φαίνεται ότι δεν είναι συνεπής με τη παραδοσιακή και καθιερωμένη νομολογία του ΕΔΑΔ μας πηγαίνει πίσω στην υπόθεση Handyside, *6 και συγκεκριμένα στο "Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια της [δημοκρατικής] κοινωνίας, μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδό της και για την ανάπτυξη κάθε ανθρώπου. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του άρθρου 10, εφαρμόζεται όχι μόνο για «πληροφορίες» ή «ιδέες» που γίνονται ευμενώς δεκτές ή θεωρούνται αβλαβείς ή αδιάφορες, αλλά και για εκείνες που προσβάλλουν, σοκάρουν ή ενοχλούν τη Χώρα ή οποιοδήποτε τμήμα της κοινωνίας-πληθυσμού. ... " *7
6. Ακόμα, συμφώνησα, αν και πολύ διστακτικά, πως δεν βρέθηκε παράβαση, διότι η διανομή των φυλλαδίων πραγματοποιήθηκε σε σχολείο που κανένας από τους προσφεύγοντες δεν συμμετείχαν και στο οποίο δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση (παράγραφος 56). Βεβαίως, ο "τόπος διανομής" δεν είναι ούτε ενοχοποιητικός παράγοντας, τμήμας της actus reus (ένοχη πράξη *Α), ούτε αποτελεί επιβαρυντική περίσταση στην σουηδική νομοθεσία. Ωστόσο, τα πραγματικά περιστατικά της διανομής έχουν επιπτώσεις όσον αφορά το πεδίο της διακριτικής ευχέρειας στη περίπτωση κατά την οποία, όπως ορθώς επεσημαίνεται στη παράγραφο 58, οι κυρώσεις δεν ήταν υπερβολικές ή δυσανάλογες. Όπως επισημαίνεται στην παράγραφο 56, τα φυλλάδια ήταν στα ερμάρια των νεαρών μαθητριών που ήταν σε εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία και οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να αρνηθούν να τα αποδεχθούν. Σημειώνοντας ότι τα μέλη της Lgbtiq κοινότητας αντιμετωπίζουν βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις, εχθρότητα και εκτεταμένες διακρίσεις σε όλη την Ευρώπη, *8
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
*5. Συγκρίνετε αυτή την υπόθεση Alekseyev κατά Ρωσίας, σχετικά με την επανειλημμένη αδικαιολόγητη απαγόρευση των Πορειών Lgbtiq Δικαιωμάτων στη Μόσχα (αρ. 4916/07, 25924/08 και 14599/09, 21 Οκτωβρίου 2010), όπου το Δικαστήριο έκρινε:
«86 .... [ε]δώ δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ή κοινωνιολογικά δεδομένα στη διάθεση του ΕΔΑΔ που δείχνουν ότι η απλή αναφορά της λεσβιοσύνης, ομοερωτικότητας, ή ανοικτή δημόσια συζήτηση σχετικά με την κοινωνική κατάσταση των σεξουαλικών μειονοτήτων», θα επηρεάσει αρνητικά τα παιδιά ή “ευάλωτες-ους ενήλικες". Αντιθέτως, είναι μόνο μέσω μιας δίκαιης και δημόσιας συζήτησης που η κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοια πολύπλοκα ζητήματα, όπως εκείνο το οποίο προέβαλε στην προκειμένη υπόθεση. Η συζήτηση αυτή, υποστηριζόμενη από την ακαδημαϊκή έρευνα, θα ωφελήσει την κοινωνική συνοχή, διασφαλίζοντας ότι ακούγονται όλες εκπροσωπούμενες απόψεις, συμπεριλαμβανομένων των ενδιαφερομένων φυσικών προσώπων .... ". Στην υπόθεση αυτή, η κυβέρνηση είχε επικαλεστεί τη Διεθνή Συμφωνία Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων και τη Διεθνή Συμφωνία Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, η οποία εγγυάται το σεβασμό των προσώπων και την προστασία των θρησκευτικών και ηθικών πεποιθήσεων τις-τους και το δικαίωμα να αναθρέψουν τα παιδιά τις-τους σύμφωνα με αυτές.
*6 . Υπόθεση Handyside κατά Αγγλίας, 7 Δεκεμβρίου 1976, Σειρά Α αρ. 24.
*7. § 49.
*8 Επίσης, φαίνεται στη Σουηδία, όπως επισημαίνεται στη παράγραφο 19 της αποφάσεως:
"Η υποκίνηση της κοινωνίας-κοινού εις βάρος των Lgbtiq ως ομάδα έγινε ποινικό αδίκημα με την τροποποίηση του νόμου που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2003. Σύμφωνα με τις προπαρασκευαστικές εργασίες για την τροποποίηση αυτή, όπως παρουσιάζεται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης 2001/02: 59 (σελ. 32-33), οι Lgbtiq αποτελούν μια εκτεθειμένη ομάδα, η οποία συχνά υπόκειται σε εγκληματικές πράξεις, λόγω του σεξουαλικού της προσανατολισμού, καθώς και εθνικιστικές και άλλες ρατσιστικές ομάδες υποκινούν την κοινωνία εις βάρος των Lgbtiq και της λεσβιοσύνης, ομοερωτικότητας ως μέρος της προπαγάνδας τις. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες, επίσης, ανέφεραν ότι υπήρχαν βάσιμοι λόγοι να υποθέσουν ότι η λεσβοφοβική, Lgbtiqφοβική συμπεριφορά που είχαν προκαλέσει ορισμένες δράστριες-ες επιτεθέμενες-οι σε πρόσωπα λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων προέρχεται από το μίσος, την απειλή και την εμπρηστική προπαγάνδα εις βάρος των Lgbtiq ως μια ομάδα που διαδόθηκε από την πλειοψηφία των Ναζιστικών και άλλων ακροδεξιών εξτρεμιστικών οργανώσεων-ομάδων στη χώρα".
Τα γράμματα με αστερίσκους είναι δικά μας
*Α Actus reus, ονομάζεται το εξωτερικό στοιχείο ή το αντικειμενικό στοιχείο του εγκλήματος, είναι η λατινική ονομασία για την "ένοχη πράξη-δράση", το οποίο, όταν αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, σε συνδυασμό με το mens rea, "ένοχο μυαλό", παράγει ποινική ευθύνη στη κοινή νομοθεσία με βάση τη νομολογία του ποινικού δικαίου του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ινδία, του Πακιστάν, της Νότιας Αφρικής, της Νέας Ζηλανδίας, της Αγγλίας και της Ουαλίας, της Ιρλανδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ορισμένα εγκλήματα ζητούν επίσης απόδειξη της συνοδού περίστασης.
