Η ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ
Ι. ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΕΝΗ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 10 ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ
21. Οι προσφεύγοντες παραπονούνται ότι η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου συνιστά παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης, όπως προστατεύεται από το άρθρο 10 της Συνθήκης, το οποίο ορίζει, στα σχετικά τμήματα του, τα εξής:
"1. Καθεμία έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και ανεξαρτήτως συνόρων. ...
2. Η άσκηση των ελευθεριών αυτών, εφόσον συνεπάγεται καθήκοντα και ευθύνες, δύναται να υπαχθεί σε ορισμένες διατυπώσεις-τυπικότητες, όρους, περιορισμούς ή κυρώσεις, προβλεπόμενες υπό του νόμου και είναι αναγκαίες σε μια δημοκρατική κοινωνία, ... για την προστασία της υπόληψης ή των δικαιωμάτων των άλλων, ... "
Α. Επί του παραδεκτού
22. Το Δικαστήριο σημειώνει ότι το τμήμα αυτό της προσφυγής δεν είναι προδήλως αβάσιμο κατά την έννοια του άρθρου 35 § 3 (α) της Συνθήκης. Σημειώνεται περαιτέρω ότι δεν είναι απαράδεκτη για οποιεσδήποτε άλλες αιτίες. Πρέπει επομένως να κηρυχθεί παραδεκτή.
Β. Επί της ουσίας
1.Οι ισχυρισμοί των διαδίκων-μερών
(α) Οι προσφεύγοντες
23. Οι προσφεύγοντες υποστήριξαν ότι η καταδίκη τους συνιστά αδικαιολόγητη προσβολή του δικαιώματός τους στην ελευθερία της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 § 1 της Συνθήκης.
24. Υποστήριξαν επίσης, μολονότι σε σύνδεση με τα παράπονά τους σύμφωνα με το Άρθρο 7, ότι ο νόμος για την πράξη προσπάθειας υποκίνησης της κοινής γνώμης κατά μιας εθνικής ή εθνοτικής ομάδας ήταν τόσο ασαφής ώστε δεν ήταν δυνατό να εξακριβωθεί κατά πόσον ή όχι πράξη τους ήταν εγκληματική.
25. Περαιτέρω, κατά την άποψη των προσφευγόντων, το κείμενο στα φυλλάδια δεν ήταν δυσφημιστικό ή προσβλητικό για τις Lgbtiq και, ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ο περιορισμός του δικαιώματός τους στην ελευθερία της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 § 2.
26. Οι προσφεύγοντες ισχυρίστηκαν ότι η διατύπωση στα φυλλάδια δεν περιείχε μίσος, και ως εκ τούτου δεν ενθάρρυναν καμία να διαπράξει πράξεις μίσους. Κατά την άποψή τους, τα φυλλάδια μάλλον ενθάρρυναν τις μαθήτριες να συζητήσουν ορισμένα θέματα με τις δασκάλες-ους τις και τις έδωσε επιχειρήματα για να τα χρησιμοποιήσουν σε αυτές τις συζητήσεις.
27. Επιβεβαίωσαν επίσης ότι η ελευθερία του λόγου θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στο περιεχόμενό της και όχι ως προς το πώς και πού θα ασκείται, επισημαίνοντας ότι κρίθηκαν ένοχοι για τη πράξη προσπάθειας να υποκινήσουν την κοινή γνώμη κατά μιας εθνικής ή εθνοτικής ομάδα και όχι για καταπάτηση ή σκόρπισμα σκουπιδιών. *Α
28. Στο πλαίσιο αυτό, δεν θεωρούν πως τα σουηδικά σχολεία να είναι σχετικά προστατευμένα από πολιτικές κινήσεις ξένων προς το σχολείο. Αντίθετα, ισχυρίστηκαν ότι σουηδικά σχολεία έχουν παράδοση να αφήνουν τις νεολαίες των πολιτικών κομμάτων να διαδίδουν τα μηνύματα τις, ιδιαίτερα κατά τη χρονιά διεξαγωγής εκλογών.
29. Οι προσφεύγοντες προσέθεσαν ότι οι μαθήτριες στο σχολείο ηλικιακά βρίσκονταν μεταξύ των 16 και 19 χρονών και ως εκ τούτου, ηλικιακά ήταν σε θέση να κατανοήσουν το περιεχόμενο των φυλλαδίων.*Β
30.Τέλος, τονίζουν ότι η υπόθεσή τους θα πρέπει να συγκριθεί με τη υπόθεση NJA 2005 σελ. 805 της Σουηδίας, στην οποία ένας πάστορας που προσέβαλε τις Lgbtiq σε ένα κήρυγμά του αθωώθηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο για τη πράξη προσπάθειας να υποκινήσει την κοινή γνώμη κατά μιας εθνικής ή εθνοτικής ομάδας με αναφορά στα άρθρα 9 και 10 της Συνθήκης.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του Ευρωπ. Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας
*Α Την καταπάτηση δεν τη θεώρησε σοβαρό αδίκημα η διεύθυνση, το σχολείο δεν είναι άβατο
*Β Αλλά δεν είναι σε θέση να κρίνουν τι είναι σωστό και τι όχι σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό, ούτε να κρίνουν κατά πόσο είναι σωστά όσα οι δασκάλες διδάσκουν ή όσα ισχυρίζεται ή πράττει η λεσβιακή προγάνδα
