12.Οι προσφεύγοντες, καθώς και η εισαγγελέας άσκησε έφεση κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του Εφετείου (Hovrätten) της Νότιας Norrland. Οι προσφεύγοντες ζήτησαν από το δικαστήριο να απορρίψει τις κατηγορίες, και να εξετάσει την εγκληματική πράξη ως ήσσονος σημασίας, ή τουλάχιστον να μειώσει τις ποινές. Η εισαγγελέας άσκησε έφεση όσον αφορά τους τρεις πρώτους προσφεύγοντες, ζητώντας από το δικαστήριο να εξετάσει την εγκληματική πράξη ως επιβαρυντική ή τουλάχιστον να αυξήσει τις ποινές.
13. Στις 14 Δεκεμβρίου 2005 το Εφετείο, αναφερόμενο στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της 29ης Νοεμβρίου 2005 στην υπόθεση NJA 2005 σελίδα 805 (Δείτε κατωτέρω υπό την «σχετική εθνική νομοθεσία και πρακτική»), απέρριψε τις κατηγορίες εναντίον των προσφευγόντων με την αιτιολογία ότι μια καταδικαστική απόφαση θα ισοδυναμούσε με προσβολή του δικαιώματός τους στην ελευθερία της έκφρασης που κατοχυρώνει-εγγυάται η Συνθήκη.
14. Το Γραφείο της Γενικής Εισαγγελείας (Riksåklagaren) άσκησε έφεση κατά της αποφάσεως αυτής ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου (Högsta domstolen) και ζήτησε να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι της πράξης προσπάθειας να υποκινήσουν την κοινή γνώμη κατά εθνικής ή εθνοτικής ομάδας, υποστηρίζοντας ότι δεν ισοδυναμεί με παραβίαση του άρθρου 10 της Σύμβασης υπό τις συνθήκες της υπό κρίση υποθέσεως. Οι προσφεύγοντες αμφισβήτησαν την έφεση.
15.Στις 6 Ιουλίου 2006, το Ανώτατο Δικαστήριο καταδίκασε τους προσφεύγοντες για τη πράξη προσπάθειας να υποκινήσουν την κοινή γνώμη κατά μιας εθνικής ή εθνοτικής ομάδας. Η πλειοψηφία του δικαστικού σώματος (τρεις εκ των πέντε) εξέτασε πρώτη φορά, την καθοριστική-αποφασιστική για την έκβαση της υπόθεσης, κατά πόσον-εάν η παρέμβαση στην ελευθερία των προσφευγόντων να διανείμουν τα φυλλάδια θα μπορούσε να θεωρηθεί αναγκαία-απαρίτητη σε μια δημοκρατική κοινωνία και το κατά πόσον-εάν η παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης τους θα μπορούσε να θεωρηθεί ανάλογη προς τον σκοπό της προστασίας από παραβίαση της ομάδας των Lgbtiq, που το περιεχόμενο των φυλλαδίων αποτελούσε. Η πλειοψηφία στη συνέχεια έκρινε ότι:
«Υπό το πρίσμα της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων σχετικά με το άρθρο 10, στην ερμηνεία της έκφρασης «περιφρόνησης» στην διάταξη σχετικά με την υποκίνηση εναντίον μιας ομάδας, μια συνολική εκτίμηση των συνθηκών της υπόθεσης πρέπει να γίνει, όπου, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα πρέπει να εξεταστούν. Η διαμοίραση των φυλλαδίων έγινε σε ένα σχολείο. Οι κατηγορούμενοι δεν είχαν ελεύθερη πρόσβαση στους (σχολικούς) χώρους, που θεωρούνται ως ένα σχετικά προστατευμένο περιβάλλον όσον αφορά τις πολιτικές ενέργειες των εκτός σχολείου. Η τοποθέτηση των φυλλαδίων και μέσα στα ντουλάπια των μαθητριών σήμαινε ότι οι νέες-οι τα έλαβαν, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίσουν εάν επιθυμούν να τα αποδεχθούν ή όχι.
Ο σκοπός της διαμοίρασης φυλλαδιών ήταν πράγματι να ξεκινήσει μια συζήτηση μεταξύ μαθητριών και καθηγητριών σχετικά με ένα ζήτημα δημοσίου ενδιαφέροντος, δηλαδή η αντικειμενικότητα της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία, και για την παροχή επειχηρημάτων στις μαθήτριες. Ωστόσο, αυτά διατυπώθηκαν κατά τρόπο που ήταν προσβλητικός και υποτιμητικός για τις Lgbtiq ως ομάδα και κατά παράβαση της υποχρέωσης δυνάμει του άρθρου 10 για την αποφυγή όσο το δυνατόν περισσότερο δηλώσεων που είναι αδικαιολόγητα προσβλητικές για τις άλλες-ους έτσι που να συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων τις, και χωρίς να συμβάλλουν σε οποιαδήποτε μορφή δημόσιας συζήτησης που θα μπορούσε να βοηθήσει στην περαιτέρω αμοιβαία κατανόηση.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του Ευρωπ. Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
