Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Angelika Nußberger με τη συμφωνία του δικαστή Dean Spielmann για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 1' για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ
1. Οφείλω να ομολογήσω ότι με μεγάλη διστακτικότητα ψήφισα υπέρ του ότι δεν υπήρχε καμία παραβίαση του Άρθρου 10 της Συνθήκης.
2. Όπως ο συνάδελφός μου, ο δικαστής András Sajo, επισήμανε στην μειοψηφούσα γνώμη του, στην απόφαση της υπόθεσης Féret κατά Βελγίου:
"Ρύθμιση του περιεχομένου και περιορισμοί βασισμένοι στο περιεχόμενο της έκφρασης-λόγου βασίζονται στην υπόθεση ότι ορισμένες εκφράσεις-λόγοι πηγαίνουν "ενάντια στο πνεύμα" της Συνθήκης. Αλλά τα "πνεύματα" δεν προσφέρουν σαφή πρότυπα και είναι εκτεθειμένα σε κακοποίηση-κατάχρηση. Οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των δικαστίνων-ών, έχουν την τάση να βάζουν ετικέτες στις θέσεις-στάσεις με τις οποίες διαφωνούν, ως ολοφάνερα απαράδεκτες και, επομένως, πέρα από τη σφαίρα της προστατευόμενης έκφρασης-λόγου. Ωστόσο, είναι ακριβώς εκεί όπου αντιμετωπίζουμε τις ιδέες που εμείς απεχθανόμαστε ή περιφρονούμε που πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικές-οί στην κρίση μας, (επειδή) οι προσωπικές πεποιθήσεις μας μπορεί να επηρεάσουν τις ιδέες μας για το τι είναι πραγματικά επικίνδυνο". *1
3. Στην παράγραφο 54 της αποφάσεως, το ΕΔΑΔ αναπτύσσει τη σκέψη του βήμα βήμα, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά αρχές-αξίες σχετικά με την προσβλητική έκφραση-λόγο για ορισμένες ομάδες και της έκφρασης-λόγου κατά των Lgbtiq.
Πρώτον, η σκέψη που υποστηρίζει στη απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας είναι ότι ο στόχος της έναρξης μιας συζήτησης για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία είναι αποδεκτός.
Δεύτερον, το Δικαστήριο αναγνωρίζει επίσης ότι οι δηλώσεις αυτές δεν ενθαρρύνουν πρόσωπα να διαπράξουν πράξεις μίσους.
Τρίτον, και στηριζόμενο στην απόφαση της υπόθεσης Féret κατά Βελγίου, *2 το ΕΔΑΔ υπενθυμίζει, στη συνέχεια, ότι η υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκην πρόσκληση σε μια πράξη βίας, ή άλλες εγκληματικές πράξεις. Επιθέσεις σε πρόσωπα που διαπράττονται για να προσβάλουν, που φτάνουν στο να γελοιοποιήσουν ή να συκοφαντήσουν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού είναι επαρκής για τις αρχές να ευνοούν την καταπολέμηση της ρατσιστικής έκφρασης-λόγου αντιμετωπίζοντας την ελευθερία της έκφρασης η οποία ασκείται με ανεύθυνο τρόπο.
Τέλος, το Δικαστήριο επεκτείνει τα ευρήματα της υπόθεσης Féret της προσβλητικής έκφρασης-λόγου που στρέφεται κατά των Lgbtiq.
4. Στο θέμα των φυλλαδίων, αναμφίβολα οι δηλώσεις τους ήταν εντελώς απαράδεκτες. Ωστόσο, για να εξισωθεί το περιεχόμενο μίσους των φυλλαδίων κατά την έννοια της νομολογίας μας χρειάζεται ισχυρή δικαιολογία. Κατά τη γνώμη μου, για την δημιουργία αυτής της σύνδεσης με την απλή αναφορά στην υπόθεση Smith και Grady προηγούμενη *3 (παράγρ 55, στο τέλος) δεν είναι επαρκής. Πράγματι, οι επίμαχες δηλώσεις θα έπρεπε να είχαν καθοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια, λαμβανομένου υπόψη ότι, δυνάμει του άρθρου 17 της Συνθήκης, *4 η "έκφραση-λόγος μίσους", με την ορθή έννοια του όρου, δεν προστατεύεται από το άρθρο 10. Μια προσεκτική, σε βάθος ανάλυση του σκοπού της έκφρασης-λόγου θα ήταν απαραίτητη.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
*1.Υπόθεση Féret κατά Βελγίου, αριθ. 15615/07, 16 Ιουλίου 2009, μειοψηφούσα γνώμη του δικαστή András Sajo, συνοδευόμενη από την δικαστίνα Nona Tsotsoria και τον δικαστή Vladimiro Zagrebelsky.
*2. Υπόθεση Féret κατά Βελγίου, Αριθ. 15615/07, 16 Ιουλίου 2009.
*3. Υπόθεση Smith και Grady κατά Αγγλίας, αρ. 33985/96 και 33986/96, ΕΔΑΔ 1999-VI.
*4. "Τίποτα στη Συνθήκη δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως συνεπαγόμενο για οποιαδήποτε χώρα, ομάδα ή πρόσωπο έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή εκτέλεση πράξης που αποσκοπεί στην κατάλυση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν ή σε περιορισμούς μεγαλύτερου βαθμού από ό,τι προβλέπονται στη Συνθήκη".
