Για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ
Αυτό που μου λείπει περισσότερο από την απόφαση είναι μια εξήγηση του γιατί οι δηλώσεις στα φυλλάδια είναι τόσο ιδιαιτέρως επιζήμιες. Αν και η έκβαση αυτής της υπόθεσης είναι πιθανό να επιδοκιμαστεί από τις μελετήτριες της ισότητας, από το συλλογισμό του ΕΔΑΔ απουσιάζει το πλαίσιο, η αιτία που οι δηλώσεις στα φυλλάδια είναι τόσο επικίνδυνες, είναι επειδή συντονίζονται με βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και γιατί γίνονται σε ένα φόντο εκτεταμένων διακρίσεων σε βάρος σεξουαλικών μειονοτήτων. Η σύμφωνη γνώμη της δικαστίνας Nussberger και του Spielmann περιλαμβάνουν την εκτίμηση αυτού του πλαισίου. Και οι δύο αναφέρονται σε πολλά έγγραφα του Συμβουλίου της Ευρώπης τα οποία αναγνωρίζουν το κακό που κάνουν λεσβοφοβικές, ομοερωτοφοβικές δηλώσεις. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος που αυτή η δικαστίνα και ο δικαστής κάνουν τη σύνδεση με το σχολικό περιβάλλον:
Θα πρέπει επίσης να λησμονείται ότι ένα πραγματικό πρόβλημα του λεσβοφοβικού, ομοερωτικού, αμφιφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισμού και των διακρίσεων στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα μπορούν να δικαιολογήσουν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 10. Πράγματι, σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις χώρες μέλη και υποστηρίζονται από κάποιες έρευνες των κυβερνήσεων, οι Lgbtiq μαθήτριες-ες υποφέρουν από την κακομεταχείριση τόσο των συμμαθητριών-ων όσο και των δασκαλισών-ων”. (Η συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Nussberger και του Spielmann, παρ. 7)
Ο εκφοβισμός των Lgbtiq σπουδαστριών-ων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στην Ευρώπη και, εξ όσων γνωρίζω, αυτή είναι η πρώτη φορά που (μέρος) του ΕΔΑΔ το αναγνωρίζει σε μια απόφαση.
Επίσης, εντυπωσιάστηκα ιδιαιτέρως από ένα απόσπασμα της συγκλίνουσας γνωμοδότησης της δικαστίνας Judkivska και του Villiger. Μεταξύ άλλων, επικρίνουν το μέρος εκείνο της απόφασης, όπου το Δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι η καταδίκη των προσφευγόντων υπηρετεί ένα θεμιτό-νόμιμο σκοπό, δηλαδή "τη προστασία της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων” (παράγρ. 49). Αναφέρονται στο Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά κατά R. Keegstra (1990), η Judkivska και ο Villiger και επισημαίνουν ότι:
υποθέσεις όπως η παρούσα δεν πρέπει να θεωρούνται απλώς ως μια άσκηση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης-λόγου των προσφευγόντων και του δικαιώματος της ομάδας που έγινε στόχος να προστατεύσει τη φήμη της. Το μίσος είναι καταστροφικό για τη δημοκρατική κοινωνία στο σύνολό της, αφού «επιζήμια μηνύματα θα κερδίσουν κάποια πίστη, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τις διακρίσεις, και ίσως ακόμη και τη βία, κατά των μειονοτικών ομάδων”, και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να προστατεύονται".(Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Judkivska και του δικαστή Villiger, παραγρ. 9).
Συμφωνώ με την δικαστίνα-η Judkivska και Villiger ότι οι δηλώσεις που (αναπαράγουν) στερεότυπα και καλούν σε διακρίσεις εις βάρος των μειονεκτούντων ομάδων είναι ένα θέμα ανησυχίας για όλες μας, όχι μόνο γι την εν λόγω ομάδα. Όχι για πρώτη φορά νομίζω ότι το Δικαστήριο περνά πολύ εύκολα πάνω στο ερώτημα του είδους του θεμιτού σκοπού που εξυπηρετείται από τη δράση μιας χώρας. Μην με παρεξηγείτε: στην προκειμένη περίπτωση συμφωνώ με τη σουηδική κυβέρνηση και με το ΕΔΑΔ, αλλά θα ήταν καλό να δούμε και την πιο ενδελεχή αιτιολογία επί του σημείου αυτού.
Θα είναι συναρπαστικό να δούμε τις επιπτώσεις αυτής της υπόθεσης. Αυτό θα έχει συνέπειες στην επερχόμενη απόφαση του Τμήματος της Μείζονος Συνθέσεως στην υπόθεση Asku κατά Τουρκίας, για παράδειγμα, θα το παραδεχτώ: Ελπίζω ότι θα (διαβάσετε την προηγούμενη ανάρτησή μου εδώ).
Την είδηση την βρήκαμε στις 14.2.12 και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com γραμμένη από την Alexandra Timmer στην http://strasbourgobservers.com/2012/02/14/anti-gay-hate-speech-vejdeland-and-others-v-sweden/#more-1395
