Μπορεί να έχουμε διανύσει πολύ δρόμο από το 1994, όταν το να εμφανίζονται οι λεσβίες ή να μιλούν για τις λεσβίες στην τηλεόραση ήταν τόσο σπάνιο όσο μια πολιτικίνα που απολογείται για τον προσωπικό της λογαριασμό που έχει εξωφρενικές δαπάνες. Μετά από όλα αυτά, πια έχουμε κατακτήσει μέρος της ισότητας, ως παίκτριες του ιπποδρόμου, γονείς και συντρόφισες, τι υπάρχει για να γκρινιάξουμε;
Λοιπόν, δυστυχώς, υπάρχουν ακόμα πολλά ζητήματα τριβής που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Οι νόμοι μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά οι αιωνόβιες προκαταλήψεις χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να καταρρεύσουν. Αυτό που έχω παρατηρήσει τις τελευταίες πέντε χρονιές στην DIVA είναι πόσο διαφορετικές προκαταλήψεις βιώνουν οι λεσβίες από τους γκέι, και σε πόσο σεξισμό στηρίζεται αυτή η διαφορά. Το δυστυχέστερο όλων είναι που πολλοί μα πολλοί γκέι είναι επίσης σεξιστές και θεωρούν τις λεσβίες κατώτερες και τις διαφορετικές μορφές διακρίσεων που αντιμετωπίζουν ως άνευ σημασίας. Πολλοί θεωρούν πως το να μιλούν για γκέι θέματα, πχ. ομοφοβία, καλύπτει ή εννοεί και τις λεσβίες.
Οι λεσβίες εξακολουθούν να θεωρούνται ως κοινωνικά παρίες από πολλούς, οι οποίοι πιστεύουν ότι οι λεσβίες ως γυναίκες θα πρέπει α) έχουν αρκετά συμβατή (προς τα ετερό πρότυπα) εμφάνιση και β) να είναι διαθέσιμες σε αυτούς για σεξ στη φαντασία ή στη πραγματικότητα, και ότι γ) οι λεσβίες υπονομεύουν και αποδυναμώνουν τους άνδρες.
Δυστυχώς αυτή η προκατάληψη δεν περιορίζεται σε ετερό γυναίκες και άνδρες, πολύ συχνά οι γκέι, μαλλώνουν τις “κακές” λεσβίες για μη συμμόρφωση στα λεγόμενα συμβατά πρότυπα της ομορφιάς, της έκφρασης ή του φύλου.
Δύο θεατρικά έργα που είδα πέρυσι που γράφτηκαν από γκέι περιείχαν συγκρατημένα ακανθώδη αστεία για το πόσο είναι μη «ελκυστικές οι butches» και οι λεσβίες που δεν φορούν make-up. Το μήνυμα το οποίο δεν αναφέρεται άμεσα, αλλά συνάγεται από αυτά τα αστεία είναι πως αυτές οι λεσβίες ως γυναίκες δεν αξίζουν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό.
Τα παραδείγματα μπορεί να ακούγονται σαν ακίνδυνοι αστεϊσμοί, αλλά, όπως μια καυστική-δηλητηριώδης ποπ μελωδία εγκαθίστατε για καιρό στο κεφάλι μας, αυτά τα «αστεία» έχουν την κακή συνήθεια να κολλάνε στη συναισθηματική μας μνήμη.
Δεν χρειάζεται να είναι καμιά ιδιοφυΐα για να καταλάβει ότι τα επαναλαμβανόμενα αρνητικά μηνύματα για την εαυτή μας συμβάλλουν στη χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί οι λεσβίες είναι πιο πιθανό από ό,τι οι ετερό γυναίκες να υποφέρουν από προβλήματα ψυχικής υγείας.
Το 50% των λεσβιών και των αμφισεξουαλικών γυναικών κάτω των 20 ετών έχουν αυτο-τραυματιστεί, σε σύγκριση με τη μία στις 15 έφηβες σε γενικές γραμμές. Λεσβίες και αμφισεξουαλικές κάτω των 20 ετών είναι οκτώ φορές πιο πιθανό να έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν από ό,τι οι έφηβες γενικά.
Συγκλονιστικά στοιχεία που θα είχαν ληφθεί πιο σοβαρά αν ήταν οποιοδήποτε άλλο τμήμα της κοινωνίας, ακόμη οι προκαταλήψεις εναντίον των λεσβιών και οι επακόλουθες συνέπειές τις δεν λαμβάνονται σοβαρά υπόψη, επειδή οι λεσβίες δεν λαμβάνονται, ευρύτερα, σοβαρά υπόψη.
Ευτυχώς, υπάρχουν κάποιες που τις λαμβάνουν σοβαρά υπόψη - η πρόσφατη έρευνα για την υγεία των λεσβιών της ΜΚΟ Stonewall δείχνει τη θλιβερή έκταση του προβλήματος και όπως και πολλές άλλες, περιλαμβανομένων της DIVA και του Λεσβιακού και Γκέι Ιδρύματος κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την λεσβοφοβία ένα κατάλοιπο του παρελθόντος”.
Την είδηση την βρήκαμε στις 29.10.09 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα The Lesbian and Gay Foundation γραμμένη από την Jane Czyzselska αρθρογράφισα της Diva magazine στην http://212.110.178.1/lesbophobia/
