Για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ
Όπως συχνά, η κυρίως εκτίμηση του ΕΔΑΔ εστίασε στο αν η παρέμβαση ήταν «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία». Θα απαντήσει στην ερώτηση αυτή καταφατικά. Είναι εδώ που το ΕΔΑΔ έπρεπε να βαδίσει σε μια λεπτή γραμμή για να αποφασιστεί εάν τα φυλλάδια απλώς «προσέβαλλαν, σόκαραν ή ενόχλησαν» (αλλά εξακολουθούν να επιτρέπονται) ή κυρίως υποκίνησαν σε μίσος. Ένα πλήθος από στοιχεία ήταν καθοριστικά στο συλλογισμό του ΕΔΑΔ. Πρώτον, η διατύπωση των δηλώσεων των ίδιων των προσφευγόντων ανερχόταν σε «σοβαρούς και επιζήμιους ισχυρισμούς». Αν και τα φυλλάδια μπορεί άμεσα να μην παρότρυναν την κοινωνία να διαπράξει πράξεις μίσους, το ΕΔΑΔ αναφέρθηκε στην παλαιότερη νομολογία (υπόθεση Féret κατά Βελγίου), στην οποία είχε κρίνει ότι “υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ 'ανάγκην πρόσκληση σε μια πράξη βίας ή άλλες εγκληματικές πράξεις".
Επιπλέον, η δήλωση της αρχής-αξίας ότι οι διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό είναι τόσο σοβαρές όσο οι φυλετικές ή εθνοτικές διακρίσεις επεκτάθηκε από το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής στο πλαίσιο της υπόθεσης (Smith και Grady κατά Αγγλίας), στα θέματα της ελευθερίας της έκφρασης. Ένα δεύτερο καθοριστικό στοιχείο στην επιχειρηματολογία του ΕΔΑΔ ήταν το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα φυλλάδια - σε "νέες-ους που ήταν σε μια εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία”, κατά τα λόγια του ΕΔΑΔ. Τρίτον, το πλαίσιο προστασίας: ένα σχολείο, που κανείς από τους προσφεύγοντες δεν φοιτούσε και στο οποίο δεν είχαν ελεύθερη πρόσβαση. Τέταρτον, το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας είχε εκτιμήσει το σχετικό στοιχείο κατά τον ίδιο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης και της διαπίστωσης ότι οι δηλώσεις των φυλλαδίων ήταν «άσκοπα προσβλητικές». Τέλος, το ύψος των ποινών: αναστολή των προστίμων και, σε μία περίπτωση, αναστολής: το ΕΔΑΔ δεν τις βρίσκει υπερβολικές. Εν κατακλείδι, το ΕΔΑΔ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΑΔ.
Μολονότι η απόφαση ήταν ομόφωνη, αυτή προφανώς οδήγησε σε μια μεγάλη συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών. Υπήρξε συμφωνία τρειών διαφορετικών απόψεων, στο πενταμελές δικαστικό σώμα, οι οποίες έχουν προστεθεί στην απόφαση. Δείχνει τη δικαστική και την ηθική πάλη, που αντιμετώπισε το ΕΔΑΔ για την επίλυση της υπόθεσης. Δεδομένου ότι οι προαναφερθέντα συμφραζόμενα στοιχεία δείχνουν την πράξη εξισορρόπησης των δικαστηρίων, το ΕΔΑΔ προσπάθησε να κάνει το σκεπτικό του ως ειδική περίπτωση όσο μπορούσε, αλλά δεν κατάφερε να αποφύγει τις αξιολογικές κρίσεις στο να αποφασίσει πως τα φυλλάδια είναι απαράδεκτα. Η δικαστίνα Nussberger και ο Spielmann επισήμαναν ότι αυτό θα απαιτούσε ισχυρή αιτιολογία. Για παράδειγμα, το ΕΔΑΔ θα έπρεπε να αξιολογήσει κατά πόσον ένας άλλος στόχος ήταν κρυμμένος πίσω από τον «προφανή στόχο» την έναρξη της συζήτησης στο σχολείο: μια ημερήσια διάταξη- agenda «υποβάθμισης, προσβολής ή υποκίνησης μίσους» εναντίον ανθρώπων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.12 και την μεταφφράσαμε από την σελίδα του Blog του ΕΔΑΔ στην http://echrblog.blogspot.com/2012/02/anti-gay-speech-judgment.html
