Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι εάν αυτή η διπλή εξέταση-έλεγχος-κριτήριο των Ην. Πολιτειών εφαρμοζόταν στην παρούσα υπόθεση, ο εφαρμοστέος νόμος (Κεφάλαιο 16, άρθρο 8 του Ποινικού Κώδικα Σουηδίας) δεν θα περνούσε την κριτική εξέταση ούτε την αποτίμηση, ειδικά ο δεύτερος: αν οι προσφεύγοντες υπερασπίζονταν την λεσβιοσύνη, ομοερωτικότητα και καταφέρονταν ενάντια στις “φαύλες λεσβοφοβικές-ους" στα φυλλάδια τους, πιθανόν να μην καταδικάζονταν.
5. Στην υπόθεσή μας στηριχθήκαμε σε ένα διαφορετικό είδος λογικής, από αυτή του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σουηδίας, μεταξύ άλλων (παρά το δια-χωρισμό δύο προς τρεις), το οποίο έκρινε ως μη επιβλαβή-προσβλητική τη γλώσσα των φυλλαδίων ώστε να είναι αιτία ποινικής δίωξης και τελικά καταδίκης και τιμωρίας.
6. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η εμπρηστική εθνικιστική φυλετική έκφραση-λόγος, μίσους κλπ για πρώτη φορά συσχετίζονται στον Ποινικό Κώδικα της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας το 1952, και αυτή η συσχέτιση έχει αντιγραφεί από τότε από πολλές άλλες νομολογίες, και αναφέρονται σε κορυφαία βιβλία των Ην. Πολιτειών σε υποθέσεις ποινικού δικαίου, για παράδειγμα.
Από αυτό το συσχετισμό και εκείνα τα βιβλία αναπτύξαμε την έννοια της διχαστικής έκφρασης-λόγου μίσους που υπόκειται σε ποινική δίωξη, όπου μια προστατευόμενη κατηγορία ανθρώπων ήταν "αναίτια προσβλητική για τις άλλες-ους έτσι που να συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων τις, και χωρίς να συμβάλλει σε οποιαδήποτε μορφή δημόσιας συζήτησης που θα μπορούσε να βοηθήσει στην περαιτέρω αμοιβαία κατανόηση".
Αν συγκρίνουμε τις δύο υποθέσεις θα μπορούσαμε να βρούμε ότι η προσέγγιση των Ην. Πολιτειών για την ελευθερία της έκφρασης-λόγου που απορρέει από την Πρώτη Τροπολογία ίσως είναι χωρίς ευαισθησία. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε σίγουρα να συμπεράνουμε ότι το παραπάνω απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Σουηδίας της 6ης Ιουλίου 2006 δείχνει μια υπερευαισθησία σε σύγκρουση με τα αξιώματα της ελευθερίας της έκφρασης-λόγου.
7. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι πολιτισμικά προκαθορισμένη συζήτηση και δεν είναι απαραίτητη σε μια κατάσταση όπου ακόμα και το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, στη ομιλία-κήρυγμα του πάστορα της διάσημης υπόθεσης (NJA 2005 σελ.805), απάλλαξε τον κατηγορούμενο, θεωρώντας ότι η καταδίκη του θα ήταν σε αντίθεση με την Συνθήκη. *14
8. Σε όρους συγκριτικού συνταγματικού δικαίου, η υπόθεση κήρυγμα του πάστορα της Σουηδίας θα έπρεπε να βασιστεί στην έννοια της αιχμαλωσίας του κοινού-ακροατηρίου. *15
9. Ένα αιχμαλωτισμένο κοινό είναι αυτό που βρίσκεται σε μια αναπόφευκτη συνθήκη και βομβαρδίζεται με πληροφορίες που είναι προσβλητικές για ορισμένα από τα μέλη του συγκεκριμένου κοινού. Εάν ένα εκκλησιαστικό κοινό υπό αυτή την έννοια είναι σε αιχμαλωσία, διότι ένα πρόσωπο δεν μπορεί να αποφύγει να υποστεί μια λεκτική επίθεση, τότε στην υπόθεση του σχολικού κοινού, όπου διανεμήθηκαν τα φυλλάδια - όπως τονίζουμε στην § 56 – στα ντουλάπια των νεαρών μαθητριών, είναι σίγουρα μία αποφασιστική θεώρηση-σκεπτικό.
Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649
*14. Δείτε το απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην § 15 τη ποινή-πρόστιμο.
*15. Η ιδέα έχει αναπτυχθεί στην απόφαση της υπόθεσης Rowan κατά Post Office Dept., 397 Ην. Πολιτείες 728, 736-738, και της υπόθεσης Frisby και Schultz 487 Ην. Πολιτείες 474, στο 484-485.
