St. Petersburg, Εγκρίθηκε το νομοσχέδιο κατά των Lbtiq

Σήμερα Συνέλευση του Νομοθετικού Σώματος της Αγίας Πετρούπολης, ενέκρινε το ο νόμος για την απαγόρευση της λεγόμενης προπαγάνδας “λεσβιακότητας, αμφισεξουαλικοτητας, τρανσεξουαλικότητας και σοδομισμού, καθώς και της παιδεραστίας" και εισήγαγε το διοικητικό τμήμα στην τελική ακρόαση της.

Δελτίο Τύπου από την ΜΚΟ Coming Out:
Σήμερα το νομοσχέδιο που απαγορεύει λεγόμενη “προπαγάνδα λεσβιακότητας, αμφισεξουαλικοτητας, τρανσεξουαλικότητας και σοδομισμού, καθώς και της παιδεραστίας" πέρασε στην 3η ανάγνωση του κοινοβουλίου της Αγίας Πετρούπολης. 29 βουλευτίνες-ές ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου, 5 ψήφισαν κατά του νομοσχεδίου, και υπήρξε 1 αποχή. 15 βουλευτίνες-ές δεν ψήφισαν (είτε απείχαν, είτε απουσίαζαν).
Η Olga Lenkova από την ΜΚΟ Coming Out δήλωσε:
«Ντρεπόμαστε για τη πόλη της Αγίας Πετρούπολης, ντρεπόμαστε για τις βουλευτίνες-ες. Γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία από αυτές-ους αντιλαμβάνεται πολύ καλά τον παραλογισμό και την άδικη φύση του παρόντος νόμου. Αλλά εκείνες-οι που ψήφισαν υπέρ, δεν ψήφισαν κατά συνείδηση​​, αλλά σύμφωνα με το «καθήκον», γιατί αυτό είναι που τις είπαν να κάνουν οι ανώτερές τις-τους. Δεν είναι ικανές να ψηφίσουν κατά συνείδηση​​, καθώς οι περισσότερες από αυτές-ους έλαβαν τις θέσεις τους όχι από το εκλογικό σώμα θα, αλλά από εκείνες-ους που κατέχουν την εξουσία. Η καθεμιά ξέρει πώς οι εκλογές για τη Συνέλευση του Νομοθετικού Σώματος έγινε στις 4 Δεκεμβρίου.

Σήμερα η καθεμιά μπορεί να δει ότι η κατάχρηση της διαδικασίας εκλογών, μαζί με τις φιλοδοξίες εκείνων που έχουν τη εξουσία να την κρατούν χωρίς να έχει σημασία οτιδήποτε άλλο, να ανοίγει η πόρτα στις "milonovs” - φανατικές, σκοταδίστριες και στενοκέφαλες-ούς. Συνήθως πίσω από τις «milonov» ακολουθούν οι φασίστριες. Οι νόμοι κατά των Lbtiq είναι μόνο η αρχή, αύριο οι "milonovs" θα ακολουθήσουν και θα συνεχίσουν κι άλλες. Εκείνες που χειροκροτούν το “θρίαμβο των παραδοσιακών αξιών" σήμερα πολύ σύντομα θα εκπλαγούν όταν βρεθούν μεταξύ αυτών που "απαγορεύονται".

"Τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας, φυσικά, δεν μας προκάλεσαν καμία έκπληξη. Ήδη στις 24 Φεβρουαρίου, μετά τις λεγόμενες «δημόσιες» ακροάσεις, ήταν σαφές ότι ούτε ο κ. Milonov, ούτε οι συναδέλφισές-οί του στην Ενωμένη Ρωσία ήταν πρόθυμες να ακούσουν οποιαδήποτε από τα επιχειρήματα των δικηγόρων, των οι επιστημονισών, ή των ακτιβιστριών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως έπρεπε να κάνουν. Το γεγονός ότι αγνόησαν ακόμη και το ίδιο το Νομικό Τμήμα της Συνέλευσης του Νομοθετικού Σώματος, το οποίο επέκρινε το νομοσχέδιο πως δεν ορίζει την "αντικειμενική πλευρά της παράβασης", είναι μια σαφής ένδειξη αυτού. Η Lbtiq οργάνωση Coming Out σίγουρα θα συνεχίσει τη μάχη ενάντια στο νόμο και θα καλέσει τον Κυβερνήτη να μην υπογράψει το αντισυνταγματικό νομοθέτημα που υποδαυλίζει το μίσος εναντίον μιας κοινωνικής ομάδας".

Ο κυβερνήτης της πόλης, Georgiy Poltavchenko, έχει τώρα 14 ημέρες για να υπογράψει το νομοσχέδιο ώστε να ισχύσει, ή να το στείλει πίσω ώστε να «επανεξεταστεί».

Αν ο νόμος τεθεί σε ισχύ, θα αποκλείσει σχεδόν όλες τις δημόσιες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται από ή για λογαριασμό των Lbtiq, από τις Lbtiq οργανώσεις και το άνοιγμα προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το Διαδίκτυο, περιορίζοντας σημαντικά τη δημοσίευση οτιδήποτε σχετικού με τα δικαιώματα των Lbtiq ή την παροχή συνδρομής τις ή συμβουλές προς αυτές.

Παρομοίως νόμοι εφαρμόστηκαν το 2006 στη Ryazan, στην Arkhangelsk το Σεπτέμβριο του 2011 και τον Δεκέμβριο του 2011 στην περιοχή Kostroma. Αρκετές βουλευτίνες-ές στη Μόσχα εξέφρασαν την επιθυμία να συνταχθεί ένα παρόμοιο νομοσχέδιο. Εν τω μεταξύ, όσες-οι εκπροσωπούν το κυβερνών κόμμα είναι γεγονός πως ισχυρίζονται ότι ένας τέτοιος νόμος θα πρέπει να περάσει στην Δούμα, το ομοσπονδιακό κοινοβούλιο.


Την είδηση την βρήκαμε 29.2.12 και την μεταφράσαμε από την ILGA στην http://ilga-europe.org/home/news/latest_news/st_peterburg_law_adopted

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Angelika Nußberger και του Dean Spielmann 1813/07 1'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Angelika Nußberger με τη συμφωνία του δικαστή Dean Spielmann για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 1' για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ


1. Οφείλω να ομολογήσω ότι με μεγάλη διστακτικότητα ψήφισα υπέρ του ότι δεν υπήρχε καμία παραβίαση του Άρθρου 10 της Συνθήκης.

2. Όπως ο συνάδελφός μου, ο δικαστής András Sajo, επισήμανε στην μειοψηφούσα γνώμη του, στην απόφαση της υπόθεσης Féret κατά Βελγίου:
"Ρύθμιση του περιεχομένου και περιορισμοί βασισμένοι στο περιεχόμενο της έκφρασης-λόγου βασίζονται στην υπόθεση ότι ορισμένες εκφράσεις-λόγοι πηγαίνουν "ενάντια στο πνεύμα" της Συνθήκης. Αλλά τα "πνεύματα" δεν προσφέρουν σαφή πρότυπα και είναι εκτεθειμένα σε κακοποίηση-κατάχρηση. Οι άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένων των δικαστίνων-ών, έχουν την τάση να βάζουν ετικέτες στις θέσεις-στάσεις με τις οποίες διαφωνούν, ως ολοφάνερα απαράδεκτες και, επομένως, πέρα από τη σφαίρα της προστατευόμενης έκφρασης-λόγου. Ωστόσο, είναι ακριβώς εκεί όπου αντιμετωπίζουμε τις ιδέες που εμείς απεχθανόμαστε ή περιφρονούμε που πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικές-οί στην κρίση μας, (επειδή) οι προσωπικές πεποιθήσεις μας μπορεί να επηρεάσουν τις ιδέες μας για το τι είναι πραγματικά επικίνδυνο". *1

3. Στην παράγραφο 54 της αποφάσεως, το ΕΔΑΔ αναπτύσσει τη σκέψη του βήμα βήμα, εφαρμόζοντας για πρώτη φορά αρχές-αξίες σχετικά με την προσβλητική έκφραση-λόγο για ορισμένες ομάδες και της έκφρασης-λόγου κατά των Lgbtiq.
Πρώτον, η σκέψη που υποστηρίζει στη απόφασή του το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας είναι ότι ο στόχος της έναρξης μιας συζήτησης για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία είναι αποδεκτός.
Δεύτερον, το Δικαστήριο αναγνωρίζει επίσης ότι οι δηλώσεις αυτές δεν ενθαρρύνουν πρόσωπα να διαπράξουν πράξεις μίσους.
Τρίτον, και στηριζόμενο στην απόφαση της υπόθεσης Féret κατά Βελγίου, *2 το ΕΔΑΔ υπενθυμίζει, στη συνέχεια, ότι η υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκην πρόσκληση σε μια πράξη βίας, ή άλλες εγκληματικές πράξεις. Επιθέσεις σε πρόσωπα που διαπράττονται για να προσβάλουν, που φτάνουν στο να γελοιοποιήσουν ή να συκοφαντήσουν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού είναι επαρκής για τις αρχές να ευνοούν την καταπολέμηση της ρατσιστικής έκφρασης-λόγου αντιμετωπίζοντας την ελευθερία της έκφρασης η οποία ασκείται με ανεύθυνο τρόπο.

Τέλος, το Δικαστήριο επεκτείνει τα ευρήματα της υπόθεσης Féret της προσβλητικής έκφρασης-λόγου που στρέφεται κατά των Lgbtiq.

4. Στο θέμα των φυλλαδίων, αναμφίβολα οι δηλώσεις τους ήταν εντελώς απαράδεκτες. Ωστόσο, για να εξισωθεί το περιεχόμενο μίσους των φυλλαδίων κατά την έννοια της νομολογίας μας χρειάζεται ισχυρή δικαιολογία. Κατά τη γνώμη μου, για την δημιουργία αυτής της σύνδεσης με την απλή αναφορά στην υπόθεση Smith και Grady προηγούμενη *3 (παράγρ 55, στο τέλος) δεν είναι επαρκής. Πράγματι, οι επίμαχες δηλώσεις θα έπρεπε να είχαν καθοριστεί με μεγαλύτερη ακρίβεια, λαμβανομένου υπόψη ότι, δυνάμει του άρθρου 17 της Συνθήκης, *4 η "έκφραση-λόγος μίσους", με την ορθή έννοια του όρου, δεν προστατεύεται από το άρθρο 10. Μια προσεκτική, σε βάθος ανάλυση του σκοπού της έκφρασης-λόγου θα ήταν απαραίτητη.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*1.Υπόθεση Féret κατά Βελγίου, αριθ. 15615/07, 16 Ιουλίου 2009, μειοψηφούσα γνώμη του δικαστή András Sajo, συνοδευόμενη από την δικαστίνα Nona Tsotsoria και τον δικαστή Vladimiro Zagrebelsky.

*2. Υπόθεση Féret κατά Βελγίου, Αριθ. 15615/07, 16 Ιουλίου 2009.

*3. Υπόθεση Smith και Grady κατά Αγγλίας, αρ. 33985/96 και 33986/96, ΕΔΑΔ 1999-VI.

*4. "Τίποτα στη Συνθήκη δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως συνεπαγόμενο για οποιαδήποτε χώρα, ομάδα ή πρόσωπο έχει οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή εκτέλεση πράξης που αποσκοπεί στην κατάλυση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν ή σε περιορισμούς μεγαλύτερου βαθμού από ό,τι προβλέπονται στη Συνθήκη".

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Angelika Nußberger και του Dean Spielmann 1813/07 2'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Angelika Nußberger και του δικαστή Dean Spielmann για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 2' για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ.


Όπως αναφέρθηκε ήδη, το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας έκρινε το σκοπό (την έναρξη μιας συζήτησης) ως αποδεκτό. *5 Ωστόσο, τα εθνικά δικαστήρια θα έπρεπε να εξετάσουν πιο διεξοδικά εάν πίσω από τον προφανή σκοπό υπήρχε κάποια κρυφή ατζέντα υποβάθμισης, προσβολής ή υποκίνησης-παρότρυνσης μίσους κατά προσώπων ή μιας κατηγορίας προσώπων λόγω του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Στην προκειμένη περίπτωση το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, αφού παραδέχθηκε ότι οι ενέργειες των προσφευγόντων είχαν νόμιμο σκοπό, δηλαδή την έναρξη μιας συζήτησης για ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος, όπου χαρακτήρισε τις εκδικαζόμενες δηλώσεις, όχι χωρίς αντιφάσεις, ως “αναίτια επίθεση". Δικαιολόγησε την παρέμβαση, αναγνωρίζοντας το δικαίωμα των προσφευγόντων να εκφράσουν τις ιδέες τους, ενώ παράλληλα τόνισε ότι οι ελευθερίες και τα δικαιώματα πάνε χέρι-χέρι με τις υποχρεώσεις, μια από τις οποίες είναι «να αποφευχθούν, στο μέτρο του δυνατού, δηλώσεις που είναι αναίτια προσβλητικές για τις άλλες-ους, και συνιστούν παραβίαση των δικαιωμάτων τις» (παράγρ. 57 της αποφάσεως).

5. Υποστήριξε ότι αυτή είναι μια μάλλον ασαφής εξέταση-δοκιμασία-κριτήριο η οποία μου φαίνεται ότι δεν είναι συνεπής με τη παραδοσιακή και καθιερωμένη νομολογία του ΕΔΑΔ μας πηγαίνει πίσω στην υπόθεση Handyside, *6 και συγκεκριμένα στο "Η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια της [δημοκρατικής] κοινωνίας, μία από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδό της και για την ανάπτυξη κάθε ανθρώπου. Με την επιφύλαξη της παραγράφου 2 του άρθρου 10, εφαρμόζεται όχι μόνο για «πληροφορίες» ή «ιδέες» που γίνονται ευμενώς δεκτές ή θεωρούνται αβλαβείς ή αδιάφορες, αλλά και για εκείνες που προσβάλλουν, σοκάρουν ή ενοχλούν τη Χώρα ή οποιοδήποτε τμήμα της κοινωνίας-πληθυσμού. ... " *7

6. Ακόμα, συμφώνησα, αν και πολύ διστακτικά, πως δεν βρέθηκε παράβαση, διότι η διανομή των φυλλαδίων πραγματοποιήθηκε σε σχολείο που κανένας από τους προσφεύγοντες δεν συμμετείχαν και στο οποίο δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση (παράγραφος 56). Βεβαίως, ο "τόπος διανομής" δεν είναι ούτε ενοχοποιητικός παράγοντας, τμήμας της actus reus (ένοχη πράξη *Α), ούτε αποτελεί επιβαρυντική περίσταση στην σουηδική νομοθεσία. Ωστόσο, τα πραγματικά περιστατικά της διανομής έχουν επιπτώσεις όσον αφορά το πεδίο της διακριτικής ευχέρειας στη περίπτωση κατά την οποία, όπως ορθώς επεσημαίνεται στη παράγραφο 58, οι κυρώσεις δεν ήταν υπερβολικές ή δυσανάλογες. Όπως επισημαίνεται στην παράγραφο 56, τα φυλλάδια ήταν στα ερμάρια των νεαρών μαθητριών που ήταν σε εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία και οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να αρνηθούν να τα αποδεχθούν. Σημειώνοντας ότι τα μέλη της Lgbtiq κοινότητας αντιμετωπίζουν βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις, εχθρότητα και εκτεταμένες διακρίσεις σε όλη την Ευρώπη, *8


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*5. Συγκρίνετε αυτή την υπόθεση Alekseyev κατά Ρωσίας, σχετικά με την επανειλημμένη αδικαιολόγητη απαγόρευση των Πορειών Lgbtiq Δικαιωμάτων στη Μόσχα (αρ. 4916/07, 25924/08 και 14599/09, 21 Οκτωβρίου 2010), όπου το Δικαστήριο έκρινε:
«86 .... [ε]δώ δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία ή κοινωνιολογικά δεδομένα στη διάθεση του ΕΔΑΔ που δείχνουν ότι η απλή αναφορά της λεσβιοσύνης, ομοερωτικότητας, ή ανοικτή δημόσια συζήτηση σχετικά με την κοινωνική κατάσταση των σεξουαλικών μειονοτήτων», θα επηρεάσει αρνητικά τα παιδιά ή “ευάλωτες-ους ενήλικες". Αντιθέτως, είναι μόνο μέσω μιας δίκαιης και δημόσιας συζήτησης που η κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοια πολύπλοκα ζητήματα, όπως εκείνο το οποίο προέβαλε στην προκειμένη υπόθεση. Η συζήτηση αυτή, υποστηριζόμενη από την ακαδημαϊκή έρευνα, θα ωφελήσει την κοινωνική συνοχή, διασφαλίζοντας ότι ακούγονται όλες εκπροσωπούμενες απόψεις, συμπεριλαμβανομένων των ενδιαφερομένων φυσικών προσώπων .... ". Στην υπόθεση αυτή, η κυβέρνηση είχε επικαλεστεί τη Διεθνή Συμφωνία Οικονομικών, Κοινωνικών και Πολιτιστικών Δικαιωμάτων και τη Διεθνή Συμφωνία Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, η οποία εγγυάται το σεβασμό των προσώπων και την προστασία των θρησκευτικών και ηθικών πεποιθήσεων τις-τους και το δικαίωμα να αναθρέψουν τα παιδιά τις-τους σύμφωνα με αυτές.

*6 . Υπόθεση Handyside κατά Αγγλίας, 7 Δεκεμβρίου 1976, Σειρά Α αρ. 24.

*7. § 49.

*8 Επίσης, φαίνεται στη Σουηδία, όπως επισημαίνεται στη παράγραφο 19 της αποφάσεως:
"Η υποκίνηση της κοινωνίας-κοινού εις βάρος των Lgbtiq ως ομάδα έγινε ποινικό αδίκημα με την τροποποίηση του νόμου που τέθηκε σε ισχύ την 1η Ιανουαρίου 2003. Σύμφωνα με τις προπαρασκευαστικές εργασίες για την τροποποίηση αυτή, όπως παρουσιάζεται στο νομοσχέδιο της κυβέρνησης 2001/02: 59 (σελ. 32-33), οι Lgbtiq αποτελούν μια εκτεθειμένη ομάδα, η οποία συχνά υπόκειται σε εγκληματικές πράξεις, λόγω του σεξουαλικού της προσανατολισμού, καθώς και εθνικιστικές και άλλες ρατσιστικές ομάδες υποκινούν την κοινωνία εις βάρος των Lgbtiq και της λεσβιοσύνης, ομοερωτικότητας ως μέρος της προπαγάνδας τις. Οι προπαρασκευαστικές εργασίες, επίσης, ανέφεραν ότι υπήρχαν βάσιμοι λόγοι να υποθέσουν ότι η λεσβοφοβική, Lgbtiqφοβική συμπεριφορά που είχαν προκαλέσει ορισμένες δράστριες-ες επιτεθέμενες-οι σε πρόσωπα λόγω των σεξουαλικών τους προτιμήσεων προέρχεται από το μίσος, την απειλή και την εμπρηστική προπαγάνδα εις βάρος των Lgbtiq ως μια ομάδα που διαδόθηκε από την πλειοψηφία των Ναζιστικών και άλλων ακροδεξιών εξτρεμιστικών οργανώσεων-ομάδων στη χώρα".

Τα γράμματα με αστερίσκους είναι δικά μας
*Α Actus reus, ονομάζεται το εξωτερικό στοιχείο ή το αντικειμενικό στοιχείο του εγκλήματος, είναι η λατινική ονομασία για την "ένοχη πράξη-δράση", το οποίο, όταν αποδειχθεί πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, σε συνδυασμό με το mens rea, "ένοχο μυαλό", παράγει ποινική ευθύνη στη κοινή νομοθεσία με βάση τη νομολογία του ποινικού δικαίου του Καναδά, της Αυστραλίας, της Ινδία, του Πακιστάν, της Νότιας Αφρικής, της Νέας Ζηλανδίας, της Αγγλίας και της Ουαλίας, της Ιρλανδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ορισμένα εγκλήματα ζητούν επίσης απόδειξη της συνοδού περίστασης.

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Angelika Nußberger και του Dean Spielmann 1813/07 3'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Angelika Nußberger και του δικαστή Dean Spielmann για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 3' για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ


Θα ήθελα επίσης να αναφέρω σε αυτό το πλαίσιο το ψήφισμα που εγκρίθηκε από την Υπουργική Επιτροπή στις 21 Οκτωβρίου 2009, για τη συλλογική προσφυγή Αριθ. 45/2007 που περιλαμβάνει τα πορίσματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Κοινωνικών Δικαιωμάτων αναγνωρίζει ότι δηλώσεις λεσβοφοβικού, ομοερωτοφοβικού χαρακτήρα συμβάλουν στην ατμόσφαιρα εχθρότητας και βίας κατά των σεξουαλικών μειονοτήτων. Η ενασχόληση της με την παροχή εκπαίδευσης στη σεξουαλική και αναπαραγωγική υγεία στα σχολεία, στα ευρήματα της έκθεσής της υπάρχει παραβίαση του άρθρου 11 § 2, ​​υπό το πρίσμα της ρήτρας απαγόρευσης διακρίσεων της Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Χάρτας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή Κοινωνικών Δικαιωμάτων επικρίνει ορισμένα αποσπάσματα της εκπαιδευτικής ύλης που παρέχονται από το κράτος τα οποία δηλώνουν ότι "... [σ] τις μέρες μας έχει καταστεί προφανές ότι οι Lgbtiq σχέσεις είναι ο κύριος ένοχος για την αυξημένη διάδοση των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων (π.χ. «AIDS»), ή «της νόσου [AIDS] που έχει εξαπλωθεί μεταξύ μιας ετερόκλητης ομάδας ανθρώπων που αλλάζουν συχνά ερωτικές συντρόφισες-ους. Τέτοιες άνθρωποι είναι οι Lgbtiq, λόγω των σεξουαλικών επαφών με πολυάριθμες συντρόφισες-ους, οι χρήστριες-ες ενδοφλεβίων ναρκωτικών, λόγω της κοινής χρήσης του μολυσμένου εξοπλισμού για την ενέσιμη χρήση ενδοφλεβίων ναρκωτικών, και οι εργαζόμενες στο σεξ”.

Ορθώς επεσήμανε ότι "οι δηλώσεις αυτές στιγματίζουν τις Lgbtiq και βασίζονται σε αρνητικά, διαστρεβλωμένα, κατακριτέα και εξευτελιστικά στερεότυπα σχετικά με τη σεξουαλική συμπεριφορά και των Lgbtiq". (Ψήφισμα CM / ResChS (2009) 7, Συλλογική προσφυγή Αριθ. 45/2007 από το Διεθνές Κέντρο Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (INTERIGHTS) κατά Κροατίας). Επιπλέον, στην Σύσταση CM / Rec (2010) 5 της Υπουργικής Επιτροπής προς τις Χώρες μέλη σχετικά με τα μέτρα για την καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού ή ταυτότητας κοινωνικού φύλου (31 Μαρτίου 2010), ζήτησε ειδική πράξη ώστε να διασφαλιστεί η πλήρης απόλαυση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Lgbtiq, αν και σύμφωνα με τις αρχές-αξίες του άρθρου 10 της Συνθήκης, *9 αναγνωρίζεται η μη διακριτική μεταχείριση από κρατικούς φορείς, καθώς και, κατά περίπτωση, τα θετικά μέτρα για την προστασία από τη διακριτική μεταχείριση όπου λαμβάνονται από τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των μη κρατικών φορέων, αποτελούν θεμελιώδη συστατικά του διεθνούς συστήματος προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών.

7. Θα πρέπει επίσης να μην λησμονείται ότι ένα πραγματικό πρόβλημα του Lgbtiq εκφοβισμού και των διακρίσεων στο εκπαιδευτικό περιβάλλον μπορεί να δικαιολογήσει περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 10. Πράγματι, σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε όλες οι χώρες μέλη και υποστηρίχθηκαν από κάποιες κυβερνητικές έρευνες, οι Lgbtiq μαθήτριες υποφέρουν από εκφοβισμό τόσο από τις συμαθήτριες-ες όσο και από τις δασκάλες-ους. *10

8. Σε αυτό το πλαίσιο είμαι ικανοποιημένη-ος, για την ισορροπία, ότι η καταδικαστική απόφαση για τη διανομή φυλλαδίων, σε ένα σχολείο, τα οποία περιέχουν δηλώσεις που στρέφονται κατά της Lgbtiq κοινότητας δεν παραβιάζει το άρθρο 10 της Συνθήκης.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

9. "... 6. Οι χώρες μέλη πρέπει να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα καταπολέμησης όλων των μορφών έκφρασης, συμπεριλαμβανομένων των μέσων ενημέρωσης και του διαδικτύου, η οποία μπορεί εύλογα να θεωρηθεί ότι μπορεί να παράγει το αποτέλεσμα της ηθικής αυτουργίας, της διάδοσης ή της προώθησης μορφών μίσους ή άλλων διακρίσεων εις βάρος των λεσβιών, γκέι, αμφισεξουαλικών και τρανς προσώπων. Τέτοιου είδους «έκφραση μίσους» θα πρέπει να απαγορεύεται και δημόσια να αποκηρύσσεται όποτε αυτή συμβαίνει. Όλα τα μέτρα πρέπει να σέβονται το θεμελιώδες δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 της Σύμβασης και τη νομολογία του ΕΔΑΔ".(Η υπογράμμιση δική μου).

10. Δείτε την πολύ πρόσφατη έκθεση του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Thomas Hammarberg, διακρίσεις βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας κοινωνικού φύλου στην Ευρώπη, Στρασβούργο, Συμβούλιο της Ευρώπης, 2011, σελ. 114 και αποσαφήνιση, με εκτεταμένο υλικό έρευνας.

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση του Boštjan Μ. Zupancic 1813/07 1'

Συνηγορούσα γνωμοδότηση του δικαστή Boštjan Μ. Zupancic για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 1' για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ.


1. Με κάποιο δισταγμό ψήφισα υπέρ του ότι δεν υπήρξε καμία παραβίαση του άρθρου 10 της Συνθήκης. Θα συμφωνήσω με τη διαπίστωση στην υπόθεση αυτή πως, χωρίς καμία αμφιβολία ήταν μια απόφαση που βασίζεται κυρίως στην παράγραφο 56. Εκεί υποστηρίζεται ότι "τα φυλλάδια τοποθετήθηκαν στα ντουλάπια των νεαρών που ήταν σε μια εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία και δεν είχαν καμία δυνατότητα να αρνηθούν να τα αποδεχθούν. ... Επιπλέον, η διανομή των φυλλαδίων έγινε σε ένα σχολείο που κανένας από τους προσφεύγοντες δεν συμμετείχε και στο οποίο δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση".

2. Στο πλαίσιο αυτό, η υπόθεση ενώπιον μας μπορεί σχετικά να συγκριθεί με την υπόθεση Snyder κατά Phelps et al, 562 US (2011), για την οποία αποφάσισε πέρυσι το Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην υπόθεση Snyder εγίνε μια αντι-Lgbtiq δημόσια διαμαρτυρία υπό το βάρος πολύ πιο ευαίσθητων συνθηκών, από ό,τι τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, σε περίπου 300 μέτρα από την εκκλησία, όπου γινόταν η κηδεία του γιου της οικογένειας Snyder, δεκανέα Matthew Snyder, ο οποίος σκοτώθηκε στο Ιράκ, στη γραμμή του καθήκοντος. Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να επαναλάβω εδώ το περιεχόμενο των συνθημάτων-μηνυμάτων της επίθεσης με πικέτες που υπήρχαν από τα μέλη της εκκλησίας Westburo Baptist Church, η οποία συνηθίζει να διαμαρτύρεται με πικέτες σε κηδείες στρατιωτίνων-ων για να μεταδώσει δημόσια την πεποίθησή της ότι ο Θεός μισεί τις Ηνωμένες Πολιτείες για την ανοχή τις στις Lgbtiq, ιδίως στις στρατιωτίνες-ες των Ην. Πολιτειών.

3. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το Ανώτατο Δικαστήριο των Ην. Πολιτειών λαμβάνει μια πολύ φιλελεύθερη θέση σχετικά με το περιεχόμενο των επίμαχων μηνυμάτων. Αυτή η δήλωση είναι αναμφισβήτητα από ακατάλληλη έως αντιφατικού χαρακτήρα "... είναι άσχετη με το ζήτημα του κατά πόσο ασχολείται με ένα θέμα δημόσιου ενδιαφέροντος" *11. Με άλλα λόγια, η ελευθερία της έκφρασης-λόγου στην υπόθεση Snyder - κατά μείζονα λόγο, ως μια υπόθεση αδικοπραξίας, παρά ως μια ποινική υπόθεση - δεν εμποδίστηκε από εκτιμήσεις αναλογικότητας, εφόσον η εν λόγω δήλωση θα μπορούσε να "θεωρείται αρκετά σχετική με οποιοδήποτε θέμα των πολιτικών, κοινωνικών ή άλλων ενδιαφερόντων της κοινωνίας". “Η έκφραση-λόγος σε δημόσια θέματα καταλαμβάνει την υψηλότερη θέση της ιεραρχίας των αξιών της Πρώτης Τροποποίησης, και έχει δικαίωμα ειδικής προστασίας”. *12

4. Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο των Ην. Πολιτειών έχει καθορίσει ένα υψηλότερο πρότυπο- standard για τον εφαρμοστέο νόμο στις υποθέσεις όπου είναι μη έγκυρες συνταγματικά (facially constitutional *Α). Πρώτον, πρέπει να αποφύγει το περιεχόμενο διακρίσεων (δηλαδή, η πολιτεία δεν μπορεί να απαγορεύσει ή να διώξει την εμπρηστική έκφραση-λόγο μόνο σε ορισμένα "δυσμενή" θέματα) και, δεύτερον, πρέπει να αποφύγει την αντίληψη-σκοπιά των διακρίσεων (δηλαδή, να απαγορεύει ή να διώκει την εμπρηστική έκφραση-λόγο που εκφράζει μια συγκεκριμένη άποψη σε ένα θέμα). *13 Έτσι, για παράδειγμα, το νομοθετικό σώμα μπορεί να επιβάλλει μια γενική απαγόρευση της δημόσιας χρήσης της αγενούς, της υποτιμητικής και της ρατσιστικής δυσφήμισης δεν μπορεί, ωστόσο, να ποινικοποιήσει τη χρήση της μεμονομένα στον αγώνα της δημόσια συζήτησης, ή τη χρήση της, ώστε να εκφραστεί μόνο μια ρατσιστική άποψη.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

11. Υπόθεση Rankin κατά McPherson, 483 Ην. Πολιτείες 378, 387, σελ. 5-7.

12. Υπόθεση Connick κατά Myers, 461 Ην. Πολιτείες 138, 145 και 146.

13. Υπόθεση R.A.V. κατά St. Paul, 505 Ην. Πολιτείες 377 (1992).

Τα γράμματα με αστερίσκους είναι δικά μας
*Α Facial challenge= Στο πλαίσιο της αμερικανικής νομολογίας, είναι η αμφισβήτηση ενός προσώπου για ένα νόμο στο δικαστήριο, στο οποίο η ενάγουσα-ων ισχυρίζεται ότι o νόμος είναι πάντα, και σε κάθε περίπτωση, αντισυνταγματικός, και ως εκ τούτου άκυρος. Με σκοπό την κατάργησή του και όχι τον περιορισμό του.

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση του Boštjan Μ. Zupancic 1813/07 2'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση του Boštjan Μ. Zupancic για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 2' για βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ.


Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι εάν αυτή η διπλή εξέταση-έλεγχος-κριτήριο των Ην. Πολιτειών εφαρμοζόταν στην παρούσα υπόθεση, ο εφαρμοστέος νόμος (Κεφάλαιο 16, άρθρο 8 του Ποινικού Κώδικα Σουηδίας) δεν θα περνούσε την κριτική εξέταση ούτε την αποτίμηση, ειδικά ο δεύτερος: αν οι προσφεύγοντες υπερασπίζονταν την λεσβιοσύνη, ομοερωτικότητα και καταφέρονταν ενάντια στις “φαύλες λεσβοφοβικές-ους" στα φυλλάδια τους, πιθανόν να μην καταδικάζονταν.

5. Στην υπόθεσή μας στηριχθήκαμε σε ένα διαφορετικό είδος λογικής, από αυτή του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σουηδίας, μεταξύ άλλων (παρά το δια-χωρισμό δύο προς τρεις), το οποίο έκρινε ως μη επιβλαβή-προσβλητική τη γλώσσα των φυλλαδίων ώστε να είναι αιτία ποινικής δίωξης και τελικά καταδίκης και τιμωρίας.

6. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η εμπρηστική εθνικιστική φυλετική έκφραση-λόγος, μίσους κλπ για πρώτη φορά συσχετίζονται στον Ποινικό Κώδικα της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας το 1952, και αυτή η συσχέτιση έχει αντιγραφεί από τότε από πολλές άλλες νομολογίες, και αναφέρονται σε κορυφαία βιβλία των Ην. Πολιτειών σε υποθέσεις ποινικού δικαίου, για παράδειγμα.

Από αυτό το συσχετισμό και εκείνα τα βιβλία αναπτύξαμε την έννοια της διχαστικής έκφρασης-λόγου μίσους που υπόκειται σε ποινική δίωξη, όπου μια προστατευόμενη κατηγορία ανθρώπων ήταν "αναίτια προσβλητική για τις άλλες-ους έτσι που να συνιστά παραβίαση των δικαιωμάτων τις, και χωρίς να συμβάλλει σε οποιαδήποτε μορφή δημόσιας συζήτησης που θα μπορούσε να βοηθήσει στην περαιτέρω αμοιβαία κατανόηση".

Αν συγκρίνουμε τις δύο υποθέσεις θα μπορούσαμε να βρούμε ότι η προσέγγιση των Ην. Πολιτειών για την ελευθερία της έκφρασης-λόγου που απορρέει από την Πρώτη Τροπολογία ίσως είναι χωρίς ευαισθησία. Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσαμε σίγουρα να συμπεράνουμε ότι το παραπάνω απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Σουηδίας της 6ης Ιουλίου 2006 δείχνει μια υπερευαισθησία σε σύγκρουση με τα αξιώματα της ελευθερίας της έκφρασης-λόγου.

7. Αυτή κατά τη γνώμη μου είναι πολιτισμικά προκαθορισμένη συζήτηση και δεν είναι απαραίτητη σε μια κατάσταση όπου ακόμα και το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, στη ομιλία-κήρυγμα του πάστορα της διάσημης υπόθεσης (NJA 2005 σελ.805), απάλλαξε τον κατηγορούμενο, θεωρώντας ότι η καταδίκη του θα ήταν σε αντίθεση με την Συνθήκη. *14

8. Σε όρους συγκριτικού συνταγματικού δικαίου, η υπόθεση κήρυγμα του πάστορα της Σουηδίας θα έπρεπε να βασιστεί στην έννοια της αιχμαλωσίας του κοινού-ακροατηρίου. *15

9. Ένα αιχμαλωτισμένο κοινό είναι αυτό που βρίσκεται σε μια αναπόφευκτη συνθήκη και βομβαρδίζεται με πληροφορίες που είναι προσβλητικές για ορισμένα από τα μέλη του συγκεκριμένου κοινού. Εάν ένα εκκλησιαστικό κοινό υπό αυτή την έννοια είναι σε αιχμαλωσία, διότι ένα πρόσωπο δεν μπορεί να αποφύγει να υποστεί μια λεκτική επίθεση, τότε στην υπόθεση του σχολικού κοινού, όπου διανεμήθηκαν τα φυλλάδια - όπως τονίζουμε στην § 56 – στα ντουλάπια των νεαρών μαθητριών, είναι σίγουρα μία αποφασιστική θεώρηση-σκεπτικό.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*14. Δείτε το απόσπασμα από την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην § 15 τη ποινή-πρόστιμο.
*15. Η ιδέα έχει αναπτυχθεί στην απόφαση της υπόθεσης Rowan κατά Post Office Dept., 397 Ην. Πολιτείες 728, 736-738, και της υπόθεσης Frisby και Schultz 487 Ην. Πολιτείες 474, στο 484-485.

Συγλίνουσα γνωμοδότηση του Boštjan Μ. Zupancic 1813/07 3'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση του Boštjan Μ. Zupancic για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 3' για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ.


Μια εκκλησία είναι στην ουσία ένας δημόσιος χώρος προσβάσιμος σε όλες-ους. Οι σχολικές αυλές-χώροι, από την άλλη πλευρά, είναι πιο προστατευμένες και υπό την έννοια αυτή είναι μη-δημόσιοι χώροι, όπου απαιτείται μια εισβολή, προκειμένου να διανεμηθεί οποιαδήποτε πληροφορία οποιουδήποτε είδους που δεν έχει προηγουμένως εγκριθεί από τη Διεύθυνση του σχολείου. Επιστρέφοντας στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών, έκρινε ότι "η αναμφισβήτητη ελευθερία υποστήριξης αντιλαϊκών και αμφιλεγόμενων απόψεων στα σχολεία και στις τάξεις, πρέπει να εξισοροπήσει (σε σχέση) με το αντισταθμιστικό συμφέρον της κοινωνίας στο να διδάξει στις μαθήτριες τα όρια της κοινωνικά κατάλληλης συμπεριφοράς" *16

10. Ομολογουμένως οι χώροι ενός λυκείου δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται πρωτίστως ως σκηνικό ενός αιχμάλωτου κοινού-ακροατηρίου με την ίδια έννοια όπως και στην υπόθεση του κηρύγματος του πάστορα, όμως είναι σίγουρα ένα προστατευμένο περιβάλλον, όπου μόνο εκείνες που έχουν εξουσιοδοτηθεί να διανείμουν κάθε είδους πληροφορίες μπορούν να το πράξουν. Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ της υπόθεσης του κηρύγματος του πάστορα του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σουηδίας και στην υπόθεση που έχουμε μπροστά μας και γι' αυτό υποστηρίζω ότι θα συμφωνούσα εντελώς με την απόφαση να βασίζεται αποκλειστικά και μόνο (ή τουλάχιστον κατά κύριο λόγο) στους προβληματισμούς που περιορίζονται στη παράγραφο 56 της αποφάσεως.

11. Για την αμφιλεγόμενη συγκλίνουσα γνωμοδότητση μου στην υπόθεση von Hannover κατά Γερμανίας, έχω επανειλημμένα δεχθεί επίθεση για την φράση που παραπέμπει στην φετιχοποίηση της ελευθερίας του τύπου βάσει του επιρροής των Ην. Πολιτειών. *17 Τα πρόσφατα γεγονότα στην Αγγλία, όπου οι σοβαρές καταχρήσεις εκ μέρους της εφημερίδας του Murdoch έχουν αποκαλυφθεί, τείνουν να δικαιώνουν την θέση απόφαση που πάρθηκε στην υπόθεση von Hannover.

12 Ωστόσο, φαίνεται να προχωράμε υπερβολικά στην παρούσα υπόθεση -βάσει αναλογικότητας και τη θεώρηση-σκεπτικό της έκφρασης μίσους- σε περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης υπερεκτιμώντας τη σημασία αυτού που ειπώθηκε. Με άλλα λόγια, αν οι ίδιες ακριβώς λέξεις και φράσεις επρόκειτο να χρησιμοποιηθούν σε δημόσιες εφημερίδες, όπως η Svenska Dagbladet, το πιθανότερο είναι να μην θεωρούνταν ως ένα θέμα για ποινική δίωξη και καταδίκη.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*16. Υπόθεση Bethel School District κατά Fraser, 478 Ην. Πολιτείες 675 (1986).
*17. Υπόθεση Von Hannover κατά Γερμανίας, αριθ. 59320/00, ΕΔΑΔ 2004-VI.

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Ganna Yudkivska και του Mark Villiger 1813/07 1'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Ganna Yudkivska σε συμφωνία με τον δικαστή Mark Villiger για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 1' για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ.


1. Δεν δυσκολεύομαι στο να θεωρήσω ότι το άρθρο 10 δεν έχει παραβιαστεί.
2. Ωστόσο, λυπάμαι που το ΕΔΑΔ έχασε την ευκαιρία να "εδραιώσει μια προσέγγιση για την έκφραση μίσους” εναντίον των Lgbtiq, όπως σχολιάστηκε από την τρίτη παρεμβαίνουσα-ντα. Επιπλέον, αναγνωρίστηκε ότι "παρόλο που το ΕΔΑΔ δεν έχει ακόμη ασχοληθεί με αυτό το θέμα, ο λεσβοφοβικός, ομοερωτοφοβικός λόγος εμπίπτει επίσης σε ό,τι μπορεί να θεωρηθεί ως μια κατηγορία "έκφρασης μίσους" *18, η οποία δεν προστατεύεται από το άρθρο 10".

3. Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κοινά αποδεκτός ορισμός του μίσους στο διεθνές δίκαιο, η Υπουργική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης ήταν πολύ σαφής στη Σύσταση αριθ. R (97) 20: ο όρος «έκφραση μίσους» είναι να «κατανοηθεί πως καλύπτει όλες τις μορφές έκφρασης που εξαπλώνουν, υποκινούν-παροτρύνουν, προάγουν ή δικαιολογούν το φυλετικό μίσος, τη ξενοφοβία, τον αντισημιτισμό και άλλες μορφές μίσους που βασίζεται στην μισαλλοδοξία ... ".

4. Εν προκειμένω, οι προσφεύγοντες περιέγραψαν την λεσβιοσύνη, ομοερωτικότητα ως "αποκλίνουσα σεξουαλική ροπή” και κατηγόρησαν τις Lgbtiq πως έχουν "ηθικά καταστροφικές επιπτώσεις επί της ουσίας της κοινωνίας" και είναι η κύρια αιτία για την εξάπλωση του ιού HIV και του AIDS. Κατά τη γνώμη μου, τέτοιες κατηγορίες ταιριάζουν σαφώς στον ανωτέρω ορισμό.

5. Ωστόσο, στην παράγραφο 54 η πλειοψηφία δηλώνει ότι οι δηλώσεις που δεν "να συστήνουν άμεσα στις πολίτισες-ες να διαπράξουν πράξεις μίσους", μπορεί να περιγραφούν ως «σοβαροί και ζημιογόνοι ισχυρισμοί», όχι ως έκφραση μίσους.

6. Αυτό φαίνεται να είναι η προσέγγιση των Ην. Πολιτειών, όπου το μίσος προστατεύεται μέχρι να απειλήσει να προκαλέσει άμεση βία. Αυτό είναι ένα πολύ υψηλό όριο, και για πολύ γνωστές πολιτικές και ιστορικές αιτίες η σημερινή Ευρώπη δεν μπορεί να αντέξει την πολυτέλεια ενός τέτοιου οράματος της αξίας υψίστης της ελευθερίας της έκφρασης-λόγου.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*18. Δείτε: "Εγχειρίδιο για την Έκφραση Μίσους» (2009) της Anne Weber, του Συμβουλίου της Ευρώπης

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Ganna Yudkivska και του Mark Villiger 1813/07 2'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Ganna Yudkivska σε συμφωνία με τον δικαστή Mark Villiger για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 2' για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ.


7. Προφανώς, όπως το ΕΔΑΔ έχει επανειλημμένως τονίσει, "η ελευθερία της έκφρασης αποτελεί ένα από τα βασικά θεμέλια μιας δημοκρατικής κοινωνίας και μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την πρόοδό της και την αυτοπραγμάτωση κάθε προσώπου" (Δείτε, μεταξύ πολλών άλλων αρχών, την υπόθεση Rekvényi κατά Ουγγαρίας [GC], αριθ. 25390/94, § 42, ECHR 1999-III). Παρ 'όλα αυτά, το ΕΔΑΔ έκρινε επίσης ότι "η κατάχρηση της ελευθερίας της έκφρασης είναι ασυμβίβαστη με τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα και παραβιάζει τα δικαιώματα των άλλων" (Δείτε, υπόθεση Witzsch κατά Γερμανίας (Δεκέμβριος), αριθ. 4785/03, 13 Δεκεμβρίου 2005).

8. Δεν νομίζω ότι οι κατηγορίες ότι οι Lgbtiq είναι αποκλίνουσες και υπεύθυνες-οι για την εξάπλωση του ιού HIV και του AIDS είναι σε αρμονία με τις αξίες της Συνθήκης. Υπάρχει μια λεπτή γραμμή μεταξύ της λεκτικής κακοποίησης και της προτροπής σε βία, και τέτοιες κατηγορίες είναι ικανές να προωθήσουν επίθεση εναντίον τις-τους. Αν και η πλειοψηφία δίνει βάρος στην παράγραφο 54 για την πρόθεση των προσφευγόντων να ξεκινήσουν "μια συζήτηση για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία”, είναι δύσκολο να δούμε τη διατύπωση των φυλλαδίων απλά ως την έναρξη μιας συζήτησης για ένα θέμα που αφορά ένα θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος, φαίνεται μάλλον ότι οι προσφεύγοντες θέλησαν να διαδώσουν τις απόψεις τους μεταξύ των εφήβων, οι οποίες-οι είναι ευάλωτες σε διάφορα είδη επιρροής.

9. Η πλειοψηφία κρίνει ότι η καταδίκη των προσφευγόντων στην παρούσα υπόθεση εξ-υπηρετεί ένα θεμιτό σκοπό, δηλαδή "τη προστασία της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων”. Στη πραγματικότητα, υποθέσεις όπως η παρούσα δεν πρέπει να θεωρούνται απλώς ως μια άσκηση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης των προσφευγόντων και του δικαιώματος της ομάδας που έγινε στόχος να προστατεύσει τη φήμη της. Το μίσος είναι καταστροφικό για τη δημοκρατική κοινωνία στο σύνολό της, αφού "επιζήμια μηνύματα θα κερδίσουν κάποια πίστη, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τις διακρίσεις, και ίσως ακόμη και τη βία, ενάντια σε μειονοτικές ομάδες", *19 και επομένως δεν θα πρέπει να προστατεύονται.


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*19. Απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά στην υπόθεση R. κατά Keegstra, [1990] 3 SCR 697

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της Ganna Yudkivska και του Mark Villiger 1813/07 3'

Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Ganna Yudkivska σε συμφωνία με τον δικαστή Mark Villiger για την υπόθεση Vejdeland και λοιπών κατά Σουηδίας με αριθ. 1813/07 3' για να βρεθείτε το πρώτο μέρος πατήστε εδώ

10. Στην υπόθεση Norwood κατά Αγγλίας, αν και αυτή ήταν ίσως σε ένα πιο σοβαρό πλαίσιο, *20 το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι "σε γενικές γραμμές, η σφοδρή επίθεση εναντίον μιας ... ομάδας, που συνδέει την ομάδα ως σύνολο με μια αυταρχική πράξη τρομοκρατίας, είναι ασυμβίβαστη με τις αξίες που διακηρύσσει και εγγυάται η Συνθήκη, και ιδίως της ανοχής, της κοινωνικής ειρήνης και της μη διάκρισης” και ως εκ τούτου δεν εμπίπτει στην προστασία του άρθρου 10. Η σύνδεση όλης της ομάδας, στην παρούσα υπόθεση, με την «μάστιγα του εικοστού αιώνα» δεν πρέπει να της χαρίζει καν τη προστασία του άρθρου 10.

11.Η τραγική εμπειρία μας τον τελευταίο αιώνα αποδεικνύει ότι οι ρατσιστικές και εξτρεμιστικές απόψεις μπορεί να φέρουν πολύ περισσότερο κακό από τους περιορισμούς στην ελευθερία της έκφρασης. Στατιστικά στοιχεία για τα εγκλήματα μίσους δείχνουν ότι προπαγάνδα μίσους πάντα προκαλεί βλάβη, είτε πρόκειται για άμεση είτε για δυνητική. Δεν είναι απαραίτητο να περιμένουμε μέχρι έκφραση μίσους να γίνει ένας πραγματικός και άμεσος κίνδυνος για τη δημοκρατική κοινωνία.

12 Σύμφωνα με τα λόγια του προεξέχοντος Συνταγματολόγου των Ην. Πολιτειών Alexander Bickel: "... Αυτό το είδος της έκφρασης-λόγου αποτελεί επίθεση. Περισσότερο, και εξίσου σημαντικό είναι, πως (αυτό το είδος της έκφρασης) μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα, ένα περιβάλλον στο οποίο η συμπεριφορά-περιεχόμενο και οι ενέργειες-πράξεις που δεν ήταν δυνατόν να καταστούν δυνατές πριν τώρα καταστώνται δυνατές ... Εκεί όπου τίποτα δεν έχει λεχθεί, τίποτα δεν μπορεί να ανατραπεί-αναιρεθεί-αντιστραφεί". *21


Την είδηση την βρήκαμε στις 9.2.12 και την μεταφράσαμε από την ιστοσελίδα του ΕΔΑΔ στην http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/view.asp?action=html&documentId=900340&portal=hbkm&source=externalbydocnumber&table=F69A27FD8FB86142BF01C1166DEA398649

*20 . Υπόθεση Norwood κατά Αγγλίας (Δεκ.), αριθ. 23131/03, ΕΔΑΔ 2004-ΧΙ. Στην υπόθεση αυτή, ο προσφεύγων καταδικάστηκε για την εμφάνιση στο παράθυρο του μιας ανάρτησης με τη φωτογραφία των Δίδυμων Πύργων ενώ φλέγονταν που έγραφε "Έξω το Ισλάμ από την Αγγλία - Προστατέψτε τον λαό της Αγλλίας".

*21. Υπόθεση Alexander M. Bickel, Εγχώρια Πολιτική Ανυπακοή: Η πρώτη τροπολογία, από τον Sullivan (και) τα έγραφα του Πενταγώνου, στην Ηθική της Συναίνεσης 72 - 73 (1975).

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Α'

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Α'

Για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ

Το Δικαστήριο εξέδωσε μια συναρπαστική απόφαση επί της ελευθερίας της έκφρασης. Στην υπόθεση Vejdeland και άλλοι κατά της Σουηδίας είναι η πρώτη φορά που το ΕΔΑΔ εφαρμόζει τις αρχές που διέπουν το μίσος στο πλαίσιο του σεξουαλικού προσανατολισμού. Ένα ομόφωνο ΕΔΑΔ έχει αποφανθεί ότι η Σουηδία δεν παραβιάζει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης: η ποινική καταδίκη των προσφευγόντων για διανομή φυλλαδίων, που περιείχαν προσβλητικές δηλώσεις για τις Lgbtiq, δεν παραβιάζει τη Συνθήκη. Η απόφαση - κάτι που θα συζητήσουμε στη συνέχεια - αξίζει να διαβαστεί, και έτσι είναι το ενημερωτικό δελτίο για το λόγο μίσους που το ΕΔΑΔ δημοσίευσε με την ευκαιρία της απόφασης αυτής.

Οι τέσσερις προσφεύγοντες στην υπόθεση Vejdeland εισήλθαν σε ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και διένειμαν περίπου εκατό φυλλάδια και άλλα τα έβαλαν μέσα στα ντουλάπια των μαθητριών. Τα φυλλάδια αποκαλούσαν την λεσβιοσύνη ως "αποκλίνουσα σεξουαλική ροπή" που έχει "ηθικά καταστροφικές επιπτώσεις επί της ουσίας της κοινωνίας". Κατηγόρησαν τον "επιπόλαιο τρόπο ζωής” των Lgbtiq για την εξάπλωση της "σύγχρονης μάστιγας" του HIV και του AIDS. Και τα φυλλάδια ισχυρίστηκαν ότι "οι Lgbtiq οργανώσεις άσκησης πίεσης" προσπαθούν να "υποβιβάσουν την παιδεραστία" (παρ. 8).

Οι προσφεύγοντες καταδικάστηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας για τη υποκίνηση της κοινωνίας-κοινού κατά μιας εθνικής ή μιας εθνοτικής ομάδας. Προσέφυγαν στο Δικαστήριο του Στρασβούργου-ΕΔΑΔ, καταγγέλλοντας ότι το δικαίωμά τους στην ελευθερία της έκφρασης (άρθρο 10 της Συνθήκης) είχε παραβιαστεί. Υποστήριξαν ότι το περιεχόμενο των φυλλαδίων δεν ήταν μίσος προς τις Lgbtiq, και υποστήριξαν ότι τα φυλλάδια είχαν ως στόχο να προκαλέσουν μια συζήτηση σχετικά με την έλλειψη αντικειμενικότητας στα σουηδικά σχολεία.

Απόφαση του ΕΔΑΔ
Η απόφαση έθεσε το ζήτημα του αν η παρέμβαση ήταν "αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία" (άρθρο 10 (2)).
Από τη μία πλευρά, το ΕΔΑΔ επαναλαμβάνει τη γνωστή φόρμουλα ότι η ελευθερία της έκφρασης επεκτείνεται στις ιδέες που “προσβάλλουν, σοκάρουν ή ενοχλούν". Το ΕΔΑΔ επισημαίνει επίσης ότι ο στόχος της έναρξης μιας συζήτησης για την έλλειψη αντικειμενικότητας της εκπαίδευσης στα σουηδικά σχολεία είναι αποδεκτός. Κοιτάζοντας το περιεχόμενο των φυλλαδίων, το ΕΔΑΔ σημειώνει ότι: «οι δηλώσεις αυτές δεν συνιστούν άμεσα στις πολίτισες-ες να διαπράξουν πράξεις μίσους» (παρ. 54).


Την είδηση την βρήκαμε στις 14.2.12 και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com γραμμένη από την Alexandra Timmer στην http://strasbourgobservers.com/2012/02/14/anti-gay-hate-speech-vejdeland-and-others-v-sweden/#more-1395

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Β'

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Β'

Για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ

Ωστόσο, κινείται προς την άλλη πλευρά του ζητήματος, το ΕΔΑΔ σημειώνει ότι τα φυλλάδια περιέχουν "σοβαρούς και ζημιογόνους ισχυρισμούς". (Παρ. 54). Αναφέρεται το ΕΔΑΔ στην υπόθεση Féret κατά Βελγίου, και επαναλαμβάνει ότι:

   η υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ' ανάγκην πρόσκληση για μια πράξη βίας, ή άλλες εγκληματικές πράξεις. Επιθέσεις σε πρόσωπα που διαπράττονται για να προσβάλουν, που φτάνουν στο να γελοιοποιήσουν ή να συκοφαντήσουν συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού είναι επαρκής για τις αρχές να ευνοούν την καταπολέμηση της ρατσιστικής έκφρασης-λόγου αντιμετωπίζοντας τες, στην ελευθερία της έκφρασης η οποία ασκείται με ανεύθυνο τρόπο .... Υπό αυτό το πρίσμα, το ΕΔΑΔ τονίζει ότι οι διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού είναι τόσο σοβαρες όσο οι διακρίσεις με βάση τη φυλή, την καταγωγή ή το χρώμα” (Δείτε την υπόθεση, μεταξύ άλλων-inter alia, Smith και Grady κατά Αγγλίας" (παρ. 55).

Ποιες είναι οι συμβουλές που έγειραν τη ζυγαριά υπέρ της επικύρωσης της καταδίκης του Ανώτατου Δικαστηρίου της Σουηδίας, είναι μερικά επιπλέον στοιχεία σχετικά με τα συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά της υπό κρίση υποθέσεως:
- "Τα φυλλάδια αφέθηκαν στα ντουλάπια των νεαρών μαθητριών-ων που ήταν σε εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία και οι οποίες δεν είχαν τη δυνατότητα να αρνηθούν να τα αποδεχθούν" (παράγρ. 57),
- Η διανομή των φυλλαδίων έγινε σε ένα σχολείο που κανένας από τους προσφεύγοντες δεν συμμετείχαν και στο οποίο δεν έχουν ελεύθερη πρόσβαση "(παρ. 57),
- "Το ΕΔΑΔ δεν έκρινε τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν από το Ανώτατο Δικαστήριο της Σοηδίας ως υπερβολικές" (παράγρ. 58).

Το ΕΔΑΔ ομόφωνα δεν βρήκε καμία παραβίαση της Συνθήκης. Ωστόσο, πέντε από τις επτά δικαστίνες-ές θεώρησαν απαραίτητο να επεξεργαστούν την υποστήριξή τις προς την απόφαση, αυτό οδήγησε σε τρεις ενδιαφέρουσες συγκλίνουσες γνωματεύσεις.

Συγκλίνουσες απόψεις και συζήτηση
Η εκτίμηση του ΕΔΑΔ επί της ουσίας καλύπτει μόλις τέσσερις σελίδες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ορισμένα ζητήματα έμειναν χωρίς παραλήπτρια, η έκφραση -λόγος μίσους είναι προφανώς ένα πολύ περίπλοκο ζήτημα για το οποίο πολλά έχουν γραφτεί (Δείτε για παράδειγμα το εγχειρίδιο του Συμβουλίου της Ευρώπης). Οι συγκλίνουσες απόψεις προσέθεσαν ορισμένες απαραίτητες πρόσθετες προοπτικές.


Την είδηση την βρήκαμε στις 14.2.12 και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com γραμμένη από την Alexandra Timmer στην http://strasbourgobservers.com/2012/02/14/anti-gay-hate-speech-vejdeland-and-others-v-sweden/#more-1395

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Γ'

Υπόθεση Vejdeland της Alexandra Timmer Γ'

Για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ

Αυτό που μου λείπει περισσότερο από την απόφαση είναι μια εξήγηση του γιατί οι δηλώσεις στα φυλλάδια είναι τόσο ιδιαιτέρως επιζήμιες. Αν και η έκβαση αυτής της υπόθεσης είναι πιθανό να επιδοκιμαστεί από τις μελετήτριες της ισότητας, από το συλλογισμό του ΕΔΑΔ απουσιάζει το πλαίσιο, η αιτία που οι δηλώσεις στα φυλλάδια είναι τόσο επικίνδυνες, είναι επειδή συντονίζονται με βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και γιατί γίνονται σε ένα φόντο εκτεταμένων διακρίσεων σε βάρος σεξουαλικών μειονοτήτων. Η σύμφωνη γνώμη της δικαστίνας Nussberger και του Spielmann περιλαμβάνουν την εκτίμηση αυτού του πλαισίου. Και οι δύο αναφέρονται σε πολλά έγγραφα του Συμβουλίου της Ευρώπης τα οποία αναγνωρίζουν το κακό που κάνουν λεσβοφοβικές, ομοερωτοφοβικές δηλώσεις. Μου αρέσει ιδιαίτερα ο τρόπος που αυτή η δικαστίνα και ο δικαστής κάνουν τη σύνδεση με το σχολικό περιβάλλον:

Θα πρέπει επίσης να λησμονείται ότι ένα πραγματικό πρόβλημα του λεσβοφοβικού, ομοερωτικού, αμφιφοβικού και τρανσφοβικού εκφοβισμού και των διακρίσεων στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα μπορούν να δικαιολογήσουν περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 10. Πράγματι, σύμφωνα με μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε όλες τις χώρες μέλη και υποστηρίζονται από κάποιες έρευνες των κυβερνήσεων, οι Lgbtiq μαθήτριες-ες υποφέρουν από την κακομεταχείριση τόσο των συμμαθητριών-ων όσο και των δασκαλισών-ων”. (Η συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Nussberger και του Spielmann, παρ. 7)

Ο εκφοβισμός των Lgbtiq σπουδαστριών-ων είναι ένα τεράστιο πρόβλημα στην Ευρώπη και, εξ όσων γνωρίζω, αυτή είναι η πρώτη φορά που (μέρος) του ΕΔΑΔ το αναγνωρίζει σε μια απόφαση.
Επίσης, εντυπωσιάστηκα ιδιαιτέρως από ένα απόσπασμα της συγκλίνουσας γνωμοδότησης της δικαστίνας Judkivska και του Villiger. Μεταξύ άλλων, επικρίνουν το μέρος εκείνο της απόφασης, όπου το Δικαστήριο επιβεβαιώνει ότι η καταδίκη των προσφευγόντων υπηρετεί ένα θεμιτό-νόμιμο σκοπό, δηλαδή "τη προστασία της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων” (παράγρ. 49). Αναφέρονται στο Ανώτατο Δικαστήριο του Καναδά κατά R. Keegstra (1990), η Judkivska και ο Villiger και επισημαίνουν ότι:

  υποθέσεις όπως η παρούσα δεν πρέπει να θεωρούνται απλώς ως μια άσκηση ισορροπίας μεταξύ της ελευθερίας της έκφρασης-λόγου των προσφευγόντων και του δικαιώματος της ομάδας που έγινε στόχος να προστατεύσει τη φήμη της. Το μίσος είναι καταστροφικό για τη δημοκρατική κοινωνία στο σύνολό της, αφού «επιζήμια μηνύματα θα κερδίσουν κάποια πίστη, με συνακόλουθο αποτέλεσμα τις διακρίσεις, και ίσως ακόμη και τη βία, κατά των μειονοτικών ομάδων”, και ως εκ τούτου δεν θα πρέπει να προστατεύονται".(Συγκλίνουσα γνωμοδότηση της δικαστίνας Judkivska και του δικαστή Villiger, παραγρ. 9).

Συμφωνώ με την δικαστίνα-η Judkivska και Villiger ότι οι δηλώσεις που (αναπαράγουν) στερεότυπα και καλούν σε διακρίσεις εις βάρος των μειονεκτούντων ομάδων είναι ένα θέμα ανησυχίας για όλες μας, όχι μόνο γι την εν λόγω ομάδα. Όχι για πρώτη φορά νομίζω ότι το Δικαστήριο περνά πολύ εύκολα πάνω στο ερώτημα του είδους του θεμιτού σκοπού που εξυπηρετείται από τη δράση μιας χώρας. Μην με παρεξηγείτε: στην προκειμένη περίπτωση συμφωνώ με τη σουηδική κυβέρνηση και με το ΕΔΑΔ, αλλά θα ήταν καλό να δούμε και την πιο ενδελεχή αιτιολογία επί του σημείου αυτού.

Θα είναι συναρπαστικό να δούμε τις επιπτώσεις αυτής της υπόθεσης. Αυτό θα έχει συνέπειες στην επερχόμενη απόφαση του Τμήματος της Μείζονος Συνθέσεως στην υπόθεση Asku κατά Τουρκίας, για παράδειγμα, θα το παραδεχτώ: Ελπίζω ότι θα (διαβάσετε την προηγούμενη ανάρτησή μου εδώ).


Την είδηση την βρήκαμε στις 14.2.12 και την μεταφράσαμε από την strasbourgobservers.com γραμμένη από την Alexandra Timmer στην http://strasbourgobservers.com/2012/02/14/anti-gay-hate-speech-vejdeland-and-others-v-sweden/#more-1395

Απόφαση κατά της αντι-Lbtiq έκφρασης Α'

Απόφαση κατά της αντι-Lgbtiq έκφρασης-λόγου.

Για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ

Στην πρόσφατη υπόθεση Vejdeland και λοιποί κατά της Σουηδίας, το ΕΔΑΔ, για πρώτη φορά εξέδωσε απόφαση για τον απεχθή-προσβλητικό λόγο σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Η υπόθεση επικεντρώνεται στην καταδίκη τεσσάρων ανδρών οι οποίοι εισήλθαν σε ένα σχολείο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τοποθέτησαν περίπου 100 φυλλάδια πάνω και μέσα στα ντουλάπια των μαθητριών του σχολείου. Τα φυλλάδια, που προέρχονταν από την οργάνωση «Εθνική Νεολαία» ήταν με έντονο τρόπο κατά των Lgbtiq. Άσκησαν κριτική σε αυτό που οι ίδιοι αποκάλεσαν «Lgbtiq προπαγάνδα», αποκαλώντας την λεσβιοσύνη, ομοερωτικότητα ως «αποκλίνουσα σεξουαλικότητα», η οποία έχει «ηθικά καταστροφικές επιπτώσεις επί της ουσίας της κοινωνίας». Δήλωσαν ότι ο «ετερόκλητος» τρόπος ζωής των Lgbtiq ήταν μια από τις κύριες αιτίες του HIV / AIDS και ότι οι Lgbtiq οργανώσεις προσπαθούν να «υποβιβάσουν την παιδεραστία». Οι προσφεύγοντες είχαν καταδικαστεί στη Σουηδία για υποκίνση του κοινού κατά εθνικής ή εθνοτικής ομάδας. Σύμφωνα με το σουηδικό δίκαιο αυτή η διάταξη για την έκφραση μίσους στον ποινικό κώδικα, που σχετίζεται με απειλές ή εκφράσεις περιφρόνησης που στρέφονται κατά προσώπων με υπαινιγμό για τον σεξουαλικό τις-τους προσανατολισμό.

Οι προσφεύγοντες κατέθεσαν καταγγελία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με το επιχείρημα ότι η καταδίκη παραβίασε την ελευθερία της έκφρασης. Ισχυρίστηκαν ότι φυλλάδια της οργάνωσής τους δεν προσέβαλλαν τις Lgbtiq και ότι, επιπλέον, δεν είχαν στόχο τη διάδοση μίσους, αλλά μάλλον να ενθαρρύνουν τη συζήτηση στα σχολεία σχετικά με το θέμα και να δώσουν στις μαθήτριες επιχειρήματα για αυτή τη συζήτηση.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα πως δεν υπήρξε καμία παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης. Η Σουηδία δεν είχε υπερβεί τα όρια της Ευρωπαϊκής Συνθήκης Ανθρωπίων Δικαιωμάτων για την καταπολέμηση αυτής της μορφής μίσους. Το ΕΔΑΔ δέχθηκε ότι η καταδίκη αποτελούσε παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης σύμφωνα με το άρθρο 10 της Συνθήκης, αλλά ότι ήταν νόμιμη - η απαγόρευση του ποινικού κώδικα, που είναι αρκετά σαφής και προβλέψιμη - και είχε αναπτύξει τον θεμιτό-νόμομο σκοπό της προστασίας “της υπόληψης και των δικαιωμάτων των άλλων”. Όσον αφορά το τελευταίο σημείο, το ΕΔΑΔ δεν προσφέρει καμία περαιτέρω εξήγηση - και επομένως δεν διευκρινίζει αν οι επίδικες δηλώσεις ήταν ενδεχομένως επιζήμιες μόνο για τις Lgbtiq ή την κοινωνία γενικότερα. Αυτό είναι ένα βασικό σημείο της αρχής-αξίας για την καταπολέμηση κάθε μορφής μίσους.


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.12 και την μεταφφράσαμε από την σελίδα του Blog του ΕΔΑΔ στην http://echrblog.blogspot.com/2012/02/anti-gay-speech-judgment.html

Απόφαση κατά της αντι-Lbtiq έκφρασης Β'

Απόφαση κατά της αντι-Lgbtiq έκφρασης-λόγου

Για να βρεθείτε στο τρίτο μέρος πατήστε εδώ

Όπως συχνά, η κυρίως εκτίμηση του ΕΔΑΔ εστίασε στο αν η παρέμβαση ήταν «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία». Θα απαντήσει στην ερώτηση αυτή καταφατικά. Είναι εδώ που το ΕΔΑΔ έπρεπε να βαδίσει σε μια λεπτή γραμμή για να αποφασιστεί εάν τα φυλλάδια απλώς «προσέβαλλαν, σόκαραν ή ενόχλησαν» (αλλά εξακολουθούν να επιτρέπονται) ή κυρίως υποκίνησαν σε μίσος. Ένα πλήθος από στοιχεία ήταν καθοριστικά στο συλλογισμό του ΕΔΑΔ. Πρώτον, η διατύπωση των δηλώσεων των ίδιων των προσφευγόντων ανερχόταν σε «σοβαρούς και επιζήμιους ισχυρισμούς». Αν και τα φυλλάδια μπορεί άμεσα να μην παρότρυναν την κοινωνία να διαπράξει πράξεις μίσους, το ΕΔΑΔ αναφέρθηκε στην παλαιότερη νομολογία (υπόθεση Féret κατά Βελγίου), στην οποία είχε κρίνει ότι “υποκίνηση σε μίσος δεν συνεπάγεται κατ 'ανάγκην πρόσκληση σε μια πράξη βίας ή άλλες εγκληματικές πράξεις".

Επιπλέον, η δήλωση της αρχής-αξίας ότι οι διακρίσεις με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό είναι τόσο σοβαρές όσο οι φυλετικές ή εθνοτικές διακρίσεις επεκτάθηκε από το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής στο πλαίσιο της υπόθεσης (Smith και Grady κατά Αγγλίας), στα θέματα της ελευθερίας της έκφρασης. Ένα δεύτερο καθοριστικό στοιχείο στην επιχειρηματολογία του ΕΔΑΔ ήταν το κοινό στο οποίο απευθύνονται τα φυλλάδια - σε "νέες-ους που ήταν σε μια εύπιστη και ευαίσθητη ηλικία”, κατά τα λόγια του ΕΔΑΔ. Τρίτον, το πλαίσιο προστασίας: ένα σχολείο, που κανείς από τους προσφεύγοντες δεν φοιτούσε και στο οποίο δεν είχαν ελεύθερη πρόσβαση. Τέταρτον, το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας είχε εκτιμήσει το σχετικό στοιχείο κατά τον ίδιο τρόπο, συμπεριλαμβανομένης και της διαπίστωσης ότι οι δηλώσεις των φυλλαδίων ήταν «άσκοπα προσβλητικές». Τέλος, το ύψος των ποινών: αναστολή των προστίμων και, σε μία περίπτωση, αναστολής: το ΕΔΑΔ δεν τις βρίσκει υπερβολικές. Εν κατακλείδι, το ΕΔΑΔ δεν διαπίστωσε παραβίαση του άρθρου 10 της ΕΣΑΔ.

Μολονότι η απόφαση ήταν ομόφωνη, αυτή προφανώς οδήγησε σε μια μεγάλη συζήτηση κεκλεισμένων των θυρών. Υπήρξε συμφωνία τρειών διαφορετικών απόψεων, στο πενταμελές δικαστικό σώμα, οι οποίες έχουν προστεθεί στην απόφαση. Δείχνει τη δικαστική και την ηθική πάλη, που αντιμετώπισε το ΕΔΑΔ για την επίλυση της υπόθεσης. Δεδομένου ότι οι προαναφερθέντα συμφραζόμενα στοιχεία δείχνουν την πράξη εξισορρόπησης των δικαστηρίων, το ΕΔΑΔ προσπάθησε να κάνει το σκεπτικό του ως ειδική περίπτωση όσο μπορούσε, αλλά δεν κατάφερε να αποφύγει τις αξιολογικές κρίσεις στο να αποφασίσει πως τα φυλλάδια είναι απαράδεκτα. Η δικαστίνα Nussberger και ο Spielmann επισήμαναν ότι αυτό θα απαιτούσε ισχυρή αιτιολογία. Για παράδειγμα, το ΕΔΑΔ θα έπρεπε να αξιολογήσει κατά πόσον ένας άλλος στόχος ήταν κρυμμένος πίσω από τον «προφανή στόχο» την έναρξη της συζήτησης στο σχολείο: μια ημερήσια διάταξη- agenda «υποβάθμισης, προσβολής ή υποκίνησης μίσους» εναντίον ανθρώπων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού.


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.12 και την μεταφφράσαμε από την σελίδα του Blog του ΕΔΑΔ στην http://echrblog.blogspot.com/2012/02/anti-gay-speech-judgment.html

Απόφαση κατά της αντι-Lbtiq έκφρασης Γ'

Απόφαση κατά της αντι-Lgbtiq έκφρασης-λόγου.

Για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος πατήστε εδώ


Το δικαστικό σώμα επισημαίνει ότι τα μέλη της Lgbtiq κοινότητας εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν όχι μόνο «βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις, εχθρότητα και εκτεταμένες διακρίσεις σε όλη την Ευρώπη», αλλά, επίσης, ότι ο «Lgbtiq εκφοβισμός στην εκπαίδευση» είναι ένα πραγματικό πρόβλημα που μπορεί να δικαιολογήσει περιορισμό στην ελευθερία της έκφρασης. Μια διαφορετική ανάλυση με βάση τα συμφραζόμενα με μεγαλύτερη έμφαση στο πλαίσιο των Lgbtiq και στο πλαίσιο της εκπαίδευσης, θα είχε ενισχύσει την απόφαση του ΕΔΑΔ. Συμφωνώ. Η δικαστίνα Yudskivska και ο Villiger προχώρησαν ακόμη ένα βήμα παραπέρα και υποστηρίζουν ότι αυτές οι μορφές μίσους δεν είναι μια απλή διαδικασία εξισορρόπησης μεταξύ των ανθρώπων οι οποίες εκφράζουν τις απόψεις και των ανθρώπων που είναι στόχος αυτών των απόψεων. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η προπαγάνδα μίσους προκαλεί πάντα κακό, δεν θα πρέπει να περιμένουμε τον «πραγματικό και άμεσο κίνδυνο» για να αρχίσουμε την καταπολέμηση της. Προειδοποιούν για το κλίμα στο οποίο τα θέματα αυτά έχουν πλέον ειπωθεί και δεν μπορούν πλέον να μην αναιρεθούν. Έτσι, η αντιμετώπιση αυτών των εκφράσεων είναι ένα ζήτημα για ολόκληρη την κοινωνία, όχι μόνο για την ομάδα-στόχο.

Αφήνοντας κατά μέρος την επίμαχη επιχειρηματολογία σχετικά με το περιεχόμενο, η οποία μάλιστα θα μπορούσε να είναι πιο ακριβής, η απόφαση εξακολουθεί να είναι ένα πολύ σημαντικό ορόσημο, τόσο συμβολικά όσο και στην πράξη, στην πάταξη της μισαλλοδοξίας εις βάρος των ανθρώπων με διαφορετικές σεξουαλικές ταυτότητες από την πλειοψηφία.

Δείτε το σχετικό άρθρο της συναδέλφισας Alexandra Timmer


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.12 και την μεταφφράσαμε από την σελίδα του Blog του ΕΔΑΔ στην http://echrblog.blogspot.com/2012/02/anti-gay-speech-judgment.html

Η φωτογραφία είναι το έργο: A veritable bear for ancient-Greek-style sculpture του George Frederic Watts 1817-1904

Η παιδοθεσία για λεσβιακά ζευγάρια κερδίζει υποστήριξη στην Ελβετία

Το υπουργικό συμβούλιο δήλωσε στις 22.2.12 ότι υποστηρίζει τις κινήσεις για να επιτρέψει στη μια συντρόφισα ενός λεσβιακού ζευγαριού να μπορεί να παιδοθετήσει το παιδί της άλλης.

Το σύμφωνο συμβίωσης που τέθηκε σε ισχύ το 2005 απαγορεύει τέτοια παιδοθεσία, αν και οι μόνες λεσβίες ή γκέι έχουν το δικαίωμα.

Μια κίνηση που υποβλήθηκε μετά από αίτηση Lbtiq οργανώσεων και έχει εγκριθεί από την Επιτροπή Γερουσίας νομικών υποθέσεων επιδιώκει να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Προτείνει ότι όλες οι ενήλικες, ανεξάρτητα από την οικογενειακή κατάσταση ή τον τρόπο ζωής τις, να έχουν τη δυνατότητα να παιδοθετήσουν, εάν είναι προς το συμφέρον του παιδιού.

Επίσης, για τα παιδιά από πρώην σχέση της μητέρας ή του πατέρα ή πρώην  παιδοθεσία από μια μόνο γονέα θα πρέπει επίσης να ισχύει και για την άλλη συντρόφισα γονέα.

Το υπουργικό συμβούλιο, ωστόσο απέκλεισε τη δυνατότητα της απεριόριστης παιδοθεσίας για τα λεσβιακά ζευγάρια.

Η Γερουσία θα συζητήσει το ζήτημα αυτό τον Μάρτιο. Το δεξιό Λαϊκό Κόμμα της Ελβετίας αντιτάχθηκε ανοιχτά στα σχέδια αυτά στο παρελθόν και εξέδωσε δήλωση στις 22.2.12, λέγοντας ότι θα καταπολεμήσει τις κινήσεις “προς το συμφέρον των παιδιών", προσθέτοντας ότι αυτές “άνοιξαν το δρόμο για την απεριόριστη παιδοθεσία από λεσβιακά ζευγάρια".


Την είδηση την βρήκαμε στις 22.2.12 και την μεταφράσαμε από την swissinfo.ch στην http://www.swissinfo.ch/eng/swiss_news/Adoption_by_same-sex_couples_gains_backing.html?cid=32167944

Το ΕΔΑΔ επιδιώκει να διευκρινίσει την εξισορρόπηση του άρθρου 10 και 8 Α'

Το ΕΔΑΔ (Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως) επιδιώκει να διευκρινίσει Εξισορρόπηση του άρθρου 10 και του άρθρου 8
Πατήστε εδώ για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος.

Σήμερα ο επισκέπτης μας Ronan Ó Fathaigh, ένας από τους συναδέλφους μας στο Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τον Ronan μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του Κέντρου Μελετών Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Γάνδης, εδώ.

Το Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου εξέδωσε δύο αποφάσεις πρόσφατα σχετικά με την κατάλληλη εξισορρόπηση, όπου υπάρχει σύγκρουση μεταξύ του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης και του δικαιώματος σεβασμού της ιδιωτικής ζωής. Οι αποφάσεις Von Hannover (αρ. 2) κατά της Γερμανίας και Axel Springer κατά Γερμανίας αφορούσε τόσο τη δημοσίευση από τις εφημερίδες όσο και των διαφόρων λεπτομερειών γνωστών στοιχείων. Από τις δύο υποθέσεις, η Axel Springer έχει αναμφισβήτητα περισσότερη σημασία, και οδήγησε σε μια διαίρεση του τμήματος της μείζονος συνθέσεως (12-5 πλειοψηφία) στο θέμα της εξεύρεσης παραβίασης του άρθρου 10.

Ο προσφεύγων στην υπόθεση Axel Springer ήταν ο εκδότης της γερμανικής ταμπλόιντ εφημερίδας Bild. Η εφημερίδα δημοσίευσε ένα άρθρο στην πρώτη σελίδα λεπτομερώς τη σύλληψη ενός γνωστού ηθοποιού της τηλεόρασης για κατοχή κοκαΐνης σε ένα φεστιβάλ. Στο άρθρο σημειώνεται ότι ο ηθοποιός είχε μια προηγούμενη καταδικαστική απόφαση για την εισαγωγή μικρής ποσότητας κοκαΐνης, και ανέφερε την εισαγγελική αρχή που επιβεβαίωνε τις συνθήκες της σύλληψης.

Ο ηθοποιός κατάφερε με επιτυχία τα γερμανικά δικαστήρια να απαγορεύσουν την περαιτέρω δημοσίευση του άρθρου. Τα γερμανικά δικαστήρια έκριναν ότι η δημοσίευση του ονόματος του υπόπτου ήταν, κατά γενικό κανόνα, μια σοβαρή παραβίαση του “δικαιώματος στην προστασία των δικαιωμάτων της προσωπικότητας". Δεν υπήρξε καμία δικαιολογία για τη δημοσίευση λεπτομερειών όπως η παράβαση ήσσονος σημασίας, που διαπράχθηκε σε μια τουαλέτα, και ενέπιπτε στο πλαίσιο της "ιδιωτικής σφαίρας". Επιπλέον, ενώ ο δράστης ήταν γνωστός, δεν ήταν ένα "πρότυπο", και ήταν αδιάφορο το ότι ο ίδιος είχε αποκαλύψει ιδιωτικές λεπτομέρειες στο παρελθόν στον Τύπο, συμπεριλαμβανομένης της προηγούμενης καταδίκης του.

Μετά από ομολογία, ο ηθοποιός στη συνέχεια καταδικάστηκε για κατοχή κοκαΐνης, με 18.000 € πρόστιμο που του επιβλήθηκε. Η εφημερίδα δημοσίευσε ένα δεύτερο άρθρο με λεπτομέρειες για αυτή καταδίκη. Ο ηθοποιός και πάλι κατάφερε με επιτυχία τα γερμανικά δικαστήρια να απαγορευθεί κάθε περαιτέρω δημοσίευση του δεύτερου άρθρου, με τα εθνικά δικαστήρια εφαρμόζουν παρόμοια συλλογιστική με τις αρχικές διαδικασίες.
Ο προσφεύγων υπέβαλε αίτηση προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποστηρίζοντας παραβίαση του δικαιώματος στην ελευθερία της έκφρασης. Η δικαιοδοσία είχε παραδοθεί στο τμήμα μείζονος συνθέσεως, με την κύρια ερώτηση να είναι, κατά πόσον η παρέμβαση του άρθρου 10 ήταν «αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία».

Το τμήμα μείζονος συνθέσεως έθεσε κατ 'αρχάς τη καθιερωμένη νομολογία του άρθρο 10, και έλαβε επίσης την ευκαιρία να επαναλάβει ότι το δικαίωμα στην προστασία της φήμης είναι ένα δικαίωμα που προστατεύεται από το άρθρο 8. Επί της ουσίας, το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι, προκειμένου το άρθρο 8, να εμπλακεί, στην επίθεση της υπόληψης ενός προσώπου πρέπει να φθάνει ένα ορισμένο επίπεδο σοβαρότητας και να προκαλεί την επιφύλαξη του δικαιώματος αυτού (αναφέροντας την υπόθεση Α. Β. Νορβηγίας, παράγραφος. 64). Επιπλέον, διευκρίνισε ότι δεν μπορεί να γίνει επίκληση του άρθρου 8 ως παράπονο απώλειας της φήμης που προβλέπει τις επιπτώσεις των πράξεων ενός προσώπου, όπως η διάπραξη ποινικού αδικήματος (αναφέροντας από την υπόθεση Sidabras και Džiautas κατά Λιθουανίας, την παράγραφο. 49).

Το τμήμα μείζονος συνθέσεως ανέφερε ως θέμα αρχής, ότι το άρθρο 10 και το άρθρο 8 άξιζε τον "ίδιο σεβασμό”, και, κατά συνέπεια, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο μπορεί να υποχρεωθεί να εξακριβώσει κατά πόσον οι εθνικές αρχές πέτυχαν μια «δίκαιη ισορροπία», όταν οι δύο αυτές αξίες έρχονται σε σύγκρουση. Στο πλαίσιο αυτό, το Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως διατύπωσε το πρότυπο αναθεώρησης: όταν τα εθνικά δικαστήρια έχουν εμπλακεί στην κατάλληλη άσκηση εξισορρόπησης σύμφωνα με τις αρχές του άρθρου 10, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα απαιτήσει «σοβαρές αιτίες» για να υποκαταστήσει τις απόψεις του για όσα από τα εθνικά δικαστήρια έχουν διατυπωθεί (αναφέροντας την υπόθεση MGN Limited κατά Αγγλίας και την Palomo Sánchez κατά Ισπανίας). Το Δικαστήριο προχώρησε έπειτα καθορίζοντας τα έξι κριτήρια για μια τέτοια στάθμιση, και εφάρμοσε την ανάλυση των γερμανικών δικαστηρίων:

(α) Η συμβολή σε μια συζήτηση γενικού ενδιαφέροντος: Το Δικαστήριο έκρινε ότι τα άρθρα αφορούν τη σύλληψη και την καταδίκη, οι οποίες ήταν «κοινά-δημόσια δικαστικά γεγονότα», οι οποίες παρουσιάζουν ένα βαθμό γενικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο, ο βαθμός του δημοσίου ενδιαφέροντος μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το πόσο γνωστό είναι ένα πρόσωπο.

(β) Το πόσο γνωστό είναι το πρόσωπο και το θέμα: το Δικαστήριο έκρινε κατ' αρχήν ότι το κυρίαρχο για τα εθνικά δικαστήρια ήταν να αξιολογήσουν πόσο πολύ ήταν γνωστό ένα πρόσωπο. Ωστόσο, το Δικαστήριο σημείωσε τα διάφορα συμπεράσματα των γερμανικών δικαστηρίων, και στάθηκε στο αν ο ηθοποιός ήταν επαρκώς γνωστός για να χαρακτηριστεί ως "δημόσιο πρόσωπο", γεγονός που ενίσχυσε το δημόσιο ενδιαφέρον να ενημερωθεί για τη σύλληψη και τη καταδίκη του.


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.2.12 και την μεταφράσαμε από την http://strasbourgobservers.com/2012/02/21/grand-chamber-seeks-to-clarify-balancing-of-article-10-and-article-8/

Το ΕΔΑΔ επιδιώκει να διευκρινίσει την εξισορρόπηση του άρθρου 10 και 8 Β'

Το ΕΔΑΔ (Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως) επιδιώκει να διευκρινίσει Εξισορρόπηση του άρθρου 10 και του άρθρου 8

Πατήστε εδώ για να βρεθείτε στο πρώτο μέρος.

(γ) Η προηγούμενη συμπεριφορά του προσώπου: το Δικαστήριο έκρινε ότι ο δράστης είχε "επιδιώξει ενεργά τα φώτα της δημοσιότητας", και σε συνδυασμό με τη κατάσταση-status της δημόσιας εικόνας, που σημαίνει πως η «νόμιμη προσδοκία» ότι η ιδιωτική ζωή του θα προστατεύεται αποτελεσματικά μειώθηκε.

(δ) Η μέθοδος συλλογής πληροφοριών και της ειλικρίνειας της-του: το Δικαστήριο έκρινε ότι τα άρθρα είχαν επαρκή πραγματική βάση, η αλήθεια των οποίων δεν αμφισβητείται, και οι πληροφορίες δεν είχαν δημοσιευθεί από κακή πίστη.

(ε) Η μορφή και οι συνέπειες του περιεχομένου της δημοσίευσης: ο τρόπος με τον οποίο ένα πρόσωπο παρουσιάζεται σ 'ένα άρθρο ή φωτογραφία είναι ένας παράγοντας που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Το Δικαστήριο έκρινε ότι το πρώτο άρθρο "απλώς σχετίζεται” με τη σύλληψη του δράστη, το δεύτερο άρθρο μόνο με την υποβολή εκθέσεων σχετικά με τις ποινές που επιβλήθηκαν στο τέλος της δημόσιας ακρόασης. Κατά το Δικαστήριο, το άρθρο δεν αποκάλυψε λεπτομέρειες σχετικά με την «ιδιωτική ζωή» του ηθοποιού.

(στ) Η σοβαρότητα των κυρώσεων: η τελική εξέταση ήταν η αυστηρότητα των κυρώσεων, δηλαδή ασφαλιστικά μέτρα και πρόστιμα συνολικού ύψους 11.000 ευρώ, τα οποία το Δικαστήριο έκρινε επιεική, αλλά μπορεί να έχουν αποθαρρυντικό αποτέλεσμα.

Υπό το πρίσμα αυτών των σκέψεων, το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η παρέμβαση στην ελευθερία της έκφρασης δεν ήταν αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία, καθώς δεν υπήρχε εύλογη σχέση αναλογικότητας μεταξύ των περιορισμών και του επιδιωκόμενου θεμιτού-νόμιμου σκοπού. Στον προσφεύγοντα απονεμήθηκαν 50.000 ευρώ ως αποζημίωση και για τα έξοδα.

Σχόλιο
Η πιο σημαντική πτυχή αυτής της κρίσης είναι η επαναβεβαίωση από το Τμήμα Μείζονος Συνθέσεως το Δικαστήριο απαιτεί μόνο "σοβαρές αιτίες" για να υποκαταστήσει την άποψή του για εκείνα τα εθνικά δικαστήρια όταν-όπου μια εξισορρόπηση μεταξύ του άρθρου 10 και 8 έχει ληφθεί υπ' όψιν. Το δικαστήριο διαφώνησε με μια τέτοια προσέγγιση, με βάση το ότι το αποτέλεσμα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που ενεργεί ως “τέταρτο δικαστήριο". Η πλευρά που διαφώνησε ήταν της άποψης ότι τα γερμανικά δικαστήρια δεν είχαν εφαρμόσει τα σχετικά κριτήρια σε ένα "προδήλως παράλογο" τρόπο, υπήρχε έτσι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 10.

Ωστόσο, μπορεί να υποστηριχθεί ότι οι αποκλίνουσες δικαστίνες-ές ήταν κάπως ασυνεπείς: η διαφωνούσα πλευρά υποστήριξε αφενός ότι το Δικαστήριο δεν θα πρέπει να ενεργήσει ως τέταρτο δικαστήριο, και ακόμη στηρίχθηκε χωρίς καμία κριτική στην πρώτη απόφαση Von Hannover ως αρχή, όπου το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατέληξε σε διαφορετικό συμπέρασμα ως προς την ισορροπία μεταξύ του άρθρου 8 και 10, όπου τέσσερα επίπεδα των γερμανικών δικαστηρίων είχαν συμπεράνει διαφορετικά.

Ένα δεύτερο σημείο είναι ότι το τμήμα μείζονος συνθέσεως επιβεβαίωσε τώρα ότι υπάρχει δικαίωμα προστασίας της φήμης δυνάμει του άρθρου 8. Παρά το γεγονός ότι το δικαίωμα αυτό είχε προηγουμένως αναγνωριστεί από το τμήμα μείζονος συνθέσεως στην υπόθεση Cumpănă και Mazăre κατά Ρουμανίας (παράγρ. 91), η ουσία δεν είχε υποστηριχθεί από τα μέρη σε αυτή την υπόθεση. Στην υπόθεση Axel Springer, όμως, είχε υποστηριχθεί σθεναρά από τις Δικηγορίνες-ους του Συλλόγου των ΜΜΕ, ως παρεμβαίνον τρίτο μέρος, ότι το άρθρο 8 δεν προστατεύει "φήμη". Επιπλέον, υπήρξαν κάποιες παράξενες εφαρμογές του δικαιώματος της φήμη σε υποθέσεις όπως η Sipos κατά Ρουμανίας (βλ. σχόλιο εδώ), και ορισμένα Τμήματα του Δικαστηρίου αμφισβητούν στην ίδια τη βάση την προστασία της φήμης δυνάμει του άρθρου 8: δείτε υπόθεση Karakó κατά Ουγγαρίας.

Το τμήμα μείζονος συνθέσεως επεδίωξε να δώσει τέλος στη σύγχυση περιγραφής του δικαιώματος που εμπλέκεται μόνο στην περίπτωση που η επίθεση στην υπόληψη είναι μιας "κάποιας σοβαρότητας" και "κατά τρόπο που προκαλεί επιφύλαξη της απόλαυσης των δικαιωμάτων της προσωπικότητας». Μένει να δούμε αν αυτή η περιγραφή θα επιφέρει την τόσο αναγκαία σαφήνεια σε αυτόν τον τομέα.

Τέλος, και στο ίδιο πνεύμα στην υπόθεση Axel Springer, αξίζει να σημειωθεί πως η απόφαση που το Δικαστήριο εξέδωσε την προηγούμενη εβδομάδα αναδεικνύει περαιτέρω τις υπερβολές που σχετίζονται με τα δικαιώματα της ιδιωτικής ζωής, απαγορεύει να δημοσιεύονται λεπτομέρειες της ποινικής δίκης. Στην υπόθεση Lahtonen κατά Φινλανδίας, μια Φιλανδή δημοσιογράφισα είχε διωχθεί και καταδικαστεί για “διάδοση πληροφοριών που παραβίασαν την ιδιωτική ζωή", για πάνω από ένα άρθρο με λεπτομέρειες της ποινικής δίωξης εναντίον ενός αστυνομικού για κλοπή αυτοκινήτου. Στην δημοσιογράφισα και στην εκδοτική εταιρεία επιβλήθηκαν πρόστιμα πάνω από 16.000 ευρώ. Το άρθρο είχε βασιστεί αποκλειστικά στα δημόσια έγγραφα του δικαστηρίου, και ομόφωνα το Τέτερτο Τμήμα δεν είχε κανένα δισταγμό να αναγνωρίσει παράβαση του άρθρου 10.


Την είδηση την βρήκαμε στις 21.2.12 και την μεταφράσαμε από την http://strasbourgobservers.com/2012/02/21/grand-chamber-seeks-to-clarify-balancing-of-article-10-and-article-8/

Kάλεσμα στη νέα γενιά ηγέτιδων

Οι εταιρείες κάνουν ελάχιστα για να τις στηρίξουν στον δρόμο προς την κορυφή της διοίκησης

Πρόσκληση σε ταλαντούχες νέες γυναίκες από όλη την Ευρώπη, που φοιτούν σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, είτε έχουν ήδη αποφοιτήσει και βρίσκονται στο ξεκίνημα μιας σταδιοδρομίας, με τον φιλόδοξο στόχο να ασκήσουν σύντομα ηγετικούς ρόλους, απευθύνει με δημοσίευμά της η παγκόσμια Εταιρεία Συμβούλων McKinsey & Company. Τις προσκαλεί να πάρουν μέρος σε ένα τριήμερο εργαστήριο που οργανώνει στο Παρίσι -από 22 ώς 24 Μαρτίου 2012- με θέμα «Η νέα γενιά των ηγέτιδων», κατά το οποίο θα διερευνηθεί το πόσο σημαντικό είναι να ασκείται ηγεσία και από τις γυναίκες, αλλά και τις επιπτώσεις για την οικονομία. Επίσης, το πώς μπορεί η καθεμιά από τις συμμετέχουσες να διαμορφώσει το δικό της στυλ ηγεσίας, στο πλαίσιο των δικών της δεξιοτήτων. Η συμμετοχή δεν συνεπάγεται οικονομική επιβάρυνση και οι αιτήσεις γίνονται δεκτές ώς τις 17 Φεβρουαρίου 2012  εδώ.

H διαφορετικότητα
Το γεγονός αυτό έρχεται να επισφραγίσει τη δεδηλωμένη πλέον πίστη που έχει η κορυφαία αυτή εταιρεία συμβούλων στη σημασία της ανάπτυξης γυναικών σε ηγετικούς ρόλους. Μια πίστη που τεκμηριώνεται μέσα από τις έγκυρες παγκόσμιες έρευνές της και από την ξεχωριστή αρθρογραφία της. Για παράδειγμα, μέσα από πρόσφατη παγκόσμια έρευνά της -«Moving women to the top: McKinsey Global Survey results»- προκύπτει ότι «ενώ η πλειονότητα των στελεχών πιστεύει πως η διαφορετικότητα στην ηγεσία συνδέεται με καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα, ωστόσο, οι εταιρείες κάνουν ελάχιστα πράγματα για να στηρίζουν τις γυναίκες του εργατικού δυναμικού τις».

Το ίδιο πνεύμα επικρατεί και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Με την αρμόδια επίτροπο κ. Bίβιαν Pέντινγκ να ομολογεί σε συνέντευξή της στην ηλεκτρονική έκδοση του Insead Knowledge ότι, επειδή κουράστηκε πλέον τα «άδεια» λόγια για την ισότητα των φύλων στα Δ.Σ. της Ευρώπης, καλεί πλέον τις εταιρείες να αναλάβουν εκείνες δράση. Ετσι, «τον Μάρτιο η Κομισιόν θα αξιολογήσει κατά πόσον είναι επαρκής η πρόοδος που έχει επιτευχθεί και θα αποφασίσει εάν υπάρχει ανάγκη για τη νομοθέτηση ποσοστώσεων».

H διαιώνιση του χάσματος
Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα που έχει δημοσιεύσει η έγκυρη μη κερδοσκοπική Οργάνωση Catalyst, τη διαιώνιση του χάσματος τη διατηρούν οι Ευρωπαίοι διευθυντές, οι οποίοι είναι προσκολλημένοι σε στερεοτυπικές αντιλήψεις γύρω από τις ηγετικές ικανότητες γυναικών και ανδρών, ενώ παραβλέπουν αυτά που πραγματικά συμβαίνουν σήμερα όπως και τις επιδόσεις και τις ικανότητες των γυναικών.

Από την έρευνα προκύπτει, αφενός ότι το φύλο δεν αποτελεί ασφαλή προφητεία για αποτελεσματική ηγεσία και ότι τα ηγετικά χαρακτηριστικά γυναικών και ανδρών είναι παρόμοια, αφετέρου ότι υπάρχουν διαφορετικές κουλτούρες από τις οποίες ξεκινούν οι πεποιθήσεις και οι αντιλήψεις των διευθυντών περί της ηγετικής συμπεριφοράς και αποτελεσματικότητας γυναικών και ανδρών. Τις διακρίνει δε στις εξής τέσσερις: στη δυτικοευρωπαϊκή, στη βορειοευρωπαϊκή, στην αγγλοσαξονική και στη λατινόφωνη. Όλες τις, με κοινό παρονομαστή την ομοφωνία ότι: οι γυναίκες είναι καλύτερες «όταν φροντίζουν τις άλλες-ους» και οι άνδρες όταν «αναλαμβάνουν ευθύνες».

Παραδόξως, οι στερεοτυπικές αυτές αντιλήψεις επικρατούν περισσότερο στις βορειοευρωπαϊκές κουλτούρες, παρά το γεγονός ότι η εκπροσώπηση των γυναικών σε ανώτατα διοικητικά κλιμάκια είναι υψηλή και παρά την έμφαση που έχουν δώσει στην ισότητα των δύο φύλων. Στη δυτική Ευρώπη ένα μεγάλο ποσοστό διευθυντών πιστεύει ότι ένα ιδιαιτέρως σημαντικό χαρακτηριστικό ηγεσίας, είναι η ικανότητα να επηρεάζεις τις άλλες-ους. Οι άνδρες Αγγλοσάξονες συμφωνούν απολύτως και παράλληλα δηλώνουν ότι αυτό είναι κάτι που λείπει από τις γυναίκες. Κάτι, που ασφαλώς δημιουργεί δυσμενείς εντυπώσεις για τις γυναίκες. Τελικά, οι Ευρωπαίοι διευθυντές και από τις τέσσερις κουλτούρες ομοφώνησαν ότι οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ γυναικών και ανδρών εμφανίζονται σε θέματα υποστήριξης των άλλων, στην επίλυση προβλημάτων και στην άσκηση επιρροής προς τις ανώτερες-ους.

Oι αιτίες
Η μελέτη αυτή επιχείρησε να απαντήσει για ποιους λόγους επικρατούν στάσεις, συμπεριφορές και προτιμήσεις που οδηγούν στο υπάρχον χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών στην ηγεσία των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και επιβεβαίωσε ότι «τα στερεότυπα δεν γνωρίζουν σύνορα». Το μάθημα, δε, που προκύπτει από τα ευρήματα αυτά για τις διεθνείς εταιρείες, είναι ότι πρέπει να λαμβάνουν ιδιαιτέρως υπόψη τους τις περιφερειακές αυτές διαφορές όταν διακινούν τα στελέχη τις στις διαφορετικές αυτές κουλτούρες.

Πριν από λίγα χρόνια σε έρευνα της Επιτροπής Women in Business (WΙB) του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου, οι Ελληνίδες στελέχη οργανισμών που πήραν μέρος, υπογράμμισαν με τις απαντήσεις τις κάτι που γνωρίζουν πολύ καλά: τους παράγοντες που επηρεάζουν τη σταδιοδρομία των γυναικών στελεχών στη χώρα μας, όπως και ποιοι από τους παράγοντες αυτούς είναι οι πλέον αποφασιστικοί για την πορεία τους προς την κορυφή. Προέταξαν λοιπόν ως πρωτεύοντα σημαντικό παράγοντα τη δική τις δέσμευση και αποφασιστικότητα, τις κατάλληλες στρατηγικές που πρέπει να διαμορφώσουν και το να γίνονται περισσότερο «ορατές» εκεί που εργάζονται.

Παράλληλα, οι Ελληνίδες στελέχη δήλωσαν ότι είναι πρόθυμες να αφιερώσουν χρόνο και να καταβάλουν την απαιτούμενη προσπάθεια ώστε να εκπαιδευθούν για την περαιτέρω ανάπτυξη των δεξιοτήτων τις και την καλύτερη εξισορρόπηση της εργασίας με τη ζωή τις. Προσδοκούν επίσης ότι τα κοινωνικά και επαγγελματικά δίκτυά τις θα αναλάβουν πρωτοβουλίες που να συμβάλλουν στην ενδυνάμωση των γυναικών στην ελληνική αγορά στελεχών.

Στην Αθήνα φέτος το «Νταβός Γυναικών»
Την Αθήνα επέλεξαν 1.000 γυναίκες από όλο τον κόσμο «σε πείσμα των καιρών» για το φετινό -31 Μαΐου έως 2 Ιουνίου 2012- «Νταβός των Γυναικών», όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται η επί 22 χρόνια ετήσια Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής Γυναικών «Global Summit of Women Athens 2012», με θέμα: «Γυναίκες - μοχλός της οικονομικής ανάπτυξης», «WOMEN: The Engine of Economic Growth» (www.globewomen.org/summit/summit.htm). Στη φετινή Παγκόσμια Διάσκεψη Κορυφής Γυναικών θα πάρουν μέρος περισσότερες από πενήντα διεθνείς οργανώσεις που εκπροσωπούν γυναίκες από τις πέντε ηπείρους. Υπολογίζεται ότι θα συμμετέχουν περισσότερες από 1.000 γυναίκες επιχειρηματίες από όλο τον κόσμο. Χορηγοί διεθνούς επικοινωνίας είναι η «International Herald Tribune» και η Bloomberg Television και για την Ελλάδα η SBC. Την προσεχή Τρίτη, 14 Φεβρουαρίου 2012, η Προεδρίνα κ. Iρέν Nατιβιδάδ θα βρίσκεται στην Αθήνα και μαζί με τη συντονίστρια του συνεδρίου κ. Σοφία Οικονομάκου, προεδρίνα του Εθνικού Επιμελητηριακού Δικτύου Ελληνίδων Γυναικών Επιχειρηματιών, θα ενημερώσουν τις εκπροσώπους των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας για τους στόχους της διεθνούς αυτής συνάντησης των γυναικών επιχειρηματιών και πολιτικών.


Την είδηση την βρήκαμε στις 12.2.12 από την http://www.eurocharity.gr/el/story/13649

Σάλος στην Ιταλία από ποινή - διάκριση των δύο φύλων

Μια έφηβη κι ένα έφηβος «πιάστηκαν» να κάνουν σεξ σε σχολείο, αλλά το κορίτσι υπέστη τετραπλάσια τιμωρία

Ερωτήματα και πλήθος αντιδράσεων προκάλεσε στην Ιταλία η απόφαση του διευθυντή σχολείου να τιμωρήσει με τέσσερις ημέρες αποβολή 15χρονη μαθήτρια που συνελήφθη να κάνει σεξ στις τουαλέτες του σχολείου με συνομήλικο συμμαθητή της, ενώ ο μαθητής τιμωρήθηκε με μόλις μία ημέρα.

Το περιστατικό σημειώθηκε σε γυμνάσιο της Βιτσέντσα, στη βορειοανατολική Ιταλία. Όπως μετέδωσε το ιταλικό πρακτορείο ειδήσεων Ansa, η διεύθυνση του σχολείου αρνήθηκε να παράσχει εξηγήσεις για το γεγονός ότι το κορίτσι τιμωρήθηκε αυστηρότερα από το αγόρι.

Μέλη του διδακτικού προσωπικού ανέφεραν, υπό την προϋπόθεση να μην κατονομαστούν, ότι η 15χρονη πλήρωσε τη γενικότερη συμπεριφορά της, αντίθετα με το αγόρι στο οποίο φαίνεται ότι αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου (σχολικού) βίου.

Η εκπαιδευτική κοινότητα, πάντως, δεν έκρυψε την ενόχλησή της για την απόφαση. «Θα ήταν προτιμότερη μια παρατήρηση», σχολίασε ο Μικέλε Ορέτσι, εκπρόσωπος της ιταλικής Ένωσης Φοιτητριών-ων, ενώ η Σοφία Σαμπατίνο, συντονίστρια του ιταλικού δικτύου των Φοιτητριών-ων, τόνισε ότι θα έπρεπε να υπάρχει περισσότερη ενημέρωση στα σχολεία για ένα ακανθώδες θέμα όπως είναι αυτό του σεξ στην εφηβική ηλικία.

«Η απόφαση να τιμωρηθούν με διαφορετικές ποινές η έφηβη και ο έφηβος που έκαναν σεξ στο σχολείο είναι ακατανόητη. Και οι δύο είχαν πλήρη επίγνωση αυτού που έκαναν κι έπρεπε να τιμωρηθούν με τον ίδιο τρόπο», πρόσθεσε η ίδια.

«Αγανακτισμένη ως γυναίκα και ως μέλος του Κοινοβουλίου», δήλωσε από την πλευρά της η βουλευτίνα του κεντροδεξιού κόμματος FLI Κιάρα Μορόνι.

Η μαθήτρια και ο μαθητής έγινε αντιληπτή-ος από συμμαθητή τους, ο οποίος επιστρέφοντας στην τάξη του ανακοίνωσε ότι «κάποια-ος διασκεδάζει στις τουαλέτες». Σύντομα, το ροζ διάλειμμα των δύο 15χρονων έκανε το γύρο του σχολείου για να φτάσει τελικά στα αυτιά των καθηγητριών-ων και του διευθυντή του ιδρύματος. Ο τελευταίος αρνήθηκε να δώσει εξηγήσεις για την απόφασή του. Περιορίστηκε μόνο να δηλώσει ότι το σχολείο του συνεργάζεται αρμονικά με τις-τους γονείς των μαθητριών-ων σε θέματα διαπαιδαγώγησης.


Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.12 από την εφημερίδα το Βήμα στην http://www.tovima.gr/world/article/?aid=444720&h1=true

Iowa, Το πιστοποιητικό γέννησης είναι νομική συγγένεια, όχι βιολογική

Το Δικαστήριο της Iowa διέταξε να παρασχεθεί επ-ακριβές πιστοποιητικό γέννησης στη κόρη που γεννήθηκε σε δύο λεσβίες μητέρες: Η ΜΚΟ Lambda Νομική πανηγυρίζει τη νίκη

"Το πιστοποιητικό γέννησης είναι νομική συγγένεια, όχι βιολογική".

Des Moines Σήμερα, το Περιφερειακό Δικαστήριο Iowa στη Polk County διέταξε το Υπουργείο Δημόσιας Υγείας να εκδώσει πιστοποιητικό γέννησης για τη δίχρονη Gartner Mackenzie, ένα κορίτσι που γεννήθηκε σε ένα νυμφευμένο λεσβιακό το 2009, προσθέτοντας τις δύο συζύγους ως γονείς της Gartner Mackenzie επειδή στηρίζεται στο γάμο τις και στο συζυγικό τεκμήριο γονικότητας που δημιουργεί.

Η Δικαστίνα του Περιφερειακού Δικαστηρίου Eliza Ovrom έγραψε:
“Το Ανώτατο Δικαστήριο στην υπόθεση Varnum νομιμοποίησε τα παιδιά που γεννήθηκαν από γονείς που έχουν συνάψει γάμο σύμφωνα με το άρθρο 252A.3 (4) ως ένα από τα ευεργετήματα που στερούνται τα λεσβιακά ζευγάρια τα οποία δεν μπορούν να νυμφευθούν νόμιμα. Στην υπόθεση Varnum κατά Brien, 763 N.W.2d στο 903, αρ. 28. Αυτό αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι το Ανώτατο Δικαστήριο πρότεινε τα νυμφευμένα λεσβιακά ζευγάρια να έχουν τη νομική αναγνώριση ότι τα παιδιά τους είναι νόμιμα και δικαιούνται την υποστήριξη και των δύο γονέων. Η άρνηση του Υπουργείου να θέσει το όνομα της Melissa στο πιστοποιητικό γέννησης της ματαιώνει τον σκοπό του νόμου να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του παιδιού που γεννήθηκε σε γάμο, και να θεσπίσει-καθιερώσει την υποχρέωση των γονέων να υποστηρίξουν το παιδί, όπως αναγνωρίστηκε με την απόφαση της υπόθεσης Varnum".

"Ένα επ-ακριβές πιστοποιητικό γέννησης είναι απαραίτητο για τη φυσική, οικονομική και συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού", δήλωσε η Camilla Taylor, διευθύντρια του Προγράμματος του Γάμου της Lambda Legal. "Το δικαστήριο επιβεβαίωσε ό, τι θα έπρεπε να ήταν σαφές για το Υπουργείο Υγείας της Αϊόβα από την ανάγνωση της υπόθεσης Varnum κατά Brien που επιβεβαίωσε ότι λεσβιακά ζευγάρια στην Αϊόβα έχουν εξίσου το δικαίωμα να νυμφευθούν -ότι ένα παιδί που γεννήθηκε σε ένα ζευγάρι που έχει συνάψει γάμο έχει δύο γονείς, ανεξάρτητα από το αν οι σύζυγοι είναι λεσβίες ή ετερό. Το πιστοποιητικό γέννησης είναι νομική γονικότητα, όχι βιολογική. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα σε επ-ακριβές πιστοποιητικό γέννησης, έτσι ώστε οι νόμιμες γονείς τους να μπορούν να τα εγγραφούν στο σχολείο, να παίρνουν ιατρικές αποφάσεις για αυτά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, και να διασφαλίσουν ότι αυτά μπορούν να επωφεληθούν από την ασφάλεια υγείας, μεταξύ πολλών άλλων λόγων".

Η Gartner Mackenzie γεννήθηκε το Σεπτέμβριο του 2009 από την Heather και Melissa Gartner, ένα λεσβιακό ζευγάρι που νυμφεύθηκε στην Αϊόβα πριν γεννηθεί. Το ζευγάρι συνέλαβε από ανώνυμο δότη. Μετά την παραλαβή του πιστοποιητικού γέννησης το οποίο ανέφερε τη Heather ως τη μόνη γονέα, το ζευγάρι ζήτησε να διορθωθεί το πιστοποιητικό γέννησης προσθέτοντας και τις δύο συζύγους. Κατά παράβαση του δικαίου της Αϊόβα, το οποίο απαιτεί το κράτος να εκδώσει πιστοποιητικό γέννησης σε ένα παιδί που γεννήθηκε σε γάμο με την προσθήκη και των δύο συζύγων ως γονέων, ακόμα και όταν η-ο σύζυγος της μητέρας δεν έχει καμία γενετική σύνδεση με το παιδί, το Υπουργείο Υγείας αρνήθηκε το αίτημα με την αιτιολογία ότι η Melissa δεν είναι βιολογική μητέρα της Gartner Mackenzie. Τον Μάιο 2010, η Lambda Legal κατέθεσε αγωγή για λογαριασμό της Gartner Mackenzie αξιώνοντας από το Υπουργείο Υγείας να πιστοποιήσει τις δύο συζύγους ως γονείς στο πιστοποιητικό γέννησης.

Η σημερινή απόφαση είναι η ευημερία-καλή διαβίωση της Gartner Mackenzie, και τόνισε ότι "η ακεραιότητα της οικογένειας της Heather και της Melissa προωθείται, επιτρέποντας και το όνομα της Melissa στο πιστοποιητικό γέννησης". Η Αϊόβα είναι πλέον σύμφωνη με κάθε άλλη Πολιτεία που επιτρέπει στα λεσβιακά ζευγάρια να νυμφεύονται, να συνάπτουν σύμφωνο συμβίωσης, ή να βρίσκονται σε αποδεδειγμένη σχέση συμβίωσης. Κάθε ένα από αυτά τα νομικά θέματα- τα ζητήματα δικαιοδοσίας, στα πιστοποιητικά γέννησης των παιδιών που γεννιούνται από λεσβιακά ζευγάρια σε μια νόμιμη σχέση με τους ίδιους όρους όπως τα παιδιά που γεννήθηκαν από ετερό παντρεμένα ζευγάρια.

"Είμαστε ενθουσιασμένες που η κόρη μας θα λάβει τώρα τον ίδιο σεβασμό και τη συμπεριφορά όπως κάθε άλλο παιδί που γεννήθηκε σε ένα γάμο", δήλωσε η Heather Gartner. "Κάθε παιδί αντιμετωπίζει προκλήσεις στη ζωή, αλλά το να επιβαρύνεται άδικα από το κράτος και να στερείται τη δυνατότητα να δείξει ποιες είναι οι νόμιμες γονείς της δεν θα πρέπει να είναι μία-ένα από αυτά".


Την είδηση την βρήκαμε στι 4.1.12 και την μεταφράσαμε από την labmda legal στην http://lambdalegal.org/news/ia_20120104_court-orders-state