Sh-outing!
Ξεφώνημα ή κράξιμο λέγεται στα ελληνικά.
Άμα όμως δεν ομολογούμε ούτε στην εαυτή-o μας τον λεσβιασμό μας, αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι, να ονοματίσουμε αυτό που νοιώθουμε και βιώνουμε με λέξεις της γλώσσας μας.
Στην χώρα της ηθελημένης λήθης που ζούμε, οι όροι, οι ορισμοί και κυρίως οι αυτοκαθορισμοί είναι ο κόμπος στο λαιμό μας και η αϋπνία μας, γιατί μας φέρνουν μπροστά στην αποδοχή και στη δόμηση μιας ΛεΠΑΤ ταυτότητας.
Οι επιδράσεις του κραξίματος άγγιζαν-ουν κάθε μία-έναν που εμφάνιζε-ει συμπεριφορές «παρέκκλισης-αστοχίας» από την ετερο-κανονικότητα, αρνούταν-είται τον ποθητό και πολλαπλά επιβαλλόμενο μέσο όρο, υπερέβαινε-νει το ήθος δηλαδή το σύνηθες.
Το άθλημα του ξεφωνήματος στη μητρίδα μας και αλλαχού, είχε-έχει μέσα του από την διάθεση μιας ατομικής ή ομαδικής ενοχοποίησης απέναντι στην κοινωνία για την μη ετερο-κανονιστική συμπεριφορά έως και την πολιτική εξουθένωση κάποιας-ου. Δεν ήταν πάντα η ιερή αγανάκτηση μιας ιδεολογικής-πολιτικής(όχι κομματικής, μην τα μπερδεύουμε) βάσης, που επαναστατούσε απέναντι σε μύχια κοινά μυστικά ή διακρίσεις.
Όμως την αποκάλυψη της αλήθειας με ιδεολογικά κριτήρια στην χώρα τούτη την ξεκίνησε ο κ. Γρηγόρης Βαλλιανάτος τον Δεκέμβριο του 2004 σε ανοικτή συζήτηση της ΜΚΟ «ΑΝΤΙΓΟΝΗ». Μιλώντας μας για τον κ. Μ… καθηγητή της νομικής που ήταν γκέι. Κι επειδή το δις εξαμαρτείν ανδρός σοφού, το επανέλαβε τον Μάρτη του 2005 στην tv δηλώνοντας πως ο δικηγόρος κ. Κ… τρέφει τόσο μίσος εναντίον των ΛεΠΑΤ γιατί είχε ερωτική απογοήτευση από κάποιον εραστή του. Όπου μετά από ένα μήνα και!!! επήλθε ο βρασμός ψυχής του δικηγόρου και επιτέθηκε στον κ. Βαλλιανάτο. Την άνοιξη της ίδιας χρονιάς ο κ. Βαλλιανάτος μας είπε τα ίδια για τον δήμαρχο κ. Κ… στο λεσβιακό-γκέι φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας.
Δεν είναι η θέση μας να πούμε εμείς ποιους αποκάλυψε αλλά η ιστορική αποκατάσταση είναι μια ακόμη διαστροφή μας.
Μας κουράζει το: «πρώτη φορά…» που δεν έχει ψαχτεί έστω και σε πρόσφατα αρχεία. Η γη κινούταν και πριν από εμάς, ας μην το ξεχνάμε αυτό.
Επειδή οι κοινότητες, φυλές, κοινωνίες, ομάδες χωρίς ιστορική μνήμη αφανίζονται, ας μην περιγράφουμε ως ιστορία αυτό που περιέχει μόνο ο ορίζοντάς μας.
* Αφορμή για το κείμενο μας έδωσε η κ. Ιωάννα Μόδη. Την ευχαριστούμε ιδιαίτερα για την πνευματική έξαψη που μας προσφέρει συχνά.
Το άρθρο γράφτηκε στις 21.9.08 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα uncovered city.
