ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑΣ ΤΕΛΟΣΕμάς τις τέλειες λεσβίες δεν μας χωράνε τα ξένα καλούπια για αυτό φτιάξαμε «δικά» μας. Άλλαξε ο Μανωλιός βάζοντας τα ρούχα του αλλιώς. Νομίζοντας δε πως τα καλούπια είναι κατάδικά μας, τα ενστερνιζόμαστε τόσο πολύ που δεν διανοούμαστε καν ότι χρειάζεται να τα αλλάξουμε.
«Ανεπηρέαστες» από τα πρότυπα της ετερόφυλης κουλτούρας, επαναλαμβάνουμε τα κλισεδάκια όπως οι γιαγιάδες μας τα σεμε(ν)δάκια και σίγουρα δεν παίρνουμε χαμπάρι ότι τα αναπαράγουμε κιόλας. Τύπου, σε μια σχέση οι ψηλότερες είναι οι μπούτς ή έχουν το πάνω χέρι αν προτιμάτε.
Όχι! φωνάζουμε με σθένος δεν ανήκουμε πουθενά, γιατί έτσι αποκτάμε ορατότητα.
Άλλωστε είναι τόσο ωραία να είμαστε μόνες, μικρές, τοσοδούλες που δεν μας βλέπουμε ούτε εμείς οι ίδιες πόσο μάλλον οι άλλες-οι.
Σε μας τις τέλειες αρέσει ο μικρόκοσμός μας κι ας διατεινόμαστε για το αντίθετο. Εξ’ άλλου πού να πάμε, τι να κάνουμε, πού να αλλάξουμε εμείς παράλληλα με τον υπόλοιπο κόσμο;
Είναι βαριά και τα άρβυλα, ψηλές οι γόβες που να τρέχουμε τώρα.
Εμείς που πιστεύουμε ότι κάνουμε την διαφορά σαν την μύγα μες’ το γάλα, αρνούμαστε την διαφορετικότητα ως μέσο εμπλουτισμού κάνοντας την διαφοροποίηση μας μέσο αποκλεισμού. Τις ανόμοιες με εμάς λεσβίες, τις αντιμετωπίζουμε ως εξωγήινες και όχι ως κάποιες που είναι σαν εμάς και που με την πολυμορφία όλων συντίθεται το πάζλ της κοινωνίας.
Ενοχικά λεσβοφοβικές που καταντάμε τόοοοσο κανονικές.
Εκεί μέσα στο καβούκι μας λέμε, να βάλουμε τον καθρέφτη της «Αλίκης» μπας και δούμε ότι ο κόσμος δεν είναι φτιαχμένος στα μέτρα μας κι αλλάξουμε ράφτρα.
Κορίτσια προσδεθείτε, ανόμοιες όλες στον ίδιο πλανήτη απογειωνόμαστε-προσγειωνόμαστε και ζούμε.
Το άρθρο γράφτηκε στις 7.2.07 από την Ευαγγελία βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα city uncovered.
