Λούτσος ο κοινός
Ο λούτσος είναι γνωστό ψάρι που ζει και στην στεριά έχοντας κοινές διαδρομές με τους ομοίους του. Το άλλο είδος, οι λούτσενες έχουν ταυτόσημες συμπεριφορές.
Ο λούτσος χρησιμοποιεί τη θέση του κι από σεξουαλική παρενόχληση με πολλές υποσχέσεις φτάνουμε στον εκβιασμό του λούτσου. Ο λούτσος κινηματογραφεί τα κατορθώματά του και τα μοιράζεται με τους καλύτερούς του φίλους. Κομπάζει και σε άλλους λούτσους, ώσπου τα τάματα και οι επιδείξεις του φτάνουν στον βασιλιά. Ο βασιλιάς λούτσος αναγκάζεται για να μη δημοσιοποιηθεί το έκνομο και αήθες του βασιλείου να τον απομακρύνει. Ο λούτσος ταράζεται που χάνει τα παιχνίδια του και βουτάει στην θάλασσα. Η βουτιά του δημιουργεί απόνερα που δεν ξέρουμε ως πού θα φτάσουν.
Άλλος λούτσος χαρωπός με τις σειρήνες, δημιουργεί μονογονεϊκά σειρηνολουτσάκια λέγοντας ότι είναι τρελή και ψεύτρα η σειρήνα. Η λούτσενα υπερασπίζεται τον λούτσο γιατί εκτός από πατέρας, σύζυγος είναι κυρίως αρσενικό και αυτά τα πνιξίματα κουνελιών και τα παραπατήματα συνηθίζονται στις ανδροπαρέες.
Γιατί το ζητούμενο της λούτσενας και κάθε λούτσενας δεν είναι το κέρατο, η συναισθηματική απόσυρση, η κοροϊδία στα λουτσάκια, η απαξία και η ευρύτερη υποκρισία αλλά ότι ο λούτσος μετά τα ταξίδια της Ιθάκης θα επιστρέφει σ’ αυτήν. Ξένος, γέρος και ανίκανος αλλά σ’ αυτήν, η ικανοποίηση της νόμιμης λούτσενας. Ας έλεγε ο Καβάφης πως το ταξίδι είναι το πιο σημαντικό, η λούτσενα στο λίγο έως ανύπαρκτο θα αρκεστεί. Αυτό έμαθε και έκανε από πάντα, άλλα ήθελε άλλα είχε.
Γιατί βρείτε μου ένα λούτσο αταξίδευτο σε στιγμιαία λάθη και μια λούτσενα που δεν συγχωρεί το λούτσο για την ανυπαρξία του σε όλη τη διάρκεια της ζωής, γιατί η μόνη συνδρομή του ήταν τα προς το ζην.
Ο λούτσος χειροπιαστός με την λούτσενα δημόσια δηλώνει πως η οικογένειά του είναι ευτυχισμένη. Βέβαια λέμε εμείς, στη ζωή του με τις σειρήνες χρωστά την «ευτυχία» της η οικογένειά του. Γιατί «του» είναι πάντα, η λούτσενα το μόνο που κάνει είναι απλώς να εξυπηρετεί τα θέλω του κάθε λούτσου και να ψεύδεται σαν την κοινωνία πως η οικογένεια είναι συμπαγής και αδιαίρετη. Γιατί σημασία δεν έχουν τα λουτσάκια αλλά ο γάμος και ότι νομικά αναγνωρίζεται μέσα σε αυτόν κι ας κόπτονται τάχα στο βασίλειο για το δημογραφικό.
Η Σειρήνα λούτσενα είναι πάντα η ποταπή, αυτή που παρέσυρε τον λούτσο κι ο λούτσος άλλο που δεν ήθελε. Οι λούτσοι συνήγοροι του αμαυρώνουν την σειρήνα και την φέρουν ως την χειρίστη όλων. Για πολλοστή φορά η σειρήνα καλείται να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Αν η σειρήνα διαλέξει να φέρει ένα λουτσάκι στον κόσμο θα πληρώσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματός και της αναπαραγωγής. Σκεφτείτε δε ότι το τελευταίο ειδικά είναι πλέρια αναγνωρισμένο παγκόσμια. Μα καμία αξία δεν έχουν τα δικαιώματα μπροστά στους θεσμούς, γιατί αυτοί είναι οι μηχανές του κράτους.
Ο λούτσος δε ποτέ δεν σκέφτεται πως όταν φέρεται ως καίσαρας έχει ευθύνες μεγαλύτερες από την σειρήνα παλλακίδα.
Το άρθρο γράφτηκε στις 9.1.08 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην city uncovered.
