Γυναίκα μύθος
Γεννήθηκε το 1926 και καταγράφηκε στο ληξιαρχείο από την μητέρα της ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον. Η μητέρα της πέρασε μεγάλα διαστήματα έγκλειστη σε ψυχιατρικά ιδρύματα και η ίδια μεγάλωσε σε διάφορες οικογένειες υποφέροντας από εγκατάλειψη ταπεινώσεις, κακοποιήσεις και πιθανό βιασμό. Στα εννιά της ζει σε ορφανοτροφείο και στα έντεκα περνά στο σπίτι μιας φίλης της μητέρας της. Στα δεκαέξι εγκαταλείπει το σχολείο και παντρεύεται έναν εικοσάχρονο εργάτη. Στα δεκαοκτώ της κάνει μια φωτογράφηση με επιτυχία και στρέφεται στο επάγγελμα του φωτομοντέλου. Στα είκοσι της υπογράφει ενός χρόνου συμβόλαιο με την εταιρία Φοξ και αλλάζει το όνομά της σε Μέριλιν Μονρόε. Η Φοξ άρχισε να την εκπαιδεύει και να την προβάλει σαν μια νέα σταρ. Οι εμφανίσεις της σε δύο ταινίες της Φοξ ήταν στιγμιαίες.
Συνεχίζει τα μαθήματα υποκριτικής μετά την λήξη του συμβολαίου της με την Φοξ και κάνει νέο συμβόλαιο με την Κολούμπια το οποίο λήγει χωρίς να έχει κάνει κάποια σημαντική ταινία.
Στην περίοδο της ανεργίας από τις δύο εταιρίες φωτογραφίζεται γυμνή για ένα ημερολόγιο, που με επιτυχία κάνει τον γύρω των ΗΠΑ. Το Χόλιγουντ της ανοίγει την πόρτα και αρχίζει να παίζει ασήμαντους ρόλους, αυτό που θα λέγαμε σήμερα της χαζής ωραίας, ξανθιάς. Οι ρόλοι της που όλο και μεγαλώνουν την εμφανίζουν ως δειλή, αβέβαιη από την μια και από την άλλη ρομαντική που αναζητά την επικοινωνία, την ανθρώπινη ζεστασιά και την ευτυχία. Προβάλλεται πολύ έντονα η γυναικότητά της και πως έχει συνείδηση της γοητείας που ασκεί. Οι προκλητικές κινήσεις, η επιτηδευμένη αισθησιακότητα, το νάζι που συνδυάζονται με παιδική έκφραση και μεγάλα μάτια με αφελή απορία. Ασταθής και ανήσυχη δημιουργεί το πρότυπο παιχνιδιάρας.
Η τόσο εξεζητημένη γυναικότητά της από την μια και το ότι είναι υπαρκτή από την άλλη την κάνουν ψεύτική και αληθινή ταυτόχρονα. Τα γυναικεία χαρακτηριστικά που προωθούν μέσω αυτής ως αστείας, αυθόρμητης, πονηρής ολοκληρώνει ένα μύθο. Αποκορύφωμα ως συμβόλου του σεξ έρχεται με την ταινία «Νιαγάρας», «Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές» που την κάνουν σούπερ σταρ.
Στα εικοσιεπτά παντρεύεται τον διάσημο παίκτη του μπέιζμπολ Τζο Ντι Μάτζιο. Στα τριάντα της παντρεύεται τον συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ και φεύγουν για την Αγγλία. Στο Χόλιγουντ γυρίζει τρεις ακόμη ταινίες «Στάση λεωφορείου», «Μερικοί το προτιμούν καυτό» και «Έλα να αγαπηθούμε».
Η σχέση της με τον Τζών Κέννεντυ γίνεται δημόσια αντιληπτή με το γνωστό τραγούδι-ευχή στα γενέθλιά του «Happy Birtday Mister Presindent». Δημιουργείτε σκάνδαλο στην υποκριτική κοινωνία της Αμερικής. Ο πρόεδρος Κέννεντυ την «παραδίδει» στα χέρια του αδελφού του για να καλυφθεί.
Το 1960 ο Μίλερ γράφει την τελευταία της ταινία «Οι αταίριαστοι» που με πολύ δυσκολία κατάφερε να τελειώσει.
Είναι χρόνια εξαρτημένη από ψυχοφάρμακα και έχει απόλυτη ανάγκη τον ψυχίατρό της. Οι συγκρούσεις της με τους ρόλους και την πραγματική προσωπικότητα της καθώς και οι εξαρτήσεις της σε ψυχοφάρμακα και αλκοόλ την οδηγούν για θεραπεία σε νοσοκομείο. Επιστρέφει για να γυρίσει μια ακόμη ταινία που όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ εξ’ αιτίας των συχνών καθυστερήσεων της και των ασθενειών της. Η εταιρία απολύει την Μονρόε και σταματά οριστικά τα γυρίσματα.
Ένα μήνα αργότερα στις 5 Αυγούστου 1962 βρέθηκε νεκρή από υπερβολική δόση φαρμάκων. Δεν είναι ξεκάθαρο ακόμη σήμερα αν αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε. Αποτέλεσε λατρευτική εικόνα για τις λεσβίες αλλά πολύ περισσότερο για τους γκέι. Κάποιες-οι μαρτυρούν πως ήξερε πολλά για τον πρόεδρο και αυτό την οδήγησε στο θάνατο. Κατά άλλες-ους η διαμάχη της μεταξύ της χολιγουντιανής και της πραγματικής εικόνας της, ήταν η μεγαλύτερη της μάχη που την έφτασε στο τέλος της.
Η ιστορία ας προβληματίσει εμάς που κάνουμε ότι μπορούμε για να δείχνουμε «ετερότερες» των ετερό. Έστω και αν δεν μας οδηγεί τόσο άμεσα στο θάνατο μάς δημιουργεί σειρά ενοχών-φόβων,άγχος. Συνεχίζουμε έτσι το σχιζοφρενικό δίπολο, ανάμεσα σε αυτό που ετεροσεξισμός ορίζει για μας και σε αυτό που πραγματικά είμαστε.
Το άρθρο γράφτηκε στις .2.08 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην city uncovered.
