Δικαίωμά μας το όνομά μας
Λεξικόν Σούδα (Σουΐδα) Τόμος Δ’
Φιλολογική αποκατάστασις IMM. BEKKER
Σαπφώ Σκαμανδρωνύμου, μητρός δε κλειδός, Λεσβία εξ’ Ερεσσού, λυρική, γεγονυία κατά την μβ ολυμπιάδα, ότε και Αλκαίος ήν και Στησιχόρος και Πιττακός. Ήσαν δε αυτή και αδελφοί γ, Λάριχος Χάραξος Ευρύγιος. Εγαμήθη δε ανδρί Κερκύλα πλουσιωτάτο, ορμώμενο από Άνδρου και θυγατέρα εποιήσατο εξ’ αυτού, η Κλείς ωνομάσθη. Εταίραι δε αυτής και φίλαι γεγόνασι γ΄, Ατθίς Τελεσίππα Μεγάρα, προς ας και διαβολήν έσχέν αισχράς φιλίας.
Η Σαπφώ, η κόρη του Σκαμανδρώνυμου, με μητέρα την Κλεϊδα, Λεσβία από την Ερεσσό, λυρική ποιήτρια γεννημένη κατά την 42η ολυμπιάδα, την εποχή που έζησαν και ο Αλκαίος και ο Στησίχορος και ο Πιττακός. Είχε δε αυτή τρείς αδελφούς, τον Λάριχο τον Χάραξο και τον Ευρύγιο. Έκανε γάμο με έναν πολύ πλούσιο άντρα από την Άνδρο, τον Κερκύλα, με τον οποίο έκανε και μια κόρη που την ονόμασε Κλεΐδα. Ερωμένες και φίλες αυτής έγιναν η Ατθίς, η Τελεσίππα και η Μεγάρα για τις οποίες και διαβάλθηκε για ακόλαστη- αισχρή φιλία.
Σαπφώ Λεσβία εκ Μυτιλήνης, ψαλ-b τρια. Αύτη δι έρωτα Φάωνος του Μυτιληναίου εκ του Λευκάτου κατεπόνησεν εαυτήν.
Η Σαπφώ, Λεσβία από τη Μυτιλήνη, ψάλτρια. Αυτή για τον έρωτα του Φάωνος του Μυτιληναίου στο βράχο του Λευκάτου καταπόνησε την εαυτή της.
Στα αρχαία το ρήμα «λεσβιάζω» είχε την έννοια του «πράττω ομοίως προς τα λεσβίας γυναίκας, γλωττοδεψώ», αλλά και τη μεταφορική έννοια «αισχρά, κακοήθη συνθέτω εν ποιήσει».
Λεξικόν της αρχαίας ελληνικής γλώσσης Ιωάννου Σταματάκου.
Λεσβιάζω= μιμούμαι τα γυναίκας της Λέσβου. Λεσβιάζω= λεσβίζω. Εκ του Λεσβιάς-άδος.
Δέφω, μέλλων δέψω, καθιστώ τι μαλακόν τρίβουσα-ων.
Ο Οράτιος μας λέει για την Σαπφώ i. 19,28 «:vel quia tribas diffamatur fuisse». = «…η οποία φημολογείτο ότι τριβάς ήταν».
Φτού ξελευτερία για όλες, γιατί μας βγάλατε το λεσβέλαιο.
Έλεος
