Εμείς οι τέλειες λεσβίες, οι Θεές έχουμε απαιτήσεις..
Εμείς που πρώτα κάνουμε κάτι και μετά ρωτάμε αν μπορούμε να το κάνουμε. Που η αγένεια είναι μέρος του γοήτρου ή της μαγκιάς μας αν προτιμάτε.
Ζητάμε από την άλλη να είναι όλα όσα θέλουμε, την ώρα που την θέλουμε και για όσο την θέλουμε. Αν δεν γνωρίζει τουλάχιστον όσα και εμείς ή κάτι παραπάνω; Χάλια!
Είμαστε επιπέδου εμείς και όχι δαπέδου!
Η απαίτηση εμφάνισης μοντέλου από την μεριά τής άλλης παντοτινή, όχι δεν είναι σεξισμός, απλά δείχνει την υψηλή αισθητική που μας διακατέχει.
Θέλουμε η άλλη να καταναλώνει το μέγιστο του χρόνου της μαζί μας αλλά εμείς έχουμε ζωή;- καριέρα, τι να κάνουμε κι όταν δεν την θέλουμε χωρίς σχόλιο οφείλει να φύγει. Αρκετά την τιμήσαμε, τώρα πάμε για άλλες.
Έλα όμως που γυρίζει κι ο τροχός κι όταν βρεθούμε στην θέση της ημίθεας ποια μας σώζει; Εμείς που τόσα κάναμε για κείνη κι η αχάριστη ούτε μια ευκαιρία δεν έδωσε. Τι ανατροπή ρόλων ήταν αυτή που έκανε;
Να γίνει αυτή! Θεά στην θέση μας;
Με ποιο δικαίωμα, διανοήθηκε να αμφισβητήσει την ύπαρξη και την εξουσία μας; Εμείς μύδρους θα εξαπολύουμε κι αυτή κατάπτυστη θα μείνει και κρυφός καημός μας.
Το άρθρο γράφτηκε στις 23.1.07 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα city uncovered
