ΛΕΣΒΙΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ;Μα εμείς δεν νοιώθουμε ούτε λεσβίες ούτε γυναίκες γιατί πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι. Έτσι μιλάμε με το αρσενικό γένος και όχι δεν είναι ο σεξισμός της γλώσσας, είναι ότι το «άνθρωπος» περιλαμβάνει όλες-ους. Ας λέει η γλωσσολογία ότι έρευνες που έγιναν αποδεικνύουν ότι η εικόνα και εν τέλει το νόημα για την λέξη άνθρωπος είναι ανδρική.
Εμείς είμαστε ομοφυλόφιλοι, όπως ακριβώς μάς λένε οι άλλες-οι.
Τι θα αυτοπροσδιοριστούμε κιόλας; Εμείς μια χαρά τα έχουμε βολέψει τα κουτάκια μας.
Εμείς δεν ανοίγουμε βιβλίο γιατί όταν διαβάζουμε ξεστραβωνόμαστε κιόλας. Εμείς δίνουμε ή τρώμε ξύλο και το θεωρούμε προσωπική μας υπόθεση, σαν τον λεσβιασμό μας ένα πράγμα. Μόνο σε μάς συμβαίνει κι ας λένε οι στατιστικές πως 3 στις 5 λεσβιακές σχέσεις αναπτύσσουν βίαιες συμπεριφορές. Εμείς κρανιονόμαστε και ρίχνουμε ή μας ρίχνουν και μια σφαλιάρα. Η παροιμία το λέει άλλωστε: «η γυναίκα και το χταπόδι αν δεν φάνε το ξύλο τους δεν μαλακώνουν!»
Στα βιβλία και στα ντοκιμαντέρ οι αναφορές στο homosapiens homoerectus και homosexual έχουν εικόνα και δράσεις άνδρα, οι λεσβίες, γυναίκες άφαντες. Το κίνημα πάλι, είναι «γκέι» ας ξεκίνησαν την εξέγερση οι τρανς στο Στόνγουολ, ας συμμετείχαν και οι λεσβίες μαζί τους. Καμία σημασία δεν έχει αυτό κι ανάξια η αναφορά όλων όσων συμμετείχαν. Στην Ιστορική αναδρομή του κινήματος βλέπουμε και διαβάζουμε μόνο «γκέι». Γκέι ταινίες, γκέι μυθιστορήματα, γκέι υπερηφάνεια, γκέι δικαιώματα, γκέι μπαρ κλπ. Οι λεσβίες συμμετέχουμε αθόρυβα και υπάκουα.
Είμαστε καλά κορίτσια, ζούμε όπως μας δίδαξαν στο καβούκι μας κι αν τύχει να βγούμε στο δρόμο το ρίχνουμε σαν μπέρτα γύρω μας.
Το άρθρο γράφτηκε στις 22.2.07 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα city uncovered.
