ΕΡΕΣΣΟΣΚάθε χρονιά λεσβίες από όλο τον κόσμο, κάνουν διακοπές και διασκεδάζουν στην παραλία της Ερεσσού.
Εκεί που η Σαπφώ έκοβε βόλτες, έγραφε ποιήματα και ερωτευόταν τις μαθήτριές της εκεί πιο δίπλα στο ποτάμι φύτρωσε μια παιδική χαρά.
Οι αρχές του τόπου σκέφτηκαν όλο το χειμώνα, τι μας λείπει από την Ερεσσό τι μας λείπει; Τελικά το βρήκαν. Μια παιδική χαρά, μακριά από το κέντρο της Ερεσσού, τοποθετημένη στην αντίθετη κατεύθυνση από εκεί που τα παιδιά και οι οικογένειες συχνάζουν αλλά ακριβώς εκεί που τουλάχιστον εικοσιπέντε χρόνια τώρα συγκεντρώνονται οι λεσβίες.
Κάποιες κατασκηνώνουμε, όλες κάνουμε μπάνιο εκεί και οι περισσότερες ανάβουμε φωτιά και παίζουμε μουσικές τα βράδια. Επειδή δεν χώραγε πουθενά αλλού η παιδική χαρά, ο Δήμος αναγκάστηκε να κόψει αρκετά δέντρα και να που χώρεσε. Μια τσουλήθρα και δυο κούνιες μην φανταστείτε κανένα χαμό αλλά ήταν αρκετό για να μπουν πολλά μέτρα συρματοπλέγματος με αντίστοιχες ανακοινώσεις που απαγορεύουν την κατασκήνωση. Επειδή τα παιδιά δεν μπορούν να βλέπουν λεσβίες και δη γυμνές να κάνουν μπάνιο θα μας διώξουν και από κει.
Μια ιστορία που οργανώνεται αρκετά χρόνια τώρα με αρχή την αλλαγή του ονόματος της κεντρικής πλατείας. Από «Σαπφούς» της έδωσαν το όνομα ντόπιου ζεύγους. 20 χρόνια πριν, σειρά δημάρχων αρνήθηκαν την πρόταση των λεσβιών και αρκετών κατοίκων να γίνει ένα κάμπινγκ στην παραλία, γιατί κάνει ασκήσεις το πολεμικό ναυτικό. Παραδόξως το χτίσιμο του ξενοδοχείου στην ίδια παραλία δεν εμπόδισε τις ασκήσεις, αργότερα χρήματα από ευρωπαϊκό πακέτο ξοδεύτηκαν για να φυτευτούν φοίνικες μπροστά από το ξενοδοχείο πάνω στην άμμο.
Δρόμο μπορεί να μην έχει η Ερεσσός αλλά η πρόσβαση στο ξενοδοχείο είναι απρόσκοπτη και ασφαλτοστρωμένη. Η Ερεσσός δεν εισπράττει ούτε ένα λεπτό από τον τουρισμό «πακέτο» αντίθετα ακόμη και από τις λεσβίες που κατασκηνώνουν εξασφαλίζει όχι μόνο τα προς το ζην αλλά και για την οικοδόμηση της, ενώ πολλές αγοράζουν σπίτια και επιχειρήσεις.
Το καλοκαίρι θα δείξει πόσο ακόμη αντέχουμε να μας υποτιμούν ακόμη και σαν τουρίστριες-καταναλώτριες.
Το άρθρο γράφτηκε στις 1.7.07 από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην ΛεΠΑΤ εφημερίδα city uncovered
