ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Αθήνα, Τετάρτη 25 Ιουνίου 2008.
Σήμερα αποφασίσαμε για άλλη μια φορά να πάρουμε τους δρόμους.
Εμείς, τα εκδιδόμενα πρόσωπα. Άνθρωποι όπως εσείς. Εργαζόμενες-οι όπως εσείς.
Εδώ και δέκα χρόνια, η Ελληνική πολιτεία αποφάσισε για μια ακόμη φορά να ρυθμίσει τους κανόνες λειτουργίας του επαγγέλματός μας.
Ο νόμος 2734/1999, αντί να ρυθμίσει, ως ώφειλε, τις προϋποθέσεις άσκησης του επαγγέλματος του εκδιδόμενου προσώπου, όπως σχετικοί νόμοι ορίζουν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ουσιαστικά απαγορεύει τη λειτουργία των «σπιτιών» μας, θέτοντας εξοντωτικούς περιορισμούς στην άδεια «χρήσης και εγκατάστασης», των χώρων στους οποίους μας υποχρεώνει να δουλεύουμε, δηλαδή, «τα σπίτια» όπου δουλεύαμε εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας.
Η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων, έχει αποδείξει στο χάρτη των εννέα διαμερισμάτων του Δήμου που έχει επεξεργασθεί, πως δεν υπάρχει καμμία περιοχή εντός των ορίων του Δήμου, όπου θα μπορούσε να πάρει εργαζόμενη-ος στο σέξ, άδεια για να λειτουργήσει το σχετικό σπίτι!
Κάθε εβδομάδα, δεκάδες από τις εργαζόμενες με νόμιμη άδεια από τη Νομαρχία, σύρονται στο αυτόφωρο, επειδή δήθεν δεν έχει το σπίτι όπου εργάζεται, άδεια από τον Δήμο.
Ο άθλιος αυτός νόμος, δεν μας επιτρέπει να ασκήσουμε το συνταγματικό δικαίωμά μας στην εργασία, και κανείς από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν θέλει να κάνει κάτι για να λύσει το πρόβλημά μας.
Υφυπουργοί, Γενικοί Γραμματείς, Διευθυντές Γραφείων Υπουργών, Σύμβουλοι Υπουργών, και άλλοι παράγοντες, μας δέχονται, μας ακούνε, μας «κατανοούν», και τελικά μας δουλεύουν.
Μας δουλεύουν χρόνια. Μας δουλεύουν σκληρά κι απάνθρωπα. Και τώρα έχουν το θράσος να μας πουν πως μέχρι το τέλος του καλοκαιριού, θα σφραγίσουν όλους τους χώρους δουλειάς μας!
Δεν βρίσκουμε κατανόηση στα γυναικεία σωματεία και στα εργατικά συνδικάτα. Δεν «παίζουν» το θέμα μας τα κανάλια και τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες και τα περιοδικά.
Δεν έχουμε συμμάχους. Είμαστε απελπισμένες-οι και εξοργισμένες-οι και περήφανες-οι
Η πολιτεία, οι αρμόδιες αρχές μας περιφρονούν. Θέλουν να μας κρύβουν!
Όλες-οι εργάζονται για την παράνομη πορνεία-σκλαβιά, που ανθεί στη χώρα μας.
Εμείς αποφασίσαμε να μην κρυβόμαστε άλλο.
Θα περπατήσουμε στους δρόμους, θα φανερωθούμε γιατί έχουμε δίκιο.
Θα επικοινωνήσουμε με όποια αρχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τον κόσμο ολόκληρο μας ακούσει, μας κατανοήσει, μας συμπαρασταθεί.
ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Δήμητρα Κανελλοπούλου, Πρόεδρος, 6977596453
Για πόσο ακόμη, οι λεσβιακές, γυναικείες και ανθρωπίνων δικαιωμάτων οργανώσεις, ο Δήμος, η αστυνομία, τα δικαστήρια και τα ΜΜΕ θα κρατούν τις εργαζόμενες-ους στο σεξ με τις αλυσίδες, κόντρα στην ισότιμη αναγνώρισή και παραβιάζοντας το δικαίωμά τες-τους στη δουλειά και τη ζωή;
Θα θέτουμε ηθικά κριτήρια και θα συγχέουμε την εξαναγκαστική εργασία στο σεξ με την επιλογή να εξασκήσει κάποια-ος αυτό το εππάγγελμα για να εμποδίσουμε τα δικαιώματα τες-τους που εμείς αυτονόητα απολαμβάνουμε. Τι θα πει εξευτελισμός και εξαναγκασμός όταν καμιά σχεδόν δεν επιλέγει τι είδους δουλειά θα κάνει και ακόμα και σε αυτή την περίπτωση δέχεται σεξουαλική παρενόχληση, σεξιστικά αστεία και αναγκάζεται σε "αυτο- καταπάτηση" των εργασιακών δικαιωμάτων μετά από την πίεση της απόλυσης.
Θα τις ωθούμε στην παρανομία και κατά συνέπεια θα τις-τους κάνουμε θύματα ποικιλότροπης εκμετάλλευσης
χωρίς δυνατότητα απεμπλοκής. Η οποία απλώς συνεχίζει την χρηματική εξουθένωση των εργαζόμενων από τις δικηγορίνες-ους, τα δικαστήρια και τα ενοικιοστάσια.
Με την σιωπηρή συναίνεση μας διαιωνίζουμε την ενοχή και την βία που εισπράτουν. Τις αφήνουμε χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σύνταξη, άστεγες-ους καταστρέφοντας την υπόληψη τες-τους. Μια εν-τροπή, μια ματιά στο μέσα μας δηλαδή θα βοηθούσε να δούμε μια κοινωνία που ζει με τον σεβασμό και την ανοχή για να μπορεί να έχει συνοχή. Ευαγγελία Βλάμη
