Δικαίωμά μας
Στις 20.3.1928 στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» μεταξύ άλλων έγραφε: «…Ορισμένα τινά Ελληνικά θήλεα ζητούν να δοθή ψήφος εις τας γυναίκας. Σχετικώς με το ίδιον τούτο θέμα διαπρεπέστατος επιστήμων είχεν άλλοτε αναπτύξει από του βήματος της Βουλής το επιστημονικώς πασίγνωστον, άλλως τε, γεγονός ότι πάν θήλυ διατελεί εις ανισόρροπον και έξαλλον πνευματικήν κατάστασιν ωρισμένας ημέρας εκάστου μηνός…. Νεώτεραι και ακριβέστεραι έρευναι καταδείκνυσιν ότι ου μόνον ωρισμένας ημέρας, αλλά δι’ όλου του μηνός τελούσιν άπαντα τα θήλεα εις πνευματικήν και συναισθηματικήν ανισορροπίαν, τινά μεν μετρίαν, τα πλείστα δε σφοδροτάτην και ακατάσχετον, άτε και παντοιοτρόπος εκδηλουμένην και κλιμακούμενην συν το χρόνω… Επειδή εν τούτοις, αι ημέραι αύται, δεν συμπίπτουν ως προς όλα τα θήλεα, είναι αδύνατον να ευρεθεί ημέρα πνευματικής ισορροπίας και ψυχικής γαλήνης όλων των θηλέων, ώστε την ευτυχή εκείνην ημέραν να ορίζονται αι εκάστοτε εκλογαί. Η γυναικεία συνεπώς ψήφος είναι πράγμα επικίνδυνον, άρα αποκρουστέον.»
Τα ίδια μας λένε κάθε φορά, όπως λίγα χρόνια πριν για την κατάργηση της προίκας, την νομιμοποίηση της έκτρωσης, τον πολιτικό γάμο, το συναινετικό διαζύγιο και ακόμη σήμερα για την ποσόστωση γυναικών στην Βουλή. Ότι δηλαδή δεν μπορούμε να έχουμε δικαιώματα. Το θέμα που προετοιμάζει πολύ καιρό η κοινότητά μας και γίνεται δημόσια συζήτηση τελευταία είναι ο πολιτικός γάμος λεσβιακών-γκέι ζευγαριών κι ανεκδιήγητη δικαιολογία της άλλης πλευράς ότι «η κοινωνία δεν είναι έτοιμη, αργότερα», και τα περί «πορνείας εκτός ορθοδόξου τυπικού του γάμου». Τέτοια χαριτωμένα λένε όσες-οι δεν θέλουν να πάρουν το πολιτικό κόστος από την Εκκλησία και τις, τους περί αυτήν, αλλά κυρίως την ευθύνη για την ισότητα που δίνει αξιοπρέπεια στη ζωή. Ας κοιτάξει λίγο την ιστορία η Εκκλησία, για να δει ότι ο γάμος προϋπάρχει του χριστιανισμού και πως ο γάμος δεν αποτελεί αποκλειστικό της προνόμιο. Η νομοθεσία έχει και παιδευτικό χαρακτήρα και τα δικαιώματα δεν είναι ζήτημα πλειοψηφίας αλλά ισοτιμίας. Μια χώρα οφείλει να παρέχει ισοτιμία σε όλες-ους ώστε να διευκολύνει την ζωή όλων μας. Τα ίσα δικαιώματα είναι η στάθμη που δείχνει την Δημοκρατία της κάθε χώρας. Όσο λοιπόν πιο δημοκρατική είναι η χώρα τόσο πιο ισότιμα ζουν οι πολίτισες-ες της.
Η κυβέρνηση ετοιμάζει ένα συμβόλαιο συμβίωσης για τα ετερό ζευγάρια, άργησε βέβαια τουλάχιστον έναν αιώνα, γιατί τόσα είναι τα χρόνια που οι έρευνες λένε ότι ζευγάρια του ίδιου ή διαφορετικού φύλου συμβιώνουν. Χωρίς να ζητούν την άδεια της Πολιτείας από την μια και χωρίς δικαιώματα από την άλλη. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης δίνει δικαιώματα μόνο στα ετερόφυλα ζευγάρια και δεν νοιώθει ίχνος ντροπής για αυτό. Αποτελεί παγκόσμια πρώτη το προτεινόμενο νομοσχέδιο που αποκλείει μια κοινωνική ομάδα. Ας το ψηφίσει και θα γελά πάλι το Συμβούλιο της Επικρατείας και η Ευρώπη μαζί μας.
Ας βγούμε λοιπόν να κραυγάσουμε για πολιτικό γάμο λεσβιακών-γκέι ζευγαριών, που θα παρέχει τα ίδια δικαιώματα και σε μας γιατί τόσο η εμπειρία του εξωτερικού όσο και η γνώση για την ενδοχώρα μαρτυρούν τρελό κουτσούρεμα στα συμβόλαια που αφορούν λεσβιακά, γκέι ζευγάρια αλλά και κάθε συνδυασμού ζευγαριών που μπορεί να προκύψει. Έχουμε σύμμαχους τον ΣΥΡΙΖΑ που θέση του είναι ο πολιτικός γάμος λεσβικών-γκέι ζευγαριών, το ΠΑΣΟΚ που έχει δικό του Συμβόλαιο Συμβίωσης και το ΛΑΟΣ που συμφωνεί με την συμβίωση. Πάμε στην Athens Pride που για φέτος έχει ως σύνθημα το: «Δικαίωμά μας» με σαφή αναφορά στο πολιτικό γάμο λεσβιακών γκέι ζευγαριών. Μην ξεχνάμε να υπενθυμίζουμε στις κακόβουλες-ους εκτός από το σύνταγμα, τη Συνθήκη του Άμστερναταμ, και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στο άρθρο 8 μιλά για σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής και στο άρθρο 14 μιλά για απαγόρευση διακρίσεων και στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Η Ελλάδα έχει ήδη υπογράψει την Ευρ. Σύμβαση και καλείται να την εφαρμόσει.
Ας το κάνει λοιπόν γιατί όπως είπαμε είναι δικαίωμά μας.
Το άρθρο γράφτηκε στις ... από την Ευαγγελία Βλάμη και δημοσιεύτηκε στην city uncovered
