"Ζωή Στο Όριο"

«…Η αριστοτελική λογική της ζωής που αυτο-εκπληρώνεται τείνο­ντας προς το κανονιστικό της ιδεώδες μέσα στο χρόνο -ως (ανδρική, πολιτισμένη, έλλογη) πνευματική μορφή που οδηγεί την (θηλυκή, απολίτιστη, άλογη) παθητική ύλη στην πλήρη παρουσία του ορθώς ανθρώπινου- έχει προφανείς συνδηλώσεις έμφυλης και φυλετικής-αποικιακής κυριαρχίας. Παρά τις κρίσιμες «παραλείψεις» του Αγκά-μπεν και άλλων σύγχρονων σχολιαστών της βιοπολιτικής, το φύλο, η σεξουαλικότητα, η αναπαραγωγή και η συσχετικότητα-συγγένεια -όχι ως αυτοτελείς και φυσικά θεμελιωμένες μεταβλητές ταυτότητας αλλά ως πολλαπλές συναρμολογήσεις σχέσεων εξουσίας και θέσεων υπο­κειμένου αποτελούν παράγοντες καθοριστικούς στην οροθέτηση της ιδιότητας της ανθρώπου και της ιδιότητας της πολίτισας. Οι κοινωνικές και πολιτισμικές προσλήψεις αυτών των καταστατικών επιμερισμών της ανθρώπινου και της θνητότητας είναι κρίσιμης σημασίας στην εγκαθίδρυση του ορίζοντα εκείνου που μπορεί να αρθρωθεί, να ανα­γνωριστεί και να βιωθεί ως ανθρώπινη ζωή, κι επομένως στην ιστορικο-πολιτισμική συγκρότηση των πολλαπλών όψεων της βιοπολιτικής: του πληθυσμού, της δημόσιας υγείας, των βιοτεχνολογιών, της διευ­θέτησης των αξιακών ορίων μεταξύ ατομικού και συλλογικού σώμα­τος.

Η αρένα παραγωγής του «νέου βιοπολιτικού σώματος της ανθρω­πότητας» αναφέρεται στη βία και τους αποκλεισμούς, αλλά και στην απόλαυση και τη συναίνεση που ενέχονται στην κανονιστική διαδικασία της διαχείρισης της ζωής μέσω της παραγωγής σωμάτων τα οποία έχουν νόημα και υλική υπόσταση (bodies that matter). Το σώμα -το έμφυλο και φυλετικοποιημένο σώμα- είναι το κατεξοχήν πεδίο ορι­σμού του ανθρώπινου και εγκαθίδρυσης των όρων απονομής της αν­θρώπινης και πολιτικής ιδιότητας (μέσω π.χ. της μεταναστευτικής πολιτικής και των δημογραφικών περιορισμών της) αλλά και το ύστατο πεδίο ανθρωπιστικής επιβεβαίωσης της κοινής ανθρώπινης ιδιότητας. Είτε ως «ξένο σώμα», που πρέπει επειγόντως να ελεγχθεί διοικητικά, να αποβληθεί ως ανεπιθύμητο ή να αφομοιωθεί υπό προ­ϋποθέσεις, είτε ως «πάσχον σώμα», που χρήζει απροϋπόθετης ιατρι­κής βοήθειας ή ανθρωπιστικής προστασίας, το σώμα-κυρίως το απο­ξενωμένο και πληγωμένο σώμα-είναι σήμερα στη δικαιοδοσία, της βιοπολιτικής της ετερότητας…»

Ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το βιβλίο της Αθηνάς Αθανασίου «Ζωή Στο Όριο – Δοκίμια για το Σώμα, το Φύλο και τη Βιοπολιτική», Εκδόσεις «Εκκρεμές», Ιούλιος 2007.



Την παρουσίαση την βρήκαμε στις 3.3.12 γραμμένη από την Πελαγία Παπανικολάου στην http://anthrwpokentrika.wordpress.com/2012/03/03/%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BD%CE%AC-%CE%B1%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B6%CF%89%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%8C%CF%81%CE%B9%CE%BF/