«Ένα παιδί που γεννιέται σήμερα χωρίς ιθαγένεια, αντιμετωπίζει ένα μέλλον αβεβαιότητας και ανασφάλειας», είπε η Έρικα Φέλλερ, Βοηθός Ύπατου Αρμοστή, υπεύθυνη για ζητήματα προστασίας προσφύγων. «Όταν υπάρχει διάκριση κατά τη μεταβίβαση της ιθαγένειας, βλέπουμε παιδιά που καθίστανται ανιθαγενή από τη στιγμή της γέννησής τους».
Οι περισσότερες χώρες που αρνούνται στις μητέρες το δικαίωμα να μεταβιβάσουν την ιθαγένεια βρίσκονται στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (δώδεκα χώρες), καθώς και στην Υποσαχάρια Αφρική (εννέα χώρες) ενώ τα υπόλοιπα βρίσκονται στην Ασία (τέσσερεις χώρες) και την αμερικανική ήπειρο (δύο χώρες).
Τα παιδιά καθίστανται ανιθαγενή σε αυτές τις χώρες επειδή σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούν να αποκτήσουν την υπηκοότητα ούτε της μητέρας ούτε του πατέρα. Αυτό μπορεί να συμβεί, για παράδειγμα, εάν ο πατέρας είναι και ο ίδιος ανιθαγενής ή εάν η σχετική νομοθεσία δεν επιτρέπει την αναγνώριση ιθαγένειας σε παιδιά που έχουν γεννηθεί εκτός της χώρας του πατέρα. Επιπλέον, κάποια παιδιά μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας σε περίπτωση που ο πατέρας πεθάνει ή τα εγκαταλείψει, χωρίς να αφήσει έγγραφα που επιβεβαιώνουν την εθνικότητά τους.
Σύμφωνα με την εν λόγω μελέτη, οι χώρες επιδεικνύουν αυξανόμενη προθυμία για ανάληψη δράσης κατά της ανισότητας μεταξύ των δύο φύλων στους νόμους περί ιθαγένειας. Μεταρρυθμίσεις έχουν λάβει χώρα τα τελευταία χρόνια στη Σρι Λάνκα, την Αίγυπτο, το Ιράκ, την Αλγερία, την Ινδονησία, το Μαρόκο, το Μπανγκλαντές, τη Ζιμπάμπουε, την Κένυα, την Τυνησία και το Μονακό. Όλες οι παραπάνω χώρες έχουν τροποποιήσει τη νομοθεσία τις ώστε να παρέχονται ίσα δικαιώματα σε γυναίκες και άνδρες όσον αφορά τη μεταβίβαση ιθαγένειας στα παιδιά τους. Η Ύπατη Αρμοστεία συνεργάζεται με πολλές άλλες χώρες για την προώθηση επιπλέον μεταρρυθμίσεων.
«Παλαιότερα, οι διακρίσεις με βάση το φύλο κυριαρχούσαν στον κόσμο», είπε η Φέλλερ. «Παρατηρούμε, όμως, σήμερα μία γενικότερη τάση για τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας ώστε να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της ανιθαγένειας και επικροτούμε τις χώρες γι’αυτές τις τις δράσεις».
Σε περίπου 12 εκατομμύρια υπολογίζονται οι ανιθαγενείς ανά τον κόσμο, άνθρωποι, δηλαδή, που δεν θεωρούνται υπήκοοι καμιά χώρας. Από αυτές-ούς σχεδόν οι μισές-οί είναι παιδιά. Οι ανιθαγενείς αποτελούν μία από τις πιο περιθωριοποιημένες και ενδεείς ομάδες στον κόσμο. Πρόκειται για «αόρατους» πληθυσμούς που δύσκολα μπορεί να καταμετρηθούν. Χρειάζεται περισσότερη έρευνα ώστε να εξακριβωθεί πόσα παιδιά βρίσκονται σε κατάσταση ανιθαγένειας εξαιτίας των νομοθεσιών που κάνουν διάκριση με βάση το φύλο.
Το Δεκέμβριο του 2011, η Ύπατη Αρμοστεία συνεκάλεσε υπουργική σύνοδο με αφορμή την επέτειο της Σύμβασης του 1951 σχετικά με το Καθεστώς των Προσφύγων και την Σύμβαση του 1961 για τη Μείωση της Ανιθαγένειας. Κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης, αρκετές χώρες δεσμεύτηκαν να εξαλείψουν τις διακρίσεις στη νομοθεσία περί ιθαγένειας.
Την είδηση την βρήκαμε στις 8.3.12 από την unhcr.gr στην http://www.unhcr.gr/nea/artikel/c6fb8d46db87582140f25949018ced48/i-anisi-metacheiris.html
