Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά και ανεπίτρεπτα. Το 10% των Ελληνίδων που εργάζονται, έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ το 5% έχει πέσει και θύμα βιασμού. Τραγικά ποσοστά, με ανυπολόγιστες συνέπειες που δεν είναι δυνατόν να καταγραφούν, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο για τα θύματα.
Φανταστείτε μια ιστορία: Η Ελένη Γ. είναι μια εντυπωσιακή και κατά γενική ομολογία όμορφη γυναίκα. Η Ελένη θεωρείται από τους συναδέλφους αλλά και τους προϊσταμένους της, εξαιρετική στη δουλειά της, αν και ποτέ δεν ανοίγεται, δεν μιλάει και δεν συμμετέχει στις εκδηλώσεις και τα πάρτι, της εταιρίας που εργάζεται. Η Ελένη παραμένει στα όρια των τυπικών σχέσεων με όλους στο γραφείο και ποτέ μα ποτέ δεν έχει δώσει κανένα δικαίωμα. Όλοι αναρωτήθηκαν από τις πρώτες ημέρες που εμφανίσθηκε, γιατί έφυγε από την προηγούμενη της δουλειά. Το μυστικό της το ξέρει πολύ καλά μόνο η ίδια και το προηγούμενο αφεντικό της.
Η Ελένη είχε πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης. Δεν ενέδωσε, και την επόμενη ημέρα μάλιστα, κατήγγειλε τον προϊστάμενο της, στον διευθυντή της εταιρίας που εργαζόταν. Μέσα σε μια εβδομάδα, η Ελένη είχε απολυθεί για ασήμαντη αφορμή και έψαχνε για δουλειά...
Φυσικά η Ελένη Γ δεν υπήρξε ποτέ. Η ιστορία της όμως είναι πανομοιότυπη με την ιστορία χιλιάδων γυναικών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης στους χώρους εργασίας τους.
Οι ανεπιθύμητες σεξουαλικές προσεγγίσεις γίνονται συνήθως από προϊσταμένους ή συναδέλφους, ενώ το 85% των εργαζομένων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα, που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, απολύονται!!!, ή παραιτούνται. Στον δημόσιο τομέα απλά μετατίθενται σε άλλο τμήμα. Φυσικά ο θύτης δεν υφίσταται καμία επίπτωση.
Η ψυχοκοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η εργαζόμενη που παρενοχλείται μοιάζει με εφιάλτη. Ο τρόμος κυριαρχεί σε κάθε της κίνηση, το «γιατί» που κατατρώει την ψυχή της κάθε ημέρα, οι ψίθυροι από τους συναδέλφους της αλλά και τα «Έλα μωρέ τα ήθελε και εκείνη» που ακούει στη δουλειά της, την απομονώνουν, την αποξενώνουν και της δημιουργούν τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Την στιγματίζουν δίχως να φταίει. Βέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις, η γυναίκα θύμα κρύβει την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη στον χώρο εργασίας της.
Η κλινική ψυχολόγος, ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης είναι κατηγορηματική: «ο σημαντικότερος παράγοντας για τη σεξουαλική παρενόχληση, είναι η ανοχή του εργασιακού περιβάλλοντος. Όσο πιο ανεκτικό είναι, τόσο μεγαλύτερη είναι η εξάπλωση της».
Τα στοιχεία παγκοσμίως για το ποσοστό εργαζόμενων γυναικών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Πάντως αγγίζουν το 85% σε πατριαρχικές κοινωνίες και το 20% - 40% στις βορειοευρωπαικές χώρες.
Το 60% - 70% της σεξουαλικής παρενόχλησης, προέρχεται από τους προιστάμενους μιας εργαζόμενης γυναίκας και το 30% από τους ίδιους τους συνάδελφους της. Τα θύματα σε ποσοστό 40% υπομένουν την παρενόχληση σιωπηλά και δεν την καταγγέλλουν επειδή φοβούνται μην χάσουν την δουλειά τους. Το 44% των υπόλοιπων εργαζόμενων – συναδελφισών-ων - σε ένα χώρο έχει αντιληφθεί το γεγονός (δηλαδή ότι μια εργαζόμενη συναδέλφισα τις-τους έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης) αλλά ποτέ δεν αντιδρούν. Και φυσικά υπάρχει και το κοινωνικό στίγμα, που θέλει τα πιο πολλά θύματα να φοβούνται να μιλήσουν στις συναδέλφισες-ους ή ακόμη και στην οικογένεια τις για να μην κατηγορηθούν ότι «τα ήθελαν και αυτές».
Τελικά μόνο το 8% θα προσφύγει στα δικαστήρια και θα καταγγείλει ανοιχτά το γεγονός.
Τα στοιχεία για τις Ελληνίδες θύματα προέρχονται από την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλλων .
Την είδηση την βρήκαμε στις 5.3.12 από την imiresia.gr στην http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&pubid=112828697
