μπικίνι για κορίτσια μετά από καταγγελίες από το Δίκτυο μητέρων-Mumsnet και άλλων.Το εφηβικό παραγεμισμένο σουτιέν είναι δέσμιο μιας ψευτο-φεμινιστικής ταξιαρχίας οικογενειακών αξιών, ως σύμβολο της ηθικής παρακμής, μαζί με το παιδικό kit -μπαστούνι χορού και την μολυβοθήκη λαγουδάκι της playboy. Λίγες εβδομάδες πριν τις γενικές εκλογές, οι πολιτικίνες-οι πέφτουν πάνω στην (Primark) και στηρίζουν την εκστρατεία των Mumsnet: "Τα κορίτσια να παραμείνουν κορίτσια", οι οποίες-οι ασκούν στις εμπόρισες-ους λιανικής να σταματήσουν τα προϊόντα τα οποία "καθιστούν σεξουαλικά υποκείμενα-sexualise" τα νεαρά κορίτσια. Έχει γίνει μια ιδιαίτερη εστίαση δημόσιας αποδοκιμασίας στη Primark, καθώς και στη δέσμευση των καταστημάτων ενδυμάτων προκειμένου να σταματήσουν να κατέχουν το παραγεμισμένο μπικίνι για τα επτάχρονα κορίτσια, έχει ήδη αντιμετωπιστεί από τα τρία μεγάλα κόμματα, με τον David Cameron να κηρύσσει το προϊόν ως ένα "εντελώς απαράδεκτο" παράδειγμα της "πρόωρης κατασκευής των κοριτσιών ως σεξουαλικών υποκειμένων-sexualisation».
Υπάρχει μια ευδιάκριτη ταξινόμηση στοιχείων σε αυτή την πουριτανική ατζέντα. Παρά το γεγονός ότι η εκστρατεία των Mumsnet είναι μία ευρεία έννοια, οι πολιτικίνες-οι και τα ΜΜΕ έχουν ιδιαίτερη περιφρόνηση για την Primark, της οποίας η μάρκα έχει γίνει συνώνυμη- ο σύντομος όρος για τα φθηνά ρούχα που διατίθενται στο εμπόριο για την εργατική τάξη. Η στρατηγική αυτή στηρίζει την ιδέα ότι είναι συγκεκριμένες οι ομάδες των νεαρών κοριτσιών που «καθίστανται σεξουαλικά υποκείμενα-sexualised" από την κουλτούρα των εταιρείων, και συγκεκριμένα, η ηθική πτώχευση της εργατικής τάξης, οι μητέρες που αγοράζουν σουτιέν με μαλακή επένδυση για τις κόρες τες. Δεν υπήρξε ταυτόχρονη επίθεση κατά της γκάμας “Angel” της εταιρείας Marks and Spencer, η οποία προσφέρει σε παρόμοιο δημογραφικό δείγμα νεαρών κοριτσιών την ευκαιρία να φορέσουν δαντελένια σουτιέν “ογκόλιθους” όπως ακριβώς και η γιαγιά.
Αυτό το είδος οργανωμένης ηθικής αγανάκτησης κατά βάθος δεν βοηθάει τις νεαρές στις διαπραγματεύσεις τες στον περίπλοκο κόσμο της σεξουαλικότητας των ενηλίκων. Η κατάρα να "αφήσουμε τα κορίτσια να είναι κορίτσια" φαντάζει ως ο καιρός των αλκυονίδων της σεξουαλικής αθωότητας, όπου οι νεαρές κυρίες σκαρφάλωναν στα δέντρα και έπιναν ποπ τζίντζερ αντί να περιφέρονται ως νεαρές παραβάτιδες σε πορνογραφικές κασετίνες-θήκες για στυλό του ενός και του άλλου. Στην πραγματικότητα, σε χώρες όπου τα παιδιά συνήθως τρέφονται καλά, μια αξιοσημείωτη μειονότητα επτάχρονων κοριτσιών έχει ήδη μπει στην εφηβεία, και οι περισσότερες ωθούνται από μια φυσική περιέργεια για τα σώματα και την εξ-οικείωση. Αντί να ενθαρρύνουν την υγιή σεξουαλική εξερεύνηση ή την προώθηση της σεξουαλικής εκπαίδευσης, οι εκστρατείες προστασίας των κοριτσιών από την "κατασκευή τες ως σεξουαλικά αντικείμενα-sexualisation" συμπεραίνουν πως η ίδια η σεξουαλικότητα είναι επιρροή διαφθοράς στις νεαρές γυναίκες.
Η έννοια της «κατασκευής σεξουαλικού υποκειμένου-sexualisation" χρήζει σοβαρής κριτικής ανάλυσης. Ο όρος διορεί με προαίσθημα-οραματίζεται τα κορίτσια ως κενές ερωτικές πλάκες πάνω στις οποίες η σεξουαλικότητα μπορεί μόνο βίαια να επιβληθεί. Αυτή η στενή θεώρηση-όραμα της σεξουαλικότητας δεν αφήνει κανένα περιθώριο στα νεαρά κορίτσια να εξερευνήσουν την αυθεντική επιθυμία τες με τους δικούς τες ρυθμούς, επιμένοντας, αντιθέτως, ότι τα κορίτσια πρέπει να προστατεύονται από την ερωτική επιρροή, ενώ τα αγόρια, προφανώς, είναι ελεύθερα να παίζουν με τον εαυτό τους με ό,τι επιθυμεί η καρδιά τους».
Πολύ απέχει από την προστασία των νέων κοριτσιών, η «αντι-κατασκευαστική σεξουαλικού αντικειμένου – anti-sexualisation" ατζέντα πράγματι εξυπηρετεί μια κουλτούρα που κάνει τα κορίτσια να νοιώθουν ντροπή αν έχουν δικά τες σεξουαλικά αισθήματα, ενώ τα καθιστά φετίχ ως αντικείμενα της ερωτικής αγοράς. Οι εταιρείες πορνογραφίας και διαφήμισης συνήθως υποτιμούν τις ενήλικες γυναίκες καθώς τις συμπεριφέρονται ως να είναι παιδιά στο ερωτικό πλαίσιο: το 2008, η Lily Cole, κακόφημο μοντέλο μπήκε γυμνή στο γαλλικό Playboy αγκαλιάζοντας ένα αρκουδάκι και γλείφοντας ένα γλειφιτζούρι. Τα οράματα των εταιρειών για την ηβική-εφηβική σεξουαλικότητα κυκλοφορούν σε κορίτσια και ενήλικες ομοίως, ως προσκόληση σε τελετουργικές-τυπολατρικές πράξεις της ερωτικής έλξης και από μικρή ηλικία, τα νεαρά κορίτσια έχουν βαθιά καταλαβει ότι κάθε σεξουαλική επιτέλεση-παράσταση, πρέπει να είναι εγγυημένη, αν δεν θέλουν να τα τιμωρήσουμε κοινωνικά.
Θα σκότωνα για ένα παραγεμισμένο σουτιέν, όταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, έστω και για να δώσει μια επιπλέον αύξηση στο κομμάτι του ρολού του χαρτιού υγείας- τουαλέτας που είχα ήδη παρα-γεμίσει το μπλουζάκι- top μου. Όπως και με πολλά άλλα κορίτσια, τα αγόρια με τους ανολοκλήρωτους όρχεις με πείραζαν ανηλεώς για το επίπεδο-αόρατο στήθος μου, τα οποία είχαν ήδη ανακαλύψει ότι ο καλύτερος τρόπος για να βασανίσουν τις συμμαθήτριές τους ήταν να μας κοροϊδεύουν ότι δεν είμαστε αρκετά προκλητικές. Μια Do It Yourself αγκαλιά των ρολών τουαλέτας της εταιρείας Andrex προσέφερε κάποια προστασία. Οι ελάχιστες από τις συμμαθήτριες μου, οι οποίες είχαν αναπτύξει πραγματικά στήθη δεν είχαν τέτοια τύχη, καθώς τις ψιλάφιζαν, τις παρενοχλούσαν και μαστίζονταν από κραυγές όπως "τσούλες" και "πορνικά σκουπίδια». Για τις νέες γυναίκες, η σεξουαλική ντροπή μαθαίνεται στην παιδική χαρά-αυλή, όπου εκπαιδεύομαστε να καταστέλουμε τις αυθεντικές σωματικές επιθυμίες μας και να μιμούμαστε, αντ' αυτού την ιδανική ενήλικη της ερωτικής αγοράς.
Αυτός ο άσχημος κόσμος ελέγχου των ερωτικών ανα-παραστάσεων-επιτελέσεων γίνεται πιο ασαφής, από το θωρυβώδες λόμπι της ηθικής στο οποίο οι ενήλικες λένε σε άλλες-ους ενήλικες σχετικά με το τι τα νεαρά κορίτσια θα πρέπει να επιτρέπεται να φορούν, να λένε και να κάνουν. Η έκκληση της διαδικτυακής μαμαδοκρατίας-mumocracy στο λιανεμπόριο “καδεικνύει στις-στους γονείς ότι πιστεύει πως τα κορίτσια θα πρέπει να επιτρέπεται να είναι κορίτσια» είναι άσχετη με τις πραγματικές εμπειρίες των κοριτσιών που μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο όπου μας κλέβουν τις σεξουαλικές παρορμήσεις μας και μας τις ξαναπουλάνε.
Το πρόβλημα για τις έφηβες γυναίκες δεν είναι το παραγεμισμένο σουτιέν. Το πρόβλημα είναι η κουλτούρα της προσθετικής, η εμπορευματοποιημένη γυναικεία σεξουαλική επιτέλεση-αναπαράσταση, μια κουλτούρα που φαίνεται πως οι (περί ηθικής) ηθικώς φλυαρούσες πολιτικίνες-οι κρίνουν ως απόλυτα αποδεκτή για όσο διάστημα δεν είναι «πρόωρη». Με την παραδοχή ότι η σεξουαλικότητα δεν μπορεί παρά να επιβληθεί στα κορίτσια, οι εκστρατείες: "αφήστε τα κορίτσια να είναι κορίτσια" αγνοούν το γεγονός ότι η αγορά- ύστερος καπιταλισμός αρνείται να αφήσει τις γυναίκες είναι γυναίκες - σε οποιαδήποτε ηλικία.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 4.10 και το μεταφράσαμε, από την Guardian.co.uk γραμμένο από την Laurie Penny στην http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2010/apr/15/primark-padded-bikinis-mumsnet-sexuality
Το ροζ χρώμα έχει τη σημασία-σημειολογία του βεβαίως. Ευαγελία Βλάμη
