Ολλανδές-οι ερευνήτριες ισχυρίζονται ότι έρωτας και σεξ βασίζονται σε διαφορετικές νοητικές λειτουργίες
Οτι ο έρωτας είναι μια πολύ ιδιαίτερη θυμική κατάσταση της ανθρώπου, η οποία μπορεί να επηρεάζει τη συνολική νοητική της κατάσταση, και ειδικότερα τις ικανότητες που έχουν να κάνουν με την καλλιτεχνική δημιουργία, ήταν ήδη γνωστό και ρητά διατυπωμένο από τον Πλάτωνα.
Ο πνευματικός έρωτας, μάλιστα, φαίνεται να κινητοποιεί εκείνες τις νοητικές διεργασίες που σχετίζονται με μια πιο συνθετική και ολιστική θεώρηση του κόσμου. Εξ ου και τα εξαίσια λογοτεχνικά δείγματα που από την εποχή της κλασικής αρχαιότητας έως τον Σαίξπηρ και τις ρομαντικές ποιήτριες-ες εξακολουθούν να συγκινούν εκατομμύρια ανθρώπους. Αραγε, τι ισχύει στην περίπτωση του «πεζού» σεξ, που φαίνεται να αφορά περισσότερο την ικανοποίηση μιας στιγμιαίας σωματικής ανάγκης;
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ο «αγνός» έρωτας και η σαρκική επιθυμία για σεξ κινητοποιούν διαφορετικές νοητικές μας ικανότητες, οι οποίες προφανώς είναι εξίσου απαραίτητες και χρήσιμες στην άνθρωπο. Ψυχολόγοι από τρία ολλανδικά πανεπιστήμια δημοσίευσαν πρόσφατα στην εγκυρότατη επιθεώρηση ψυχολογικών ερευνών «Personality and Social Psychology Bulletin» μια μελέτη με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Γιατί ο έρωτας δίνει φτερά και όχι το σεξ».
Εκεί εκθέτουν τα αποτελέσματα μιας έρευνας που διεξήγαγαν προκειμένου να επιβεβαιώσουν την υπόθεση ότι η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων επηρεάζεται από τη συναισθηματική κατάσταση του ατόμου και ότι τα ερωτικά αισθήματα, ή ακόμη και οι απλές ερωτικές αναπολήσεις, πυροδοτούν τη δημιουργική σκέψη, αναστέλλοντας την αναλυτική έλλογη σκέψη (εξ ου και οι ερωτευμένες-οι νιώθουν ότι «χάνουν το μυαλό τες», δηλαδή τις είναι πολύ δύσκολο να σκέφτονται λογικά)· αντίθετα, το σεξ ή οι φαντασιώσεις γύρω από αυτό φαίνεται να ενεργοποιούν την αναλυτική σκέψη, που στέκεται στο συγκεκριμένο και αγνοεί το όλο, που βλέπει τα δέντρα και όχι το δάσος.
Στο πλαίσιο της έρευνας αυτής ζήτησαν από 30 άτομα να φανταστούν ότι κάνουν έναν περίπατο με την αγαπημένη-ο τες (ή μια φανταστική συντρόφισα-ο σε περίπτωση που δεν είχαν), ενώ από άλλα 30 να φανταστούν ότι κάνουν περιστασιακό σεξ με ένα άτομο με το οποίο δεν είναι ερωτευμένες-οι αλλά αισθάνονται μόνο έντονη σεξουαλική έλξη. Μετά τις υπέβαλαν σε τεστ γνώσεων, όπου έπρεπε να επιλύσουν μια σειρά από διαφορετικά προβλήματα, που η επίλυσή τους απαιτούσε άλλοτε συνθετική σκέψη και άλλοτε αναλυτική σκέψη.
Οπως είχαν προβλέψει οι ερευνήτριες-ες, τα άτομα της πρώτης ομάδας τα πήγαν πολύ καλύτερα στην επίλυση των προβλημάτων που απαιτούν πιο συνθετική σκέψη, ενώ τα άτομα της δεύτερης ομάδας είχαν πολύ καλύτερες επιδόσεις στα προβλήματα που απαιτούν αναλυτική σκέψη. Κατά τις ερευνήτριες-ες, η έρευνα αυτή δείχνει ότι τόσο η δημιουργική όσο και η αναλυτική ικανότητα του ανθρώπινου νου δεν αποτελούν «χαρίσματα» ή παγιωμένα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης προσωπικότητας, όπως συχνά πιστεύουμε, αλλά είναι αντίθετα εγγενείς ικανότητες που επηρεάζονται ωστόσο σημαντικά τόσο από το περιβάλλον του ατόμου όσο και από την ίδια της την ψυχολογική διάθεση.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 2.4.10 στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία, γραμμένο από τον Σπύρο Μανουσέλη στην http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=1041
Η φωτογραφία είναι έργο του Franz von Bayros με τίτλο: "Der Toilettentisch Die rote Lehrerin=Η τουαλέτα της κόκκινης δασκάλας" την 1908 χρονιά.
