ένα βαθύ ρήγμα στα ανθρώπινα δικαιώματαΟι αποφάσεις της 23ης Ιουνίου 2010 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης μας κατέπληξαν. Διατήρησαν στη ζωή την μπούργκα. Τη χαρακτήρισαν ένδυμα των γυναικών για θρησκευτικούς λόγους! Ποιο θρησκευτικό βιβλίο το επιβάλλει; Αντίθετα, από το Κοράνιο προκύπτει ότι η γυναίκα του Μωάμεθ ήταν το πρόσωπο του μεγαλύτερου σεβασμού του και η κύρια σύμβουλός του, κάθε άλλο παρά αφανές πρόσωπο.
Ή μήπως η μπουργκοφορούσα τελεί με το ρούχο αυτό θρησκευτική τελετουργία ή θρησκευτική εκδήλωση; Ενδυμα για θρησκευτικούς λόγους αποτελεί το ράσο των ιερωμένων. Αυτό, ωστόσο, δεν αποκρύπτει το πρόσωπο της-του ιερέως οποιουδήποτε θρησκεύματος ή δόγματος.
Το κρύψιμο της υλικής εικόνας της γυναίκας, που είναι η μόνη εικόνα της στην κοινωνία (αφού η ψυχοπνευματική εικόνα της δεν είναι ορατή), δεν εξυπηρετεί παρά μόνο το να κρατείται η γυναίκα στη θέση της αφανούς ύπαρξης στη ζωή.
Οταν επρόκειτο να κηρυχθεί ο πόλεμος στο Αφγανιστάν η αμερικανική προπαγάνδα διέδιδε ότι θα καταργηθεί και η απάνθρωπη μπούργκα της Αφγανής. Τώρα αλλάζει το σύνθημα: είναι κι αυτή θρησκευτικό σύμβολο και πρέπει όχι μόνο να μην καταργηθεί στις χώρες απ’ όπου κατάγεται, αλλά να γίνει δεκτή και η εισαγωγή της στην Ευρώπη, έστω και υπό όρους.
Και το ψηφίζουμε οι Ευρωπαίοι, ακόμη και οι Ευρωπαίες! Βαριά υποχώρηση σε θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα, που ισχύει στο Διεθνές Δίκαιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δηλαδή στην ισότητα για όλες-ους χωρίς καμιά διάκριση. Και μάλιστα εκδηλωνόμενη και καλοδεχούμενη και στις χώρες μας!
Όσο για το βασικό δικαίωμα ισότητας των φύλων, δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε τη Διεθνή Σύμβαση για την εξάλειψη όλων των διακρίσεων κατά των γυναικών (CEDAW) και σωρεία άλλων κειμένων διεθνών ανάμεσα στα οποία το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ΔΣΑΠΔ) και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ΔΣΟΚΠΔ). Ολα αυτά επιβάλλουν ισότητα των φύλων σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς. Συγκεκριμένα, η μπούρκα παραβαίνει τα εξής θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα:
1. Το δικαίωμα ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας, ανεξαρτητοποίησης και κοινωνικοποίησης της γυναίκας (βλ. τα σχέδια δράσης των τεσσάρων παγκόσμιων συνόδων του ΟΗΕ για τις γυναίκες -Μεξικό 1975, Κοπεγχάγη 1980, Ναϊρόμπι 1985 και Πεκίνο 1995 - και την CBDAW, ά. 3 και 10).
2. Το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία, δηλαδή να ασκήσει αμειβόμενο εξωσπιτικό επάγγελμα, συνεπώς να αξιοποιήσει τις εν δυνάμει ικανότητές της και να αποκτήσει οικονομική αυτοτέλεια που αποτελεί προϋπόθεση κάθε ανεξαρτησίας (ΔΣΟΚΠΔ, ά. 6 και CEPAW, ά. 11).
3. Το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής συζύγου και ελεύθερης απόφασης γάμου και διαζυγίου (ΔΣΑΠΔ, ά. 23 παρ. 3 και CEDAW, ά. 16).
4. Μείωση της δυνατότητας άσκησης των πολιτικών δικαιωμάτων και ιδίως του δικαιώματος του εκλέγεσθαι (αδιανόητο, υποψήφια με ανύπαρκτο πρόσωπο!).
5. Κατά παράβαση της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού, η μπουργκοφορούσα γυναίκα μεταδίδει στα παιδιά της αξίες αντίθετες με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, την ισότητα των φύλων και την υποχρέωση του ίδιου σεβασμού απέναντι στους δύο γονείς, που απαιτεί το ά. 29.
Πίσω από τη διατήρηση της απάνθρωπης συνήθειας
Συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες
Οι αποφάσεις Dahlab κατά Ελβετίας (15.2.2001) και Leyla Sah, ή κατά Τουρκίας (10.11.2005) του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενισχύουν τις θέσεις μας, καθώς αν το Δικαστήριο υπήρξε ιδιαίτερα αυστηρό απέναντι στη μαντίλα, που δεν καλύπτει το ανθρώπινο σώμα και πρόσωπα, η σχετική νομολογία του θα πρέπει να εφαρμόζεται πολύ περισσότερο και στην μπούργκα.
Σημειωτέον ότι και το κοινωνικό συμφέρον επιβάλλει την απαγόρευση της απάνθρωπης αυτής συνήθειας. Πράγματι, άντρες όργανα μαφίας ή αυτοτελώς δρώντες μπορούν να διαπράξουν φοβερά εγκλήματα κρυπτόμενοι σε γυναικεία μπούργκα. Εξάλλου, η μη αξιοποίηση των δυνατοτήτων εργασίας και δημιουργίας του μισού πληθυσμού - του γυναικείου - αποτελεί σπατάλη ανεπίτρεπτη ανθρώπινου δυναμικού.
Κατόπιν όλων αυτών, διερωτώμεθα πώς κατέληξε η Κοινοβουλευτική Συνέλευση να κρατήσει στη ζωή αυτό τον θεσμό τον βαρύτατα προσβλητικό του οικουμενικού συστήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;
Πώς αποφάσισε ν’ ανοίξει σ’ αυτά το σύστημα τέτοιο βαθύ ρήγμα;
Το θέμα είναι πιο ανησυχητικό αν αναλογισθούμε ότι με την απόφαση 12/21 (2.10.2009) το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ τάχθηκε υπέρ της επανεξέτασης της σχέσης των παραδοσιακών αξιών και πρακτικών με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Αυτό σημαίνει τάση αναζωπύρωσης των παραδόσεων που συγκρούονται με τα ανθρώπινα δικαιώματα, για τις οποίες έχει ορισθεί ότι πρέπει να υποχωρούν προ του ισχύοντος σήμερα οικουμενικού και αδιαίρετου συστήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [Κεφ. Ι, παρ. 5 και Κεφ. II, παρ. 38 της Διακήρυξης και Σχεδίου Δράσης της Βιέννης (1093) και παρ. 230 (g) του Σχεδίου Δράσης του Πεκίνου (1995)].
Κάνουμε έκκληση, ιδιαίτερα, στις χώρες που δεν εψήφισαν την παραπάνω απόφαση 12/21/2009 να λάβουν συνεπή θέση σε όλα τα διεθνή fora και οι αντιπροσωπείες τις να μην αντιφάσκουν από forum σε forum! Ας προσέξουν κατά πού πάμε!
Ας μην κοιμόσαστε: Πίσω από αυτή την προσπάθεια κρύβονται πολιτικές σκοπιμότητες με συνέπειες σοβαρότατες για τις δημοκρατικές αρχές. Αν αρχίσουμε τα βαθιά ρήγματα κατά του οικουμενικού και αδιαίρετου συστήματος των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, μας περιμένουν στη στροφή αυτή νέοι ολοκληρωτισμοί. Δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε τις ολέθριες υποχωρήσεις σε βάρος των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των λαών που προηγήθηκαν του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Την είδηση την βρήκαμε στις 3.7.10 στην εφημερίδα Έθνος γραμμένη από την κα. Αλ. Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, ομότιμη καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου και προεδρίνα του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στην http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&pubid=18700948
