Το λεσβιακό μανιφέστο, ένα βιβλίο με πλήθος πληροφοριών-εργαλείων, που είναι γραμμένο από μια λεσβία για τις λεσβίες. Καλεί την κάθεμια να αναρωτηθεί με ριζοσπαστικό τρόπο για την ταυτότητά της και να εφοδιαστεί με τα απαραίτητα πολιτικά όπλα-μέσα, για την καταπολέμηση της λεσβοφοβίας στους θεσμούς και την καθημερινότητα, καθώς επίσης στη κοινωνική μη ορατότητα.
Το λεσβιακό μανιφέστο είναι τμήμα της αναφοράς που έπεται: η λεσβοφοβία είναι πανταχού παρούσα μέσα στην κοινωνία στην οποία ζούμε και οι συνέπειές της είναι πολλαπλές στην εκτίμηση της εαυτής, της υγείας, της νομοθεσίας, κ.λπ.…
Αυτή δεν είναι τόσο μια ερώτηση για να τεθεί στη συζήτηση-λόγο της θυματοποίησης και που θα είχε ως συνέπεια να αποκρυσταλλωθεί η κατάσταση του γεγονότος της λεσβοφοβίας, αλλά περισσότερο το ότι στην αναζήτηση της θυματοποίησης υπάρχουν οι απαντήσεις για τη λεσβοφοβία.
Στο Gouines Rouges της Monique Wittig, που ήταν κοντά στο γυναικείο κίνημα του 1970, δήλωσε ότι ο αγώνας των λεσβιών ήταν η διασταύρωση-διατομή του γυναικείου κινήματος και των γκέι. Πρέπει από εδώ και στο εξής να προχωρήσει ακόμη περαιτέρω: ο αγώνας των λεσβιών είναι επίσης ουσιαστικά αδιάσπαστος με αυτό των τρανς και ακόμη περισσότερο, με όλων των άλλων καταπιεσμένων κοινωνικών ομάδων και που είναι θύματα εκμετάλλευσης.
Καταγράφει τα γεγονότα του παρελθόντος ώστε να επαναπροσδιορίσει καλύτερα τα σημερινα-επίκαιρα ζητήματα-συνθήκες για οποία αναρωτιούνται οι λεσβίες και δίνει τα μέγιστα όπλα-μέσα για να δράσει κάποια, τέτοιου είδους είναι η πρόκληση που αποδέχεται το λεσβιακό μανιφέστο.
Το λεσβιακό μανιφέστο δημιουργήθηκε από την επιθυμία συλλογής του συνόλου των απαραίτητων πολιτικών όπλων-μέσων για να κατανοήσει και να περιλάβει το σύνολο της κατάστασης που ζουν οι λεσβίες, στη Γαλλία και το σε όλο τον κόσμο.
Το βιβλίο μάς δείχνει πως η λεσβοφοβία είναι πανταχού παρούσα στο κέντρο της κοινωνίας και ποιος είναι ο αντίκτυπος. Δεν ενεργεί παρόλα αυτά με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπεί μέσα στη συζήτηση –λόγο της θυματοποίησης.
Η συγγράφισσα προ πάντων προτείνει να κατανοήσουμε-συλλάβουμε καλύτερα, τι είναι και που εμφανίζεται η λεσβοφοβία, οι μηχανισμοί της, οι συνέπειές της και τελικά πως μπορούμε να την καταπολεμήσουμε καλύτερα.
Για αυτό δείχνει, τη διαδοχή-αλληλουχία των περιοχών, που πρωτίστως επηρεάζουν τα ερωτήματα της λεσβοφοβίας, «της υγείας των λεσβιών» και που λειτουργούν στη σύνθεση των ισχυουσών νομοθεσιών ώστε να καταρτίσει τελικώς τη χαρτογραφία του ακτιβισμού των λεσβιών σε όλο τον κόσμο.
Μακριά από τις ακαδημαϊκές συζητήσεις που είναι αποσυνδεδεμένες από την κοινωνική πραγματικότητα, η συγγράφισσα αφήνει εκτός, άλλες ερωτήσεις όπως «Queer ή όχι queer; », «Butch ή fem; » για να επικεντρωθεί στο σημείο που εγείρει κατά την γνώμη της την πιο μεγάλη και επείγουσα ανάγκη: "να δράσουμε τώρα, και με ποιόν τρόπο".
Αυτό το έργο, νέο μανιφέστο του είδους, είναι μια πολιτική συμβολή στο λεσβιακό ερώτημα, με στόχο τις λεσβίες. Αλλά επίσης θίγει ένα μεγάλο μέρος σχετικών ερωτημάτων, επειδή η ταυτότητα των τρανς, γκέι και ετερό, δεν μπορεί να ολοκληρωθεί χωρίς το προσδιορισμό της θέσης που καταλαμβάνουν οι λεσβίες μέσα στο πολιτικό σύστημα των ετερό προτύπων- hétéronormé, γεννά ιστορικές, κοινωνιολογικές, και πολιτικές επανατοποθετήσεις. Όλα αυτά είναι η έκδοση του λεσβιακού μανιφέστου.
Η συγγράφισσα έχει γνωρίσει προσωπικώς διάφορες μορφές λεσβοφοβίας, την αφορά όπως όλες και έχει υποφέρει. Παρόλα αυτά, αρνείται μια στάση θυματοποίησης, εκτιμά ότι αυτά ερωτήματα δεν μπορούν να προσεγγιστούν παρά μόνο υπό τη γωνία βολής, αυτήν της πολιτικής.
Η Pauline Londeix γεννήθκε το 1986 σε προάστιο του Παρισιού. Η πολιτική της διαμορφώνεται από την νεότητά της μέσα στις αίθουσες του δικαστηρίου Bobigny, όπου είδε ξεκάθαρα ένα μέρος των γραναζιών των νομικών μηχανισμών. Ως συνέπεια θα ακολουθήσει μια εξερεύνηση στα πολιτικά κόμματα, στις συνελεύσεις-συναντήσεις-συνέδρια, στις συζητήσεις, στις συγκεντρώσεις-συλλαλητήρια.
Το 2004, παίρνει το μέρος στην κολλεκτίβα «ένα σχολείο για όλες», στο πλευρό κυρίως της Christine Delphy και Pierre Tevanian. Το συναίσθημα «της αλληλεγγύης σε μειονότητες» παίρνει τότε μορφή. Λίγο αργότερα, αρχίζει για να βοηθά στις εβδομαδιαίες συνεδριάσεις τις Act Up-Paris εκεί θα δεχτεί επιδράσεις, ιδιαιτέρως στα ερωτήματα της λεσβοφοβίας, των τρανς, στην πρόληψη του hiv-aids και για ΛεΠΑΤ θέματα ευρύτερα.
Έκτοτε είναι αντιπροεδρίνα της επιτροπής IDAHO και αντιπροεδρίνα της Act Up, είναι ιδρύτρια και μέλος της GLR, μια ομάδα στην οποία δραστηριοποιούνται ριζοσπάστριες λεσβίες, και έχει ως στόχο να συμμετάσχει στη δημιουργία ένος μεγάλου κέντρου ακτιβιστριών λεσβιών.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 9.4.08 και το μεταφράσαμε, από την http://luclebelge.skynetblogs.be/tag/1/etude
Το βιβλίο δεν έχει μεταφραστεί από τα γαλλικά στα ελληνικά, για όποια τυχόν θέλει να το διαβάσει. Ευαγγελία Βλάμη
