Σύμφωνο Συμβίωσης συζήτηση στη Βουλή 3
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
Υπάρχει μία αντίφαση, γιατί αναφερόμαστε σε μία κατηγορία ανθρώπων που υποστηρίζουμε ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις και δεν ζουν υπό το καθεστώς ισότητας δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα λέτε και παραδέχεστε ότι πολύ σωστά ισχύει ο ν. 3304/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης, στον τομέα της εργασίας, με τον οποίο απαγορεύεται κάθε διάκριση με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας και στην ουσία κατοχυρώνει εκείνος ο νόμος την ισότητα στην εργασία για τους πολίτες. Αυτό δεν είναι αντίφαση;
Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση χαρακτηρίστηκε από τη συνάδελφο –και τη χαρακτηρίζω και εγώ- ως ρατσιστική, διότι οι φράσεις αυτές που χρησιμοποιήσατε σ’ αυτό το σχέδιο νόμου μιλούν για συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν να έχουν μία σεξουαλική προτίμηση διαφορετική από αυτή που έχει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.
Και το τεκμηριώνω, γιατί αναφέρεστε σ’ αυτό. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, κατηγοριοποιούμε τους πολίτες και μετά θέλουμε να τους βάλουμε κάτω από καθεστώς ισότητας και ισονομίας κατηγοριοποιώντας τους και διακρίνοντάς τους, βάζοντάς τους ταμπέλα; Πρέπει να σας πω ότι αυτόματα μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε διακρίσεις, μ’ αυτόν τον τρόπο τους βάζουμε στο περιθώριο.
Υπάρχει μία έλλειψη, υπάρχει μία τέτοιου είδους προσέγγιση στην πρόταση νόμου και γι’ αυτό αδυνατούμε σαν Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να την υιοθετήσουμε αυτούσια όπως είναι. Όμως, υπάρχει και μία προχειρότητα και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
Δεν είναι προϊόν μίας σοβαρής διαβούλευσης, διότι και πριν από μερικούς μήνες κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το αντίστοιχο, για το Σύμφωνο Συμβίωσης και για το οικογενειακό δίκαιο για την προστασία των γυναικών και των παιδιών -το οποίο αναφερόταν και στις υιοθεσίες και έλυνε σημαντικά μακροχρόνια προβλήματα και αντίστοιχα προβλήματα των γυναικών και παιδιών που προέρχονται από μακροχρόνιες συμβιώσεις- η Κυβέρνηση δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να έρθει νέα νομοθετική ρύθμιση μετά από διαβούλευση γι’ αυτό το ζήτημα που να λύει αντίστοιχα ζητήματα.
Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η κοινωνία -επειδή κρίθηκε- να κρίνεται το αν σέβεται ή δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ανάλογα με τη σεξουαλική προτίμηση.
Θέλω να πω ότι υπήρχε μία βιασύνη και εξαντλήθηκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η νομοθετική σας πρωτοβουλία με μία πρόχειρη και αποσπασματική πρόταση νόμου.
Θεωρώ ότι είναι πρόβλημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που έχει και την πρωτοβουλία αυτής της πρότασης να μας εξηγήσει ενδεχομένως αν πρόκειται να βελτιωθεί και να διορθωθεί, διότι υπάρχει η πρόθεση βελτιωμένο και αφού βέβαια υπάρξει και η αντίστοιχη διαβούλευση, να συζητηθεί και αυτό το σημαντικό θέμα.
Παρακάτω στο ίδιο σχέδιο νόμου θα σταθώ και θα πω ότι διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση και παρά τις γνωστές προκαταλήψεις, υπάρχει σημαντικός αριθμός σεξουαλικά διαφορετικών ανθρώπων, αν και η ύπαρξή τους δεν αποσιωπάται πλέον όπως παλαιότερα. Δηλαδή, πάλι δεν κάνει διάκριση; Πάλι δεν κάνει διαχωρισμούς;
Πιστεύετε, λοιπόν, ότι οι σεξουαλικά διαφορετικοί απέχουν από το να έχουν αποκτήσει την πολυπόθητη ισοπολιτεία, καθώς δεν ζουν υπό καθεστώς ισότητας και δικαιωμάτων και υποχρεώσεως σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες;
Επίσης, αναφέρετε –και αναλύω αυτό το σημαντικό- το ν. 3404/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης μεταξύ άλλων και του γενετησίου προσανατολισμού.
Με το νόμο αυτό το ελληνικό δίκαιο προσαρμόστηκε σε δύο σχετικές οδηγίες και γι’ αυτό λύθηκαν και λύνονται πολλά προβλήματα. Δηλαδή, λέμε και λέτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τη μια ότι δεν απολαμβάνουν αυτοί οι άνθρωποι καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες και πιο κάτω παραδέχεστε ότι υπάρχει στη χώρα μας μία σειρά ρυθμίσεων, μία σειρά μέτρων, μία σειρά νόμων, πρωτοβουλίες αυτής της Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι απαγορεύουν τις διακρίσεις γενικώς.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι η πρόταση νόμου αδικεί τη σοβαρότητα που έχει αυτή η ρύθμιση, η οποία ρύθμιση πρέπει να προκύψει έτσι κι αλλιώς όχι μόνο γιατί, όπως αναφέρετε στο σχέδιο νόμου, οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες, οι αμφιφυλόφιλοι, σύμφωνα με καθιερωμένες διακρίσεις έχουν επιβάλει την παρουσία τους, αλλά και γιατί πρώτα απ’ όλα τα πρόσωπα δεν μπορεί να είναι αντικείμενα προσβλητικών συμπεριφορών οι οποίες θεωρώ ότι υπάρχουν.
Δηλαδή το γεγονός ότι από τη μία πλευρά λέει ότι το έχουν επιβάλλει –το έχουν επιβάλλει, όπως υιοθετείται αυτή η έκφραση και στην αιτιολογική έκθεση- δείχνει, λοιπόν, ότι όπως συνετάχθη αποσπασματικά και το κυριότερο χωρίς να γίνει η αντίστοιχη και απαραίτητη κοινωνική διαβούλευση, δηλαδή χωρίς να υπάρξει ο απαραίτητος διάλογος και να έχει δοθεί ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να υιοθετείται από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πιστεύω ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ελληνική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μην αδικείται η ουσία και το περιεχόμενο για την προστασία των δικαιωμάτων εκείνων των ομάδων που υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει.
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, εξηγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση έχει μια σπασμωδικότητα, μια βιασύνη. Ταυτόχρονα επικαλεστήκατε κυρία συνάδελφε Εισηγήτρια ότι σε κάποιες χώρες υποτίθεται ότι τυγχάνουν μεγαλύτερης προστασίας τα ανθρώπινα δικαιώματα και φέρατε παραδείγματα των χωρών αυτών. Θέλω να επισημάνω, είναι δυνατόν αυτές οι χώρες να προβάλλονται ως προοδευτικές και ως προς την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αυτό το επιχείρημα και να είναι μόνο αυτές οι χώρες;
Δηλαδή στις υπόλοιπες χώρες που ακόμα δεν έχουν θεσμοθετηθεί τέτοιοι νόμοι, σημαίνει ότι αυτές δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;
Θεωρώ ότι με τέτοιου είδους επιχειρήματα δεν νοείται κατά την άποψή μου μια σοβαρή θεσμική παρέμβαση σ’ αυτό το ζήτημα το οποίο όντως είναι σημαντικό και όντως είναι ευαίσθητο και όντως είναι υπαρκτό. Απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και σοβαρότητα.
Θέλω να δηλώσω ότι και εμείς στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχαμε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα και πριν να έρθει και η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο μιας περαιτέρω ρύθμισης η οποία όμως να είναι επί της ουσίας.
Βέβαια όμως δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να υπενθυμίσω ότι στα χρόνια διακυβέρνησής σας που το ίδιο πρόβλημα υπήρχε αντιστοίχως και υπήρχαν ανάγκες της κοινωνίας δεν θεσμοθετήσατε τότε και δεν φέρατε κανένα νομοθέτη. Εάν θέλουμε μια νομοθετική ρύθμιση που να ανταποκρίνεται όντως στις ανάγκες της κοινωνίας, πρέπει να παρακολουθεί και τη φάση της ωρίμανσης των αιτημάτων καθώς και τους προσανατολισμούς της καθημερινότητας.
Ερωτώ, είναι δυνατόν μια κοινωνία να κρίνεται ως προς το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανάλογα με τη θέση μόνο ως προς την σεξουαλική προτίμηση των πολιτών της; Θεωρώ ότι είναι άδικο για την ελληνική κοινωνία η οποία προς τιμήν της έχει ξεπεράσει σύνδρομα και συμπλέγματα που υπήρχαν στο παρελθόν, έχει ωριμάσει, υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα, γιατί είμαστε μια σύγχρονη προοδευτική κοινωνία και αυτό είναι το σπουδαίο.
Εν κατακλείδι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση νόμου που έχει έρθει όπως είπα και πριν και πρόχειρα και βεβιασμένα και με αυτή την έννοια πρέπει να προχωρήσουμε σε διαβούλευση, πρέπει να γίνει, να πάρουμε άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες και αυτές είναι απαραίτητες βέβαια να ληφθούν, ούτως ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς το θεσμικό πλαίσιο. Και αυτό όπως αντιλαμβανόμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα γίνει ακριβώς στην επόμενη Βουλή, καθώς θεωρώ ότι οι πολίτες θα ανανεώσουν την εντολή σ’ αυτή την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, οπότε θα έχουμε το χρόνο ούτως ώστε να συζητήσουμε αυτά τα θέματα με την διαβούλευση αυτή που χρειάζεται με την κοινωνία και να εμπλουτίσουμε ακόμα το θεσμικό μας πλαίσιο για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο την κυρία Μελά, η οποία έχει και το λόγο.
Ορίστε κυρία Μελά. ΚΚΕ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ-ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κύριοι Βουλευτές πριν λίγους μήνες η ελληνική Βουλή ψήφισε, αν θυμάμαι καλά ήταν το Νοέμβριο του 2008, ρυθμίσεις που αφορούν σύμφωνο συμβίωσης. Εμείς τότε είχαμε ψηφίσει παρών. Παρών πάλι θα ψηφίσουμε και σήμερα στο σχέδιο νόμου που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και να εξηγήσω τους λόγους.
Πρώτα απ’ όλα τα σύμφωνα συμβίωσης έρχονται να ρυθμίσουν συμβίωση ανθρώπων που θέλουν να ζουν μαζί, αλλά να μην υφίστανται τους κανόνες του αναγκαστικού δικαίου, όπως προβλέπει ο γάμος. Το είπε άλλωστε και η Εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενισχύει η πρόταση νόμου τη συμβίωση όσον αφορά τις συνέπειές της με το γάμο. Δεν μπορούμε όμως να δούμε το κομμάτι που αφορά τη συμβίωση των νέων ανθρώπων έξω από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας κατά την οποία οι νέοι προσέρχονται σε γάμο έχει αυξηθεί πάρα πολύ.
Το δεύτερο που πρέπει να πούμε είναι πως οι νέοι είναι αρκετά διστακτικοί σε σχέση με παλιότερες εποχές, να κάνουν παιδιά, να κάνουν οικογένεια. Αυτά δεν είναι ανεξάρτητα. Συνολικά μέσα από τις συνθήκες που ζει σήμερα η λαϊκή οικογένεια. Και βεβαίως δεν ερχόμαστε να συζητήσουμε, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας, το τι μέτρα πρέπει να πάρει η πολιτεία για να βοηθήσει, να στηρίξει την οικογένεια, να στηρίξει δηλαδή τη συμβίωση των νέων ανθρώπων, αλλά συζητάμε, επιτρέψτε μου να πω, επικριτικά. Κι αυτό γιατί έρχονται αυτά τα θέματα για επικοινωνιακούς λόγους και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα και πριν λίγους μήνες από τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί το λέμε αυτό; Ο νόμος για τον πολιτικό γάμο, η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, έχει ψηφιστεί αν θυμάμαι καλά, κύριε Παπουτσή, από το 1984. Όλα αυτά τα χρόνια και εδώ είναι ο συντηρητισμός…
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗ: Πρωτοπορώντας στην Ευρώπη.
ΕΥΑ ΜΕΛΑ: …και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, τόσα χρόνια μετά και είμαστε η μόνη χώρα που ο πολιτικός γάμος δεν είναι υποχρεωτικός. Ο πολιτικός γάμος είναι προαιρετικός.
Σε όλες τις χώρες είναι υποχρεωτικός ο πολιτικός γάμος γιατί είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μια σύμβαση με την πολιτεία και ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός μπορεί να κάνει και θρησκευτικό γάμο. Κι αυτό είναι το λογικό αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για μία σύγχρονη αντίληψη για την οικογένεια και το γάμο.
Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχει κρατηθεί για λόγους οικονομικών συμφερόντων, λόγω του ότι είναι ένας τεράστιος τομέας οικονομικών επενδύσεων ο τομέας των τελετών του γάμου κ.λπ. και έχει να κάνει και με τη σχέση εκκλησίας και κράτους, που ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Νέα Δημοκρατία έβαλε ποτέ το μαχαίρι στο μεδούλι για να κόψει αυτά τα δεσμά όπως θα έπρεπε.
