Σύμφωνο Συμβίωσης Συζήτηση στη Βουλή 6
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.
[...]
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ.
Είναι κανείς από την πτέρυγα του Κ.Κ.Ε. που να θέλει να τοποθετηθεί; Όχι.
Κύριε Υπουργέ, επί της προτάσεως που συζητούμε θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη της Κυβερνήσεως.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Κύριε Πρόεδρε, ήδη αντιλαμβάνεστε ότι, λόγω της συγκλήσεως του Υπουργικού Συμβουλίου, αντικαθιστούμε στα έδρανα της Κυβερνήσεως τον αρμόδιο Υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Δένδια, ο οποίος έπρεπε την ίδια ώρα να συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο.
Αντιλαμβάνεστε ότι καλούμαι εκ των πραγμάτων να τοποθετηθώ σε μία πρόταση νόμου της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, πρόταση νόμου την οποία εισηγήθηκε η κυρία Καϊλή.
Φαντάζομαι ότι την έχει επεξεργαστεί η ίδια για να την εισηγείται και να την προτείνει.
Αναγκαζόμενος να προστρέξω στα Πρακτικά της αρμόδιας επιτροπής, όπου και συζητήθηκε η πρόταση νόμου, προκειμένου να αντιληφθώ το πνεύμα που επικράτησε, τα επιχειρήματα που αντηλλάγησαν και το δια ταύτα αυτής της συνεδρίασης, κατάλαβα ότι η πρόταση νόμου που έρχεται στην Αντιπροσωπεία συνιστά μία πρώτη, γενναία θα την έλεγα –δεν έχω λόγο να τη χαρακτηρίσω διαφορετικά- προσπάθεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας να τοποθετηθεί σ’ ένα θέμα που στην καλύτερη περίπτωση προβληματίζει, στη χειρότερη διχάζει.
Έχω την εντύπωση ότι θα μπορούσε αυτή η πρόταση νόμου να είναι μία αφετηρία για προβληματισμό, για περισσότερη εργασία, για σοβαρότερη ενασχόληση με ένα θέμα το οποίο –ας μου επιτρέψετε να φέρω εδώ την προσωπική μου άποψη- δεν έχει μετρηθεί ακόμα σ’ όλες του τις διαστάσεις στη χώρα μας.
Δεν αμφισβητώ τα νούμερα γιατί δεν τα γνωρίζω και ίσως δεν τα γνωρίζει και κανείς. Δεν μπορώ να τοποθετηθώ επί των μεγεθών γιατί και αυτά δεν τα γνωρίζει κανείς. Μπορούμε βεβαίως να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στις άλλες χώρες και όχι μόνο αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επικαλείται η εισηγητική της πρότασης νόμου έκθεση αυτά τα παραδείγματα.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την ελληνική συντηρητική κοινωνία, θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και να αγορεύσει εναντίον αυτής της πρότασης νόμου στην ουσία της.
Δεν νομίζω, όμως, ότι έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, γιατί οφείλουμε νομοθετώντας να έχουμε πάντοτε υπ’ όψιν μας ότι νομοθετούμε και για την τελευταία-ο Ελληνίδα-α πολίτη και όχι για την πλειοψηφία των Ελλήνων ή για τη σχετική πλειοψηφία των Ελλήνων.
Συνεπώς, τεχνικά αυτή η συζήτηση έχει μια αξία. Έχω, όμως, την εντύπωση ότι με τον τρόπο που πραγματοποιείται, με τον τρόπο που το θέμα εισάγεται, δίνουμε την αίσθηση ότι διεκδικούμε τις δάφνες μιας προσπάθειας η οποία πρέπει να έχει περισσότερους συμμέτοχους. Πρέπει να τύχει καλύτερης επεξεργασίας, πρέπει να τύχει διερεύνησης εις βάθος και σε όλες τις πτυχές του αυτό το θέμα. Θα πρέπει αυτή η πρόταση να ακολουθήσει ένα διάλογο που θα έχει αναπτυχθεί προηγουμένως και στην κοινωνία, όχι μόνο με τους κατ’ εξοχήν ενδιαφερομένους.
Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν είναι μόνον οι κατεξοχήν ενδιαφερόμενοι αυτοί που μπορούν να έχουν λόγο. Για τέτοια θέματα που έρχονται και όχι απλώς ακουμπάνε αλλά μπαίνουν βαθιά στην ψυχή μιας κοινωνίας ο διάλογος δεν μπορεί να είναι περιορισμένος. Πρέπει να είναι εκτεταμένος. Και δεν μπορεί βεβαίως να είναι και ένας διάλογος κομματικών παρατάξεων, δεν μπορεί να περιοριστεί σ’ έναν διάλογο κομματικών αντιπροσωπειών. Θα έλεγα ότι είναι από εκείνα τα θέματα που καταλήγουν ώριμα στην Ελληνική Βουλή για να πάρουν το δρόμο τους. Και έχω την εντύπωση ότι δεν μιλούμε για ένα ώριμο θέμα.
Ξέρετε ότι αυτή η Κυβέρνηση μόλις πριν από λίγους μήνες πήρε την πρωτοβουλία και ψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης για τους ετεροφυλόφιλους και ήταν μια πρωτοβουλία την οποία βεβαίως πιστώνεται η Κυβέρνηση, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν μια πρωτοβουλία που είχε ωριμάσει από τα πράγματα, από τις συνθήκες. Ήταν ένα αίτημα το οποίο ερχόταν να αντιμετωπίσει πλειάδα προβλημάτων και βλέπετε ότι εκτός μεμονωμένων αντιδράσεων ήταν μια υπόθεση που πήρε το δρόμο της κι έγινε δεκτή, λειτουργεί. Και αν και μπορεί να μιλήσει κανείς για ουσιώδη μεταρρύθμιση στον τρόπο που παρενέβη αυτή η μεταρρύθμιση στη λειτουργία του οικογενειακού δικαίου, παρ’ όλα αυτά έγινε αποδεκτή, χωνεύθηκε.
Εάν, κύριοι συνάδελφοι, πιστεύετε ότι η πρόταση νόμου, έτσι όπως διατυπώνεται, όπως τίθεται υπ’ όψιν της Αντιπροσωπείας, συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για τις οποίες μίλησα, έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία είναι αναγκαία, τότε θεωρώ ότι το πιστεύετε κάποιοι. Δεν το πιστεύουν όλοι. Η Κυβέρνηση δεν είναι αντίθετη και νομίζω ότι αυτό ήδη το υπαινίχθηκα αξιολογώντας τη νομοθετική πρωτοβουλία της Αντιπολίτευσης ως μια πρώτη απόπειρα, ένα πρώτο ξεκίνημα συζήτησης. Και έτσι είναι, αφού εξάλλου δεν τίθεται θέμα ψηφοφορίας. Επί της ουσίας όμως η Κυβέρνηση διερευνά το θέμα, δεσμεύεται ότι θα το διερευνήσει. Μπορεί κανείς αυτό να το ακούει στο πλαίσιο της επικαιρότητας και ειδικά τη σημερινή ημέρα και να το αντιμετωπίζει με σκωπτικό τρόπο, αλλά εδώ θα εξακολουθούμε να λειτουργούμε θεσμικά έως και το τελευταίο λεπτό. Και σε κάθε περίπτωση η Πλειοψηφία, η οποία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένες καταβολές και με τα χαρακτηριστικά αυτά απευθύνεται στον ελληνικό λαό και αντλεί τη δύναμή της να εκπροσωπήσει το τμήμα του ελληνικού λαού που εκπροσωπεί, έχει δεσμευθεί ότι θα το διερευνήσει, θα το αντιμετωπίσει και θα το συζητήσει. Μιλάμε λοιπόν για μια ανοιχτή πρόσκληση σ’ έναν διάλογο διαρκείας ως την ώρα που θα ωριμάσουν οι συνθήκες για να φέρουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία αυτό το οποίο μπορεί να γίνει αποδεκτό και από την ελληνική κοινωνία.
Εγώ θέλω να ευχαριστήσω την κυρία συνάδελφο που το εισηγήθηκε και να την προτρέψω και στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, στην οποία εύχομαι να είναι μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας, να συνεχίσει να διερευνά, να πιστώνεται μια πρωτοβουλία την οποία κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι πιστώθηκε έως σήμερα και να επιδιώξει να προσφέρει στη δημόσια συζήτηση πολύ περισσότερα στοιχεία, με μεγαλύτερη συμμετοχή, όχι μόνο, όπως είπα, των αμέσως ενδιαφερομένων και εμπλεκομένων αλλά περισσότερων κοινωνικών παραγόντων, και θέλω να πιστεύω ότι η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία και αύριο ως κυβερνητική πλειοψηφία, νέα Κυβέρνηση του τόπου, με ορίζοντα τετραετίας, χωρίς κωλύματα, χωρίς τους χρόνους που πιέζουν, θα έχει στη διάθεσή της τη δυνατότητα να προχωρήσει σ’ αυτά για τα οποία σας μίλησα.
Χρειάζεται διερεύνηση σε βάθος, σοβαρότερη αντιμετώπιση, μεγαλύτερη και καλύτερη προετοιμασία, για να δώσουμε ένα πόνημα, το οποίο θα είναι αποδεκτό για την ελληνική κοινωνία και εφαρμόσιμο, χωνεμένο, χωρίς να δημιουργεί στρεβλώσεις, χωρίς να παράγει συνέπειες, τις οποίες –θα μου επιτρέψετε να σας πω- ακόμη δεν έχουμε συνυπολογίσει, δεν έχουμε σκεφτεί, δεν έχουμε εκτιμήσει.
