Η Sarah Waters θα πυροβατήσει, για την ανισότητα

Η Sarah Waters θα περπατήσει σε αναμένα κάρβουνα για μια εκστρατεία γυναικών σε θέματα ανισότητας φύλων

Η συγγράφισσα Sarah Waters πρόκειται να συγκεντρώσει χρήματα για τη γυναικεία ομάδα «The Fawcett Society» περπατώντας πάνω σε αναμμένα κάρβουνα.

Η ανοιχτά λεσβία συγγράφισσα θα συμμετάσχει στο περπάτημα με γυμνά πόδια πάνω στη φωτιά, που θα ανάψει η γυναικεία ομάδα στις 4 .2. 2010 , για να βοηθήσει στη συνειδητοποίηση της αύξησης της ανισότητας των φύλων.

Μερικές-οι ακόμη υποστηρίκτριες-ες που θα συμμετάσχουν σε αυτή τη δράση είναι η πολιτικίνα του Εργατικού Κόμματος Oona King, ο Ken Livingstone και η θεατρική συγγράφισσα Tanika Gupta.

Μιλώντας στην «Diva», η Sarah δήλωσε: «Τρέμω-φοβάμαι λίγο για το περπάτημα στη φωτιά. Το να περπατώ σε αναμμένα κάρβουνα δεν είναι κάτι που το κάνω κάθε μέρα και μου αρέσει να σκέφτομαι πως είμαι ανοικτή σε νέες εμπειρίες».

«Σας λέω, είναι απολύτως ασφαλές, υπάρχει πριν μια εκπαιδευτική συνεδρία ενδυνάμωσης, έτσι αναμένω με ενδιαφέρον τη δημιουργία δεσμών-σύνδεσης με την γυναικεία ομάδα. Όλα γίνονται για μια σημαντική αιτία-λόγο, η «The Fawcett Society» κάνει μια λαμπρή εκστρατεία για τα γυναικεία ζητήματα, έτσι είναι πολύ συμπαθητικό να κάνω αυτή τη δράση για αυτές, ως αντάλλαγμα».

Για να υποστηρίξετε τη συμμετοχή της Sarah Waters σε αυτή τη δράση, πατήστε για να επισκεφτείτε της ιστοσελίδα της "http://www.sarahwaters.com".

Η τοποθεσία που η «The Fawcett Society» θα περπατήσει πάνω στη φωτιά πρέπει να δημοσιοποιηθεί πια, αλλά για να υπογράψετε, επισκεφτείτε τον επίσημο ιστοχώρο της «The Fawcett Society».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 23.12.09 και το μεταφράσαμε από την Diva στην http://www.divamag.co.uk/diva/update.asp#6237

Έλλειψη μέριμνας σε ΛεΠΑΤ ηλικιωμένες

Οι συνταξιούχες-οι παρακολουθούν-ελέγχουν την έλλειψη μέριμνας στα θέματα σεξουαλικού προσανατολισμού.

Ηλικιωμένες-οι από την δυτική πόλη Cumbrian ρωτήθκαν για το σεξουαλικό προσανατολισμό τες σε ένα ερωτηματολόγιο που πραγματοποιήθηκε από το τοπικό νομαρχιακό συμβούλιο.

Ως τμήμα μιας δοκιμαστικής έρευνας από το τμήμα κοινωνικών υπηρεσιών για ενήλικες στο Egremont, ο σκοπός είναι να ελεγχθεί οποιοδήποτε είδος μεροληπτικής πρακτικής όταν έχουν οι ηλικιωμένες-οι απευθύνονται στις κοινωνικές υπηρεσίες φροντίδας.

Μια εκπρόσωπος του νομαρχιακού συμβουλίου είπε στην ηλκτρονική εφημερίδα «Newsandstar» ότι ήταν αναγκαίο το συμβούλιο «να αναπτύξει την εργασία που ήδη έχει αναλάβει, για να βελτιώσει τη επαγρύπνηση για τις ΛεΠΑΤ και τη δυνατότητα πρόσβασης των υπηρεσιών στις ΛεΠΑΤ» και υποστήριξε ότι τα στοιχεία που συγκεντρώνονται θα επιτρέψουν στο προσωπικό «να προσδιορίσει οποιαδήποτε ποιοτικά κενά» προκειμένου να αντιμετωπιστούν οποιαδήποτε ζητήματα ή συμπεριφορές-τάσεις.

Εντούτοις εκείνες-οι που διαφωνούν με την κοινοποίηση του σεξουαλικού προσανατολισμού τες σε μια βάση δεδομένων υποστήριξαν ότι θα κάνει μικρή διαφορά δεδομένου ότι οι ΛεΠΑΤ θα είναι ακόμα απρόθυμες να το αποκαλύψουν. «Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οι ΛεΠΑΤ που είναι ευχαριστημένες από τη σεξουαλικότητά τες θα απαντήσουν, και οι ΛεΠΑΤ που δεν είναι, θα απαντήσουν στις υπηρεσίες ότι είναι «ετερό!». Η ηπηρεσίες είναι και πρέπει να είναι ανοικτές σε κάθε κριτική και να εμπιστεύονται τα κριτήρια που έχουν τεθεί», εξήγησε σε μια αναγνώστρια στην ηλεκτρονική συζήτηση που υπάρχει στην εφημερίδα newsandstar.co.uk.

Μέχρι σήμερα, ο σεξουαλικός προσανατολισμός ήταν ένα ιδιωτικό ζήτημα, αλλά από τώρα και στο εξής και σύμφωνα με την έκθεση επιθεώρησης από την Επιτροπή Ποιοτικής Μέριμανς, οι κοινωνικές υπηρεσίες ενηλίκων του νοαμαρχιακού συμβουλίου Cumbria θα περιλάβουν σύντομα αυτήν την ερώτηση παράλληλα με τις δημογραφικές πληροφορίες όπως η ηλικία, η υπηκοότητα, το φύλο τη φυλή κλπ.

Είναι δύσκολο να υπολογιστεί ο αριθμός των ΛεΠΑΤ στη Cumbria. Εντούτοις, το προσωπικό των δημοσίων βιβλιοθηκών του νομού υπολογίζει πως είναι περίπου 20.000 και 25.000, μετά από την συγκέντρωση στατιστικών στοιχείων από το 2007.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 15.12.09 και το μεταφράσαμε, από την Diva στην http://www.divamag.co.uk/diva/update.asp#6237

Συμπαράσταση σε ΛεΠΑΤ που πενθούν

Το Ίδρυμα Ξενώνα της Ιρλανδίας ξεκινά την δημιουργία ενός οδηγού στήριξης των ΛεΠΑΤ χήρων.

Οι ΛεΠΑΤ χήρες-οι αντιμετωπίζουν μοναδικές συγκρούσεις-προκλήσεις όταν οι συντρόφισές τες πεθαίνουν, είπε αυτή την εβδομάδα το Ίδρυμα Ξενώνα της Ιρλανδίας.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Ιρλανδικά Χρονικά, μια νεα σειρά οδηγειών απώλειας-πένθους πραγματοποιήθηκε από το «Δίκτυο ΛεΠΑΤ Ισότητας» σε μία προσπάθεια να να καταπολεμηθούν τα κενά των υπηρεσιών και της υποστήριξης.

Μια πρόσφατη μελέτη από το Ίδρυμα Ξενώνος της Ιρλανδίας διαπίστωσε ότι το προσωπικό των υπηρεσιών υγειονομικής περίθαλψης ήταν μερικές φορές συνένοχο στην ενίσχυση της μη ορατότητας της συζύγου-συντρόφισσας.

«Δυστυχώς, ως κοινωνία, φαίνεται ακόμα να επικυρώνουμε μερικές απώλειες πολύ περισσότερο από άλλες,» είπε χθες, η Δόκτωρρ Susan Delaney, διευθύντρια της υπηρεσίας απώλειας-πένθους στο Ίδρυμα Ξενώνος της Ιρλανδίας. «Η επιζώσα σύζυγος-συντρόφισσα σε μια λεσβιακή σχέση δεν δίνεται πάντα η ίδια φροντίδα και υποστήριξη που δίνετα σε μια ετερό χήρα-ο», είπε.

Μερικές φορές οι ισόβιες σχέσεις είναι κρυμμένες ή αόρατες και συχνά η απώλεια και η θλίψη -στεναχώρια δεν αναγνωρίζεται, είπε ο Odhrán Allen του «Δικτύου ΛεΠΑΤ Ισότητας». «Αυτό έχει οδηγήσει τις ισόβιες συζύγους-συντρόφισσες να κάθονται στο πίσω μέρος της εκκλησίας, μη αναγνωρισμένες, αστήρικτες και μόνες».

Το κύριο μήνυμα των οδηγιών είναι ότι οι ΛεΠΑΤ που έχουν χάσει την σύζυγο-συντρόφισσα χρειάζονται την ίδια υποστήριξη με τις-τους ετερό.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 9.12.09 και το μεταφράσαμε, από το περιοδικό DIVA για αμφισεξουαλικές και λεσβίες, στην http://www.divamag.co.uk/diva/update.asp#6237

Η πρώτη λεσβία στρατάρχισα στις ΗΠΑ

Ως στρατάρχισσα τοποθετείτε για πρώτη φορά μια ανοικτά λεσβία στις ΗΠΑ.

Η υποδιεύθυντρια της αστυνομίας της Minneapolis, κυρία Sharon Lubinski στις 28.12.09 τοποθετήθηκε ως Στρατάρχισσα της Αστυνμίας στη Μινεσότα.

Είναι η πρώτη ανοιχτά λεσβία στρατάρχισσα και η πρώτη γυναίκα που καταλαμβάνει αυτή τη θέση στη Minnesota.

Η κα. Lubinski ορίσθηκε από τον Πρόεδρο Barack Obama. Έχει υπηρετήσει 20 χρονιές ως υποδιευθύντρια της αστυνομίας.

Σε μια δήλωση με την ευκαιρία του διορισμού της, ο πρόεδρος Obama είπε: «Η κα. Lubinski έχει αφιερώσει τη σταδιοδρομία της στον ευγενή σκοπό της προστασίας των συνανθρώπων της».

« Έχει επιδείξει εξαιρετικό θάρρος στην αναζήτηση της δικαιοσύνης, και είναι τιμή μου σήμερα, να την ορίσω για να συνεχίσει την ανιδιοτελή εργασία της ως στρατάρχισσα της αστυνομίας των ΗΠΑ στην Minnesota».

Η κα. Lubinski είπε στο πρακτορείο ειδήσεων Associated Press: «Νομίζω πως είναι συναρπαστικό το να υπηρετώ το ομοσπονδιακό σύστημα».

Η ίδια πρόσθεσε: «Το να είμαι λεσβία είναι ένα μέρος-τμήμα αυτής που είμαι, αλλά σκέφτομαι ότι το ακόμα σημαντικό μέρος-τμήμα, είναι ότι ουσιαστικώς τα αστυνομικά τμήματα απεικονίζουν-αντανακλούν τις κοινότητες που υπηρετούν, είτε είναι σε τοπικό είτε σε ομοσπονδιακό επίπεδο».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 30.12.09 και το μεταφράσαμε, στην http://www.pinknews.co.uk/2009/12/30/first-lesbian-us-marshall-confirmed/

Ινδές τρανς-aruvani

Οι ευνούχοι στη νότια Ινδία εκπαιδεύονται ως θεραπεύτριες και αισθητικοί ομορφιάς σε μια προσπάθεια να ενσωματωθούν σε μια κοινωνία που τις αποφεύγει κατά ένα μεγάλο ποσοστό.

Στο κράτος Tamil Nadu υπάρχουν κατ' εκτίμηση 150.000 ευνούχοι (ή «aruvani» όπως προτιμούν να αποκαλούνται).

Οι περισσότερες συμπληρώνουν την διαβίωση τες επαιτόντας και πολλές καταλήγουν στη εργασία του σεξ.

Το νέο σχέδιο που επινόησε η Μ Nikkila, στη πρωτεύουσα Chennai του Tamil Nadu στη πόλη Madras βασίζεται στην εκπαίδευση θεραπευτριών και αισθητικούς ομορφιάς.

«Τέσσερεις χρονιές πριν είδα μια επαίτισσα aruvani να παρενοχλείται ανελεήτως από το κοινό. Δεν έχουν καμία θέση στην κοινωνία, κανένα δικαίωμα, καμία εργασία».

«Έτσι σκέφτηκα ότι θα τις εκπαίδευα να γίνουν αισθητικοί ομορφιάς. Αυτή η σειρά μαθημάτων είναι το πρώτο βήμα».

Κρίση ταυτότητας

Η Nikkila διδάσκει στην εξαμελή ομάδα της μια σειρά των θεραπευτικών μασάζ και περιποίησης στα πόδια, η εκπαίδευση της έχει διπλό στόχο - να ενσταλάξει μια νέα αίσθηση αυτοεκτίμησης και να εξοπλίσει στις μαθήτριες της με δεξιότητες ώστε να μπορούν να κερδίσουν έναν μισθό.

Το επιχειρηματικό σχέδιο είναι απλό. τηλεφωνόντας στο ευρύ δίκτυο πελατισών-ων της Nikkila, που οικοδομήθηκε με την εξάσκηση του επαγγέλματος επί 15 χρονιές, οι aruvani θα κάνουν «επισκέψεις κατ’ οίκον». Οι πελάτισες-ες θα αγοράσουν τα συγκεκριμένα προϊόντα που χρειάζονται, αφαιρώντας την πίεση πολλών εξόδων από τις πρόσφατα εκπαιδευμένες θεραπεύτριες.

Παραγνωρισμένες ως γυναίκες από το νόμο, οι aruvani αντιμετωπίζουν μια πολύ πραγματική κρίση ταυτότητας. Μόλις πραγματοποιηθεί η χειρουργική διόρθωση δεν θεωρούνται πλέον άνδρες και δεν υπάρχει κανένα νομικό πλαίσιο σε ισχύ για αυτές.

Η προεδρίνα του Ιδρύματος Sudar, Β Vasanthi, λέει: «Αγωνιζόμαστε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ενάντια στην παραβίαση αυτών των δικαιωμάτων. Το ίδρυμά μας παλεύει επίσης για τα νομικά δικαιώματα και στοχεύει να αλλάξει την άποψη της κοινωνίας για μας».

Περιθωριοποιημένες από το κοινό, οι aruvani υπάρχουν σε ανεξάρτητα οικογενειακά δίκτυα από υιοθετημένες «κόρες» και «μητέρες».

«Καλές σπουδές»

Η Priya Babu, 36 ετών, είναι «μητέρα» αυτής της ομάδας. Προέρχονται από μια μικρή κοινότητα πλεκτριών 30 ατόμων και ζουν στην Chengelpet, νότια της Madras.

«Προσπαθούμε να παρουσιαστούμε κατά τέτοιο τρόπο ώστε η κοινωνία να μας αποδεκτεί- αναγνωρίσει. Ιστορικά είμασταν σεβαστές αλλά αυτό δεν ισχύει πια.

«Οι περισσότερες από μας σε αυτήν την ομάδα είναι μορφωμένες και από καλές οικογένειες αλλά οι γονείς μας δεν μπορούσαν να μας δεχτούν, έτσι έπρεπε να φύγουμε».

Επιλέγοντας να γίνουν aruvani, πρέπει συχνά να γυρίσουν τις πλάτες τες στην οικογένεια, τις φίλες-ους και οποιαδήποτε θέση που μπορεί να είχαν προηγουμένως στην κοινωνία. Αλλά πολλές λένε ότι αυτό είναι προτιμητέο από τον καταναγκασμό για να ζήσουν ενάντια στη φύση τες.

Συχνά αποκλείονται από τα ινστιτούτα καλλονής έτσι αυτή η σειρά μαθημάτων τις δίνει μια πιθανότητα να εκπαιδευτούν.

«Βρίσκω ότι είναι καλές σπουδάστριες και πεινασμένες για μάθηση. Όταν ήρθαν αρχικώς, με καλωσόριζαν σαν ήταν ακόμη επαίτισσες αλλά τις έχω διδάξει φέρονται και να ντύνονται διαφορετικά», λέει η Nikkila.

Η Kalai Kani είναι καλιτέχνιδα του θεάτρου και του κινηματογράφου που ασχολείται επίσης με την ομάδα. «Τις διδάσκω να χαλαρώνουν και να χρησιμοποιούν τις φωνές τες αποτελεσματικότερα, να αλλάξουν τον τόνο και τη μουσικότητα (οξύτητα βάθος)».

«Δεξιότητες»

Η κατάρτιση φαίνεται να αποφέρει κέρδος.

«Είχα πέσει σε βαθειά κατάθλιψη προτού έρθω στην τάξη», λέει η 24χρονή Eswari. «Τώρα αισθάνομαι πολύ πιο αισιόδοξη και ανυπομονώ να αρχίσω να δουλεύω».

Η 26 χρονη Jamuna «Έβλεπα τη μελλοντική ζωή μου μόνο στην επαιτεία. Αφ’ ότου έμαθα αυτές τις δεξιότητες μπορώ να εργαστώ σκληρά με αξιοσέβαστο τρόπο. Οι άνθρωποι συνήθως με πειράζαν αλλά τώρα με αντιμετωπίζουν με διαφορετικό τρόπο. Έχουμε γίνει παράδειγμα σε άλλες ομάδες».

«Η κατάρτισή της είναι επίσης χρήσιμη σε μένα», αστειεύτηκε η Priya Babu επειδή απόλαυσε την περιποίηση από το πεντικιούρ της Jamuna».

Αλλά η ερώτηση παραμένει εάν το ευρύ κοινό θα είναι τόσο ενθουσιώδες. Η Nikkila είναι βέβαιη ότι η υπηρεσία θα έχει επιτυχία.

«Τα ινστιτούτα καλλονής απογειώνονται πραγματικά στην Ινδία και η απαίτηση είναι τεράστια. Ήδη έχω δεκάδες πελάτισσες-ες που έχουν πει ότι θα είναι ευτυχείς να τις περιποιηθούν οι μαθήτριές μου».

«Αυτή η θεραπεία-περιποίηση χρησιμοποιεί τα αισθήματος για να θεραπεύσει τις πελάτισε-ες. Το επόμενο πρόγραμμά μου πρόκειται να διδάξω σε κωφές-ου και άλαλες-ους τις ίδιες δεξιότητες για να μπορούν να εργαστούν επίσης».


Το άρθρο το βρήκαμε στις 25.9.05 και το μεταφράσαμε, από το bbc.co.uk στην http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/4280954.stm

Τρανς δικαιώματα στο Πακιστάν

Το ανώτατο δικαστήριο του Πακιστάν έχει διατάξει την κυβέρνηση να επιτρέψει στις-στους τρανς το δικαίωμα σε ένα ευδιάκριτο φύλο.

Το δικαστήριο είπε ότι οι τρανς, γνωστές-οι ως hijras, πρέπει να είναι σε θέση να αποκτήσουν κάρτες εθνικών ταυτοτήτων *Α που θα παρουσιάζουν το φύλο τες-τους ως hijras.

Οι Πακιστανές-οι hijras, ειδικά εκείνες-οι που προέρχοναται από φτωχές οικογένειες, υπόκεινται συχνά σε καταπίεση, παρενόχληση και αναγκάζονται να διαβιούν μέσω της επετείας και της εργασίας στο σεξ.

Εκδιώκονται συχνά από τα σπίτια τες-τους από τους πατέρες και τους αδελφούς και αντιμετωπίζουν προβλήματα όταν εμφανίζουν-παρουσιάζουν τα δελτία ταυτότητας, όπου άλλο φύλο δείχνει η φωτογραφία και άλλο φύλο είναι καταγεγραμμένο.

Ενώ εκείνες-οι που προέρχονται από πλούσιες οικογένειες μπορούν να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση και την εργασία, εκείνες-οι που προέρχοναται από φτωχότερες οικογένειες λένε ότι κακοποιούνται από την κοινωνία, την αστυνομία και τις εγκληματικές συμμορίες.

Η Almas Bobby, η Πρόεδρίνα μιας ένωσης hijra, είπε στο ειδησιογραφικό πρακτορείο Reuters: «Είναι ένα σημαντικό βήμα, που μας δίνει σεβασμό και ταυτότητα στην κοινωνία. Αποκτούμε σιγά-σιγά το σεβασμό της κοινωνίας. Τώρα οι άνθρωποι αναγνωρίζουν ότι είμαστε επίσης ανθρώπινα όντα».

Το Ιούλιο, το ανώτατο δικαστήριο αποφάσισε ότι οι hijras πρέπει να λάβουν ίση προστασία και υποστήριξη από την κυβέρνηση.

Οι τρεις δικαστές, ο πρόεδρος Iftikhar Muhammad Chaudhry, ο δικαστής Muhammad Sair Ali και ο δικαστής Jawwad S Khawaja, είπαν ότι η οικονομική ενίσχυση πρέπει να δοθεί στις-στους hijras μέσω της Bait-ul-Maal (μια παγκόσμια οργάνωση αρωγής και ανάπτυξης) ή των προγραμμάτων εισοδηματικής υποστήριξης.

Το Υπουργείο Εσωτερικών κατευθύνθηκε ώστε να εξασφαλίσει, ότι η αστυνομία θα παρέχει προστασία στις-στους hijras από τα εγκληματικά στοιχεία.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 30.12.09 και το μεταφράσαμε, από την Pink News στην http://www.pinknews.co.uk/2009/12/30/new-rights-for-trans-people-in-pakistan/

*Α, Είναι οι αντίστοιχες δικές μας αστυνομικές ταυτότητες.
Στην Ινδία κάνουν προσπάθειες να καλυτερεύσουν την ζωή των τρανς-aruvani ήδη από το 2005.
Ευαγγελία Βλάμη

Κοινή μίσθωση για ΛεΠΑΤ ζευγάρια που συζούν

Ένα λεσβιακό ζευγάρι που η Επιτροπή Κατανομής Κατοικίας του Γιβραλτάρ, τις είχε απορρίψει την κοινή μίσθωση, κέρδισε την έφεση που άσκησε στην Αγγλία.

Τρείς χρονιές πριν, η Επιτροπή Κατανομής Κατοικίας αρνήθηκε να χορηγήσει στο λεσβιακό ζευγάρι, που δεν θέλουν να δημοσιοποιήσουν τα ονόματά τες, την κοινή μίσθωση στη βάση ότι ήταν ανύμφευθες.

Η νίκη τες στο Συμβούλιο του Βρετανικού Θρόνου στο Λονδίνο έρχεται αφότου απορρίφθηκαν τα επιχειρήματά τες από το Ανώτατο Δικαστήριο και το Εφετείο του Γιβραλτάρ.

Οι δικηγορίνες-οι των λεσβιών υποστήριξαν ότι η άρνηση παραβιάζει τα θεμελιώδη συνταγματικά και ανθρώπινα δικαιώματά τες.

Τα δύο τοπικά δικαστήρια είχαν αποφασίσει, ότι η κυβέρνηση είχε το δικαίωμα να προστατεύσει την «παραδοσιακή οικογένεια», ευνοώντας τα ετερό παντρεμένα ζευγάρια όταν διαθέτει κρατική κατοικία.

Το Συμβούλιο του Βρετανικού Θρόνου είναι το ανώτατο βρετανικό δικαστήριο για το Γιβραλτάρ και η νίκη σηματοδοτεί έναν σημαντικό θρίαμβο για τα ΛεΠΑΤ δικαιώματα στη χώρα.

Το δικαστήριο αποφάσισε πως η κυβέρνηση του Γιβραλτάρ έκανε «έμμεση» διάκριση εις βάρος του λεσβιακού ζευγαριού. Η απόφαση θέτει ένα νομικό προηγούμενο, το οποίο εξασφαλίζει ότι άλλα ΛεΠΑΤ ζευγάρια σε σχέση συμβίωσης, μπορούν να έχουν πρόσβαση στις κοινές μισθώσεις στην κρατική στέγαση.

Ο ακτιβιστής για τα δικαιώματα ισότητας, Felix Alvarez, είπε στην εφημερίδα «Gibraltar Chronicle» ότι η απόφαση θα ενθαρρύνει κι άλλες ΛεΠΑΤ να αντικρούσουν τις διακρίσεις.

«Η απόφαση είναι πολύ καλή είδηση για την ΛεΠΑΤ κοινότητα του Γιβραλτάρ».

«Είναι μια σημαντική νίκη, που δίνει παιρετέρω δυνατότητες στην πρόοδο και την επιτυχία στο δρόμο για την ίση μεταχείριση.»


Το άρθρο το βρήκαμε στις 15.12.09 και το μεταφράσαμε, από την Pink News στην http://www.pinknews.co.uk/2009/12/15/lesbian-couple-win-uk-appeal-over-gibraltars-housing-policy/

Ιατρική κατάσταση η τρανσεξουαλικότητα

Μια διεθνής συνεδρίαση εμπειρογνωμονισσών-ων στο hiv aids έχει απαιτήσει η τρανσεξουαλικότητα- transgenderism να αναταξινομηθεί ως ιατρική κατάσταση, παρά ως μια διανοητική ασθένεια.

Η Δεύτερη Διεθνής Συνεδρίαση Ειδικών για την Πρόληψη HIV για Γυναίκες που έρχονται σε σεξουαλική επαφή με Γυναίκες WSW, για άνδρες που έρχονται σε σεξουαλική επαφή με άνδρες MSM, και Transgenders πραγματοποιήθηκε στο Άμστερνταμ στις αρχές του Νοέμβρη 2009 με 130 εμπειρογνωμόνισσες-ες από όλο τον κόσμο.

Μια έκθεση, που ονομάζεται "Κινούμενη από τις Προθέσεις για Δράση -Moving from Intentions to Action", έχει δημοσιευθεί και απαιτεί αλλαγή στο τρόπο αντιμετώπισης των τρανς.

Υποστηρίζει ότι οι τρανς πρέπει να ξεφύγουν από το στίγμα της διανοητικής ασθένειας που είναι συχνά συνδεμένο μαζί τες-τους.

Η έκθεση λέει: «Η διαφορά-ασυμφωνία-αντίφαση ταυτότητας φύλου (transgenderism) πρέπει να αναταξινομηθεί από την παρούσα ταξινόμησή της ως αναταραχή της πνευματικής-ψυχικής υγείας από την Διάγνωση και τη Στατιστική της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης και από την Διεθνή ταξινόμηση Ασθενειών (ICD) της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας.

«Αντ' αυτού πρέπει να ταξινομηθεί ως ιατρική κατάσταση. Αυτό θα παρείχε μια διαγνωστική κατηγορία στην Διεθνή ταξινόμηση Ασθενειών ICD που θα προσαρμοζόταν στις ανάγκες εκείνων των ανθρώπων που νοιώθουν διαφορά-ασυμφωνία-αντίφαση ταυτότητας φύλου και απαιτούν ιατρική φροντίδα για την κατάστασή τες-τους, αλλά χωρίς το στίγμα με το οποίο είναι σνδεδεμένες-οι ως διανοητικά διαταραγμένες-νοι».

Ο καθηγητής Stephen Whittle, του πανεπιστημίου Manchester Metropolitan University και η ομάδα των τρανς «Πίεση για Αλλαγή», χαιρέτισε την κίνηση.

Είπε: «Αυτό είναι μια ακόμη σημαντική συμβολή στην πολύ σημαντική και κρίσιμη συζήτηση, σχετικά απλώς με το να έχεις μια ταυτότητα του φύλου και επιθυμείς να εκφραστείς μέσω αυτής, μπορεί να είναι μια διανοητική ασθένεια».

«Δεχόμαστε ότι πολλές-οι τρανς χρειάζονται την υποστήριξη των ειδικών πνευματικής υγείας - αλλά όχι λόγω της ταυτότητας του φύλου τες-τους, αλλά λόγω της απόρριψης του φύλου τες-τους όχι μόνο σε ένα προσωπικό τρανσφοβικό επίπεδο αλλά και θεσμικά και στα ευρύτερα επίπεδα των δομών.

«Καθεμία-ας από μας έχει μια ταυτότητα φύλου και εμφάνιση σε οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων. Κάποια-ος μπορεί να δει έναν τεράστιο αριθμό των τρόπων με τους οποίους οι απλές-οι άνθρωποι εκφράζουν τη προσωπική θέση τες-τους για το φύλο - πώς θέλουν οι άλλες-οι να τις-τους γνωρίζουν-ξέρουν. Στον πυρήνα τες-τους οι τρανς δεν θέλουν τίποτε περισσότερο από το να έχουν το προνόμιο να κάνουν το ίδιο».

Η ιατρική άποψη κάποτε υποστήριξε ότι ολεσβιασμός ήταν διανοητική ασθένεια. Η άποψη αυτή αφαιρέθηκε από τον κατάλογο διανοητηκών διαταραχών από την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας το 1990.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 29.12.09 και το μεταφράσαμε, από Pink News γραμμένο από την Jessica Geen, στην http://www.pinknews.co.uk/2009/12/29/hiv-experts-call-for-declassification-of-transgenderism-as-mental-illness/

ΛεΠΑΤ γάμος στην Αργεντινή

Ένα γκέι ζευγάρι που πάλεψε για το δικαίωμα να τελέσει γάμο στην Αργεντινή, τελικά τα κατάφερε στη Λατινική Αμερική στο πιο νότιο σημείο του κράτους.


Ο Jose Maria Di Bello και ο Alex Freyre τέλεσαν γάμο χθες στην Ushuaia, η πρωτεύουσα του κράτους της Γης του Πυρός της Αργεντινής όπου οι συμπονετικές κυβερνητικές-οι αξιωματούχοι υποστήριξαν την προσπάθεια τους.

Είναι το πρώτο ΛεΠΑΤ ζευγάρι που τελεί γάμο στη Λατινική Αμερική.

Φόρεσαν κόκκινες ζώνες γύρω από τα κοστούμια τους για να υποστηρίξουν τη επαγρύπνση στον hiv και η τελετή επικυρώθηκε από το κράτος και τις ομοσπονδιακές-ους αξιωματούχους.

Η κυβερνήτης της Γης του Πυρός, Fabiana Rios, που είναι η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται σε αυτή τη θέση, δημόσιευσε μια κοινοποίηση εγκωμιάζοντας την τελετή.

Την περιέγραψε ως «μια σημαντική πρόοδο στα ανθρώπινα δικαιώματα και την κοινωνική συμπερίληψη-συνυπολογισμό», προσθέτοντας: «Είμαστε πολύ ευτυχισμένες-οι που αυτό συνέβει στο κράτος μας».

Το σύνταγμα της Αργεντινής δεν διευκρινίζει το φύλο στο γάμο.

Ο Di Bello και ο Freyre είχαν προσπαθήσει να τελέσουν γάμο στο Μπουένος Άιρες αλλά δικαστικές αποφάσεις απέτρεψαν την τελετή, προτού να οριστεί η πραγματοποίηση της την 1η Δεκεμβρίου 2009.

Την προηγούμενη εβδομάδα, η Πόλη του Μεξικό έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της Νότιας Αμερικής που νομιμοποιήσε τον ΛεΠΑΤ γάμο.

Τα ΛεΠΑΤ ζευγάρια είχαν Σύμφωνο Συμβίωσης από το 2006 αλλά η νέα νομοθεσία δίνει στα ΛεΠΑΤ ζευγάρια ίσα δικαιώματα σε οφέλη οικογενειακής κοινωνικής ασφάλισης και στα δάνεια.

Ο νέος νόμος δίνει επίσης στα ΛεΠΑΤ ζευγάρια το δικαίωμα παιδοθεσίας.


Το άρθρο το βρήκαμε στις 29.12.09 και το μεταφράσαμε από την Pink News στην http://www.pinknews.co.uk/2009/12/29/gay-couple-become-first-in-latin-america-to-marry/

Ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος μάς μιλά

-Ποια-ος πιστεύετε πως είναι η πιο ευτυχισμένη-ος άνθρωπος, στην πόλη που ζειτε;

- Αυτή-ος που μόλις ανακάλυψε πως είναι ερωτευμένη-ος.

-Τι αντιπαθείτε πιο πολύ, στην καθημερινότητά σας;
- Οτι η μέρα έχει μόνο 24 ώρες.

-Ποιό βιβλίο πρέπει να διαβάσει το συντομότερο, ο Γ.Παπανδρέου;
- "Η ζωή εν Τάφω" του Στρατή Μυριβίλη (σελ 104-105).

-Ποιά θεωρείτε ότι είναι η Τριάδα των πιο Ανυπόληπτων Δημοσιογράφων της Τηλεόρασης;
-Διαφωνώ ριζικά με Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, Κώστα Χαρδαβέλα και Θέμο Αναστασιάδη.

-Για ποιό θέμα, θα βγαίνατε να διαμαρτυρηθείτε στους δρόμους;
-.Γιά όλα τα θέματα ελευθερίας.

-Ποιά-ος από τις ''διαμορφώτριες-ες'' της κοινής γνώμης, αξίζει ταχύτατα, ενα περιποιημένο γιαούρτωμα;
- Γιαούρτωμα όχι, αλλά κράξιμο, η Λιάνα Κανέλλη

-Ποιά Ελληνίδα πολιτικός, πρέπει να είναι παντελώς αδιάφορη στις παρέες;
- Η Αλέκα Παραρήγα.

-Ποιά-ον απεχθάνεστε περισσότερο σ' αυτήν τη χώρα και γιατί;
- Τον Κ. Πλεύρη, γιατί είναι η αναβίωση του Α. Χίτλερ και δεν ντρέπεται.

-Ποιό θεωρείτε το πιό ανόητο απόφθεγμα;
- "Δόξα τω Θεώ".

-Ποια-ος πιστεύετε πως είναι η πιό υπερεκτιμημένη-ος καλλιτέχνης της εποχής μας;
- Ο Μάρκος Σεφερλής.

-Σε προηγούμενη ζωή, ποιά λάθη κάνατε και τα πληρώνετε τώρα;

-Πληρώνω για την παρούσα ζωή.

-Στην επόμενη ζωή, ποιός-ά, σας αξίζει να είστε;
- Ενας απλός Σάτυρος, σύντροφος του Πάνα.

-Αν είσασταν μία ξένη-ος σ αυτήν τη χώρα και σας έδειχναν το Γιώργο Καρατζαφέρη και τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, ποιά δουλειά θα ορκιζόσασταν ότι κάνουν;
- Παρουσιαστής σε Τσίρκο,ο πρώτος, Ταβερνιάρης ο δεύτερος.

-Ποιά πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη μεγάλη ''ΠΑΤΑΤΑ'' στο σινεμά;
- Η ταινία του Θ. Αγγελόπουλου, που δεν γύρισε.

-Ποιό είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
- Ιmagine, Τζων Λενον.

-Με ποια-ον δε θα πηγαίνατε -λόγω βαρεμάρας- ούτε στον Παράδεισο;
- Ο Παράδεισος, ακούγεται πολύ βαρετός προορισμός και δεν θα πήγαινα με κανέναν.

-Ποια βραδυνή-ος παρουσιάστρια-ης, κάνει μόνο... μεσημεριανές ερωτήσεις;
- Ο Α Λιάτσος.

-Σε ποιό πολιτικό πρόσωπο δε θα εμπιστευόσασταν τα κλειδιά του σπιτιού σας;
- Στον κ Εφραίμ

-Με ποιά-όν ηθοποιό, γελάτε περισσότερο, όταν παίζει δραματικούς ρόλους;
- Την Μιμή Ντενίση.

-Ποιά-ός πιστεύετε πως είναι ο πιό συχνός εφιάλτης του Αντ. Σαμαρά και ποιά-όν έχει πρωταγωνίστρια-ή;
- Το γνωστό Συμβούλιο των πολιτικών Αρχηγών, με πρωταγωνιστή τον Κ. Καραμανλή.



-Γιατί στην τηλεόραση όλες-οι μαγειρεύουν;
- Για να γεμίζουν πολλή ώρα, φτηνά.

-Ποιό εμβόλιο, κατά τη γνώμη σας χρειαζόμαστε οι Ελληνίδες-ες;
- Της ειλικρίνειας.


Το άρθορ το βρήκαμε στις 27.12.09 στη Mediasoupe, στην http://www.mediasoup.gr/node/7595

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 1

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Αθήνα, σήμερα στις 3 Σεπτεμβρίου 2009, ημέρα Πέμπτη και ώρα 9.44΄ συνήλθε στην Αίθουσα συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου το Τμήμα Διακοπής Εργασιών της Βουλής (Β΄ Σύνθεση) για να συνεδριάσει υπό την προεδρία του Α΄ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΥΡΛΑ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση.
(ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ: Σύμφωνα με την από 2 Σεπτεμβρίου 2009 εξουσιοδότηση του Τμήματος επικυρώθηκαν με ευθύνη του Προεδρείου τα Πρακτικά της ΛΕ΄ Συνεδριάσεώς του της Τετάρτης 2 Σεπτεμβρίου 2009 σε ό,τι αφορά την ψήφιση στο σύνολο των σχεδίων νόμου:
[...]

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, εισερχόμαστε στην ημερήσια διάταξη της
ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου της πρότασης νόμου αρμοδιότητας του Υπουργείου Δικαιοσύνης: «Σύμφωνο Συμβίωσης».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η πρόταση αυτή εμπίπτει στους περιορισμούς της παραγράφου 3 του άρθρου 73 του Συντάγματος. Θέλω να υπενθυμίσω στους κυρίους συναδέλφους ότι σύμφωνα με τη διάταξη αυτή του άρθρου 73 παράγραφος 3 δεν εισάγεται για συζήτηση η πρόταση νόμου, εφόσον συνεπάγεται εις βάρος του δημοσίου, των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή άλλων νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου δαπάνες ή ελάττωση εσόδων ή της περιουσίας τους για να δοθεί μισθός ή σύνταξη ή γενικά όφελος σε κάποιο πρόσωπο.

Πρέπει να σας πω ακόμη ότι η πρακτική, την οποία ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια, είναι να συζητούμε αυτές τις προτάσεις νόμου χωρίς να προχωρούμε σε ψηφοφορία. Τις εισάγουμε, γιατί με τη συζήτηση στη Βουλή δίνεται η δυνατότητα στα Κόμματα, σε όλους τους Βουλευτές, αλλά και στην Κυβέρνηση να πάρουν θέση σε σοβαρά ζητήματα, στα οποία αναφέρονται και επιχειρούν να ρυθμίσουν οι προτάσεις νόμου, όπως κάνει και η παρούσα πρόταση.

Το λόγο έχει η Εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κυρία Ευδοξία Καϊλή για δεκαπέντε λεπτά.

ΕΥΔΟΞΙΑ (ΕΥΑ) ΚΑΪΛΗ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να ευχηθώ και εγώ με τη σειρά μου «Καλή δύναμη» και να έχουμε ένα δίκαιο αγώνα.

Θα ήταν ιδιαίτερη χαρά για μένα να αρκούσε μια απλή νομοτεχνική παρουσίαση της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το Σύμφωνο Συμβίωσης, με την οποία ο καθένας θα έβλεπε ότι η πρόταση αυτή στοχεύει να αποκαταστήσει την ισοπολιτεία τόσο στο επίπεδο των οικογενειακών σχέσεων όσο και στο επίπεδο της κοινωνικής ασφάλισης, της συνταξιοδότησης και της κληρονομικής διαδοχής, μέσω ενός πλήρους πλέον νομοθετικού κειμένου που έχει ως τελικό σκοπό την εξομοίωση από πλευράς κυρίως νομικών συνεπειών της θεσμοθετημένης -πλέον, μέσω του Συμφώνου- σχέσης ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών με τη σχέση των συζύγων από γάμο, βάζοντας τέλος σε δυσμενείς διακρίσεις αναφορικά με τα στοιχειώδη δικαιώματά τους και στις οποίες υπόκεινται επί μακρόν συμβιούντες συμπολίτες μας.

Δυστυχώς, ωστόσο, από τη συζήτηση στην Επιτροπή φαίνεται πως υπάρχουν ακόμη αντιλήψεις, αλλά και απόψεις που αντιπροσωπεύουν μία συντηρητική φιλοσοφία για τον τρόπο με τον οποίο ο νομοθέτης παρακολουθεί τις κοινωνικές εξελίξεις και θα έπρεπε αντιθέτως να φροντίζει, ώστε να μην τον καθιστούν αναχρονιστικό. Δείχνουν, όμως, ότι και στο ίδιο το επίπεδο των κοινοβουλευτικών αντιπροσώπων υπάρχει μία λανθασμένη και ξεπερασμένη εικόνα για την ελληνική κοινωνία και τη δυνατότητά της να προχωρήσει εμπράκτως στην ουσιαστική καθιέρωση της ισοπολιτείας.

Θα ήθελα να σταθώ κατ’ αρχήν στο εξής, πριν μπω στην ουσία. Η Εισηγήτρια της Πλειοψηφίας, σε μια προσπάθεια να υπερασπιστεί τις ισχύουσες διατάξεις του Συμφώνου Συμβίωσης, ανέφερε ότι ο κύριος λόγος που οδήγησε σε αυτές ήταν η προστασία παιδιών που γεννιούνται σε ελεύθερες ενώσεις και των οποίων ο αριθμός αυξάνει και στη χώρα μας. Αυτό είναι δεκτό και κατανοητό. Το θέμα σίγουρα δεν τελειώνει εδώ.

Η ίδια στο τέλος της εισήγησης ανέφερε ότι πρέπει να συζητηθεί και να πάρουμε τις νομοθετικές πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες να ληφθούν, προκειμένου να λυθούν μια σειρά από ζητήματα κληρονομικά, συνταξιοδοτικά, τα οποία να ρυθμίζουν μία σειρά από σχέσεις τέτοιου περιεχομένου και που δε μπορούν να τύχουν της απόλυτης επίλυσής τους, λόγω του μη υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου.

Η απάντηση, λοιπόν, είναι απλή. Αυτό ακριβώς προσφέρει η παρούσα πρόταση νόμου. Δεν καταλαβαίνω πώς από τη μια, αναγνωρίζεται στην ίδια εισήγηση το κενό και από την άλλη, η εισήγηση της Νέας Δημοκρατίας εξαντλήθηκε σε σχολιασμό της αιτιολογικής έκθεσης, παραβλέποντας και μη σχολιάζοντας ουσιαστικά καμία από τις συγκεκριμένες προτάσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Το επιχείρημα ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. από τη μια λέει ότι δεν απολαμβάνει καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες, τα ομόφυλα ζευγάρια, ενώ από την άλλη, παραδεχόμαστε ότι υπάρχει μια σειρά δεσμευτικών ήδη για τη χώρα μας ρυθμίσεων που απαγορεύουν τις διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας, σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση, από μόνο του ουσιαστικά λέει πως στους χώρους εργασίας απαγορεύονται οι διακρίσεις. Η συμβίωση, όμως, δεν είναι χώρος εργασίας.

Όσο και αν φαίνεται, λοιπόν, περίεργο υπάρχουν δικαιώματα που πρέπει να καθιερωθούν. Η αναφορά στο νόμο, λοιπόν, έγινε για να δείξουμε ότι υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα momentum, μια αντίληψη δικαίου και όχι να ισχυριστούμε ότι όλα τα ζητήματα έχουν λυθεί.

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή υπάρχουν κενά, καταθέτουμε αυτή την πρόταση και καλύτερα η κριτική να είναι σε αυτά τα επίπεδα, οπότε προχωράω και εγώ στο άρθρο 4, που είναι ίσως και η σημαντικότερη διάταξη της πρότασης, καθώς καθορίζει τις έννομες συνέπειες που συνεπάγεται η σύναψη του Συμφώνου. Η παράγραφος 1 έρχεται να θεμελιώσει την πραγματική εξομοίωση του Συμφώνου Συμβίωσης με την έγγαμη συμβίωση και να καλύψει τα κενά και να διορθώσει τις ατέλειες που υπάρχουν από τις ισχύουσες διατάξεις. Ορίζεται ότι το

Σύμφωνο όσο είναι σε ισχύ έχει και για τους συμβιούντες όλες τις προσωπικές και περιουσιακές συνέπειες που παράγει ο γάμος. Ειδικότερα για τις περιουσιακές σχέσεις πρέπει να τονιστεί ότι πλέον έρχεται σε εφαρμογή ο ίδιος ο Αστικός Κώδικας. Δεν ρυθμίζονται με το ίδιο το Σύμφωνο ή με μεταγενέστερο συμβολαιογραφικό έγγραφο, όπως ορίζουν οι ισχύουσες διατάξεις, ενισχύοντας έτσι την ασφάλεια δικαίου, αλλά και εξομοιώνοντας τη συμβίωση, σε ό,τι αφορά τις συνέπειές της, με το γάμο.

Εφαρμόζονται οι διατάξεις των άρθρων 1386, 1416 του Αστικού Κώδικα αναφορικά με τη σχέση των συζύγων από το γάμο, φέρνοντας στο επίπεδο της συμβίωσης ρυθμίσεις, όπως αυτή της από κοινού ρύθμισης θεμάτων του συζυγικού βίου, της κοινής συμβολής στις

Εφαρμόζεται το άρθρο 1442 επίσης, για τη διατροφή μετά το διαζύγιο. Εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι ανατρέχουμε στις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, καθώς με το ισχύον καθεστώς, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, η διατροφή αφορά μόνο εφόσον έχει προβλεφθεί ουσιαστικά, συμβατικά, από τους συμβαλλόμενους και μόνο εφόσον ο δικαιούχος δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες του από το εισόδημα ή την περιουσία του.

Με αυτόν τον τρόπο ουσιαστικά προδικάζεται και η λύση της σχέσης, δεν προστατεύεται το αδύναμο μέλος της συμβίωσης και σίγουρα δεν τίθενται ορθά θεμέλια για κοινή ζωή. Με την αναλογική, λοιπόν, εφαρμογή των διατάξεων του Αστικού Κώδικα για τη διατροφή μετά το διαζύγιο, τα ζητήματα αυτά επιλύονται.

Η ολοκλήρωση έρχεται και με την εφαρμογή των άρθρων 1820, 1821, 1824 και 1825 του Αστικού Κώδικα, αναφορικά με τη θεμελίωση της κληρονομικής διαδοχής και της νόμιμης μοίρας και με την εφαρμογή των σχετικών ρυθμίσεων της ισχύουσας φορολογικής, εργατικής, κοινωνικοασφαλιστικής και συνταξιοδοτικής –ουσιαστικά δηλαδή το δικαίωμα στη σύνταξη του θανόντα συντρόφου- νομοθεσίας.

Κατά λογική ακολουθία, η παράγραφος 2 ορίζει ότι, ενώ απαιτείται η συγκατάθεση του ενός συζύγου για να επέλθουν έννομες συνέπειες στο πρόσωπο του άλλου, οι σχετικές ρυθμίσεις εφαρμόζονται για τη συγκατάθεση του συμβιούντος.

Η παράγραφος 1β΄ του άρθρου έρχεται να συμβάλλει στη νομική κατοχύρωση που είναι και το πιο σημαντικό, αν θέλετε και το πιο ευαίσθητο σημείο και την προστασία πλέον των παιδιών που γεννιούνται στα πλαίσια ενός Συμφώνου Συμβίωσης. Τα τέκνα, ασχέτως προσωπικών συμφωνιών, τυγχάνουν πλέον της απόλυτης προστασίας που επιφυλάσσει ο Αστικός Κώδικας για παιδιά που είναι γεννημένα σε γάμο, με ανάλογη εφαρμογή των σχετικών διατάξεων των άρθρων 1465, 1513 και 1485. Ουσιαστικά δηλαδή τεκμήριο καταγωγής από γάμο, γονική μέριμνα και ρύθμιση της μετά από λύση ή ακύρωση του Συμφώνου Συμβίωσης, καθορισμός επωνύμου του τέκνου, διατροφή εκ του νόμου μεταξύ ανιόντων και κατιόντων.

Στο πνεύμα της όλης ρύθμισης και στην παράγραφο 3, η συγκεκριμένη διάταξη δείχνει και πάλι την ανάγκη ελαστικότητας και δυνατότητας κοινωνικής προσαρμοστικότητας των νομοθετικών προβλέψεων. Αναγνωρίζεται η έννοια της οικογένειας του θύματος, λόγω ψυχικής οδύνης από το θάνατο οικείου του. Συμπεριλαμβάνεται πλέον, λοιπόν και ο σύντροφος και όχι μόνο οι συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού.

Με αυτή τη διάταξη, λοιπόν, ενσωματώνονται τα συμπεράσματα προοδευτικών αποφάσεων ήδη της γενικής νομολογίας που έχουν κάνει διασταλτικές ερμηνείες της διάταξης αυτής του Αστικού Κώδικα και αποτρέπονται έτσι αδικίες που βλέπουμε να συμβαίνουν, καθώς και ο σύντροφος πλέον δύναται να λαμβάνει τη σχετική αποζημίωση που ίσως και να δικαιούται πολύ περισσότερο και από τυχόν συγγενείς του θανόντα.

Για το συγκεκριμένο θέμα, καλό θα είναι η κριτική να αφορά νομοτεχνικές ατέλειες, γιατί η πρόταση νόμου έρχεται να καλύψει σχεδόν τα πάντα και όλα τα κενά που υπήρχαν. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν ζητήματα που δεν έχουν καλυφθεί. Δεν μπορούμε να κατηγορηθούμε, όπως έγινε και στη Διαρκή Επιτροπή, κύριε Υπουργέ, για βιασύνη, προχειρότητα, χωρίς επί της ουσίας ενός αντεπιχειρήματος και δυστυχώς, με την πρόχειρη κριτική ότι ο μόνος λόγος για να εξισωθεί το Σύμφωνο Συμβίωσης με ένα γάμο είναι όταν αφορά παιδιά. Δεν είναι απαραίτητο. Με αυτή τη λογική δεν θα είχαμε γάμους, αν δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά τα ετερόφυλα ζευγάρια.

Εδώ μου φαίνεται ότι παλεύουμε ακόμα και για το αυτονόητο. Μπορεί κάποιος να μη θέλει να παντρευτεί, να θέλει το Σύμφωνο Συμβίωσης και αυτό φυσικά θα μπορέσει να τον προστατεύσει και στην κοινωνία.

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 2

Σύμφωνο Συμβίωσης συζήτηση στη Βουλή 2

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


Γενικότερα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έρχεται και βάζει τέλος σε εσφαλμένες εκτιμήσεις, σύμφωνα με τις οποίες δεν αντίκειται στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο ο αποκλεισμός των ομόφυλων ζευγαριών από τη σύναψη Συμφώνου Συμβίωσης, όπως προβλέπει ο ισχύον νόμος και ερχόμαστε και εδώ και ακολουθούμε τις εξελίξεις τελευταίοι, καθώς έχει αναγνωριστεί στην Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Μεγάλη Βρετανία, στην Ισπανία, στη Δανία και αναρωτιόμαστε, πώς γίνεται εμείς να παραμένουμε τόσο συντηρητικοί σε τέτοια θέματα. Κυρίως μάλιστα αφορά χώρες προοδευτικές ως προς τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, λοιπόν, αναγνωρίζει και το πρόβλημα εφαρμογής, οπότε είναι ζήτημα χρόνου ουσιαστικά να επιλυθεί. Η πρόταση αυτή θα κάλυπτε αυτά τα κενά, πριν μας προλάβουν για άλλη μία φορά οι εξελίξεις.

Υπάρχει επίσης και μία κριτική για το θέμα των ομόφυλων ζευγαριών που είναι ακόμα ένα θέμα συζήτησης στην κοινωνία μας, γιατί δεν μπορούμε ακόμα να γνωρίζουμε ακριβώς τι προβλήματα μπορεί να υπάρχουν. Για μερικούς αυτό το Σύμφωνο δεν είναι επιλογή, αλλά μία διέξοδος και μία προστασία.

Δεν θέλω να μακρηγορήσω και να αναφερθώ κατ’ άρθρο, αλλά θα έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το κομμάτι στο οποίο προστατεύονται τα παιδιά και ουσιαστικά δεν διασφαλίζει το Σύμφωνο Συμβίωσης την από κοινού υιοθεσία, αλλά όπως και με το γάμο, όταν ο ένας από τους δύο μπορεί να υιοθετήσει κάποιο παιδί, είναι σημαντικό αυτό κατόπιν να προστατεύεται από τη λύση αυτής της συμβίωσης.

Είναι κρίμα να παραμένουμε σε τέτοια παλαιά στερεότυπα. Έτσι και αλλιώς δεν υποκαθιστά το γάμο σε άλλα επίπεδα. Η πρόταση έρχεται να ισορροπήσει διάφορες αστάθειες όπου πιο ειδικά, στο τέλος της, στη λύση του γάμου, ορίζεται ρητά ότι δεν μπορεί να συναφθεί γάμος πριν λυθεί ή ακυρωθεί το αμετάκλητο Σύμφωνο Συμβίωσης που είναι σε ισχύ. Τροποποιείται έτσι και προστατεύει το ένα μέλος σε περίπτωση που δεν γνωρίζει ότι ο άλλος επιθυμεί τη λύση αυτού του Συμφώνου. Οπότε, ο γάμος ουσιαστικά με το ισχύον καθεστώς οδηγεί στην αυτοδίκαιη λύση του Συμφώνου.

Και είναι προφανές ότι στην περίπτωση αυτή μπορεί να μην πληροφορηθεί ο έτερος συμβαλλόμενος τη λύση του Συμφώνου. Και επειδή αυτό είναι ένα πρόβλημα που είναι ορατό και είναι και απαράδεκτο γιατί δεν ρυθμίζει και άλλου είδους θέματα, η πρόταση αυτή επιλύει αυτά τα ζητήματα όχι μόνο αποκλείοντας πλέον την αυτοδίκαιη λύση του Συμφώνου μετά από γάμο του ενός με ένα τρίτο πρόσωπο, αλλά ορίζει ότι και στην περίπτωση της μονομερούς δήλωσης, η λύση του Συμφώνου θα επέρχεται μετά την παρέλευση έξι μηνών από την επίδοση έγγραφης ανακοίνωσης του ενός μέλους προς το άλλο ότι επιθυμεί να τερματίσει τη συμβίωση.

Και, αν θέλετε, αυτή η ρύθμιση είναι συνεπέστερη προς την έννοια της σύμβασης, δηλαδή της νομικής δέσμευσης, χωρίς όμως να είναι και αντίθετη στην ελευθερία για τη λύση αυτού του Συμφώνου.

Τέλος, το άρθρο 7 απειλεί και με ποινές φυλάκισης όσους συνάπτουν Σύμφωνο Συμβίωσης, ενώ συντρέχει προς το πρόσωπό τους ένα ή περισσότερα από τα κωλύματα του άρθρου 3, για όσους παραθέτουν ψευδή στοιχεία προς το σκοπό σύναψης του Συμφώνου και με παράβαση καθήκοντος τιμωρείται ο οικείος δήμαρχος σε περίπτωση που αρνηθεί να εκτελέσει τις υποχρεώσεις του που προβλέπει το άρθρο 1. Δηλαδή, τιμωρείται η μη αποδοχή και μη καταχώρηση της δήλωσης του άρθρου 2 και η μη σύνταξη της σχετικής πράξης.

Και πολιτικός είναι ο λόγος αυτής της ρύθμισης, αλλά και για να καταστεί σαφές ότι ο θεσμός του Συμφώνου Συμβίωσης λόγω των επιπτώσεων και των επιρροών που μπορεί να έχει στην κοινωνία, αλλά και λόγω των ευαίσθητων θεμάτων που έρχεται πλέον να ρυθμίσει, δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται πλέον με ελαφρότητα και πρέπει να χαίρει σεβασμού και από πολίτες φυσικά, αλλά και από την πολιτεία.

Σας ευχαριστώ πολύ.


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κα Καϊλή.

Το λόγο έχει η κα Κόρκα της Ν.Δ.

ΑΘΗΝΑ ΚΟΡΚΑ-ΚΩΝΣΤΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η τελευταία συζήτηση που γίνεται στο Κοινοβούλιο σήμερα σ’ αυτήν την περίοδο, διότι ήδη γνωρίζουμε ότι από χθες εξαγγέλθηκαν εκλογές από τον Πρωθυπουργό της χώρας ώστε να έχει τη νωπή εντολή για να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες από τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης και με το συγκεκριμένο πρόγραμμα να βάλει γερές βάσεις και θεμέλια διασφαλίζοντας την πρόοδο του τόπου.

Εγώ θέλω απ’ αυτό το Βήμα να ευχηθώ στους συναδέλφους, σ’ εσάς, κύριε Πρόεδρε και στον κύριο Υπουργό, καλή επιτυχία!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συζητάμε σήμερα την πρόταση νόμου της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης σχετικά με το Σύμφωνο Συμβίωσης. Εγώ θα πω ότι σ’ αυτήν την πρόταση –το ανέφερε και η Εισηγήτρια από το ΠΑ.ΣΟ.Κ.- το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ισχυρίζεται ότι θα λύσει προβλήματα τα οποία αφορούν ένα σημαντικό μέρος, σεξουαλικά διαφορετικών, κλπ.

Είναι ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να είναι σημαντικό, αλλά θέλω να ενημερώσω ότι ήδη το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι νόμος του κράτους και ενσωματωμένος στο εθνικό, στο εσωτερικό δίκαιο της χώρας. Αυτό βέβαια έγινε με νομοθετική πρωτοβουλία αυτής της Κυβέρνησης και νομίζω ότι παρά τις ενστάσεις, παρά τις διαφορετικές προτάσεις που κατατέθηκαν, ψηφίστηκε και έγινε νόμος του κράτους. Πολύ σωστά ο νόμος 3719/2008 ρυθμίζει μια σειρά από ζητήματα και εστιάζεται κυρίως στη προστασία των παιδιών που ήταν εκτός γάμου.

Θεσμοθετήθηκε ούτως ώστε να προστατευθούν κατά κύριο λόγο γυναίκες και παιδιά τα οποία προέρχονται από μακροχρόνιες συμβιώσεις, που μέχρι τώρα η νομοθεσία δεν τα προστάτευε.

Η πρώτη μας έννοια ήταν τότε εκείνες οι γυναίκες, οι οποίες μετά από πολλά χρόνια ελεύθερης συμβίωσης εγκαταλείπονταν χωρίς να έχουν κανένα δικαίωμα και χωρίς καμία προστασία με παιδιά ή χωρίς παιδιά και γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι σημαντική νομοθετική ρύθμιση που προστάτευε τα δικαιώματα των ανηλίκων. Υπάρχει όμως και μια διαφορετική λογική στο Σύμφωνο Συμβίωσης κάτω από ένα καθεστώς από την πλευρά της πολιτείας απέναντι σ’ αυτά τα ζευγάρια που δεν είχαν τότε καμία θεσμική κατοχύρωση. Βεβαίως έβαλε κι ένα πλαίσιο ευθυνών κυρίως απέναντι στα παιδιά που αποκτώνται από τις ελεύθερες συμβιώσεις.

Με αυτό συλλογισμό τότε, δηλαδή πριν από ένα εξάμηνο περίπου, νομοθέτησε η Κυβέρνηση και έχουμε σήμερα ένα νόμο, ο οποίος ρυθμίζει μια σειρά ζητημάτων. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι η συμβίωση είναι επιλογή πολλών ζευγαριών –αυτό πιστεύαμε και τότε που νομοθετούσαμε- τα οποία πράγματι επιθυμούν μεν μια μόνιμη σχέση, αλλά με μια μορφή τελείως διαφορετική από αυτή που γεννά ο γάμος. Τα στατιστικά στοιχεία βέβαια δείχνουν ότι ένας σημαντικός αριθμός, κυρίως ανύπαντρων μητέρων και μονογονεϊκών οικογενειών υπάρχει και στη χώρα μας. Αυξάνονται δε συνεχώς. Αυτά τα δεδομένα τα επισημάναμε τότε, γι’ αυτό και αναλάβαμε θεσμικές πρωτοβουλίες γι’ αυτά τα θέματα.

Θεωρώ ότι συμφωνούμε όλοι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σε αυτή την Αίθουσα ότι τα ποσοστά των γυναικών και ιδιαίτερα των συμπολιτών μας ευρύτερα, οι οποίοι επιλέγουν να συμβιώσουν εκτός γάμου με μόνιμη συμβίωση έχει τετραπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια.

Αυτό είναι μια πραγματικότητα. Τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας είναι ότι ναι, μεν στη χώρα μας σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα ποσοστά είναι πολύ χαμηλότερα, παρά ταύτα δεν παύουν να αυξάνονται. Βέβαια θα πρέπει να πω ότι τα ποσοστά αυτά έχουν και μία αυξητική τάση. Δηλαδή, η συμβίωση χωρίς καμία νομική υποχρέωση –που σήμαινε ότι δεν υπήρχε καμία ευθύνη απέναντι σε κανένα και αυθαιρέτως λειτουργούσε σ’ ένα χαλαρό πλαίσιο και ανεξέλεγκτο- αποτελούσε και στην Ελλάδα μια πραγματικότητα και για τα νεαρά κυρίως ζευγάρια. Όλα αυτά είναι κάποιες παραδοχές τις οποίες βέβαια κανένας μας δεν μπορούσε να αμφισβητήσει. Ξέρουμε ότι το 5% των παιδιών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα –και με αυξητικές τάσεις- προέρχονται από ελεύθερες συμβιώσεις. Γι’ αυτό το λόγο ακριβώς για να κατοχυρωθούν αυτά τα παιδιά και αυτές οι μητέρες ή αντίστοιχα οι γυναίκες χωρίς παιδιά υιοθετήθηκε το Σύμφωνο Συμβίωσης που ρύθμισε πάρα πολλά ζητήματα.

Και έρχεστε τώρα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ, εξαντλώντας όλη τη νομοθετική σας πρωτοβουλία σ’ αυτή τη πρόταση νόμου και ισχυρίζεστε ότι θέλει να καλύψει ένα ευρύτερο πεδίο: των σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, μιλάτε και για διακρίσεις στο ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Στη συνέχεια εξειδικεύετε. Και εγώ θα κάνω την κριτική –μολονότι η συνάδελφος εισηγήτρια από τη πλειοψηφία που συμμετείχε στην

Επιτροπή υπέστην κριτική από τη συνάδελφο εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ- και βεβαίως θα πω ότι η πρόταση νόμου αναφέρει ότι στους σεξουαλικά διαφορετικούς αναφέρονται οι ομοφυλόφιλοι, οι λεσβίες, οι αμφιφυλόφιλοι κ.λπ. σύμφωνα με τις καθιερωμένες διακρίσεις και ότι επιβάλλουν τη παρουσία τους σ’ ένα ευρύτερο πεδίο του κοινωνικού χώρου. Μα, αυτό σημαίνει ότι κάνετε διακρίσεις. Ποιος κάνει διακρίσεις;

Και εγώ διαβάζοντας την πρόταση, κυρία συνάδελφε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, θεωρώ ότι είναι αντιφατική και είναι πρόχειρη. Είναι ένα σχέδιο νόμου που έχει πράγματα τα οποία αλληλοακυρώνουν μέσα το ένα το άλλο. Και θα το εξηγήσω αναλυτικά.

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 3

Σύμφωνο Συμβίωσης συζήτηση στη Βουλή 3

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


Υπάρχει μία αντίφαση, γιατί αναφερόμαστε σε μία κατηγορία ανθρώπων που υποστηρίζουμε ότι αντιμετωπίζουν διακρίσεις και δεν ζουν υπό το καθεστώς ισότητας δικαιωμάτων, ενώ ταυτόχρονα λέτε και παραδέχεστε ότι πολύ σωστά ισχύει ο ν. 3304/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης, στον τομέα της εργασίας, με τον οποίο απαγορεύεται κάθε διάκριση με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό στους χώρους εργασίας και στην ουσία κατοχυρώνει εκείνος ο νόμος την ισότητα στην εργασία για τους πολίτες. Αυτό δεν είναι αντίφαση;

Αντίστοιχα, η αντιμετώπιση χαρακτηρίστηκε από τη συνάδελφο –και τη χαρακτηρίζω και εγώ- ως ρατσιστική, διότι οι φράσεις αυτές που χρησιμοποιήσατε σ’ αυτό το σχέδιο νόμου μιλούν για συμπολίτες μας οι οποίοι θέλουν να έχουν μία σεξουαλική προτίμηση διαφορετική από αυτή που έχει η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας.

Και το τεκμηριώνω, γιατί αναφέρεστε σ’ αυτό. Υπάρχει ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων σεξουαλικά διαφορετικών. Δηλαδή, κατηγοριοποιούμε τους πολίτες και μετά θέλουμε να τους βάλουμε κάτω από καθεστώς ισότητας και ισονομίας κατηγοριοποιώντας τους και διακρίνοντάς τους, βάζοντάς τους ταμπέλα; Πρέπει να σας πω ότι αυτόματα μ’ αυτόν τον τρόπο κάνουμε διακρίσεις, μ’ αυτόν τον τρόπο τους βάζουμε στο περιθώριο.

Υπάρχει μία έλλειψη, υπάρχει μία τέτοιου είδους προσέγγιση στην πρόταση νόμου και γι’ αυτό αδυνατούμε σαν Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να την υιοθετήσουμε αυτούσια όπως είναι. Όμως, υπάρχει και μία προχειρότητα και δεν υπάρχει αμφιβολία γι’ αυτό.
Δεν είναι προϊόν μίας σοβαρής διαβούλευσης, διότι και πριν από μερικούς μήνες κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης για το αντίστοιχο, για το Σύμφωνο Συμβίωσης και για το οικογενειακό δίκαιο για την προστασία των γυναικών και των παιδιών -το οποίο αναφερόταν και στις υιοθεσίες και έλυνε σημαντικά μακροχρόνια προβλήματα και αντίστοιχα προβλήματα των γυναικών και παιδιών που προέρχονται από μακροχρόνιες συμβιώσεις- η Κυβέρνηση δεν είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο να έρθει νέα νομοθετική ρύθμιση μετά από διαβούλευση γι’ αυτό το ζήτημα που να λύει αντίστοιχα ζητήματα.

Δεν είναι δυνατόν ολόκληρη η κοινωνία -επειδή κρίθηκε- να κρίνεται το αν σέβεται ή δεν σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα ανάλογα με τη σεξουαλική προτίμηση.

Θέλω να πω ότι υπήρχε μία βιασύνη και εξαντλήθηκε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., η νομοθετική σας πρωτοβουλία με μία πρόχειρη και αποσπασματική πρόταση νόμου.

Θεωρώ ότι είναι πρόβλημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που έχει και την πρωτοβουλία αυτής της πρότασης να μας εξηγήσει ενδεχομένως αν πρόκειται να βελτιωθεί και να διορθωθεί, διότι υπάρχει η πρόθεση βελτιωμένο και αφού βέβαια υπάρξει και η αντίστοιχη διαβούλευση, να συζητηθεί και αυτό το σημαντικό θέμα.

Παρακάτω στο ίδιο σχέδιο νόμου θα σταθώ και θα πω ότι διαβάζοντας την αιτιολογική έκθεση και παρά τις γνωστές προκαταλήψεις, υπάρχει σημαντικός αριθμός σεξουαλικά διαφορετικών ανθρώπων, αν και η ύπαρξή τους δεν αποσιωπάται πλέον όπως παλαιότερα. Δηλαδή, πάλι δεν κάνει διάκριση; Πάλι δεν κάνει διαχωρισμούς;

Πιστεύετε, λοιπόν, ότι οι σεξουαλικά διαφορετικοί απέχουν από το να έχουν αποκτήσει την πολυπόθητη ισοπολιτεία, καθώς δεν ζουν υπό καθεστώς ισότητας και δικαιωμάτων και υποχρεώσεως σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες;

Επίσης, αναφέρετε –και αναλύω αυτό το σημαντικό- το ν. 3404/2005 για την εφαρμογή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της απασχόλησης μεταξύ άλλων και του γενετησίου προσανατολισμού.

Με το νόμο αυτό το ελληνικό δίκαιο προσαρμόστηκε σε δύο σχετικές οδηγίες και γι’ αυτό λύθηκαν και λύνονται πολλά προβλήματα. Δηλαδή, λέμε και λέτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑ.ΣΟ.Κ., από τη μια ότι δεν απολαμβάνουν αυτοί οι άνθρωποι καθεστώς ισότητας και υποχρεώσεων σε σύγκριση με τους λοιπούς πολίτες και πιο κάτω παραδέχεστε ότι υπάρχει στη χώρα μας μία σειρά ρυθμίσεων, μία σειρά μέτρων, μία σειρά νόμων, πρωτοβουλίες αυτής της Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, οι οποίοι απαγορεύουν τις διακρίσεις γενικώς.

Θεωρώ, λοιπόν, ότι η πρόταση νόμου αδικεί τη σοβαρότητα που έχει αυτή η ρύθμιση, η οποία ρύθμιση πρέπει να προκύψει έτσι κι αλλιώς όχι μόνο γιατί, όπως αναφέρετε στο σχέδιο νόμου, οι ομοφυλόφιλοι άντρες και γυναίκες, οι αμφιφυλόφιλοι, σύμφωνα με καθιερωμένες διακρίσεις έχουν επιβάλει την παρουσία τους, αλλά και γιατί πρώτα απ’ όλα τα πρόσωπα δεν μπορεί να είναι αντικείμενα προσβλητικών συμπεριφορών οι οποίες θεωρώ ότι υπάρχουν.

Δηλαδή το γεγονός ότι από τη μία πλευρά λέει ότι το έχουν επιβάλλει –το έχουν επιβάλλει, όπως υιοθετείται αυτή η έκφραση και στην αιτιολογική έκθεση- δείχνει, λοιπόν, ότι όπως συνετάχθη αποσπασματικά και το κυριότερο χωρίς να γίνει η αντίστοιχη και απαραίτητη κοινωνική διαβούλευση, δηλαδή χωρίς να υπάρξει ο απαραίτητος διάλογος και να έχει δοθεί ένα θεσμικό πλαίσιο το οποίο να υιοθετείται από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πιστεύω ότι πρέπει να ληφθεί υπόψη και η ελληνική πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να μην αδικείται η ουσία και το περιεχόμενο για την προστασία των δικαιωμάτων εκείνων των ομάδων που υποτίθεται ότι θέλει να προστατεύσει.
Υπό αυτή την έννοια λοιπόν, εξηγώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση έχει μια σπασμωδικότητα, μια βιασύνη. Ταυτόχρονα επικαλεστήκατε κυρία συνάδελφε Εισηγήτρια ότι σε κάποιες χώρες υποτίθεται ότι τυγχάνουν μεγαλύτερης προστασίας τα ανθρώπινα δικαιώματα και φέρατε παραδείγματα των χωρών αυτών. Θέλω να επισημάνω, είναι δυνατόν αυτές οι χώρες να προβάλλονται ως προοδευτικές και ως προς την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με αυτό το επιχείρημα και να είναι μόνο αυτές οι χώρες;

Δηλαδή στις υπόλοιπες χώρες που ακόμα δεν έχουν θεσμοθετηθεί τέτοιοι νόμοι, σημαίνει ότι αυτές δεν σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Θεωρώ ότι με τέτοιου είδους επιχειρήματα δεν νοείται κατά την άποψή μου μια σοβαρή θεσμική παρέμβαση σ’ αυτό το ζήτημα το οποίο όντως είναι σημαντικό και όντως είναι ευαίσθητο και όντως είναι υπαρκτό. Απαιτείται μεγαλύτερη προσοχή και σοβαρότητα.
Θέλω να δηλώσω ότι και εμείς στην Ειδική Μόνιμη Επιτροπή Ισότητας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είχαμε μιλήσει γι’ αυτό το θέμα και πριν να έρθει και η νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο μιας περαιτέρω ρύθμισης η οποία όμως να είναι επί της ουσίας.

Βέβαια όμως δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να υπενθυμίσω ότι στα χρόνια διακυβέρνησής σας που το ίδιο πρόβλημα υπήρχε αντιστοίχως και υπήρχαν ανάγκες της κοινωνίας δεν θεσμοθετήσατε τότε και δεν φέρατε κανένα νομοθέτη. Εάν θέλουμε μια νομοθετική ρύθμιση που να ανταποκρίνεται όντως στις ανάγκες της κοινωνίας, πρέπει να παρακολουθεί και τη φάση της ωρίμανσης των αιτημάτων καθώς και τους προσανατολισμούς της καθημερινότητας.

Ερωτώ, είναι δυνατόν μια κοινωνία να κρίνεται ως προς το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ανάλογα με τη θέση μόνο ως προς την σεξουαλική προτίμηση των πολιτών της; Θεωρώ ότι είναι άδικο για την ελληνική κοινωνία η οποία προς τιμήν της έχει ξεπεράσει σύνδρομα και συμπλέγματα που υπήρχαν στο παρελθόν, έχει ωριμάσει, υπάρχει σεβασμός στη διαφορετικότητα, γιατί είμαστε μια σύγχρονη προοδευτική κοινωνία και αυτό είναι το σπουδαίο.

Εν κατακλείδι, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θεωρώ ότι αυτή η πρόταση νόμου που έχει έρθει όπως είπα και πριν και πρόχειρα και βεβιασμένα και με αυτή την έννοια πρέπει να προχωρήσουμε σε διαβούλευση, πρέπει να γίνει, να πάρουμε άλλες νομοθετικές πρωτοβουλίες και αυτές είναι απαραίτητες βέβαια να ληφθούν, ούτως ώστε να εμπλουτίζεται συνεχώς το θεσμικό πλαίσιο. Και αυτό όπως αντιλαμβανόμαστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα γίνει ακριβώς στην επόμενη Βουλή, καθώς θεωρώ ότι οι πολίτες θα ανανεώσουν την εντολή σ’ αυτή την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, οπότε θα έχουμε το χρόνο ούτως ώστε να συζητήσουμε αυτά τα θέματα με την διαβούλευση αυτή που χρειάζεται με την κοινωνία και να εμπλουτίσουμε ακόμα το θεσμικό μας πλαίσιο για τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.

Σας ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος ορίζει Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο την κυρία Μελά, η οποία έχει και το λόγο.

Ορίστε κυρία Μελά. ΚΚΕ

ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ-ΕΥΑ ΜΕΛΑ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κύριοι Βουλευτές πριν λίγους μήνες η ελληνική Βουλή ψήφισε, αν θυμάμαι καλά ήταν το Νοέμβριο του 2008, ρυθμίσεις που αφορούν σύμφωνο συμβίωσης. Εμείς τότε είχαμε ψηφίσει παρών. Παρών πάλι θα ψηφίσουμε και σήμερα στο σχέδιο νόμου που φέρνει το ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Και να εξηγήσω τους λόγους.

Πρώτα απ’ όλα τα σύμφωνα συμβίωσης έρχονται να ρυθμίσουν συμβίωση ανθρώπων που θέλουν να ζουν μαζί, αλλά να μην υφίστανται τους κανόνες του αναγκαστικού δικαίου, όπως προβλέπει ο γάμος. Το είπε άλλωστε και η Εισηγήτρια του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ενισχύει η πρόταση νόμου τη συμβίωση όσον αφορά τις συνέπειές της με το γάμο. Δεν μπορούμε όμως να δούμε το κομμάτι που αφορά τη συμβίωση των νέων ανθρώπων έξω από την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι ο μέσος όρος ηλικίας κατά την οποία οι νέοι προσέρχονται σε γάμο έχει αυξηθεί πάρα πολύ.

Το δεύτερο που πρέπει να πούμε είναι πως οι νέοι είναι αρκετά διστακτικοί σε σχέση με παλιότερες εποχές, να κάνουν παιδιά, να κάνουν οικογένεια. Αυτά δεν είναι ανεξάρτητα. Συνολικά μέσα από τις συνθήκες που ζει σήμερα η λαϊκή οικογένεια. Και βεβαίως δεν ερχόμαστε να συζητήσουμε, όπως θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας, το τι μέτρα πρέπει να πάρει η πολιτεία για να βοηθήσει, να στηρίξει την οικογένεια, να στηρίξει δηλαδή τη συμβίωση των νέων ανθρώπων, αλλά συζητάμε, επιτρέψτε μου να πω, επικριτικά. Κι αυτό γιατί έρχονται αυτά τα θέματα για επικοινωνιακούς λόγους και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. σήμερα και πριν λίγους μήνες από τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί το λέμε αυτό; Ο νόμος για τον πολιτικό γάμο, η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, έχει ψηφιστεί αν θυμάμαι καλά, κύριε Παπουτσή, από το 1984. Όλα αυτά τα χρόνια και εδώ είναι ο συντηρητισμός…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗ: Πρωτοπορώντας στην Ευρώπη.

ΕΥΑ ΜΕΛΑ: …και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Νέας Δημοκρατίας, τόσα χρόνια μετά και είμαστε η μόνη χώρα που ο πολιτικός γάμος δεν είναι υποχρεωτικός. Ο πολιτικός γάμος είναι προαιρετικός.

Σε όλες τις χώρες είναι υποχρεωτικός ο πολιτικός γάμος γιατί είναι ένα κοινωνικό συμβόλαιο, μια σύμβαση με την πολιτεία και ανάλογα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός μπορεί να κάνει και θρησκευτικό γάμο. Κι αυτό είναι το λογικό αν θέλουμε πραγματικά να μιλάμε για μία σύγχρονη αντίληψη για την οικογένεια και το γάμο.

Από τη μια μεριά, λοιπόν, έχει κρατηθεί για λόγους οικονομικών συμφερόντων, λόγω του ότι είναι ένας τεράστιος τομέας οικονομικών επενδύσεων ο τομέας των τελετών του γάμου κ.λπ. και έχει να κάνει και με τη σχέση εκκλησίας και κράτους, που ούτε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ούτε η Νέα Δημοκρατία έβαλε ποτέ το μαχαίρι στο μεδούλι για να κόψει αυτά τα δεσμά όπως θα έπρεπε.

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 4

Σύμφωνο Συμβίωσης συζήτηση στη Βουλή 4

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


Και έρχεται μια πρόταση που τι κάνει; Ισχυροποιεί σε σχέση με αυτό που ψηφίστηκε το Νοέμβρη τις διαδικασίες, εμπλέκει και την τοπική αυτοδιοίκηση στο Σύμφωνο Συμβίωσης.

Πραγματικά κάνει αυτό το Σύμφωνο Συμβίωσης να πλησιάζει πιο πολύ προς τον πολιτικό γάμο. Και εδώ είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Ποιος ο λόγος; Αν κάποιος θέλει να μπει σε όλη αυτή την περιπέτεια, κάνει έναν πολιτικό γάμο και τελειώνει.

Να έρθουμε σε μια πραγματικότητα σήμερα, μια κοινωνική πραγματικότητα αποτρεπτική για να κάνει κάποιος οικογένεια: Ακρίβεια, ανεργία, ελαστικές σχέσεις εργασίας, νέοι άνθρωποι που δεν μπορούν να έχουν πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και έναν αξιοπρεπή μισθό.

Οι παιδικοί σταθμοί άνοιξαν προχθές με τεράστιες ελλείψεις, με ωράρια που δεν καλύπτουν τους εργαζόμενους. Όλα εναντίον των νέων ζευγαριών, εναντίον της συμβίωσης των νέων ανθρώπων, εναντίον της δημιουργίας οικογένειας, εναντίον και κάθε μορφής συμβίωσης με τυπικό χαρακτήρα, αν θέλετε. Εν πάση περιπτώσει, θέλουμε να τονίσουμε ότι υπάρχει αυτό το ζήτημα.

Έρχεται σήμερα ένα Σύμφωνο Συμβίωσης και εμείς δεν διαφωνούμε ότι πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες γι’ αυτούς που συμβιώνουν εκτός γάμου, αλλά αν πηγαίνει ολοένα και πιο κοντά στον πολιτικό γάμο, πραγματικά επιτρέψτε μου να πω ότι είναι συντηρητισμός. Ποιος είναι ο λόγος λοιπόν; Όποιος θέλει να βάλει συνειδητά τέτοιους κανόνες στη ζωή του, μπορεί να παντρευτεί, όπως είπαμε. Αυτή τη στιγμή έρχεται η πρόταση νόμου να κάνει πιο σύνθετη τη διαδικασία, πιο κοντά στο γάμο, ένα βήμα πιο κοντά απ’ ό,τι ισχύει στο νόμο που έχει ψηφιστεί.

Η πρόταση νόμου βάζει μια διάσταση σε σχέση με τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ελληνική κοινωνία και γενικά η κοινωνία στον καπιταλισμό είναι γεμάτη ταξικές και κοινωνικές διακρίσεις.
Διακρίσεις στον τομέα της εργασίας, διακρίσεις στον τομέα των λαϊκών ελευθεριών, διακρίσεις παντού.

Έρχεται λοιπόν και βάζει αυτήν τη ρύθμιση. Εμείς το είχαμε πει στη συζήτηση και στην Επιτροπή, το είχαμε πει και όταν συζητούνταν εδώ.

Η συμβίωση όταν παίρνει ένα τέτοιο τυπικό χαρακτήρα, ξαναλέμε ότι ο τυπικός χαρακτήρας δεν έχει να κάνει με τα συναισθήματα, αλλά με κάποιες οικονομικές ασφαλιστικές δικλείδες. Ιστορικά ο πυρήνας του γάμου ήταν η εξασφάλιση των παιδιών, η εξασφάλιση της κληρονομιάς, η εξασφάλιση της ιδιοκτησίας και το τι θα γίνει μετά το θάνατο των γονιών, η περιουσία. Αυτός ήταν ο πυρήνας πάνω στον οποία οικοδομήθηκε ο θεσμός του γάμου ιστορικά.

Στο ζήτημα ενός συμφώνου συμβίωσης που έρχεται τόσο κοντά, όπως η πρόταση του ΠΑΣΟΚ στην έννοια του γάμου, εμπλέκεται η τοπική αυτοδιοίκηση, βάζει διαδικασίες κλπ, συνδέεται κατά την αντίληψή μας αργά ή γρήγορα και με το ζήτημα της υιοθεσίας παιδιών. Από αυτήν την άποψη θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα.

Εδώ πρέπει να πούμε και μία αλήθεια για όσους μιλούν για κοινωνικά δικαιώματα, για ισοπολιτεία, όπως έκαναν τα προηγούμενα κόμματα που μίλησαν, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Καθημερινά στις μέρες μας καταργούνται κοινωνικά και λαϊκά δικαιώματα. Για παράδειγμα, η ευαισθησία εξαντλείται στη σημερινή συζήτηση, όταν οι δυνάμεις καταστολείς εισέρχονται σε καταυλισμούς μεταναστών και χωρίζουν ζευγάρια, χωρίζουν μητέρες από παιδιά, χωρίζουν συγγενείς, φυλακίζουν, απελαύνουν, καταστρέφονται χαρτιά; Εκεί δεν υπάρχει το ζήτημα του σεβασμού των δικαιωμάτων;

Όταν με τη Συνθήκη Σένγκεν η χώρα μας με την ευθύνη και των δύο κομμάτων σέρνεται σε αυτήν την αντιμεταναστευτική πολιτική, δεν υπάρχει θέμα ατομικών δικαιωμάτων;
Όταν ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός, οι πόλεμοι, οι επεμβάσεις δεν σέβονται τίποτα, μακελεύουν λαούς, χτυπούν, σκοτώνουν, διαλύουν όχι μόνο κράτη αλλά πολιτισμούς και οικογένειες, εκεί δεν μπαίνει θέμα σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων; Βεβαίως και μπαίνει.

Εμείς λοιπόν γι’ αυτόν το λόγο λέμε ότι ζούμε σε ένα σύστημα εκμεταλλευτικό, που δεν σέβεται τα ατομικά δικαιώματα, δεν σέβεται τα συλλογικά δικαιώματα, δεν σέβεται τις λαϊκές ελευθερίες. Δείτε η ίδια η Βουλή τι ψήφισε χθες, το Μνημόνιο για την παρουσία των νατοϊκών στρατευμάτων, των νατοϊκών επιχειρήσεων στην Ελλάδα και τι έχει ψηφίσει με την ανοχή, τη συμφωνία των κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια σε αυτό το επίπεδο. Εκεί δεν μπαίνει τέτοιο ζήτημα;

Ακριβώς, λοιπόν, εμείς θεωρούμε ότι όλα αυτά κάνουν το ζήτημα το να συζητιέται υποκριτικά και πραγματικά δεν έχει να κάνει με το σεβασμό της διαφορετικότητας.

Ο κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει όποια σεξουαλική προτίμηση θέλει και αυτό πρέπει να γίνεται σεβαστό. Αυτό είναι εκ των ουκ άνευ. Όμως, μιλάτε γι΄ αυτό και δεν μιλάτε για όλες τις άλλες κοινωνικές διακρίσεις που γίνονται. Δεν μιλάτε ποτέ για τις άλλες κοινωνικές διακρίσεις! Τις καλύπτετε!

Εν πάση περιπτώσει, εμείς θεωρούμε ότι οι πολίτες που επιλέγουν μία ιδιαίτερη σεξουαλική συμπεριφορά, θα πρέπει να γίνονται σεβαστοί, δεν είναι ούτε κατώτεροι ούτε πρέπει να περιθωριοποιούνται. Όμως, ακριβώς επειδή το ζήτημα της διαδικασίας, αυτής της τυπικής αναγνώρισης της συμβίωσης συνδέεται αργά η γρήγορα με το ζήτημα και της υιοθεσίας –θα συνδεθεί και αν δεν συνδέεται σήμερα, είναι προπομπός- θεωρούμε ότι υπάρχει πρόβλημα με αυτό.

Ως εκ τούτου, για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέραμε πιστεύουμε ότι η προστασία της συμβίωσης των ανθρώπων έχει να κάνει με δημιουργία όρων και προϋποθέσεων ώστε να μπορεί να υπάρχει αυτή η συμβίωση. Έχει να κάνει, αν θέλετε, με μία συνολικότερη πολιτική προστασίας του εισοδήματος, της ασφάλειας, της ειρήνης, έχει να κάνει με τη μη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, έχει να κάνει με το σεβασμό στο δικαίωμα στην εργασία, έχει να κάνει με το σεβασμό στην πρόνοια και στην ανάπτυξη του παιδιού, έχει να κάνει με το δικαίωμα για την προστασία των ηλικιωμένων ώστε να μην είναι τομείς εμπορευματικής δράσης όλα αυτά. Έχει να κάνει με την ευθύνη της πολιτείας που θα εξασφαλίσει τους όρους για την ελεύθερη συμβίωση των ανθρώπων, κάτι που δεν γίνεται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του καπιταλισμού.

Για όλους αυτούς τους λόγους και επειδή θεωρούμε ότι αυτή η πρόταση νόμου έρχεται προεκλογικά και για επικοινωνιακούς λόγους, θα ξαναδηλώσουμε «παρών» όπως κάναμε και το Νοέμβριο στην αντίστοιχη συζήτηση.

Σας ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε την κυρία Μελά.

Το λόγο έχει ο ειδικός αγορητής του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κύριος Τσούκαλης.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.

Ξεκινώντας θα ήθελα να συμπληρώσω το χαιρετισμό μου με μία σοβαρότατη παράλειψη που έκανα. Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από καρδιάς όλους τους εργαζόμενους της Βουλής με τους οποίους είχαμε τις εμπειρίες που είχαμε κυρίως μέσα από τη λειτουργία των δύο μεγάλων Επιτροπών. Θα ήθελα να τους ευχαριστήσω για την προσπάθειά τους για την απρόσκοπτη λειτουργία της Βουλής και κυρίως να ευχαριστήσω την υπηρεσία Στενογραφίας και Πρακτικών.

Ξεκινώ την τοποθέτησή μου με βάση το ότι συμφωνούμε στον πυρήνα, στον κορμό της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. όσον αφορά το Σύμφωνο Συμβίωσης, θυμίζοντας βεβαίως ότι στην προηγούμενη αναλυτικότατη συζήτηση πριν από περίπου δέκα μήνες, όταν συζητήσαμε τη νομοθετική πρωτοβουλία της Κυβέρνησης και του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης κυρίου Χατζηγάκη, με παρεμβάσεις μας και με συγκεκριμένες τροποποιήσεις επί των άρθρων εκείνου του νομοσχεδίου προσπαθούσαμε να περάσουμε περίπου την ίδια αντίληψη. Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια λέμε ότι συμφωνούμε και υπερψηφίζουμε την πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ., όμως χρειάζονται και κάποιες διασαφηνίσεις όσον αφορά τις προθέσεις και τις απόψεις όλων των κομμάτων της Βουλής.

Τότε λοιπόν είχε προκύψει μία βασικότατη αντίφαση μεταξύ των απόψεων της Κυβέρνησης και του κυρίου Χατζηγάκη και της κοινωνικής πραγματικότητας, μία αντίφαση η οποία δεν μπόρεσε να διασκεδαστεί ούτε σήμερα από την εισηγήτρια της Πλειοψηφίας. Τότε είχαν χρησιμοποιηθεί υψηλοί τόνοι και εκφράσεις εκ μέρους της Κυβέρνησης οι οποίες επαναλήφθηκαν και σήμερα προκειμένου να καλυφθεί η συντηρητικότητα των απόψεων της Νέας Δημοκρατίας.

Ποια είναι η αντίφαση; Τι είπε σήμερα η εισηγήτρια της Πλειοψηφίας; Ότι με τη ρύθμιση εκείνη του κυρίου Χατζηγάκη και της Κυβέρνησης ουσιαστικά λύθηκε το πρόβλημα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Χαρακτήρισε ως αντιδραστικές οποιεσδήποτε άλλες απόψεις οι οποίες δεν συμβαδίζουν μ’ εκείνη την αντίληψη, πλην όμως είπε ότι πραγματικά χρειάζεται διάλογος και διαβούλευση ούτως ώστε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που ίσως σήμερα να υπάρχουν.

Κι όμως τα προβλήματα διακρίσεων στην Ελλάδα υπάρχουν και είναι τεράστια. Είμαστε πάρα πολύ πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη. Γιατί δεν το παραδέχεται η Νέα Δημοκρατία έστω και την ύστατη στιγμή, έστω αφήνοντας μία παρακαταθήκη ως ομολογία ότι πράγματι σε ορισμένους τομείς της κοινωνικής ζωής και με τη νομοθετική της πρωτοβουλία φέρθηκε αναχρονιστικά, αντιδραστικά, πίσω απ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη;

Πάντα στη χώρα μας όταν νομοθετούσαμε σε επίπεδο Οικογενειακού Δικαίου, ήμασταν ένα ή και δύο βήματα μπροστά από την υπόλοιπη Ευρώπη. Έχουμε μία παράδοση και σε επίπεδο διαβούλευσης, αλλά και σε επίπεδο θεσμών και αντιλήψεων. Στο επίπεδο του Οικογενειακού Δικαίου πάντα πρωτοτυπούσαμε.

Μία εξαίρεση υπάρχει δυστυχώς: Επί Κυβερνήσεων Νέας Δημοκρατίας, στις δύο πρωτοβουλίες που έλαβε η Νέα Δημοκρατία, και στην προηγούμενη πρωτοβουλία όσον αφορά κάποιες τροπολογίες που ήθελε να φέρει και έφερε τελικά για την τροποποίηση του Οικογενειακού Δικαίου όσον αφορά την υιοθεσία και άλλα πράγματα και στη δεύτερη που είναι αυτή εδώ η πρόταση νόμου, η αντίληψή της όσον αφορά το Σύμφωνο Συμβίωσης.

Είπε ότι απαιτείται διαβούλευση και διάλογος. Μεγαλύτερος και περισσότερος και βαθύτερος διάλογος και διαβούλευση από αυτόν που έχει υποστεί αυτή εδώ η ρύθμιση; Θα μπορούσα να καταθέσω στα Πρακτικά τόμους δημοσιευμάτων, δημοσιεύσεων, άρθρων, απόψεων, επιστημονικών αναλύσεων και το κυριότερο θα μπορούσα να καταθέσω απόψεις φορέων της χώρας όσον αφορά την Εθνική Επιτροπή για τα Ατομικά Δικαιώματα, το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου και πολλές άλλες επιστημονικές απόψεις και θέσεις, όπου πλέον κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη χώρα μας για τη θεσμοθέτηση τέτοιων ζητημάτων.

Η κοινωνία –το είπα και στην Επιτροπή- είναι πολύ πιο προχωρημένη από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και τις αντιλήψεις που πρεσβεύει, είναι πολύ πιο ώριμη. Αποδέχεται πολύ πιο εύκολα σήμερα τέτοιες ρυθμίσεις. Και, όμως, η Κυβέρνηση δεν το τόλμησε.

Είχε πει τότε ο κ. Χατζηγάκης «Πράγματι υπάρχει ένα πρόβλημα» – το είχε ομολογήσει, γιατί δεν το λέμε και σήμερα;- «και δεν μπορούμε να προχωρήσουμε. Δεν μπορούμε αυτή τη στιγμή να πάρουμε αποφάσεις τέτοιου επιπέδου, γιατί υπάρχουν ακόμη αγκυλώσεις, υπάρχουν εμμονές, υπάρχουν ιδεοληψίες στην ελληνική κοινωνία, τις οποίες πρέπει σιγά – σιγά να τις ξεπεράσουμε, ούτως ώστε να υπάρξει μια ευρύτερη συναίνεση. Θα ανοίξουμε ένα νέο διάλογο. Θα δούμε τα πράγματα και θα οδηγηθούμε στη σωστή λύση».

Να θυμίσω ότι τότε υπήρξαν Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας που προς τιμήν τους είχαν θίξει το θέμα αυτό. Είχαν πει «Πράγματι υπάρχουν διακρίσεις. Κύριε Υπουργέ, σωστά έπρεπε να το δούμε ευρύτερα, πολύ πιο προοδευτικά και να παραδεχτούμε κάποιες κοινωνικές καταστάσεις, κάποια κοινωνικά προβλήματα, τα οποία βιώνουμε καθημερινά, αλλά ευελπιστούμε να τα δούμε στη συνέχεια».

Βέβαια, οι εξελίξεις πρόλαβαν αυτή την πιθανή πρωτοβουλία της Νέας Δημοκρατίας. Όμως, ακόμα και σήμερα κάποια πράγματα αυτονόητα δεν μπορούμε να τα αποδεχτούμε; Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε, για παράδειγμα, ότι σε όποια χώρα έχει θεσπιστεί Σύμφωνο Συμβίωσης για ένα και μοναδικό λόγο θεσπίστηκε; Δεν θεσπίστηκε για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Θεσπίστηκε για τα ομόφυλα.

Ο κύριος Υπουργός, άνθρωπος της δικηγορικής πιάτσας, το γνωρίζει πάρα πολύ καλά. Για όποιον βιώνει την κοινωνία, το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα σε αυτήν, δεν είναι, όπως είπε η κυρία συνάδελφος της Πλειοψηφίας, τα ετερόφυλα ζευγάρια που ζουν ελεύθερα. Τα ξέρω τα προβλήματα των ζευγαριών αυτών, αλλά όπως είπε πολύ σωστά η συνάδελφος του Κομμουνιστικού Κόμματος, αυτοί βρίσκουν έναν τρόπο και κάνουν και έναν πολιτικό γάμο και βολεύονται.

Το πρόβλημα το μεγάλο είναι για τα ομόφυλα ζευγάρια. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι όσο περνάει ο καιρός, το πρόβλημα των ομοφύλων ζευγαριών συνέχεια επιδεινώνεται. Και αυξάνεται σε αριθμό και επιδεινώνεται. Δεν γνωρίζει κάποιος από εσάς ομόφυλα ζευγάρια, ομόφυλα άτομα, τα οποία συμβιώνουν για δεκαπέντε, είκοσι και τριάντα χρόνια, χωρίς να έχουν το παραμικρό δικαίωμα όσον αφορά τη συμβίωσή τους αυτή; Σε κάθε φιλελεύθερο νομικό σύστημα ο γάμος και γενικά η συμβίωση είναι μία σύμβαση.

Είναι δυνατόν μια κοινωνική πραγματικότητα να μην την ρυθμίσουμε συμβατικά;
Δεν μπορώ να μην αναφέρω σήμερα εδώ το παράδειγμα της Αλβανίας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι. Πρόσφατα η ομογάλακτη παράταξη της Νέας Δημοκρατίας, ο κ. Μπερίσα, δήλωσε ότι προχωρά στη νομιμοποίηση του γάμου των ομοφύλων. Ποιος βγήκε στα κεραμίδια με κραυγές, κύριε Παπουτσή; Το Σοσιαλιστικό Κόμμα.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Να το καταγγείλουμε.

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΣΟΥΚΑΛΗΣ: Το καταγγέλλουμε. Θέλω να πω, δηλαδή, ότι κάθε κόμμα και κάθε χώρα δοκιμάζεται από την αντιμετώπιση που έχει απέναντι στην πραγματικότητα.
Αυτά τα πράγματα, λοιπόν, πρέπει να τα λύσουμε. Θα αντιμετωπίσουμε τεράστιο πρόβλημα και με το ευρωπαϊκό δίκαιο, με τις Οδηγίες και όσον αφορά την ελεύθερη διακίνηση και εγκατάσταση των πολιτών της Ευρώπης σε διάφορες χώρες. Είχαμε πει στον κύριο Υπουργό –και στον κ. Χατζηγάκη τότε, αλλά και στον κ. Δένδια- ότι εγκαθίστανται στη χώρα μας ομoφυλόφυλα ζευγάρια, τα οποία είτε έχουν κάνει πολιτικό γάμο στην Ευρώπη είτε έχουν υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης. Αυτά μεν, σύμφωνα με το δίκαιο της χώρας τους, θα έχουν όλα τα δικαιώματα που τους προσφέρουν οι σχετικές ρυθμίσεις και δίπλα τους θα συμβιώνει με τις ίδιες συνθήκες ένα ομόφυλο ζευγάρι Ελλήνων που δεν θα έχει τα ίδια δικαιώματα.

Αυτή δεν είναι τεράστια διάκριση; Δεν πρέπει να αντιμετωπίσουμε αυτό το θέμα;

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 5

Σύφωνο Συμβίωσης Συζήτηση στη Βουλή 5

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


Θα είμαι σύντομος. Εμείς ψηφίζουμε την πρόταση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ευελπιστούμε ότι, τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα, σύντομα η νομοθέτηση θα είναι υπαρκτή, θα προχωρήσει και θα αποκτήσουμε ένα σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο ρύθμισης όλων αυτών των κοινωνικών σχέσεων. Είναι σκληρός πυρήνας προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κάθε πολιτισμένη κοινωνία δοκιμάζεται και αξιολογείται από την αντιμετώπιση που έχει σε τέτοια θέματα. Δυστυχώς, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν επιτυχημένη στις εξετάσεις που έδωσε. Δηλώνουμε για άλλη μια φορά τη στήριξή μας στην πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ελπίζουμε σύντομα μια τέτοια πρόταση να γίνει νόμος της χώρας.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Ευχαριστούμε τον κ. Τσούκαλη.

Το λόγο έχει ο Ειδικός Αγορητής του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού, ο κ. Γεώργιος Γεωργίου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν είναι η καταλληλότερη μέρα σήμερα για να συζητήσουμε ένα ζήτημα το οποίο μπορεί να μην είναι ήσσονος σημασίας, αλλά πάντως δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι και μείζονος σημασίας.

Πρέπει να σας πω ότι με τη δέουσα προσοχή και προδήλως με την προσήκουσα ενδελέχεια διεξήλθα της προτάσεως του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και πρέπει να ομολογήσω ότι εξενίστην. Και δεν εξενίστην, διότι η πρόταση προήρχετο και μάλιστα προεβλήθη εδώ, στο Κοινοβούλιο, από την εντιμοτάτη συνάδελφο με τρόπο εξαιρετικά γοητευτικό, αλλά εξενίστην, διότι προήλθε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., το οποίο είναι ένα προοδευτικό κόμμα ή τουλάχιστον αυτόν τον προσανατολισμό

θέλει να περάσει εις στην κοινωνία, τον προοδευτικό. Και διατί το λέγω; Διότι με την πρόταση αυτή στηρίζει για μία ακόμα φορά τη δύναμη.

Δια να ανακαλέσουμε την προϊστορική μνήμη, για να πάμε δηλαδή στην περίοδο των σπηλαίων, όπου οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες -και λυπούμαι για τη φιλοσοφική διάθεση της ημέρας, αλλά νομίζω ότι τόσο το ελάχιστον ακροατήριο, αλλά και η υπομονή του κυρίου Υπουργού, θα μου το επιτρέψουν- εστηρίχθησαν συνήθως σε αντίγραφα τα οποία είχαν από τις πρώτες κοινωνίες των ζώων. Επελέγη, μάλιστα, κατά τους παλαιοντολόγους, η κοινωνία των λεόντων αρχές της οποίας ακολούθησαν και οι ανθρώπινες πρώτες κοινωνίες. Το αρσενικό μεριμνά δια την ασφάλειαν, το αρσενικό προστατεύει την περιουσίαν του χώρου, τα σημερινά οικόπεδα δηλαδή. Το θηλυκό μέρος της οικογενείας μεριμνά δια την διατροφήν, δια το κυνήγι και την εκπαίδευση. Και αυτό επί αιώνας ηκολουθήθη, δίδοντας απόλυτον ισχύν εις τον προστάτην. Ποιος κρατούσε το ρόπαλο, ποιος είχε τα πιο ανεπτυγμένα μπράτσα. Για να φτάσουμε εις τους πεφωτισμένους αιώνας όπου εθεσπίσθησαν νόμοι.

Γιατί εθεσπίσθησαν νόμοι, κύριοι συνάδελφοι; Εθεσπίσθησαν δια την προστασίαν του αδυνάτου. Να σας θυμίσω το Λυσία. Να σας θυμίσω τους νόμους του Σόλωνος και του Κλεισθένους, που αποτέλεσαν, άλλωστε, και τη βάση του Ρωμαϊκού Δικαίου, που μας κατατυράννησε κατά τα φοιτητικά μας έτη.

Τι έλεγαν; Να προστατευθεί ο αδύνατος. Και σας καλώ εγώ σήμερα να μου πείτε: Με αυτού του είδους τα Σύμφωνα προστατεύεται πράγματι ο αδύνατος; Προστατεύεται, δηλαδή, το θήλυ μέρος της σχέσεως όταν δι’ ενός απλού εξωδίκου του αναγγέλλουμε την αποχώρησή μας; Διότι συνήθως αυτές οι σχέσεις ρυθμίστηκαν με αποφάσεις των αρσενικών. Ζούμε σε μία κοινωνία ανδρών. Οι Ιταλοί λέγουν «es una societa baffone», μία μυστακοφόρος κοινωνία. Αυτοί νομοθετούν, αυτοί αποφασίζουν και πού και πού πετούν ψιχία και στα θηλυκά μέρη της κοινωνίας.

Και λυπούμαι που ξεκίνησε η αγαπητή μου συνάδελφος, η εντιμοτάτη κυρία Καϊλή, με την έκφραση «η ισοτιμία εξυπηρετείται». Έτσι ξεκίνησε. Ποια ισοτιμία; Υπάρχει μεγαλύτερη προσβολή από το να σας χρησιμοποιούμε με τον τρόπο που σας χρησιμοποιούμε, με quotes, με ποσοστώσεις; Παραπονούμεθα διότι μόνο το 10% βάλατε και δεν βάλατε το 15%. Τι είσαστε; Που είναι η ισοτιμία εκεί;

Η γυναίκα σήμερα, δυστυχώς, δεν έχει επιτύχει αυτά τα οποία επεχείρησε να επιτύχει και μάλιστα κατά τη 10ετία του ’70 όπου το «woman’s lib», δηλαδή το απελευθερωτικό κίνημα των γυναικών, ξεκίνησε, αλλά δυστυχώς χαμήλωσε τους τόνους πολύ αργότερα.

Τι συμβαίνει σε αυτές τις σχέσεις οι οποίες σήμερα προβάλλονται και προστατεύονται από αυτό το προτεινόμενο Σύμφωνο Συμβιώσεως; Είναι ανταγωνιστικό του γάμου, ναι ή όχι; Είναι ο γάμος ένας μεγάλος θεσμός, ναι ή όχι; Μπορούμε να σκεφτούμε ότι σήμερα ακριβώς ψέγουμε τις κυβερνήσεις, ψέγουμε τα πολιτικά κόμματα, ψέγουμε την ίδια την κοινωνία, διότι επιτίθεται κατά των θεσμών;

Επετέθημεν κατά του θεσμού του στρατού. Επετέθημεν κατά της δικαιοσύνης. Επετέθημεν κατά της εξουσίας. Επιτιθέμεθα συνεχώς στα Σώματα Ασφαλείας. Άρα, όλος ο περίγυρος ο προστατευτικός της κοινωνίας αυτή τη στιγμή βρίσκεται υπό την επίθεση δήθεν ιδεοληψιών και κινδυνεύει. Ε, τώρα τι θα κάνουμε; Θα ανοίξουμε τις πόρτες να μπούμε και στον τελευταίο θεσμό, στην οικογένεια; Με τους περίεργους αυτούς δεσμούς, οι οποίοι μπορεί να είναι αποτελέσματα προσκαίρου λαγνείας; Αλλά η πρόσκαιρος αυτή λαγνεία πολλές φορές αφήνει και προϊόντα, αφήνει παιδιά. Είναι έτοιμη αυτή η κοινωνία να προστατεύσει, να προσφέρει στέγη και προστασία εις αυτά τα προϊόντα των ενδεχομένως προσκαίρων δεσμών λαγνείας;

Το έκαναν βεβαίως και έρχονται και μου λένε πολλές φορές: Μα, ξέρετε η Ολλανδία, η Σουηδία. Ναι, βεβαίως μετά τον πόλεμο όταν η νεολαία της Γερμανίας είχε εξαφανιστεί στα πεδία των μαχών και υπήρχε μεγάλη λειψανδρία και έγινε η επιδρομή των αλλοδαπών για να βοηθήσουν εις την ανάπτυξη, η Γερμανία αλλά και όλες οι χώρες της Σκανδιναβίας έλεγαν «δεν πειράζει, κάντε παιδιά». Τι εννοούσαν όμως; Εννοούσαν ότι αυτά τα παιδιά θα τύχουν της ειδικής προστασίας του κράτους, ότι θα δώσουμε κατοικία στην εγκαταλελειμμένη γυναίκα, ότι θα δώσουμε επιδόματα, ότι θα της βρούμε εργασία και θα αναλάβουμε τόσο την ανάπτυξη όσο και την παιδεία των τέκνων.

Είμαστε εμείς έτοιμοι να αποδεχθούμε τέτοιου είδους νεωτερισμούς όταν ξέρετε πολύ καλά ότι και για τις γυναίκες που έχουν εν πάση περιπτώσει εξασφαλίσει μία στοιχειώδη προστασία του νόμου όταν είναι παντρεμένες και αυτό δεν μπορούμε να το επιτύχουμε; Θα γεμίσουμε δηλαδή τον τόπο με ζεύγη τα οποία ακολουθούν τον ένα προσανατολισμό, με ζεύγη τα οποία ακολουθούν τον άλλο προσανατολισμό, πάντοτε φοβούμαι πρόσκαιρο;

Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει μία επέκταση και σε άλλα ζεύγη που δεν είναι ετερόφυλα. Εκεί υπάρχει το αστικό δίκαιο και νομίζω ότι εξασφαλίζονται. Εκεί δεν έχουμε καμία αντίρρηση εμείς να προστατευθούν οι σχέσεις αυτών των ανθρώπων. Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι σε αυτούς θα προστεθούν και άλλες ειδικές περιπτώσεις. Θα προστεθούν π.χ. οι διαθέσεις και οι προθέσεις των φιλοξενουμένων μεταναστών. Τι θα κάνουμε με αυτούς οι οποίοι στις πατρίδες τους είχαν επιλέξει τον προσανατολισμό να έχουν πέντε, δέκα και δεκαπέντε γυναίκες; Θα τους απαγορεύσουμε; Θα κάνουν επίκληση των δικαιωμάτων τους. Αυτός είναι ο προσανατολισμός μας.

Αντιλαμβάνεστε σε ποια περιπέτεια θα μπει η ελληνική κοινωνία η οποία δεν ξέρω αν έχει δείξει μέχρι σήμερα τη δέουσα προθυμία; Εάν την επέδειξαν αυτή την προθυμία οι Ευρωπαίοι, ίσως την επέδειξαν γιατί είδαν ότι υπήρχε ένα έδαφος, το οποίο θα επιλαμβάνετο των υποθέσεων αυτών και με τρόπο τέτοιο ώστε να καλύπτει. Λέει ο «Περί αδυνάτου» εις το λόγο του Λυσίου ότι εάν έφτιαξε η πολιτεία το νόμο, το έκανε για να τον επιβάλλει στον αδύνατο, ο οποίος μπορεί να μην ήξερε ότι είχε δικαιώματα. Είμαστε εμείς σήμερα ως κοινωνία έτοιμοι να αποδεχθούμε τέτοιους νεωτερισμούς;

Και πάντως είμαστε υποχρεωμένοι να σκεφθούμε την υπονόμευση την οποία θα υποστεί ο κυρίαρχος θεσμός του γάμου, ο οποίος βλέπει ανταγωνισμούς εδώ και εκεί τώρα που η κοινωνία μας γέμισε με ένα σωρό αλλοδαπές γοητευτικές παρουσίες. Έτσι κινδυνεύουν οι δικές μας οικογένειες. Πρέπει να τις προστατεύσουμε. Εμείς, ως Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός κηδόμεθα αυτής της μικρής ταπεινής ζωής, την οποία μπορούμε να προσφέρουμε στον Έλληνα και στην Ελληνίδα που τη θεωρούμε ισότιμο συνεργάτης μας στη ζωή.

Και ξέρετε τι μου είπε ένας Άραβας; Ότι η γυναίκα είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου. Εκεί έχουν βάλει τη γυναίκα σε αυτές τις κοινωνίες. Αυτό το εισπράττουμε και εμείς εδώ. Γι' αυτό είμαστε αναγκασμένοι μετά λύπης μας να καταψηφίσουμε την πρότασή σας.
[...]

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Γ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής κ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ)

[...]

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 6

Σύμφωνο Συμβίωσης Συζήτηση στη Βουλή 6

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ορίστε, κύριε Πρόεδρε, έχετε το λόγο.

[...]

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ.
Είναι κανείς από την πτέρυγα του Κ.Κ.Ε. που να θέλει να τοποθετηθεί; Όχι.

Κύριε Υπουργέ, επί της προτάσεως που συζητούμε θα θέλαμε να ακούσουμε την άποψη της Κυβερνήσεως.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Κύριε Πρόεδρε, ήδη αντιλαμβάνεστε ότι, λόγω της συγκλήσεως του Υπουργικού Συμβουλίου, αντικαθιστούμε στα έδρανα της Κυβερνήσεως τον αρμόδιο Υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Δένδια, ο οποίος έπρεπε την ίδια ώρα να συμμετέχει στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Αντιλαμβάνεστε ότι καλούμαι εκ των πραγμάτων να τοποθετηθώ σε μία πρόταση νόμου της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, πρόταση νόμου την οποία εισηγήθηκε η κυρία Καϊλή.

Φαντάζομαι ότι την έχει επεξεργαστεί η ίδια για να την εισηγείται και να την προτείνει.
Αναγκαζόμενος να προστρέξω στα Πρακτικά της αρμόδιας επιτροπής, όπου και συζητήθηκε η πρόταση νόμου, προκειμένου να αντιληφθώ το πνεύμα που επικράτησε, τα επιχειρήματα που αντηλλάγησαν και το δια ταύτα αυτής της συνεδρίασης, κατάλαβα ότι η πρόταση νόμου που έρχεται στην Αντιπροσωπεία συνιστά μία πρώτη, γενναία θα την έλεγα –δεν έχω λόγο να τη χαρακτηρίσω διαφορετικά- προσπάθεια της Εθνικής Αντιπροσωπείας να τοποθετηθεί σ’ ένα θέμα που στην καλύτερη περίπτωση προβληματίζει, στη χειρότερη διχάζει.

Έχω την εντύπωση ότι θα μπορούσε αυτή η πρόταση νόμου να είναι μία αφετηρία για προβληματισμό, για περισσότερη εργασία, για σοβαρότερη ενασχόληση με ένα θέμα το οποίο –ας μου επιτρέψετε να φέρω εδώ την προσωπική μου άποψη- δεν έχει μετρηθεί ακόμα σ’ όλες του τις διαστάσεις στη χώρα μας.

Δεν αμφισβητώ τα νούμερα γιατί δεν τα γνωρίζω και ίσως δεν τα γνωρίζει και κανείς. Δεν μπορώ να τοποθετηθώ επί των μεγεθών γιατί και αυτά δεν τα γνωρίζει κανείς. Μπορούμε βεβαίως να γνωρίζουμε τι συμβαίνει στις άλλες χώρες και όχι μόνο αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επικαλείται η εισηγητική της πρότασης νόμου έκθεση αυτά τα παραδείγματα.
Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για την ελληνική συντηρητική κοινωνία, θα μπορούσε κανείς να αναφερθεί στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής κοινωνίας και να αγορεύσει εναντίον αυτής της πρότασης νόμου στην ουσία της.

Δεν νομίζω, όμως, ότι έχουμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό, γιατί οφείλουμε νομοθετώντας να έχουμε πάντοτε υπ’ όψιν μας ότι νομοθετούμε και για την τελευταία-ο Ελληνίδα-α πολίτη και όχι για την πλειοψηφία των Ελλήνων ή για τη σχετική πλειοψηφία των Ελλήνων.

Συνεπώς, τεχνικά αυτή η συζήτηση έχει μια αξία. Έχω, όμως, την εντύπωση ότι με τον τρόπο που πραγματοποιείται, με τον τρόπο που το θέμα εισάγεται, δίνουμε την αίσθηση ότι διεκδικούμε τις δάφνες μιας προσπάθειας η οποία πρέπει να έχει περισσότερους συμμέτοχους. Πρέπει να τύχει καλύτερης επεξεργασίας, πρέπει να τύχει διερεύνησης εις βάθος και σε όλες τις πτυχές του αυτό το θέμα. Θα πρέπει αυτή η πρόταση να ακολουθήσει ένα διάλογο που θα έχει αναπτυχθεί προηγουμένως και στην κοινωνία, όχι μόνο με τους κατ’ εξοχήν ενδιαφερομένους.

Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι δεν είναι μόνον οι κατεξοχήν ενδιαφερόμενοι αυτοί που μπορούν να έχουν λόγο. Για τέτοια θέματα που έρχονται και όχι απλώς ακουμπάνε αλλά μπαίνουν βαθιά στην ψυχή μιας κοινωνίας ο διάλογος δεν μπορεί να είναι περιορισμένος. Πρέπει να είναι εκτεταμένος. Και δεν μπορεί βεβαίως να είναι και ένας διάλογος κομματικών παρατάξεων, δεν μπορεί να περιοριστεί σ’ έναν διάλογο κομματικών αντιπροσωπειών. Θα έλεγα ότι είναι από εκείνα τα θέματα που καταλήγουν ώριμα στην Ελληνική Βουλή για να πάρουν το δρόμο τους. Και έχω την εντύπωση ότι δεν μιλούμε για ένα ώριμο θέμα.

Ξέρετε ότι αυτή η Κυβέρνηση μόλις πριν από λίγους μήνες πήρε την πρωτοβουλία και ψήφισε το Σύμφωνο Συμβίωσης για τους ετεροφυλόφιλους και ήταν μια πρωτοβουλία την οποία βεβαίως πιστώνεται η Κυβέρνηση, αλλά σε κάθε περίπτωση ήταν μια πρωτοβουλία που είχε ωριμάσει από τα πράγματα, από τις συνθήκες. Ήταν ένα αίτημα το οποίο ερχόταν να αντιμετωπίσει πλειάδα προβλημάτων και βλέπετε ότι εκτός μεμονωμένων αντιδράσεων ήταν μια υπόθεση που πήρε το δρόμο της κι έγινε δεκτή, λειτουργεί. Και αν και μπορεί να μιλήσει κανείς για ουσιώδη μεταρρύθμιση στον τρόπο που παρενέβη αυτή η μεταρρύθμιση στη λειτουργία του οικογενειακού δικαίου, παρ’ όλα αυτά έγινε αποδεκτή, χωνεύθηκε.

Εάν, κύριοι συνάδελφοι, πιστεύετε ότι η πρόταση νόμου, έτσι όπως διατυπώνεται, όπως τίθεται υπ’ όψιν της Αντιπροσωπείας, συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για τις οποίες μίλησα, έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία είναι αναγκαία, τότε θεωρώ ότι το πιστεύετε κάποιοι. Δεν το πιστεύουν όλοι. Η Κυβέρνηση δεν είναι αντίθετη και νομίζω ότι αυτό ήδη το υπαινίχθηκα αξιολογώντας τη νομοθετική πρωτοβουλία της Αντιπολίτευσης ως μια πρώτη απόπειρα, ένα πρώτο ξεκίνημα συζήτησης. Και έτσι είναι, αφού εξάλλου δεν τίθεται θέμα ψηφοφορίας. Επί της ουσίας όμως η Κυβέρνηση διερευνά το θέμα, δεσμεύεται ότι θα το διερευνήσει. Μπορεί κανείς αυτό να το ακούει στο πλαίσιο της επικαιρότητας και ειδικά τη σημερινή ημέρα και να το αντιμετωπίζει με σκωπτικό τρόπο, αλλά εδώ θα εξακολουθούμε να λειτουργούμε θεσμικά έως και το τελευταίο λεπτό. Και σε κάθε περίπτωση η Πλειοψηφία, η οποία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένες καταβολές και με τα χαρακτηριστικά αυτά απευθύνεται στον ελληνικό λαό και αντλεί τη δύναμή της να εκπροσωπήσει το τμήμα του ελληνικού λαού που εκπροσωπεί, έχει δεσμευθεί ότι θα το διερευνήσει, θα το αντιμετωπίσει και θα το συζητήσει. Μιλάμε λοιπόν για μια ανοιχτή πρόσκληση σ’ έναν διάλογο διαρκείας ως την ώρα που θα ωριμάσουν οι συνθήκες για να φέρουμε στην Εθνική Αντιπροσωπεία αυτό το οποίο μπορεί να γίνει αποδεκτό και από την ελληνική κοινωνία.

Εγώ θέλω να ευχαριστήσω την κυρία συνάδελφο που το εισηγήθηκε και να την προτρέψω και στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο, στην οποία εύχομαι να είναι μέλος της Εθνικής Αντιπροσωπείας, να συνεχίσει να διερευνά, να πιστώνεται μια πρωτοβουλία την οποία κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει ότι πιστώθηκε έως σήμερα και να επιδιώξει να προσφέρει στη δημόσια συζήτηση πολύ περισσότερα στοιχεία, με μεγαλύτερη συμμετοχή, όχι μόνο, όπως είπα, των αμέσως ενδιαφερομένων και εμπλεκομένων αλλά περισσότερων κοινωνικών παραγόντων, και θέλω να πιστεύω ότι η σημερινή κυβερνητική πλειοψηφία και αύριο ως κυβερνητική πλειοψηφία, νέα Κυβέρνηση του τόπου, με ορίζοντα τετραετίας, χωρίς κωλύματα, χωρίς τους χρόνους που πιέζουν, θα έχει στη διάθεσή της τη δυνατότητα να προχωρήσει σ’ αυτά για τα οποία σας μίλησα.

Χρειάζεται διερεύνηση σε βάθος, σοβαρότερη αντιμετώπιση, μεγαλύτερη και καλύτερη προετοιμασία, για να δώσουμε ένα πόνημα, το οποίο θα είναι αποδεκτό για την ελληνική κοινωνία και εφαρμόσιμο, χωνεμένο, χωρίς να δημιουργεί στρεβλώσεις, χωρίς να παράγει συνέπειες, τις οποίες –θα μου επιτρέψετε να σας πω- ακόμη δεν έχουμε συνυπολογίσει, δεν έχουμε σκεφτεί, δεν έχουμε εκτιμήσει.

Σύμφωνο Συμβίωσης Βουλή 3719/2009 7

Σύμφωνο Συμβίωσης συζήτηση στη Βουλή 7

ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ ΙΒ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Β΄
ΤΜΗΜΑ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΘΕΡΟΥΣ 2009
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΛΣΤ΄ Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009


Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ευχαριστώ κι εγώ, κύριε Υπουργέ.
Ο κ. Παπουτσής έχει το λόγο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα είναι μεγάλη μέρα για τη Δημοκρατία μας. Σήμερα συμπληρώνονται τριάντα πέντε χρόνια από την ίδρυση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος στις 3 Σεπτέμβρη του 1974. Συμπληρώνονται τριάντα πέντε χρόνια πρωταγωνιστικής δράσης και καθοριστικής συμβολής του Κινήματος στις εξελίξεις της χώρας μας, στην εξέλιξη του δημοκρατικού πολιτεύματος, στην εξέλιξη της ίδιας της Δημοκρατίας μας.

Ταυτόχρονα, εμείς οι Βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχαμε την ευτυχία να συμμετάσχουμε στη δράση του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος όλα αυτά τα χρόνια και συγχρόνως να μπορούμε να κοιτάμε τον Έλληνα πολίτη στα μάτια και να του λέμε ότι είμαστε υπερήφανοι για το έργο και την προσφορά των Κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα σήμερα τη δέσμευση με το Γιώργο Παπανδρέου να προχωρήσουμε μπροστά με πιο αποφασιστικά βήματα για την ισότιμη και περήφανη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, στον κόσμο ολόκληρο, για ένα νέο σύστημα προοδευτικών αξιών στο παγκόσμιο προοδευτικό κίνημα, αλλά ιδιαίτερα για τη χώρα μας, για την εδραίωση της σύγχρονης ελληνικής Δημοκρατίας, του σύγχρονου κοινωνικού κράτους, προωθώντας ταυτόχρονα τις διαδικασίες εκείνες που φέρνουν τη χώρα στο δρόμο της ανάπτυξης και ταυτόχρονα της προστασίας του περιβάλλοντος.

Η συγκυρία, όμως –διότι καμιά φορά η συγκυρία παίζει σημαντικό ρόλο- το έφερε έτσι ώστε η σημερινή 35η επέτειος από την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να συμπέσει με την ημέρα της αποχώρησης του κ. Καραμανλή και της Κυβέρνησής του, μετά το χθεσινό διάγγελμα του Πρωθυπουργού, με το οποίο ομολόγησε δημόσια την ακυβερνησία της χώρας, την αποτυχία του ιδίου και της Κυβέρνησής του και τα αδιέξοδα, στα οποία οδήγησαν τη χώρα.

Έτσι σήμερα, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι η τελευταία συνεδρίαση της Βουλής, κατά την οποία συζητούμε την πρόταση νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για το Σύμφωνο Συμβίωσης, το οποίο δυστυχώς πέραν της εκλεκτής συναδέλφου της κ. Κόρκα που είχε σήμερα την εισήγηση από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας, δυστυχώς δεν έτυχε –και δεν μπορούσε να τύχει- της προσοχής των άλλων συναδέλφων της Νέας Δημοκρατίας. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους. Προφανώς κι εκείνοι αναζητούν το δικό τους σύμφωνο συμβίωσης στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έρχομαι στην ουσία της πρότασης νόμου του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και επιτρέψτε μου να κάνω μια προσωπική αναφορά κατά την πρώτη ημέρα της παρουσίας μου ως νέου Επιτρόπου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το 1995, προκειμένου να απαντήσω στις ερωτήσεις των Βουλευτών στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Οι Επίτροποι δυο φορές την εβδομάδα στις Ολομέλειες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου απαντούν εφ’ όλης της ύλης και πέραν των δικών τους αρμοδιοτήτων.

Στην πρώτη, λοιπόν, συνεδρίαση η πρώτη ερώτηση, την οποία απάντησα εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής –σε μια ερώτηση θυμάμαι ενός φίλου Ευρωβουλευτού από τη Δανία, του κ. Φρέντι Μπλακ- αφορούσε ακριβώς αυτό το θέμα: Ποια δηλαδή είναι η στάση και η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τι προτίθεται να προτείνει στα κράτη-μέλη, όσον αφορά το Σύμφωνο Συμβίωσης και το γάμο των ομοφυλοφίλων.

Δεν μπορούσα να το φανταστώ ειλικρινά τότε το 1995 ότι μετά από δεκατέσσερα χρόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο ακόμη θα εισηγούμαστε και θα συζητούμε πρόταση της Αντιπολίτευσης πια και να έχουμε την Κυβέρνηση -και δεν έχει σημασία που είναι η Νέα Δημοκρατία σήμερα- να αντιδρά λέγοντας ότι δεν είναι ώριμο το θέμα και πρέπει να ωριμάσει ακόμα στη συνείδηση του ελληνικού λαού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το Σύμφωνο Συμβίωσης, αλλά και οι όροι με τους οποίους θα καθιερωθεί είναι πράγματι ένα θέμα εξαιρετικά σοβαρό και εξαιρετικά σύνθετο, όπως είχε την ευκαιρία με εξαιρετικά αναλυτικό τρόπο η συνάδελφος κυρία Εύα Καϊλή να παρουσιάσει προηγουμένως στη συζήτησή μας. Σε κάθε περίπτωση απεδείχθη και από τις παρεμβάσεις και των άλλων συναδέλφων ότι δεν θα πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας και να το θεωρούμε ότι είναι ένα θέμα, το οποίο είναι για να το προσπεράσουμε και να το αφήσουμε γενικώς για ωρίμανση. Γιατί οι άνθρωποι όχι απλώς ωριμάζουν, μεγαλώνουν, φεύγουν από τη ζωή, αλλά η πολιτεία δεν δίνει λύση στα προβλήματα τα οποία τους απασχολούν. Και ούτε πρέπει σε καμία περίπτωση να επιχειρούμε να διευθετήσουμε απλώς το θέμα με αποσπασματικά μέτρα ή με αμφιβόλου αποτελεσματικότητας μέτρα.

(Στο σημείο αυτό την Προεδρική Έδρα καταλαμβάνει ο Πρόεδρος της Βουλής κ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΙΟΥΦΑΣ)

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πρέπει να δούμε τα πράγματα, όπως ακριβώς είναι. Είναι ένα ζήτημα υπαρκτό στην κοινωνία μας. Απασχολεί πολλούς συμπολίτες μας και οφείλουμε να δώσουμε τη δέουσα προσοχή. Οφείλουμε, λοιπόν, να το αντιμετωπίσουμε με υπευθυνότητα και με ευαισθησία προτάσσοντας με όλη μας τη δύναμη το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου στην ισονομία και στην ισοπολιτεία, παντού και σε κάθε τομέα: στα εργασιακά δικαιώματα, στη φορολογία, στην παιδεία, στην υγεία, στην ασφάλεια, στα κοινωνικά δικαιώματα.

Τον περασμένο Ιούλιο η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κατέθεσε μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη πρόταση νόμου για την καθιέρωση του Συμφώνου Συμβίωσης, μια πρόταση που έβαζε τέλος σε πολλές εκκρεμότητες και στην οποία θα τακτοποιούσε το ελλειμματικό νομικό πλαίσιο που διέπει ζευγάρια που δεν επιθυμούν ή δεν μπορούν να παντρευτούν. Μια πραγματική τομή που θα διασφάλιζε στους επί μακρόν συμβιούντες στοιχειώδη δικαιώματα στα πεδία της κοινωνικής ασφάλισης, της συνταξιοδότησης και της κληρονομικής διαδοχής, έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί, επιτέλους, η ακατανόητη άρνηση των δικαστηρίων μας να αναγνωρίσουν το δικαίωμα και την ανάγκη τέτοιων ζευγαριών για αμοιβαία υποστήριξη και αλληλεγγύη. Μια άρνηση, επιτρέψτε μου να πω, σκληρή και πάνω από όλα άρνηση άδικη, άδικη για τους ίδιους τους ανθρώπους.

Και αν τα ετερόφυλα ζευγάρια μπορούν να ξεπερνούν τα κάποια προβλήματα μέσα σε μια πολύπλοκη και δύσκολη κατάσταση από κάθε άποψη, εκεί που θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη προσοχή είναι στα ζευγάρια προσώπων που ανήκουν στο ίδιο φύλο γιατί, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οφείλουμε να σταθούμε αποφασιστικά και να αρνηθούμε τη περιθωριοποίηση των συνανθρώπων μας που αντιμετωπίζονται με καχυποψία τόσο από ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας όσο –και λυπάμαι που το λέω- και από την ίδια την πολιτεία. Και αναφέρομαι στους συμπολίτες μας εκείνους τους οποίους κάποιοι με τη στάση τους, με τη πολιτική τους, με την αδιαφορία τους επιχειρούν να τους θέσουν στο περιθώριο μόνο και μόνο επειδή έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις κι ας είναι ενεργά και δυναμικά μέλη της κοινωνίας μας κι ας είναι οι συνάδελφοί μας με τους οποίους περνάμε ώρες μαζί στην εργασία, οι γείτονές μας στη διπλανή μας πόρτα, οι άνθρωποι με τους οποίους λέμε μια καλημέρα ή και κάποιοι δημόσιοι λειτουργοί που μπορεί να μας εξυπηρετούν καθημερινά σε κάποια δημόσια υπηρεσία.

Σε αυτούς τις-τους ανθρώπους, λοιπόν, οφείλουμε να σταθούμε δίπλα τους τόσο ως πολιτεία, αλλά και ως κοινωνία. Όχι γιατί απλά το επιβάλλει το political correct της εποχής μας, αλλά γιατί αποτελούν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας με τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά και τα ίδια δικαιώματα.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, δεν ζούμε σε άλλο κόσμο. Γνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τέτοιου είδους αλλαγές, που είναι πράγματι σοβαρές και σημαντικές τομές και το σεβόμαστε απόλυτα.

Όμως, αναγνωρίζουμε ταυτόχρονα και την πολυπλοκότητα αυτού του ζητήματος, ενώ από την άλλη, οφείλουμε να υπερβούμε τις προκαταλήψεις μας και να αντικρίσουμε την πραγματικότητα. Διότι μονάχα με αυτόν τον τρόπο θα φτιάξουμε και θα οικοδομήσουμε μια κοινωνία που θα σέβεται τον κάθε πολίτη χωριστά, μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς, μια κοινωνία ανεκτική, σύγχρονη και δημοκρατική

Γιατί πραγματικά, ακόμα και αν διαφωνούμε με τις σεξουαλικές προτιμήσεις κάποιου, ακόμα και αν νιώθουμε ότι αυτές οι προτιμήσεις δεν είναι συμβατές με τις ατομικές ηθικές μας αξίες, τις προσωπικές μας αξίες, εντούτοις οφείλουμε και να τις σεβόμαστε και να τις υπερασπιζόμαστε, όταν θίγεται το δικαίωμα αυτού του ανθρώπου να τις εκφράζει ελεύθερα.

Διότι είναι το ίδιο αναφαίρετο δικαίωμα που έχει ο κάθε άνθρωπος να ορίζει την προσωπική του ζωή, με βάση τις δικές του επιθυμίες. Και θα πρέπει να το κάνει, χωρίς να επηρεάζεται από τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας μας, χωρίς να κρύβεται από τις προκαταλήψεις μιας εποχής, που όλες οι πολιτισμένες χώρες του κόσμου έχουν αφήσει πίσω στο παρελθόν.

Εμείς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στη διαφορετικότητα και δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε εκπτώσεις σε αυτή μας τη στάση, όπως δεν θα κάνουμε και καμία έκπτωση σε περιπτώσεις που θα θίγονται τα βασικά δικαιώματα του πολίτη, όπως το δικαίωμα σε μία σύγχρονη δημόσια και δωρεάν παιδεία, όπως το δικαίωμα του κάθε πολίτη στην ποιοτική εργασία, το δικαίωμα στην πρόσβαση στην υγεία, στο δημόσιο σύστημα υγείας και στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, το δικαίωμα σε μία σύνταξη που διασφαλίζει τους ηλικιωμένους.

Αυτός είναι ο δρόμος του σύγχρονου κοινωνικού κράτους που έχει επιλέξει και θα επιλέξει η επόμενη κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι επιλογή βασική, είναι επιλογή όλων μας, είναι η δέσμευσή μας, έτσι ώστε να κατοχυρώσουμε στον πολίτη του σήμερα, αλλά και στον πολίτη των μελλοντικών γενεών το δικαίωμα να ζει σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σε μια ανθρώπινη πολιτεία και πάνω απ’ όλα, να ζει μ' αυτό που δυστυχώς λείπει στην εποχή μας, με αξιοπρέπεια.

Σας ευχαριστώ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Κύριε Πρόεδρε, μου επιτρέπετε;

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Δημήτριος Σιούφας): Ορίστε, κύριε Υπουργέ, έχετε το λόγο.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Μόνο δύο λεπτά, κύριε Πρόεδρε.
Κύριε Κοινοβουλευτικέ Εκπρόσωπε της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, χαίρομαι, διότι αναγνωρίζετε ότι από το 1995, όταν σας ερώτησαν, νεοδιορισθέντα Επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, για το ποιο είναι το καθεστώς το οποίο αντιμετωπίζουν στη χώρα μας οι ομοφυλόφιλοι, δεν είχατε να τους πείτε τίποτα και λυπάμαι, διότι…

ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΟΥΤΣΗΣ: Δεν καταλάβατε. Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή μιλούσα εγώ, όχι για την Ελλάδα.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΖΩΗΣ (Υφυπουργός Εσωτερικών): Ναι, σ' αυτό αναφέρθηκα, αλλά δεν με ακούσατε στην εισαγωγή μου. Μιλούσατε με τη συνάδελφό σας.
Λυπάμαι, διότι δε βρήκατε κόκκο αυτοκριτικής, διότι ως το 2004 δε συμβάλατε για να υπάρξουν απαντήσεις στις ερωτήσεις που είχατε δεχθεί και δυστυχώς δεν υπήρχαν, γιατί το Κόμμα σας που κυβέρνησε ως το 2004 δεν εργάστηκε προς την κατεύθυνση την οποία υπονοήσατε ότι έπρεπε να είχε εργαστεί.

Αυτή η Κυβέρνηση, αντιθέτως, ήδη έχει καταγράψει, όπως είπα και στην προηγούμενη τοποθέτησή μου, την επίδοσή της με το Σύμφωνο Συμβίωσης των ετεροφυλόφιλων και όχι μόνο δεν προσπερνάει, δεν απαξιώνει όσα υπαινιχθήκατε σε σχέση με τις ανάγκες των ομοφυλοφίλων ζευγαριών, αλλά υποστηρίζει ότι δεν μπορεί οι λύσεις να είναι εμβαλωματικές, να είναι ατελείς.


[...]
Η συζήτηση συνεχίστηκε και έληξε με το τέλος της θητείας του Προέδρου της Βουλής.