Αφρική: Εκεί που διορθωτικός βιασμός δεν είναι έγκλημα μίσουςΝότια Αφρική. Το "Έθνος Ουράνιο Τόξο" του Νέλσον Μαντέλα το “Σπίτι ενός από τους πιο ζωντανούς, δραστήριους και δημιουργικού ακτιβιστή του 20ου αιώνα. Το πρώτο έθνος στη γη που έθεσε εκτός νόμου τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στο σύνταγμα. Η πρώτη αφρικανική χώρα που νομιμοποίησε το γάμο λεσβιακών ζευγαριών και η πρώτη δημοκρατία στον κόσμο, που εξασφαλίσε στις Lgbtiq ίσα δικαιώματα σε όλες τις σφαίρες της ζωής (συμπεριλαμβανομένης της παιδοθεσίας και της στρατιωτικής θητείας).
Θα ήταν αρμόζον, λοιπόν, η Νότιος Αφρική να έχει μια ανοικτή, ζωντανή και ασφαλή Lgbtiq κοινότητα. Οι λεσβίες πολίτισες, θα περίμενε καμιά, να περπατούν χέρι-χέρι στους δρόμους, ζώντας μια ανέμελη ζωή ως λεσβίες. Οποιαδήποτε μορφή βίας ή διακρίσεις κατά της Lbtiq κοινότητας θα προσεγγιζόταν από την κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής με την ίδια σοβαρότητα όπως και κάθε άλλη μορφή μίσους ή καταπίεσης.
Δεν είναι έτσι.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα της ζωής των Lgbitq Νοτιοαφρικανίδων είναι πολύ πιο δύσκολη, και πολύ λιγότερο υποστηρικτική, από ότι η προαναφερθείσα ιστορία θα μπορούσε να υποδηλώνει.
Η ΜΚΟ Luleki Sizwe προσπαθεί να αλλάξει αυτή τη συνθήκη. Ιδρύθηκε από 4 ακτιβίστριες της κοινότητας, μια εκ των οποίων η Ndumie Funda, η Luleki Sizwe είναι μια μικρή ΜΚΟ στην Cape Town που εργάζεται για τη διάσωση, την υποστήριξη, την τροφή και τη περίθαλψη των επιζησάσων από το “διορθωτικό βιασμό" τις, σύμφωνα με την οποία άνδρες βιάζουν τις λεσβίες για να τις "μεταστρέψουν" σε ετερό ή να "θεραπεύσουν" τον σεξουαλικό τις προσανατολισμό. Η Ndumie ίδρυσε τη ΜΚΟ Luleki Sizwe το 2007, μετά την συντρόφισά της ήταν θύμα «διορθωτικού βιασμού».
Δραστηριοποιείται από τέσσερις εθελόντριες, η Luleki Sizwe δρα σε 10 διοικητικούς τομείς της Cape Town, ένας όρος που ιστορικά αναφέρεται σε πολύ υποανάπτυκτες γειτονιές εγχρώμων στα προάστια των πόλεων της Νότιας Αφρικής, κάπως σαν τις "τρώγλες".
Σύμφωνα με την οργάνωση,
κάθε εβδομάδα περισσότερες από 10 λεσβίες βιάζονται από έναν ή ομαδικά στην πόλη της Cape Town και μόνο.
150 λεσβίες βιάζονται καθημερινά στη Νότιο Αφρική και
κατά την τελευταία δεκαετία έχουν δολοφονηθεί 31 λεσβίες εξαιτίας της σεξουαλικότητάς τις.
510 λεσβίες αναφέρουν ότι είναι θύματα "διορθωτικού βιασμού" στη Νότια Αφρική κάθε χρονιά.
Οι περισσότερες από τις λεσβίες θύματα βασανίζονται, δέχονται οικτρές επιθέσεις και ενίοτε δολοφονούνται! Επίσης, είναι επιρρεπείς στο να γίνουν οροθετικές στο Hiv Aids από την επίθεση, και πολλές από αυτές αυτοκτονούν, ως αποτέλεσμα του «διορθωτικού βιασμού»!
Ωστόσο, παρά την τοπική και διεθνή δραστηριοποίηση γύρω από το θέμα, το νομικό σύστημα της Νότιας Αφρικής δεν αναγνωρίζει τέτοιου είδους επιθέσεις, ή οποιαδήποτε βία που ασκείται με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό, πως είναι εγκλήματα μίσους. Γενικότερα, για κάθε 100 άνδρες που κατηγορούνται για βιασμό στη Νότια Αφρική, 96 από αυτούς αφήνονται ελεύθεροι.
Τον περασμένο μήνα, οι νοτιοαφρικανικές αρχές απελευθέρωσαν τον Andile Ngcoza, έναν άνδρα που βίασε, ξυλοκόπησε και προσπάθησε να στραγγαλήσει την Millicent Gaika (που απεικονίζεται ανωτέρω) για πέντε ώρες για να την "μεταστρέψει σε ετερό", μια υπόθεση που έχει καλύψει πολύ καλά από η Change.org. Ο κ. Ngcoza αφέθηκε ελεύθερος μετά την εγγύηση 60 ραντ, που ισοδυναμεί με λιγότερο από 10 δολάρια. Αυτό οδήγησε την Ndumie Funda, η οποία είχε βοηθήσει την Millicent Gaika να επιβιώσει από τον βιασμό και συνηγόρησε υπέρ της στη δίκη, να την βοηθήσει να κρυφτεί.
"Ενώ η [Ndumie] κρυβόταν, άλλο θύμα διορθωτικού-βιασμού, η Bulelwa, αυτοκτόνησε γιατί δεν θα μπορούσε να πάρει τη βοήθεια που χρειαζόταν και η Ndumie δεν ήταν σε θέση να πάψει να κρύβεται για να την βοηθήσει", η οργάνωση ανάρτησε επιστολή στο blog της. "Αυτό είναι απαράδεκτο, πως η Ndumie πρέπει να φοβάται για τη ζωή της, που η Millicent πρέπει να φοβάται για τη ζωή της, ενώ ένα ζώο όπως ο Andile Ngcoza είναι ελεύθερος να ζήσει τη ζωή του και να περπατήσει γύρω τις στην ίδια κοινότητα και γελά μαζί της και να απειλεί τις ίδιες όσο και τις οικείες τις".
Με τη βοήθεια των διεθνών δωρεών, νωρίτερα αυτή την εβδομάδα η ΜΚΟ Luleki Sizwe ανακοίνωσε πως θα αγοράσει το πρώτο ασφαλές σπίτι της ΜΚΟ, και η Ndumie μετακομίζει σήμερα.
"Δεν είμαστε ασφαλείς έτσι μετακομίζουμε προς νέα τοποθεσία", είπε στη Change.org. "Είναι μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση έτσι ελπίζω ότι αυτό θα αποτελέσει ένα κομμάτι της ασφάλειας για μένα και τα κορίτσια. Έχουμε κάποια χρήματα τώρα για να βάλουμε μερικές πόρτες ασφαλείας και μερικές κλειδαριές, οπότε θα υπάρχει ασφάλεια".
Η ΜΚΟ Luleki Sizwe έχει περάσει πια στην απευθείας υπεράσπιση των εθνικών αναφορών της Νότιας Αφρικής στον υπουργό Δικαιοσύνης Jeffrey Thamsanqa Radebe.
"Η κυβέρνηση της Νότιας Αφρικής και το σύστημα της δικαιοσύνης, αποτυγχάνει με τις λεσβίες θύματα διορθωτικών βιασμών, αφήνοντας ελεύθερους τους δράστες με γελοιωδώς χαμηλές εγγυήσεις και κάνοντας στην κυριολεξία χρόνια να φέρει στο δικαστήριο-υποθέσεις σε μια απόφαση”, διαβάζουμε στην αναφορά προς τον υπουργό. "Εν τω μεταξύ οι λεσβίες θύματα πρέπει να ζήσουν βλέποντας οι βιαστές τις κάθε μέρα, όπου χλευάζονται και απειλούνται από αυτούς, όπως και εκείνες που βοηθούν τις λεσβίες θύματα!"
Όσες θέλετε να υπογράψετε την έκκληση διαμαρτυρίας με αφορμή τον βιασμό της Millicent Gaika, πατήστε εδώ. Η έκκλησή σας θα προωθηθεί στον υπουργό δικαιοσύνης της Νότιας Αφρικής.
Αν θέλετε μπορείτε να στηρίξετε την οργάνωση με οποιαδήποτε χρηματική δωρεά πατώντας εδώ
Την είδηση την βρήκαμε στις 6.12.10 και την μεταφράσαμε από την change.org γραμμένη από τον Benjamin Joffe-Walt στην http://humanrights.change.org/blog/view south_africa_where_corrective_rape_is_not_a_hate_crime
