καλύτερη περίοδος της ζωής μου"Έχοντας μεγαλώσει στην Καμπούλ σε μια μεσοαστική οικογένεια, οι γονείς της της επέτρεψαν να εκπαιδευτεί στο κολέγιο, όπου παρακολούθησε σχολή νοσοκόμων. Εξασφάλισε το μέλλον και την καριέρα της με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, θεωρώντας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να συνθλιφτεί από οποιονδήποτε από τους κανόνες που ισχύουν για τις Αφγανές γυναίκες.
Η οικογένειά της, όμως, είχε λάβει την απόφασή της: να παντρευτεί τον ιδιοκτήτη μιας μικρής κατασκευαστικής εταιρείας. Ποτέ δεν διανοήθηκε να εναντιωθεί στην οικογένειά της, ή να φύγει μακριά. "Ήταν η επιθυμία της οικογένειάς μου, και εμείς υπακούμε τις οικογένειές μας», είπε. «Είναι ο πολιτισμός μας".
Ένας αναγκαστικός γάμος είναι δύσκολο για την καθεμία, αλλά η κα Siddiqui ιδιαίτερα ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένη. Δεν είχε ποτέ μαγειρέψει ένα γεύμα στη ζωή της, και της γλιστρούσε το μαντήλι που σύντομα φόρεσε.
Δεν είχε καμία ιδέα για το πώς να κινηθεί-δράσει στον κόσμο των γυναικών. "Έπρεπε να μάθω πώς να κάθομαι με τις γυναίκες, πώς να μιλήσω, πώς να συμπεριφέρομαι", είπε. Για χρόνια, ήταν ανίκανη να συναναστρέφεται με άλλες γυναίκες και της ήταν άβολο ακόμα και να τις χαιρετά.
"Όταν αλλάζεις ξανά, είναι σαν να γεννιέσαι πάλι και πρέπει να μάθεις τα πάντα από την αρχή", εξήγησε. "Παίρνεις μια ολόκληρη νέα ζωή. Ξανά".
Η κα Siddiqui είπε ότι ήταν τυχερή που ο σύζυγός της αποδείχθηκε καλός. Είχε ζητήσει την άδειά του για να δώσει συνέντευξη και εκείνος συμφώνησε. Είχε κατανόηση για το παρελθόν της, είπε. Ανέχτηκε τη μαγειρική της. Μερικές φορές, την ενθάρρυνε ακόμη και να φορά παντελόνια στο σπίτι, είπε. Ξέρει πως της φτιάχνει την διάθεση.
Σε μια σύντομη περίοδο συζυγικών προβλημάτων, εκείνος προσπάθησε να την κτυπήσει, αλλά κι εκείνη τον χτύπησε, δεν το επανέλαβε ποτέ. Θέλει να μοιάσει με γυναίκα τώρα, είπε, και τα παιδιά της να έχουν μια μητέρα.
Ακόμα, δεν περνάει μέρα περνάει που να μην σκέφτεται την επιστροφή της στη "καλύτερη περίοδο της ζωής της", όπως η ίδια την αποκάλεσαι. Στην ερώτηση εάν επιθυμούσε να είχε γεννηθεί άνδρας, γνέφει σιωπηλά.
Αλλά επιθυμεί, επίσης, η ανατροφή της να ήταν διαφορετική. "Για μένα, θα ήταν καλύτερο να μεγαλώσω ως κορίτσι", είπε, "αφού έπρεπε να γίνω γυναίκα στο τέλος".
Σαν Μητέρα, σαν γιός
Είναι συνήθως πολυάσχολη μέρα στο σπίτι της κα. Rafaat. Η Azita Rafaat είναι στο μπάνιο, προσπαθώντας να βάλει το μαντίλι στο κεφάλι της, προετοιμάζεται για την φωτογράφηση στο σπίτι για να βγάλει νέες φωτογραφίες για την πολιτική της εκστρατεία.
Τα κορίτσια κινούνται αδιάκοπα μεταξύ των κινουμένων σχεδίων Τομ και Τζέρι στην τηλεόραση και ένα παιχνίδι στο λάπτοπ της μητέρας τις. Η 11χρονη Benafsha, και η 9χρονη Mehrangis, φορούν πανομοιότυπα ροζ καλσόν και πλισέ φούστες. Πηγαίνουν πρώτα στον υπολογιστή. Η 6χρονη Mehran, περιμένει τη σειρά της, δείχνοντας και γυρίζοντας ένα πιστόλι προς σε κάθε μια επισκέπτρια.
Φοράει έναν επίδεσμο πάνω από το δεξιό λοβό της, όπου προσπάθησε να τρυπηθεί με ένα από τα σκουλαρίκια μητέρας της μια ημέρα πριν, θέλοντας να μοιάσει στον αγαπημένο της ήρωα δράσης του Bollywood: Τον Salman Khan, έναν άνδρα που φοράει ένα χρυσό σκουλαρίκι.
Στη συνέχεια, η Mehran αποφάσισε πως περίμενε αρκετή ώρα για να παίξει στο λάπτοπ, βαδίζοντας βαριά και κουνώντας τα χέρια της, και τελικά χαστούκησε την Benafsha.
“Είναι πολύ άτακτος", δήλωσε η κ. Rafaat στα αγγλικά με έναν στεναγμό, μπερδεύοντας την αντωνυμία για το φύλο της Mehran, η οποία δεν υφίσταται στην γλώσσα Dari. “Η κόρη μου υιοθέτησε όλα τα γνωρίσματα των αγοριών πολύ σύντομα. Την έχετε δει - η συμπεριοφρά-η ομιλία της, δεν έχει τίποτα από κοπέλα μέσα της”.
Οι Rafaats δεν έχουν ακόμη αποφασίσει πότε η Mehran θα επανέλθει σε κοπέλα, αλλά η κα Rafaat είπε ότι ελπίζει πως δεν χρειάζεται να γίνει τα επόμενα πέντε ή έξι χρόνια.
"Θα πρέπει σιγά-σιγά, σιγά να αρχίσουμε να της λέμε για αυτό που είναι και ότι χρειάζεται να προσέχουμε καθώς μεγαλώνει", είπε. "Νομίζω ότι πρέπει να μιλάμε γι 'αυτό κάθε μέρα. - Για το τι συμβαίνει στη Mehran".
Αμφισβητόντας το πώς θα μπορούσε να επηρεάσει την κόρη της, αποκάλυψε ξαφνικά κάτι από το δικό της παρελθόν: "Θα μπορούσα να μοιραστώ κάτι με σένα, ειλικρινά; Για μερικά χρόνια ήμουν επίσης αγόρι".
Καθώς ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειάς της, η κα Rafaat βοηθούσε τον πατέρα της στο μικρό του μπακάλικο, αρχίζοντας όταν ήταν 10, για τέσσερα χρόνια. Ήταν ψηλή και αθλητική και είδε τη δυνατότητα αυτή μόνο όταν οι γονείς τής παρουσίασαν την ιδέα - θα ήταν σε θέση να κινείται πιο ελεύθερα.
Πήγαινε σε σχολείο θηλέων το πρωί, αλλά εργαζόταν στο μπακάλικο τα απογεύματα και τα βράδια, έκανε θελήματα φορόντας παντελόνι και ένα καπέλο του μπέιζμπολ, είπε.
Η επιστροφή στα φορέματα και το να περιοριστεί ήταν δύσκολο χωρίς ερεθίσματα, και λίγο απογοητευτικό, είπε. Αλλά πάνω από όλα, αυτή είναι βέβαιη ότι η εμπειρία αυτή συνέβαλε στην επίλυση και την έφερε στο Κοινοβούλιο.
"Νομίζω ότι με έκανε πιο δραστήρια”, είπε. "Με έκανε πιο ισχυρή". Πιστεύει επίσης πως η περίοδος που ήταν αγόρι κατέστησε ευκολότερο να σχετίζεται και να επικοινωνεί με τους άνδρες.
Η κα Rafaat είπε ότι ελπίζει οι επιπτώσεις στην ψυχή και την προσωπικότητα της Mehran θα είναι ένα πλεονέκτημα, και όχι περιορισμός.
Επισήμανε ότι μιλώντας μπορεί να δεχτεί την κριτική των άλλων, αλλά υποστήριξε ότι ήταν σημαντικό να αποκαλύψει μια πρακτική, που οι περισσότερες γυναίκες στη χώρα της, θα ήθελαν να μην υπάρχει. "Αυτή είναι η πραγματικότητα του Αφγανιστάν”, είπε.
Ως γυναίκα και ως πολιτικίνα, εξέφρασε την ανησυχία πως, παρά τις μεγάλες προσπάθειες και τις επενδύσεις άλλων χωρών για να βοηθήσουν τις Αφγανές γυναίκες, έχει δει πολύ μικρή αλλαγή, και μια απροθυμία να επικεντρωθούν σε αυτά που είναι σημαντικά.
"Νομίζουν ότι είναι όλα σχετίζονται με την burqa», είπε. “Είμαι έτοιμη να φορέσω δύο burqas αν η κυβέρνησή μου μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και κράτος δικαίου. Αυτό είναι ΕΝΤΑΞΕΙ για μένα. Αν αυτή είναι η μόνη ελευθερία που πρέπει να παραιτηθώ, είμαι έτοιμη”.
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.9.10 και την μεταφράσαμε από τις Nytimes γραμμένη από την Jenny Nordberg στην http://www.nytimes.com/2010/09/21/world/asia/21gender.html?_r=1&scp=10&sq=Afghanistan&st=cse
Όσες θέλετε μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα βίντεο εδώ
