Ειδικοί αισθητήρες κάνουν παιχνιδάκι για τις τυφλές την οδήγηση
Στους δρόμους θα κυκλοφορήσει σύντομα το πρώτο αυτοκίνητο για τυφλές, χάρη σε μια επαναστατική τεχνολογία που οι ειδικές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Βιρτζίνιας βάφτισαν «μη οπτικό περιβάλλον». Για την Ομοσπονδία Τυφλών των ΗΠΑ γίνεται πραγματικότητα ένα όνειρο τουλάχιστον δέκα ετών.
Το αυτοκίνητο προέκυψε από τη συνεργασία των δύο φορέων και η κατασκευή του παρομοιάζεται με τον στόχο που είχε θέσει ο Τζων Κέννεντυ στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν είχε δεσμευθεί ότι η άνθρωπος θα πατήσει το πόδι της στο φεγγάρι, όπως δηλώνει ο δρ Μαρκ Μάουερ, επικεφαλής της Ομοσπονδίας Τυφλών στις ΗΠΑ. «Εξερευνούμε περιοχές που έως πρόσφατα θεωρούνταν ανεξερεύνητες. Απομακρυνόμαστε από την κοινή πεποίθηση που λέει ότι η τυφλότητα ναρκοθετεί την ικανότητα της ανθρώπου να συμβάλει στην κοινωνία». Ο ίδιος είχε οραματιστεί ένα αυτοκίνητο για τυφλές πριν από περίπου μία δεκαετία. Πολλές πίστεψαν τότε ότι ήταν ένα άπιαστο όνειρο, μια ανεφάρμοστη ιδέα. Το 2007, όμως, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Βιρτζίνιας κέρδισε το τρίτο βραβείο σε έναν διαγωνισμό για την κατασκευή ενός μη στελεχωμένου αυτοκινήτου, που χρησιμοποιούσε αισθητήρες για να αντιλαμβάνεται την κίνηση στον δρόμο, να αποφεύγει τις συγκρούσεις με άλλα οχήματα και αντικείμενα και να κινείται όπως οποιοδήποτε άλλο όχημα.
Έπειτα από αυτή την επιτυχία, η Ομοσπονδία ήρθε σε επαφή με το Ινστιτούτο για να ζητήσει τη βοήθειά του στην κατασκευή ενός αυτοκινήτου το οποίο θα μπορούσαν να οδηγήσουν οι τυφλές. Δυο χρόνια αργότερα η επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνιας είχε ολοκληρώσει την κατασκευή ενός οχήματος τύπου μπάγκι- το αυτοκίνητο με τις μεγάλες ρόδες και τον στοιχειώδη σκελετό, που συνήθως χρησιμοποιείται στην άμμο. Η κατασκευάστρια ετειρεία είχε τοποθετήσει αισθητήρες λέιζερ και κάμερες ως εργαλεία αντίληψης του περιβάλλοντος χώρου. Η οδηγός του φορούσε ένα γιλέκο που έδινε σήματα με δονήσεις για να αυξήσει ή να ελαττώσει την ταχύτητα ή να στρίψει.
Νέα τεχνολογία. Το αποτέλεσμα εντυπωσίασε αλλά δεν ήταν το τελευταίο βήμα. Το νέο αυτοκίνητο θα παρουσιαστεί επισήμως τον προσεχή Ιανουάριο, αλλά η κατασκευάστρια εταιρεία δηλώνει βέβαιη από τώρα ότι βρίσκεται στον σωστό δρόμο.
Το αυτοκίνητο αυτό χρησιμοποιεί διάφορα nonvisual interfaces (μη οπτικά περιβάλλοντα) προκειμένου να βοηθηθεί η τυφλή οδηγός του. Ενα περιβάλλον ονομάζεται DriveGrip και διαθέτει γάντια με δονούμενους κινητήρες στις περιοχές των αρθρώσεων. Οι δονήσεις ειδοποιούν την οδηγό για το ακριβές χρονικό σημείο που πρέπει να στρίψει. Ενα άλλο περιβάλλον, το ΑirΡrix, είναι μια ταμπλέτα στο μέγεθος μισής κόλλας χαρτιού, που ενημερώνει με τη βοήθεια πεπιεσμένου αέρα την οδηγό για τα αντικείμενα που βρίσκονται γύρω από το αυτοκίνητο. Ο δρ Ντένις Χονγκ, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνιας και επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, επισημαίνει ότι οι εφαρμογές αυτές μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στα συμβατικά αυτοκίνητα, προσφέροντας μεγαλύτερη ασφάλεια στις οδηγούς τους.
Η κοινωνία. Αυτό που θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο και από την ολοκλήρωση του αυτοκινήτου είναι η προσαρμογή της κοινωνίας στην ιδέα ότι μια τυφλή μπορεί να οδηγήσει. Σε κάθε περίπτωση, η τεχνολογία του «μη οπτικού περιβάλλοντος» θα πρέπει να περάσει από αλλεπάλληλες δοκιμές που μπορεί να διαρκέσουν ακόμη και χρόνια. Αλλά, όπως επισημαίνει ο δρ Μαρκ Μάουερ, το πιο σημαντικό είναι να αλλάξει ο τρόπος που προσλαμβάνει ο κόσμος την τυφλότητα. Ο Μαρκ Ρικομπόνο, εκτελεστικός διευθυντής της Ομοσπονδίας Τυφλών και με πλήρη έλλειψη όρασης ο ίδιος, λέει ότι όταν περπατάει στον δρόμο με τον τρίχρονο γιο του πολύς κόσμος μπορεί να σκέφτεται ότι το παιδί παίζει τον ρόλο του οδηγού αντί για το αντίθετο. «Αυτό θα αλλάξει όταν ο κόσμος δει ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι το οποίο πίστευε ότι είναι αδύνατο».
Το άρθρο το βρήκαμε στις 3.7.10 στην εφημερίδα τα Νέα, γραμμενο από τον Περικλή Δημητρόπουλο στην http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4582713
