*Στην ευρωπαϊκή εποχή μας απουσιάζει δραματικά στην ελληνική κοινωνία ο διάλογος και η διαπάλη των ιδεών. Η υπεράσπιση πολιτικών θέσεων δεν γίνεται με επιχειρήματα και τεκμήρια. Στη θέση του πολιτικού λόγου που απευθύνεται στην κρίση των πολιτισών και επιχειρηματολογεί, ευρύτατα κυριαρχεί ένας λόγος που απευθύνεται στο συναίσθημα, συνθηματολογεί, μετατρέπει τον πολιτικό συλλογισμό σε ηθική κατηγορία και καταγγέλλει ηθικά τις πολιτικές του αντιπάλους. Με άλλα λόγια καταπατάει την αρχή της ελευθερίας του λόγου, μετατρέποντας την πολιτική κριτική σε ηθική καταγγελία.
*Ο πολιτικός λόγος άρα που κυριαρχεί στην ελληνική κοινωνία καλλιεργεί αντιλήψεις βλαβερές και επικίνδυνες γιατί είναι αντίθετες με τη δημοκρατία. Η ηθική καταδίκη στη θέση της πολιτικής κριτικής είναι βασικό χαρακτηριστικό του λόγου των φασισμών. Η ναζιστική εξουσία έκανε τη μεγαλύτερη κατάχρηση αυτού του είδους λόγου, συστηματικά μετατρέποντας την πολιτική κριτική σε ηθική αγανάκτηση. Δεν άσκησε ποτέ κριτική στις πολιτικές-ους της αντιπάλους, αλλά χρησιμοποίησε εναντίον τις τη συκοφαντία συνοδευόμενη από την ηθική καταγγελία, πράγμα που άνοιξε τον δρόμο στη φυσική τις εξόντωση.
*Μέσα στην κρίση των ιδεών που κυριαρχεί βλάπτεται βαθύτατα η κοινωνία από τη συλλήβδην ηθική καταγγελία όλων ανεξαιρέτως των εκπροσώπων του Κοινοβουλίου. Αυτόκλητες-οι ρήτορες κάθε είδους κάνουν κατάχρηση των αξιών έθνος, πατρίδα, πατριωτισμός και με την ηθική σπίλωση των πολιτικών τις-τους αντιπάλων κερδίζουν ακροατήρια. Η ηθική διάσταση εμποδίζει τις πολίτισες-ες να καταλάβουν πόσες ανοησίες περιέχει αυτή η «πατριωτική» ρητορεία και πόσες θέσεις βλαβερές για την εθνική αυτοεικόνα και επικίνδυνες για τα εθνικά συμφέροντα.
*Η εθνικοφροσύνη άκριτα και αυτόματα μετατρέπει την ορθολογική αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων σε σατανικό προϊόν του Βεελζεβούλ, καθώς η όποια ανόητη είτε επικίνδυνη πολιτική θέση για το έθνος ή την πατρίδα προβάλλεται σαν θρησκευτική δοξασία που αντιμάχεται την «προδοσία». Ετσι η-ο κάθε ρήτορας «πατριώτισα-ης» εύκολα βλάπτει τα εθνικά συμφέροντα και ναρκοθετεί τη δημοκρατία. Στη δημοκρατική και ευρωπαϊκή εποχή μας, «γενιές φαρμάκι», όπως λέει ο Σεφέρης στις Γάτες του Άη Νικόλα, ακόμα σήμερα ποτίζει ο αυταρχισμός και η ιδεολογική βία.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 17.7.10 στην εφημερίδα τα Νέα, γραμμένο από την κα. Άννα Φραγκουδάκη στην http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4584906
