Δείχνουμε σε μια ομάδα γυναικών και μια ομάδα ανδρών βιντεοσκοπημένες σκηνές που παρουσιάζουν: έναν καλοφτιαγμένο άνδρα να κόβει βόλτες με μαγιό σε μια παραλία, μια γυμνή γυναίκα που γυμνάζεται, μια άλλη που αυνανίζεται, ζευγάρια ανθρώπων που κάνουν έρωτα (ετεροφυλοφιλικό, ομοφυλοφιλικό, λεσβιακό), πιθήκους που ζευγαρώνουν. Μετράμε έπειτα την «αντικειμενική» σεξουαλική διέγερση των πειραματανθρώπων (βαθμός στύσης, βαθμός έκκρισης κολπικών υγρών κ.λπ.) και τη συγκρίνουμε με την «υποκειμενική» (δηλαδή αυτό που δηλώνουν).
Διαπιστώνουμε ότι στις γυναίκες υπάρχει πολύ μεγαλύτερη ασυμφωνία μεταξύ «αντικειμενικού» και «υποκειμενικού».
Διαπιστώνουμε, επιπλέον, ότι οι γυναίκες, ακόμα και οι ετεροφυλόφιλες, έμειναν αντικειμενικά ασυγκίνητες από την εικόνα του ωραίου ημίγυμνου άνδρα, υγράνθηκαν όμως, περισσότερο ή λιγότερο, στη θέα των ερωτικών ζευγαριών (ακόμα και των πιθηκικών), της γυναίκας που γυμνάζεται και επίσης εκείνης που αυνανίζεται. Οι άνδρες, αντίθετα, είχαν ουδέτερη αντίδραση στις εικόνες του άλκιμου ΄Αδωνι (με εξαίρεση τους γκέι) και των ερωτοχτυπημένων πιθήκων, πράγμα που βέβαια δεν θα εκπλήξει κανέναν.
Αυτά είναι μερικά μόνον από τα ευρήματα μιας σειράς σεξολογικών ερευνών που έγιναν πρόσφατα στην Αμερική και την Ευρώπη. Ουσιαστικά πρόκειται για αλήθειες γνωστές από παλιότερες (αλλά όχι και τόσο παλιές) έρευνες γύρω από την ανθρώπινη σεξουαλικότητα, για να μην πούμε ότι είναι γνωστές από την ανθρώπινη εμπειρία αιώνων. *Α Η μεταμοντέρνα κουλτούρα, επειδή δεν έχει μνήμη, έχει όμως γραμμένα στις σημαίες της τη φιλαυτία και την επαγγελματική ανέλιξη, ανακαλύπτει κάθε λίγο και λιγάκι την Αμερική, και μερικές επιστήμες της, όπως η κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία, η ψυχολογία, η στατιστική, και φυσικά η σεξολογία, διατυπώνουν συχνά κοινοτοπίες που η βαρύγδουπη, ξεμασχαλιασμένη ορολογία και τα εντυπωσιακά τεχνολογικά εφέ των σχετικών πειραμάτων τις κάνουν να φαντάζουν σαν επαναστατικές ανακαλύψεις.
Εν πάση περιπτώσει, το μόνο πραγματικά καινούργιο στις πρόσφατες έρευνες είναι ότι έγιναν όλες από γυναίκες σεξολόγους. ΄Ετσι, περνούν το τεστ της πολιτικής ορθότητας και παίρνουν πιστοποιητικό που βεβαιώνει ότι είναι αμόλυντες από ανδροκρατικές προκαταλήψεις. Μπορούμε, λοιπόν, άφοβα τώρα πια να συνομολογήσουμε με τον Οβίδιο ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι πιο ρευστή (ή, αν προτιμάτε, πιο πολυδύναμη) από την ανδρική, ότι είναι λιγότερο εστιασμένη, τόσο σε ό, τι αφορά τις ερωτογενείς ζώνες όσο και σε ό, τι αφορά το αντικείμενο της ερωτικής έλξης. Μπορούμε να προσυπογράψουμε ανοιχτά το επιμύθιο της περιπέτειας της-του «τρανς» Τειρεσία (έζησε διαδοχικά ως άνδρας και ως γυναίκα), που τυφλώθηκε από την ΄Ηρα επειδή αποκάλυψε ότι στα δέκα μερίδια του έρωτα οι γυναίκες χαίρονται τα εννιά και οι άνδρες μόνο το ένα: οι βαθύτεροι ερωτικοί γλυκασμοί των γυναικών δεν πρέπει να γίνονται γνωστοί (αυτό δεν υπαινίσσεται η διάσταση μεταξύ «αντικειμενικής» και «υποκειμενικής» αντίδρασης;)*Β, είτε επειδή είναι κρυφές αδυναμίες είτε επειδή είναι κρυφά όπλα.
[...]
Υπάρχει, ωστόσο, στα πορίσματα αυτών των ερευνών ένα σημείο που αξίζει να μας απασχολήσει ιδιαίτερα, όχι επειδή ήταν πραγματικά άγνωστο ως τώρα, αλλά επειδή είναι αιτία για πολλές παρεξηγήσεις στις σχέσεις των δύο φύλων και για πολλές αστοχίες στη βιομηχανία του ερωτικού θεάματος. Μα είναι δυνατόν οι γυναίκες να βρίσκουν την εικόνα ενός ωραίου ημίγυμνου άνδρα λιγότερο διε γερτική και από ένα ζευγάρι χιμπαντζήδων που συνευρίσκονται; [...] Οι γυναίκες [...] συγκινούνται από τη σχέση, όχι από το σώμα. Και μάλιστα από τη σχέση με όλα τα συναισθηματικά και κοινωνικά συμφραζόμενά της. Αν ο κορμαρίων με το μαγιό στο βίντεο επιδιδόταν σε τρυφερότητες με μια γυναίκα, θα γινόταν αυτομάτως πιο ενδιαφέρων για τις παρατηρήτριες. Αλλά έτσι, σαν σκέτο, μοναχικό κορμί, το πολύ πολύ να αποσπά την αισθητική επιδοκιμασία τους. Οι άνδρες, είτε ετεροφυλόφιλοι είναι είτε γκέι, αντιδρούν πολύ διαφορετικά σε τέτοια θέματα.
Το περιοδικό Ρlaygirl, που εγκαινιάστηκε τη δεκαετία του 1970 στις ΗΠΑ ως το γυναικείο ισοδύναμο του Ρlayboy, με αισθησιακές φωτογραφίες γυμνών ανδρών, απέτυχε παταγωδώς, γιατί το αγόραζαν σχεδόν μόνον οι γκέι! Όταν δίδασκα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, έδειχνα στους φοιτητές μου (που σε συντριπτικά ποσοστά ήταν κορίτσια) τις φωτογραφίες γυμνών και συνήθως εν στύσει φαντάρων που τράβηξε ο πολυπράγμων γκέι λόγιος Θάνος Βελλούδιος τη δεκαετία του 1950, και τους ζητούσα να τις βαθμολογήσουν (ανώνυμα, εννοείται) ως προς την ερεθιστικότητά τους. Ποτέ μια φοιτήτρια δεν τις βρήκε διεγερτικές, πολλές μάλιστα τις έκριναν απωθητικές. Οι μόνες θετικές αξιολογήσεις προέρχονταν από φοιτητές που αυτοπροσδιορίζονταν ως γκέι.
Αυτό μας φέρνει στο ζήτημα της πορνογραφίας. Υπάρχει άραγε γυναικεία πορνογραφία ή μήπως πρόκειται για καθαρά ανδρικό φαινόμενο; Αν η πορνογραφία οριστεί ως αναπαράσταση που αποβλέπει στη σεξουαλική διέγερση ενός τρίτου, τότε ναι, υπάρχει γυναικεία πορνογραφία και είναι πολύ πιο λεπτή, πολύ πιο ευφάνταστη, πολύ πιο τολμηρή από την ανδρική. Αν όμως η πορνογραφία περιγραφεί με πιο στενό τρόπο, με τους όρους που υποδεικνύει το σύνηθες πορνογραφικό υλικό, τότε είναι κάτι που μόνον άνδρες μπορούν να εμπνευστούν και (σχεδόν) μόνον άνδρες μπορεί να συγκινήσει. Γιατί σ΄ αυτές τις ταινίες, φωτογραφίες, ζωγραφικές ή λεκτικές αναπαραστάσεις κ.λπ. το σεξ παρουσιάζεται ως μια καθαρά σωματική, απρόσωπη συναλλαγή, χωρίς καμία συμμετοχή συναισθημάτων ή κοινωνικών προσδιορισμών (που και αυτοί παράγουν συναισθήματα). Αυτό μπορεί να αποτελεί τη μύχια φαντασίωση των περισσότερων ανδρών, τις γυναίκες όμως δεν τις πείθει και δεν τις αφορά. Συνήθως οι γυναίκες βρίσκουν την ανδρική πορνογραφία αστεία και παιδαριώδη. Και, αν θέλετε τη γνώμη μου, έχουν απόλυτο δίκιο.
Μερικά ζευγάρια υποστηρίζουν ότι η από κοινού παρακολούθηση πορνοταινιών βελτίωσε τη σεξουαλική ζωή τους. Στοιχηματίζω πως αυτό που εννοούν είναι ότι βελτίωσε τη σεξουαλική απόδοση του άνδρα. Βέβαια, αν ένας άνδρας χρειάζεται τέτοιου είδους βοηθήματα για να επιθυμήσει αρκετά τη συντρόφισσά του, πρέπει να διερωτηθούμε σοβαρά για το περιεχόμενο της ερωτικής σχέσης του ζευγαριού. Τελικά, ο ιδανικός αποδέκτης της (ανδρικής) πορνογραφίας είναι το μοναχικό αρσενικό και η ιδανική μορφή σεξ προς την οποία τείνει είναι το μοναχικό σεξ...
Το άρθρο το βρήκαμε 4.7.09 στην εφημερίδα Τα Νέα, γραμμένο από τον Δημοσθένη Κούρτοβικ στο http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4525042
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας.
*Α Μόνο που η εμπειρία δεν γίνεται δεκτή παρά μόνο μέσα από την επιστημονική έρευνα.
*Β Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να μιλούν και πολύ περισσότερο για την σεξουαλικότητα τες. Ευαγγελία Βλάμη
