Η περασμένη Τετάρτη αποτελεί αρνητικό ορόσημο για την ενσωμάτωση των μεταναστριών-ων στη χώρα μας. Η τροπολογία Μαρκογιαννάκη που ψηφίστηκε στη Βουλή προβλέπει ότι όλες-οι οι αλλοδαπές-οι που ζουν στην Ελλάδα μπορούν να θεωρηθούν επικίνδυνες-οι για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια αν τους ασκηθεί δίωξη (απλή δίωξη χωρίς καταδίκη!) για αδίκημα που τιμωρείται με ποινήμεγαλύτερη των 3 μηνών, δηλαδή ακόμα και τροχαία παράβαση. Δεν πρόκειται μόνο για κραυγαλέα ακύρωση του τεκμηρίου αθωότητας και ανατροπή της λειτουργίας της ποινικής δικαιοσύνης. Πρόκειται κυρίως για υπαγωγή των μεταναστριών-ων σε καθεστώς ομηρείας. Όλων των μεταναστριών-ων- ανεξαρτήτως ηλικίας και οικογενειακής κατάστασης, με ή χωρίς νόμιμα έγγραφα, άδεια εργασίας, ασχέτως αν φορολογούνται και καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές.
Επιπροσθέτως, νομοθετείται η κράτηση τών προς απέλαση αλλοδαπών για περίοδο έως 18 μήνες και ας είναι ο αριθμός τους τόσο μεγάλος που προδιαγράφει και τις συνθήκες κράτησης. Και όλα αυτά στο όνομα της «καταπολέμησης της λαθρομετανάστευσης», χωρίς εντούτοις να αφορούν πρωτίστως τους παράτυπους μετανάστριες-ες, διότι εκείνες-οι υπάγονται σε άλλες ρυθμίσεις σχετικές με το καθεστώς τους και με διμερείς συμφωνίες επανεισδοχής. Με απλά λόγια, όσες-οι μπορούν να απελαθούν απελαύνονται και χωρίς την τροπολογία!
Όλα αυτά όμως αποτελούν ψιλά γράμματα στο παιχνίδι των εντυπώσεων που παρακολουθούμε μετά τις ευρωεκλογές. Η ασφάλεια έχει αναδειχθεί σε άστρο των ημερών. Στο όνομά της ομνύουν οι πάντες και κατηγορούν αλλήλους για πλημμελή προστασία. Ποια ασφάλεια όμως; Σύμφωνα με το λεξικό, ασφάλεια είναι η «κατάσταση στην οποία δεν υπάρχουν κίνδυνοι, όπου αισθάνεται κανείς ότι δεν απειλείται· η αποτροπή κινδύνου ή απειλής, η εξασφάλιση σιγουριάς και βεβαιότητας» (Μπαμπινιώτης). Δύο λοιπόν τα σκέλη της: το πρώτο αστυνομικό, αντεγκληματικό, το δεύτερο ευρύτερο, αφού αφορά στην ασφάλεια με την πιο ευρεία έννοια, κοινωνική, οικονομική, εργασιακή και άλλη. Η αμφίπλευρη εννοιολογική της συρρίκνωση (συνηθέστατα η Δεξιά απολυτοποιεί το πρώτο μέρος και η Αριστερά το δεύτερο) υπονομεύει την ουσία της. Το ίδιο συμβαίνει όταν η ασφάλεια αφορά μέρος μόνο του πληθυσμού: είναι άτοπη η ασφάλεια του γηγενούς πληθυσμού χωρίς τη ασφάλεια όλων.
Τέτοιες εννοιολογικές στρεβλώσεις ή εκπτώσεις διευκολύνουν τη δημαγωγία, επενδύουν στην υπεραπλούστευση, αποκρύπτουν μια οδυνηρή αλήθεια: Στο ζήτημα των μεταναστριών-ων χωρίς χαρτιά δεν υπάρχει απλή απάντηση με όρους τηλεοπτικού εντυπωσιασμού. Δύσκολη η εξέταση του μεταναστευτικού φαινομένου στις πραγματικές του διαστάσεις, εύκολο να το αντιμετωπίζουμε φοβικά, όπως την επιδημία γρίπης. Δύσκολες οι μακροπρόθεσμες πολιτικές ένταξης, εύκολες οι ανέξοδες κραυγές στα τηλεπαράθυρα. Δύσκολο να δημιουργηθεί σύστημα καταγραφής των μεταναστριών-ων, εύκολο να νομοθετούμε μακροχρόνιες κρατήσεις. Δύσκολη η αντιμετώπιση της μεταναστευτικής εξαχρείωσης που πλήττει και τις-τους γηγενείς, εύκολη η καπηλεία της. Δύσκολη η προώθηση ευρωπαϊκών πολιτικών μετανάστευσης με όρους δικαιότερης κατανομής του μεταναστευτικού φορτίου, εύκολες οι εκατέρωθεν κορόνες περί ανοιχτών συνόρων ή προώθησης των πάντων στην Ευρώπη.
Ας ερωτηθούν μία φορά, έστω μία φορά, στα τηλεοπτικά παράθυρα οι κήρυκες του φόβου, κοινοβουλευτικοί και μη, τι συγκεκριμένα εννοούν με τις μεγαλόστομες διακηρύξεις: πώς θα εφαρμόσουν την περιώνυμη ποσόστωση; Τι σημαίνει στην πράξη ασφαλής φύλαξη συνόρων απέναντι σε βάρκες με γυναικόπαιδα - αν όχι θανάτους; Πόσο θα κοστίζει η 18μηνη κράτηση δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων; Πώς θα απελάσουν τις μετανάστριες-ες «ανεφίκτου απελάσεως», που αποτελούν μεγάλο μέρος του συνολικού αριθμού; Πού και πώς θα επαναπροωθήσουν χιλιάδες μετανάστριες-ες χωρίς διακρατικές συμφωνίες; Όποια-ος στα σύνθετα προβλήματα υπόσχεται εύκολες λύσεις είναι απλώς ανειλικρινής. Την Τετάρτη υιοθέτησε και η κυβερνητική πλειοψηφία μια τέτοια ψευδεπίγραφη «ατζέντα ασφαλείας».
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα της-του Ανθρώπου.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 29.6.09 στην εφημερίδα Τα Νέα στο http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4523966
