[...]
Η Αυγουστίνη ντε Βιλμπλάνς ή το στρατήγημα του έρωτα. Συναντάμε την πρώτη ίσως λεσβία ηρωίδα της νεώτερης εποχής - ως χαρακτήρα με τον οποίο ο συγγραφέας συμπάσχει και όχι ως γραφική καρικατούρα. Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ- αμφισεξουαλικός ο ίδιος- χλευάζει την λεσβοφοβία των συγχρόνων του, σε μια εποχή που ο λεσβιασμός και η ομοφυλοφιλία επέσυρε έως και την ποινή του θανάτου: «Και αν η τεκνοποίηση είχε γι΄ αυτήν [τη Φύση] τόση σημασία, θα επέτρεπε άραγε σε μια γυναίκα να την υπηρετεί μόνο για ένα τέταρτο της ζωής της, και στα μισά πλάσματα που βγαίνουν από τα σπλάγχνα της, να έχουν κλίσεις αντίθετες προς αυτή την τεκνοποίηση, την οποία ωστόσο εκείνη απαιτεί;». Η Αυγουστίνη που «δεν ένιωθε ηδονή παρά μόνο για το ίδιο της το φύλο» θα πέσει τελικά στα δίχτυα του ερωτευμένου Φρανβίλ που θα επιλέξει να την αντιμετωπίσει με τα δικά της όπλα. Το τέλος θα μας φανεί ανεπίτρεπτα συγκαταβατικό- αλλά μόνο επειδή θα το κοιτάξουμε με τα μάτια (και την ελευθεριότητα) του δικού μας αιώνα.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 11.4.09 στην εφημερίδα τα Νέα γραμμένο από τον Πέτρο Τατσόπουλο στο http://www.tanea.gr/default.asp?pid=30&ct=19&artid=4511760
