ΑΝΑ ΠΑΣΑ ΣΤΙΓΜΗ και με αφορμή το παραμικρό μπορεί στη χώρα αυτή να προκληθεί τρικυμία που να δείχνει πώς μπορεί να συνυπάρχουν τόσο αντιθετικές ή αν θέλετε διαφορετικές απόψεις.
Σημειώνοντας ότι άλλο η συνύπαρξη και άλλο η πιθανότητα ή προοπτική συμβίωσης, παρακολουθεί κανείς αυτές τις μέρες στην Τουρκία μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τον λεσβιασμό και την ομοφυλοφιλία. Η ιστορία ξεκίνησε όταν πριν από λίγες μέρες ο υπουργός Πολιτισμού προσπαθώντας να επικρίνει όσους στηρίζουν ελπίδες στο στρατιωτικό πραξικόπημα, άσκησε κριτική στην εποχή της χούντας του 1980. Αναφερόμενος στα έργα και τις ημέρες της χούντας, είπε μεταξύ άλλων ότι την εποχή εκείνη «ζήσαμε παράλογες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι μια χρονιά, καλύτερος καλλιτέχνης είχε ανακηρυχθεί ο Ζεκί Μουρέν και καλύτερη καλλιτέχνις ο Μπουλέντ Ερσόι». Τραγουδιστές και οι δύο, ο πρώτος ομοφυλόφιλος, όπως και ο δεύτερος, με τη διαφορά ότι αυτός το 1981 άλλαξε φύλο και έγινε γυναίκα. *A Ο πρώτος έχει πεθάνει. Η αντίδραση, και μάλιστα έντονη, προήλθε από τη δεύτερη.
ΟΥΤΕ ΛΙΓΟ ΟΥΤΕ ΠΟΛΥ, χαρακτήρισε τον υπουργό ρατσιστή και αυτός αναγκάστηκε να ζητήσει συγγνώμη. Η υπόθεση όμως δεν έκλεισε. Οι τηλεοπτικές εκπομπές άρχισαν να ασχολούνται με το θέμα, αλλά αυτό ήταν ανοιχτό για μεταπήδηση σε άλλα σχετικά ζητήματα. Ετσι, γνωστός ισλαμιστής αρθρογράφος σε μια από τις εκπομπές αυτές βγήκε και είπε: «Γνωρίζουμε ότι στο Ιράκ και το Αφγανιστάν ένα μεγάλο μέρος αυτών που προκαλούν τη βία είναι ομοφυλόφιλοι». Δεν αρκέστηκε σε αυτό όμως και επεκτάθηκε, με τρόπο που πήρε η μπάλα όχι μόνο την ομοφυλοφιλία, αλλά και τις γυναίκες. «Οσο ο κόσμος αποκτά χρώμα θηλυκό, στον ίδιο βαθμό βλέπουμε ότι οι πόλεμοι εξελίσσονται με πιο άνανδρο και βίαιο τρόπο», είπε.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΗΤΑΝ να ανοίξει ο δρόμος για συζήτηση επί θεμάτων που αφορούν τις γυναίκες, τα δικαιώματά τους και το θέμα της γυναίκας στο Ισλάμ. Αρχισε δηλαδή να γίνεται λόγος για το πόσο νόμιμο δικαίωμα είναι η πολυγαμία για τον άνδρα. Και εκεί αποκαλύφθηκε ένα μέρος της ουσίας στις σημαντικές κοινωνικές και ιδεολογικές αντιθέσεις που υπάρχουν στην τουρκική κοινωνία. Ισλαμιστές διανοούμενοι δεν υπερασπίστηκαν μεν τη νομιμότητα της πολυγαμίας με βάση τις αρχές του δικαίου. Το έκαναν όμως με βάση τις αρχές του ισλαμικού δικαίου. Υπερασπίστηκαν οι ισλαμιστές το δικαίωμα να ασκούν κριτική σε συμπεριφορά ή κανόνες με τους οποίους δεν συμφωνούν, αλλά το αντεπιχείρημα ήταν ότι αυτό πρέπει να γίνεται δίχως να κατηγορείται ή να γίνεται στόχος ένα άτομο ή μια ολόκληρη ομάδα. Πράγμα που στην περίπτωση του «βίαιου θηλυκού κόσμου», που είπε ο ισλαμιστής αρθρογράφος, μάλλον δεν αποφεύχθηκε.
Το άρθο το βρήκαμε στις 16.5.09 στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία γραμμένο από τον Άρη Αμπατζήhttp://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=44768
Τα γράμματα με τους αστερίσκους είναι δικά μας
*A Για τρανς πρόκειται.
