με δύο μαμάδεςΟι απόψεις του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη προκάλεσαν αντικρουόμενες αντιδράσεις στην κοινωνία αλλά και στις Lgbtiq
Οι δηλώσεις του κ. Μπουτάρη έφεραν ξανά στη δημόσια συζήτηση ένα θέμα-ταμπού: την παιδοθεσία από Lgbtiq ζευγάρια. Σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, όπου το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης είναι ατελές ακόμη και για ετερό ζευγάρια, οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου δεν αναγνωρίζονται και το νομοθετικό πλαίσιο για θέματα παιδοθεσίας κρίνεται το λιγότερο ως τριτοκοσμικό, το θέμα της παιδοθεσίας από Lgbtiq ζευγάρια αντιμετωπίζεται σαν επιστημονική φαντασία. Ωστόσο τα λεσβιακά ζευγάρια ζητούν να μπορούν όχι μόνο να νυμφεύονται, αλλά και να παιδοθετούν.
Μια οικογένεια με δύο μαμάδες
Η Κατερίνα και η Ειρήνη συζούν εδώ και τρία χρόνια και μεγαλώνουν τα παιδιά της Ειρήνης, δύο αγόρια ηλικίας 9 και 5 ετών, που είχε αποκτήσει με εξωσωματική γονιμοποίηση προτού γνωριστούν. «Δεν βρίσκω καμία διαφορά ανάμεσα στα Lgbtiq και στα ετερό ζευγάρια όσον αφορά την παιδοθεσία» λέει η Ειρήνη. «Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά έχει να κάνει με την αγάπη και την τρυφερότητα και όχι με το φύλο. Αρκεί βέβαια το περιβάλλον ενός λεσβιακού ζευγαριού, οικογενειακό και φιλικό, να μπορεί να στηρίξει το ζευγάρι».
Η Κατερίνα λέει ότι πολλά λεσβιακά ζευγάρια θα ήθελαν να παιδοθετήσουν και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να καταφεύγουν στις λεγόμενες ιδιωτικές παιδοθεσίες, εκτός των κρατικών ιδρυμάτων οι οποίες παρουσιάζουν τεράστια προβλήματα.
«Αλλά και πάλι αυτά τα ζευγάρια δεν είναι κατοχυρωμένα» σημειώνει.
Πώς όμως είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά δύο γυναίκες; «Δεν τους έχω αποκρύψει ποτέ τη σχέση μου με την Κατερίνα ή με συντρόφισες που είχα παλαιότερα» λέει η Ειρήνη. «Δεν κρυβόμαστε, αλλά δεν προκαλούμε κιόλας. Τους μιλάμε για τις διαφορετικές οικογένειες και τις διαφορετικές σχέσεις των ανθρώπων. Τους λέμε ότι υπάρχουν και οικογένειες με δύο μαμάδες ή με δύο μπαμπάδες ή με έναν μπαμπά ή με μία μαμά».
Η Ειρήνη εξηγεί ότι για ψυχολογικούς λόγους, και επειδή τα παιδιά είναι ακόμη μικρά και δεν είναι σε θέση να εκλογικεύσουν τις συνθήκες της ζωής τους, τους έχει πει ότι έχουν πατέρα ο οποίος έχει αποβιώσει. «Το αποφάσισα έπειτα από συζητήσεις με ψυχολόγους, προτού ακόμη προσανατολιστώ στην εξωσωματική. Πρότειναν τα παιδιά να γνωρίζουν ότι είναι προϊόντα αγάπης και έρωτα και όχι απλώς μιας επιστημονικής διαδικασίας» αναφέρει.
«Θα τα πω όλα όταν μεγαλώσουν»
Τονίζει ωστόσο ότι, όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν, θα τους αποκαλύψει όλες τις λεπτομέρειες. «Για εμένα αυτό που ζω είναι απολύτως φυσιολογικό και στο μέλλον θα τους εξηγήσω τα πάντα. Θα δώσουμε όνομα σε αυτό που ζουν. Την Κατερίνα και την αγκαλιάζω και της μιλάω τρυφερά μπροστά τους. Βλέπουν ότι κοιμόμαστε μαζί. Η ζωή μας είναι τέτοια που τα παιδιά θεωρούν όλα αυτά τα πράγματα απολύτως φυσιολογικά» σημειώνει.
Η Κατερίνα λέει ότι μια βόλτα στα ιδρύματα όπου μεγαλώνουν ορφανά παιδιά είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε για ποιους λόγους θα πρέπει να επιτραπεί η παιδοθεσία για τα λεσβιακά ζευγάρια, αλλά και να απλοποιηθούν οι μηχανισμοί της και για τα ετερό ζευγάρια. «Δεν είναι δυνατόν να περιμένει ένα ζευγάρι 20 χρόνια για να μπορέσει να παιδοθετήσει» τονίζει.
«Πιστεύω ότι τα παιδιά μου είναι προνομιούχα γιατί αργότερα, ως ενήλικοι, θα είναι απαλλαγμένα από τις προκαταλήψεις και τα κόμπλεξ που έχουν άλλες» λέει η Ειρήνη και συμπληρώνει ότι τα μόνα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πρακτικής φύσης. «Ενα πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι το γεγονός ότι,αν αρρωστήσω, για παράδειγμα, δεν μπορεί η Κατερίνα να πάει να πάρει τα παιδιά από το σχολείο».
Οι Lgbtiq εκφράζουν επιφυλάξεις
Δεν έχουν όλα τα Lgbtiq ζευγάρια τις ίδιες απόψεις. Οπως εξηγεί ο κ. Γ. Τσιμενίδης, ο οποίος συζεί με τον σύντροφό του επί οκτώ χρόνια, «θεωρητικά πιστεύω ότι θα πρέπει και τα Lgbtiq ζευγάρια να μπορούν να παιδοθετούν. Δεν σας κρύβω όμως ότι με τον σύντροφό μου έχουμε κάποιες επιφυλάξεις. Πιστεύουμε δηλαδή ότι ένα παιδί πρέπει να μεγαλώνει με μία μητέρα και έναν πατέρα. Ισως να είμαστε συντηρητικοί. Βέβαια, είναι σαφώς προτιμότερο να μεγαλώνει ένα παιδί με δύο μαμάδες ή δύο μπαμπάδες, παρά να μεγαλώνει χωρίς οικογένεια μέσα σε ένα ίδρυμα».
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Γ. Τσιτιρίδης, υπεύθυνος περιοδικού, που πήρε τη συνέντευξη από τον κ. Μπουτάρη, τονίζει: «Δεν είναι η καθεμία-ας από εμάς ικανή να γίνει γονέας, αλλά αυτή-ος που το θέλει πραγματικά και αισθάνεται τη βιολογική ανάγκη θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αποκτήσει ένα παιδί. Πιστεύω ότι ένα ζευγάρι γυναικών ή ανδρών θα ήταν πολύ καλές γονείς γιατί θα κατέληγαν στο παιδί έπειτα από ώριμη σκέψη, θα ήταν επιλογή τις και όχι κάτι που η κοινωνία τίς επιβάλλει ή απλώς προέκυψε στη σχέση».
Την είδηση την βρήκαμε στις 20.2.11 από την εφημερίδα το Βήμα γραμμένη από τον Δ. Γαλάνη στην http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=1&artId=328360&dt=20/02/2011
Δεν είναι βιολογική ανάγκη η επιθυμία για παιδιά. Η μητρότητα δεν είναι ένστικτο. Η οπτική της βιολογίας είναι μια πολιτική κατασκευή για την δημιουργία παιδιών που την μεταφέρει στην κοινωνία ώστε να μπορεί να αναπαραχθεί.
Αν το να ζούμε όπως όλες οι άλλες είναι πρόκληση τότε βρισκόμαστε ακόμη στο στάδιο της απενεχοποίησης (Εσωτερικευμένης λεσβοφοβίας) όσων ακόμη μιλούν για αυτήν. Η ανωνυμία των συνεντευξιαζομένων το επιβεβαιώνει μαζί με την μη επιστημονική τεκμηρίωση των απόψεων που αναφέρονται.
