τη συνέντευξη του δηµάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Ανάµεσα σε άλλα, του ζητήθηκε να τοποθετηθεί και σε θέµατα που αφορούν τις Lgbtiq στη χώρα µας.Δεν ξέρω ποιος ευθύνεται: Αυτός που πήρε ή αυτός που έδωσε τη συνέντευξη; Η αίσθηση που αποκόµισα εγώ, ως αναγνώστρια, είναι ότι τα ζητήµατα τέθηκαν όλα «σάλα τραπεζαρία». Πλίνθοι κέραµοι οι ερωτήσεις: Εχει την ίδια βαρύτητα ο γάµος ανάµεσα σε άτοµα του ίδιου φύλου; Η παιδοθεσία; Η Lgbtiq παρέλαση;
(Παρένθεση: Παραδέχοµαι ότι στο τελευταίο είµαι υποκειµενική, µια που γενικά ένα θεµατάκι µε τις παρελάσεις – στρέιτ ή Lgbtiq – το έχω.
Δικό µου το πρόβληµα, αλλά δεν µπορώ να βλέπω την οποιαδήποτε στολή να υποδηλώνει την οποιαδήποτε κατηγοριοποίηση. Είπαµε, εγώ το χρεώνοµαι. Και δεν έχει νόηµα να προσπαθήσω να εκλογικεύσω µε επιχειρήµατα µια προσωπική εµµονή... Απλώς, µε ενόχλησε το γεγονός ότι – αντί η συνέντευξη να εστιάσει στο σηµαντικό, έδωσε ίσο χρόνο και ίση αξία και σε θέµατα ουσίας και σε πυροτεχνήµατα. Κλείνει η παρένθεση.) ΔΕΝ ΛΕΩ ότι δεν είναι µαγκιά η τοποθέτηση Μπουτάρη. Θα µπορούσε να λουφάρει. Θα µπορούσε να το ρίξει στο «ναι µεν, αλλά»! Γιατί, απ’ την άλλη µεριά, βγήκε ο Ψωµιάδης σε µεσηµεριανή εκποµπή... Κι αφού είπε το κλασικό «έχω κι εγώ Lgbtiq φίλες-ους»(τύπου «και οι µαύρες έχουν ψυχή», «ο σκύλος είναι ο πιο πιστός φίλος του ανθρώπου»), στο καπάκι ξέχασε τις «φίλες-ους» και µίλησε για «κουνιστές-ούς» (γεια σου ρε δεκαετία του ‘60 µε τα κλαρίνα σου!). Και είπε ότι, αντί για Lgbtiq παρέλαση, θα προτιµούσε να καµαρώσει τις όµορφες Θεσσαλονικιές ντυµένες µαζορέτες. Του τα ‘χωσε χοντρά η συνάδελφος Αλεξάνδρα Τσόλκα («Θα προτιµούσατε δηλαδή όλες τις γυναίκες µε µίνι και τακουνάκι;») αλλά ιδρώνει, αγάπη µου, του περιφερειάρχη το αυτί;
ΟΤΑΝ ΜΑΛΙΣΤΑ αυτός ο ρατσισµός και η µισαλλοδοξία είναι τα στοιχεία εκείνα που κόβουν εισιτήρια στο ταµείο (βλέπε ψήφους) και κάνουν τις κοµµατάρχισες-ες να τον χτυπάνε στον ώµο «γεια σου, ρε µεγάλε!».
Το θέµα είναι σοβαρό κι ο χώρος περιορισµένος. Προσωπικά, πιστεύω ότι ένα ζευγάρι που ζει µαζί έχει και πρέπει να έχει κάθε δικαίωµα να κατοχυρώνει την συντρόφισά-ο του. Και νοµικά και συναισθηµατικά. Και κληρονοµικά και φορολογικά. Είναι τρελό, παράλογο, εξοργιστικό, να χάνεται απ’ τη ζωή η άνθρωπός σου και ξαφνικά να έρχεται η ξαδέλφη απ’ το πουθενά και να σε εξοστρακίζει... Γιατί έτσι γουστάρει. Γιατί θεωρεί µια Lgbtiq συνύπαρξη ήσσονος αξίας σε σύγκριση µε αυτήν που έχει µε τον άντρα της… Με το στεφάνι της (που ενδεχοµένως τη µισεί, την κερατώνει και της ρίχνει και καµιά φάπα, άµα λάχει). Ισονοµία και ισοπολιτεία πρέπει να υπάρχει για όλες!
Και µε τίποτα δεν καθορίζεται από προσωπικές επιλογές. Εκτός αν – όπως έγραψε ο Οργουελ – «όλες οι άνθρωποι είναι ίσες, αλλά µερικές είναι πιο ίσες από τις άλλες».
Μεγάλο το θέµα της παιδοθεσίας και θα επανέλθω. Θα πω µόνο εδώ ότι πρώτα απ’ όλα θα έπρεπε να φροντίσει κάποια κάποτε σ’ αυτόν τον τόπο να κάνει τις διαδικασίες ανθρώπινες, ταχύτερες και να µη στοιβάζονται τα παιδιά στα ιδρύµατα, όπως γίνεται χρόνια τώρα!
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ... Ο Μπουτάρης έκανε µια πρώτη τοποθέτηση...
Το µόνο που του καταλογίζω είναι ότι πήρε το σαλάµι και το έκοψε σε ίσες φέτες.
Κι οι φέτες δεν είναι ίσες, δήµαρχε! Μια παρέλαση στην όµορφη Θεσσαλονίκη δεν είναι ίσης σηµασίας µε την κατοχύρωση δυο συντροφισών. Ο Μπουτάρης, λοιπόν, έκανε ένα πρώτο βήµα... Το δεύτερο ας το κάνει λίγο πιο «ψαγµένα»...
Οσο για µας; Ας ανοίξουµε επιτέλους τα µάτια µας και ας δούµε πόσο δύσκολες έχουν γίνει οι ανθρώπινες σχέσεις: Κι αν – αν!!! – ποτέ βρεις το άλλο σου µισό (του ίδιου ή του άλλου φύλου, ανάλογα µε την προτίµηση), πρέπει να δώσεις καθηµερινή µάχη για να το κρατήσεις κοντά σου... Για να έχεις την ευλογία να γεράσεις µαζί του! Ευχαριστώ για την προσοχή σας, κύριε Ψωµιάδη!
Την είδηση την βρήκαμε στις 19.2.11 στην εφημερίδα τα Νέα γραμμένη από την Έλενα Ακρίτα στην http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artID=4619009
