Πέφανθι λάβοϊσά μα
Γλακτίν αν σε δηύτε πόθος
αμφιπόταταϊ.
ταν καλάν α γαρ κατάγωγις αυτά
απτόαισ' ιδοϊσαν, εγώ δε χαίρω,
και γαρ αύτα δη τόδε μέμφεταί σοι
Κυπρογένηα.*
Να πω την αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα ακριβώς την ζέση ορισμένων Queer συμπολιτισών-ων μας να κάνουν θρησκευτικό γάμο, τουλάχιστον στο πλαίσιο της χριστιανικής θρησκείας με οποιαδήποτε έκφραση-αίρεση-σχολή-παρακλάδι, πέστε το όπως θέλετε.
Είτε καθολική είτε ορθόδοξη είτε οτιδήποτε, ο Χριστιανισμός όπως και το Ισλάμ θεωρεί τις Queer ανθρώπους άρρωστες, ανώμαλες, μιασματικές και άξιες-ους για κάθε είδους τιμωρία.
Αλλά, σε κάθε περίπτωση, δικαίωμα αναφαίρετο είναι κάθε ανθρώπου, μαζί με τις ερωτικές της-του επιλογές να βρίσκει και τρόπους να τις εναρμονίζει με τη μία ή την άλλη θρησκευτική πεποίθηση.
Όμως, την άρνηση του Πολιτικού Γάμου στην οποιονδήποτε άνθρωπο οποιασδήποτε ερωτικής επιλογής εφ όσον τα δύο μέρη , το ζευγάρι δηλαδή, είναι άνθρωποι ενήλικες, όχι απλά την βρίσκω εξωφρενική αλλά πιστεύω πως παραβιάζει βάναυσα κάθε έννοια δικαίου.
Σε άρθρο του ο Patrick Dewhurst της Cyprus Mail, επισημαίνει πως αν επιτραπεί στην Κύπρο ο γάμος μεταξύ των Queer πολιτισών-ων, τότε θα υπάρξει και ένα μεγάλο οικονομικό όφελος για τον τουρισμό της.
Σίγουρα, δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητος ο αριθμός των ανθρώπων που θα έρθουν στο νησί για να νυμφευθούν-παντρευτούν, να περάσουν λίγες ξένοιαστες μέρες στη θάλασσα άρα και να ξοδέψουν χρήματα.
Σε αυτά, προσθέστε και τις καλεσμένες-ους τους.
Συμφωνώ απόλυτα. Είναι και αυτό κάτι, που η Πολιτεία πρέπει να λάβει υπόψη της.
Υπάρχει όμως κάτι απείρως πιο ουσιαστικό από τα οικονομικά οφέλη.
Είναι, το ίδιο το δικαίωμα όλων των ανθρώπων να αγαπηθούν και μοιραστούν τη ζωή τους, να τη σφραγίσουν εφ όσον το επιθυμούν με την Πολιτειακή βούλα και να έχουν τον απόλυτο έλεγχο της κοινής τους ζωής.
Πράγμα που απλά εξασφαλίζει πως αν σε ένα ζευγάρι η μία -ο ένας πεθάνει, τότε εκείνη ή εκείνος που μένει πίσω δεν θα προσθέσει στην άβυσσο της απώλειας την πιθανότατη φρίκη ενός συγγενικού περίγυρου που σαν το όρνιο θα παρέμβει για να διεκδικήσει αρπακτικά και λυσσαλέα όσα κάποιες-οι απέκτησαν μαζί σε μια διαδρομή συντροφική.
Είναι γνωστή πια στην Κύπρο η πρόσφατη υπόθεση Κύπριου, που επιθυμεί να παντρευτεί με πολιτικό γάμο τον σύντροφό του και, εύλογα θέλει αυτό να γίνει στην πατρίδα του.
Τον πρώτο λόγο έχει η Επίτροπος Διοικήσεως, κα Ηλιάνα Νικολάου αλλά καλά θα κάνουν οι κρατούσες-ντες να λάβουν σοβαρά υπόψην τους πως το θέμα ήδη εξετάζει και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Και εδώ θα πρέπει να υπογραμμίσουμε πως σε όλη την Ευρώπη σχεδόν, είτε με τη μορφή συμφώνου συμβίωσης είτε με τη μορφή πολιτικού γάμου, τα Queer ζευγάρια είναι πλήρως αναγνωρισμένα νομικά.
Προσωπικά, με ενοχλεί ιδιαίτερα η περί των Queer συζήτηση.
Γιατί;
Γιατί απλά, κατά τη γνώμη μου, με το που γίνεται μια τέτοια συζήτηση, ουσιαστικά την ίδια στιγμή σχεδόν νομιμοποιούμε τη διάκριση.
Συζητάμε δηλαδή, για κάποιες-ους συνανθρώπους μας, λες και είναι εγκληματίες ή ανήκουν σε άλλο είδος από το ανθρώπινο. Και με τι κριτήριο; Με το κριτήριο της προσωπικής ΤΟΥΣ ζωής…
Κάνουμε «θέμα» κάτι που θα έπρεπε να ήταν απολύτως αυτονόητο.
Δεν είναι το μόνο θα μου πείτε, και έχετε δίκιο.
Βέβαια, τελικά είναι αδύνατο να αποφύγει καμιά-νεις τη συζήτηση εφ όσον ζούμε με τόσο παράλογους δημόσιους κανόνες που θέλουν να ελέγχουν την ίδια την προσωπικότητα της Άλλης-ου-όποια και αν είναι αυτή η Άλλη-ος.
Πράγματι, είναι αδύνατο να αποφύγει καμιά-νεις τη συζήτηση, όταν νιώθει την αγωνία και την ένταση μιας συμπολίτισας-η που δεν ζητάει τίποτα παραπάνω από το δικαίωμα, το αυτονόητο δικαίωμα, να σφραγίσει και νομικά τη σχέση της.
Βρισκόμαστε στο 2010.
Ήταν 1979 όταν στην Ολλανδία άρχισαν να δίδονται το ένα μετά το άλλο σταδιακά, όλο και περισσότερα δικαιώματα στα ζευγάρια του ίδιου φύλου που συγκατοικούν.
Τομείς όπως η νομοθεσία σχετικά με ενοικίαση κατοικίας, η κοινωνική ασφάλιση, η φορολογία εισοδήματος, οι κανόνες μετανάστευσης, οι κρατικές συντάξεις , δικαιώματα κληρονομιάς σε περίπτωση θανάτου, της σύνταξης σε περίπτωση ανικανότητας εργασίας ενός εκ των δύο, τακτοποιήθηκαν όλα το ένα μετά το άλλο με γοργό ρυθμό.
Ακόμα και στην Καθολική Ιταλία, εκεί που κατοικοεδρεύει ο κος Αλάθητος και απαγορεύει τα προφυλακτικά στις χώρες του Τρίτου κόσμου, η σχετική νομοπαρασκευαστική επιτροπή ήδη προετοιμάζει νομοσχέδιο για αστικό σύμφωνο συμβίωσης, που θα είναι περίπου σαν αυτό της Βρετανίας θα καλύπτει δηλαδή όλα τα ζευγάρια που μπορούν να αποδείξουν πως ήδη συμβιώνουν για κάποιο διάστημα.
Είμαι βέβαιος πως δεν χρειάζεται να αναπτύξω εδώ το νομικό οπλοστάσιο που ισχύει σε όλη την Ευρώπη. Οι αρμόδιες-οι σίγουρα το γνωρίζουν καλύτερα από μένα.
Η μόνη χώρα πια που ακόμα δεν καλύπτει την συγκεκριμένη ομάδα συμπολιτισών-ων-πλην της Κύπρου- είναι η Ελλάδα, αλλά γνωρίζουμε πως είναι άμεση πρόθεση της Κυβέρνησης των Αθηνών να δώσει τέλος σε αυτή την εκκρεμότητα το συντομότερο.
Θέλω να πιστεύω πως οι αρμόδιες-οι λοιπόν θα πράξουν τα δέοντα τάχιστα ώστε να πάψουν να νιώθουν πολίτισες δεύτερης κατηγορίες πολλές, πάρα πολλές-οι συνάνθρωποί μας, οι οποίες-οι εργάζονται δίπλα μας, καταβάλλουν τους φόρους τους, και είναι εντάξει προς όλες τις υποχρεώσεις τες.
Αλήθεια…Να παραθέσω έναν κατάλογο επιφανέστατων ανθρώπων που υπήρξαν Queer και άφησαν πίσω τες-τους τεράστιο έργο επιστημονικό, καλλιτεχνικό, ή ακαδημαϊκό; Θα χρειαστώ μερικές σελίδες. Αλλά δεν θα το πράξω και για άλλον ένα λόγο, για αυτόν που σημείωσα πιο πάνω. Συνιστά καθεστώς Κοινωνικών Διακρίσεων το να ξεχωρίζεις ανθρώπους λόγω των ερωτικών τους προτιμήσεων.
Είναι δυστυχώς αλήθεια, πως αιώνες τώρα, η διαπαιδαγώγηση μας στηρίζεται στο τσάκισμα του Διαφορετικού, γιατί τάχα αυτό το Διαφορετικό απειλεί την «κανονικότητα» μας.
Όπως είναι αλήθεια, πως αδυνατούμε ή δυσκολευόμαστε να δούμε την ομορφιά αν αυτή, δεν αντανακλά το δικό μας ιδεατό είδωλο.
Είναι αλήθεια επίσης, διαπιστωμένη επιστημονικά, πως οι πλέον φανατικές-οι εχθροί των ΛεΠΑΤQ είναι ΛεΠΑΤQ που ποτέ δεν απελευθέρωσαν από μέσα τες την ορμή που τις χάρισε η Φύση και κατάντησαν θλιβερές-οι και κομπλεξικές μισάνθρωποι.
Καλώ την κυρία Επίτροπο να κάνει το βήμα.
* Ο στίχος της αρχής του άρθρου, είναι στα αρχαία Ελληνικά. Είναι το «Κέλομαί σε Γογγύλα» της Σαπφούς, γνωστό από και από την ανεπανάληπτη μελοποίηση του Μάνου Χατζιδάκι στον Κύκλο Τραγουδιών «Μεγάλος Ερωτικός».
Η μετάφραση:
Σε φωνάζω Γογγύλα Φανερώσου πάλι κοντά μου. Το χιτώνα τον άσπρο σαν το γάλα όταν φοράς, νά 'ξερες τους πόθους που σε τριγυρίζουν ! όμορφη, και πώς χαίρομαι που δεν είμαι εγώ, μα η ίδια η Κυπρογένητη (Αφροδίτη) που σε μαλώνει.
Το άρθρο το βρήκαμε στις 13.3.10 γραμμένο από τον Γιώργο Πήττα, στην http://tvxs.gr/news/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82/%CE%BA%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CE%BC%CE%B1%CE%AF-%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%BF%CE%B3%CE%B3%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AE%CF%84%CF%84%CE%B1.
Η φωτογραφία είναι πίνακας με τον τίτλο : " Salon in the Rue de Moulins" του Toulouse-Lautrec
