Ομιλία της βουλευτίνας του Σοσιαλιστικού κόμματος Carmen Montón στο ισπανικό Κοινοβούλιο.
Λόγω του μεγέθους της η ομιλία χωρίστηκε σε δύο μέρη. Βρίσκεστε στο πρώτο μέρος για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ.
Κύριε Πρόεδρε, αξιότιμες-οι βουλευτές, η ιστορία γράφεται από τις νικήτριες-ες. Αυτές-οι αποφασίζουν τι θα θυμόμαστε και τι θα μας αποκρυφτεί. Έτσι συνέβη και με τις ΛεΠΑΤQ. Διαβάζοντας ένα οποιοδήποτε βιβλίο Ιστορίας θα μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι καμία κοινωνία δεν έχει δοξάσει τον έρωτα μεταξύ γυναικών ή ανδρών και ότι ποτέ μία-ένας ζωγράφος, ποιήτρια-ης ή πολιτικός δεν έχει βάλει στο κρεβάτι ή την καρδιά της άλλη γυναίκα ή άνδρα. Οι αποδείξεις για ΛεΠΑΤQ έρωτες υπέστησαν μια διακριτική καταστολή, όπως έγινε με τις αρχαίες-ους Ελληνίδες-ες ή Ρωμαίες-ους. Αδέσμευτες-οι από λογοκρισία, ιστορικοί του παρελθόντος αποκαλύπτουν ότι η πραγματικότητα είναι ακριβώς η αντίθετη: ο έρωτας μεταξύ γυναικών ή ανδρών είναι μια οικουμενική σταθερά. Το μόνο που παραλλάσσει είναι η στάση της κοινωνίας. Όλοι οι πολιτισμοί ρύθμισαν κανονιστικά τον έρωτα μεταξύ γυναικών ή ανδρών, εξυφαίνοντας διάφορες τυπικές διαδικασίες, περισσότερο ή λιγότερο πολύπλοκες, και κάποιοι εξ’αυτών προσπάθησαν ανεπιτυχώς να τον εξαφανίσουν.
Αξιότιμες-οι συνάδελφοι, σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον μιας ιστορικής στιγμής. Οι βουλευτίνες-ες του παρόντος νομοθετικού σώματος έχουμε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουμε δια της ψήφου μας την ισότητα. Σήμερα βρισκόμαστε εδώ για να άρουμε το βέτο της Γερουσίας στο νόμο αυτόν που μιλάει για ισότητα, ελευθερία, δικαιοσύνη, αξιοπρέπεια, πλουραλισμό, ανοχή, αλληλεγγύη: μιλάει, δηλαδή, για την πληρότητα της ιδιότητας της πολίτισας-η. Εμείς, οι σοσιαλίστριες-ες, θα υπερψηφίσουμε αυτόν το νόμο γιατί τον υποστηρίζουμε και τον υπερασπίζουμε με ίση ή μεγαλύτερη κιόλας πεποίθηση, αποφασιστικότητα, αισιοδοξία και πάθος σε σχέση με την αρχική του ψήφιση.
Αξιότιμες-οι συνάδελφοι, ο γάμος είναι ανθρώπινος θεσμός, ο γάμος είναι πολιτισμικός θεσμός, δεν ανήκει στο δόγμα κανενός φυσικού νόμου, πόσο μάλλον θεϊκού. Επομένως, είναι αυτό που η εκάστοτε κοινωνία, βάσει της πραγματικότητας και των δημοκρατικών αναγκών της, αποφασίζει ως νόμιμο. Αυτό το σώμα και η κυβέρνηση όχι μόνο μπορούν, αλλά, οφείλουν να ρυθμίσουν νομικά με τη μορφή γάμου τους διάφορους τύπους συν-αισθηματικής ένωσης που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Διότι αυτός ο νόμος δε βάλλει κατά του θεσμού του γάμου, ούτε τον εκφυλίζει, αλλά, τον υπερασπίζεται, τον διευρύνει, τον εμπλουτίζει και τον θωρακίζει. Δεν αντιτίθεται στο θρησκευτικό γάμο, καθώς δεν είναι αυτό που ρυθμίζει αυτός ο νόμος, ούτε αντιτίθεται στο γάμο μεταξύ ετερόφυλων. Στη Γερουσία υποβλήθηκαν δυο βέτο από την Ένωση και το Λαϊκό Κόμμα. Καθένα από τα κόμματα προβάλλει αυτήν ή την άλλη δικαιολογία, επιχειρηματολογεί έτσι ή αλλιώς, τελικά, όμως, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: θέλει να θέσει βέτο στα δικαιώματα των λεσβιών και γκέι γι’αυτό που τολμούν να κάνουν.
Αξιότιμες-οι συνάδελφοι της Ένωσης, λέτε, αναφορικά με αυτό το σχέδιο νόμου, ότι προέρχεται από μια μεγάλη σύγχυση: επιβεβαιώνετε, αναφέρω αυτολεξεί, ότι δεν υπάρχει διάκριση ως προς τους θεσμούς του γάμου και της παιδοθεσίας για τις ΛεΠΑΤQ. Επιτρέψτε μου να σας πω ότι είστε εσείς που προέρχεστε από μια μεγάλη σύγχυση με το να μη θέλετε να δείτε και να αναγνωρίσετε το προφανές, καθώς στη χώρα μας, δυστυχώς, μέχρι σήμερα οι ΛεΠΑΤQ είναι πρόσωπα που δεν απολαύουν της εκτίμησης και της πλήρους αναγνώρισης της ένωσής τες-τους, ούτε της δυνατότητας ρύθμισης της νομικής κατάστασης των παιδιών τες-τους ή της παιδοθεσίας ως ζευγάρια. Κατανοείστε ότι το δικαίωμα στο γάμο και στην επίκληση της λέξης γάμος είναι δικαίωμα όλων, χωρίς διακρίσεις: στη δημοκρατία δεν μπορούν να υπάρχουν προνόμια για μερικές και αποκλεισμός για άλλες-ους. Για τις αμφιβολίες σας περί της παιδοοθεσίας, το συγκριτικό δίκαιο και τη μη κοινωνική αποδοχή θα εξηγήσω αργότερα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι θέλω να σταθώ σε όσα είπε ο κ. Ιγκνάθιο Λάτα την 21η Απριλίου ως δήμαρχος: θα τελέσει γάμους ανάμεσα σε ΛεΠΑΤQ, πράγμα που θα υλοποιήσει σε απόλυτη συμφωνία με το νόμο αυτό που, προφανώς, θα υπερψηφιστεί.
Από την άλλη, υπάρχει το βέτο του Λαϊκού Κόμματος. Αυτές-οι λένε ότι ο γάμος μεταξύ ΛεΠΑΤQ δεν είναι εφικτός και χρηστός. Ε, λοιπόν, είναι χρηστός και, μετά τη σημερινή ψήφιση, θα είναι και εφικτός. Δεν έχετε επιχειρήματα, περιορίζεστε στο να λέτε τα ίδια με αβάσιμες δικαιολογίες. Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: ας πούμε το καθετί με το όνομά του, χωρίς ευφημισμούς. Το να θέλεις να διατηρήσεις τις διακρίσεις με βάση το σεξουαλικό προσανατολισμό λέγεται ΛεΠΑΤQφοβία. Το να θέλεις να δώσεις ένα στοιχείο κατωτερότητας σε πρόσωπα ή συλλογικότητες λέγεται διάκριση. Το να θέλεις μερικές-οι μόνο και όχι όλες οι πολίτισες-ες να έχουν πλεονεκτήματα και να τα απολαμβάνουν ειδικά και αποκλειστικά, όπως το δικαίωμα στο γάμο, αυτό παύει να είναι δικαίωμα και λέγεται προνόμιο. Το να προσποιείσαι ή να παριστάνεις κάτι που δεν υπάρχει, λέγοντας τη μια δικαιολογία μετά από την άλλη, λέγεται υποκρισία.
Αξιότιμες-οι συνάδελφοι, τα τελευταία χρόνια το Λαϊκό Κόμμα έχει εμπεδώσει την άποψή του συσσωρεύοντας θέσεις ενάντια στις ΛεΠΑΤQ και εξακολουθεί να το κάνει. Δε χρειάζεται να θυμηθούμε ότι στα οκτώ χρόνια διακυβέρνησης έχουν γίνει περισσότερες από τριάντα προτάσεις με αυτό το περιεχόμενο, αλλά, αυτές οι προτάσεις δεν είχαν το ίδιο όνομα με τώρα.
Επομένως, το θέμα του ονόματος είναι δικαιολογία. Στην ψήφιση αυτού του νόμου είστε ενάντια στις ΛεΠΑΤQ και εξακολουθείτε να το κάνετε και ως Αντιπολίτευση. Ουδέποτε επιτρέψατε καμία νομοθεσία για τα ζευγάρια αυτού του είδους, ενώ τώρα θέλετε να φανεί ότι είναι ένα ζήτημα που σας απασχολεί, μοχθώντας να νομοθετήσετε επί αυτής της διάκρισης με ένα σχέδιο νόμου για το οποίο επινοήσατε το όνομα «Σύμφωνο Συμβίωσης» παρόλο που γνωρίζετε τη βραδύτητα και την αναξιοπιστία σας. Επιπλέον, σας θυμίζω ότι η Ισπανία ήταν η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που αντιτάχθηκε στο να ψηφίζουν οι ΛεΠΑΤQ στον Ο.Η.Ε., συμμαχώντας με χώρες που εφαρμόζουν τη θανατική ποινή για τις ΛεΠΑΤQ. Επίσης, τα πρακτικά του Κοινοβουλίου είναι γεμάτα με δηλώσεις των υψηλά ισταμένων σας κατά των ΛεΠΑΤQ. Θαπλάνα, Μάτο, Μοντόρο, Φράγκα, Κόντε, Μποτέγια και θα μπορούσα να πω κι άλλους. Σε όλα αυτά μπορεί να προστεθεί η διαδήλωση της 18ης του προηγούμενου Ιούνη. Δε θα είμαι τόσο σκληρή όσο ο συνάδελφός σας, δήμαρχος της Βικτόρια, που τη χαρακτήρισε «θλιβερή», θα σας πω, όμως, ότι όταν η αριστερά βγαίνει στους δρόμους το κάνει για να διεκδικήσει δικαιώματα, να διευρύνει δικαιώματα, ενώ η δεξιά, δηλαδή εσείς, το κάνετε για να τα καταργήσετε, να τα μειώσετε. Θελήσατε να διχάσετε την κοινωνία και το μόνο που καταφέρατε ήταν να διχάσετε την εκκλησιαστική ιεραρχία και το κόμμα της.
Την ομιλία την βρήκαμε από τους υπότιτλους στα Ιταλικά στην ιστοσελίδα: www.buzzintercultura.blogspot.com.
Ευχαριστούμε τους Δημήτρη Βασιλειάδη και Μενέλα Σιαφάκα για την μετάφραση από τα Ιταλικά.
