Πορνεία, βία κατά των γυναικών και ποινικοποίηση του πελάτη
Η δημοσιοποίηση στοιχείων και η πρόσφατη σύλληψη της αλλοδαπής γυναίκας, καθώς και η δημοσιοποίηση στοιχείων άλλων 11 γυναικών που ανήκουν σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες με την κατηγορία της απειλής της δημόσιας υγείας, φέρνουν στο προσκήνιο τρία ζητήματα, τα οποία βρίσκονται στην καρδιά των πολιτικών πρόληψης και καταπολέμησης της βίας κατά των γυναικών και έχουν απασχολήσει την Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων επισταμένως την τελευταία διετία.
Το πρώτο θέμα που αναδεικνύει η επικαιρότητα αφορά στο ζήτημα της δημοσιοποίησης των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων οροθετικών γυναικών θυμάτων βίας, στιγματίζοντας έτσι και θυματοποιώντας εκ νέου τις γυναίκες αυτές. Τα ερωτηματικά που τίθενται βάσει της οπτικής του φύλου είναι τα εξής:
· Κατά πόσο η δημοσιοποίηση έχει γίνει με δεοντολογική ορθότητα, έτσι ώστε να προστατευθεί η στοιχειώδης αξιοπρέπεια των γυναικών αυτών και ποια είναι η ευθύνη των ΜΜΕ και του ΕΣΡ σε αυτό;
· Aν η δημοσίευση των προσωπικών δεδομένων των εκδιδομένων γυναικών προστατεύει τη δημόσια υγεία, τότε γιατί δεν την προστατεύουν ή δεν θα την προστάτευαν ακόμα περισσότερο, η δημοσιοποίηση των ονομάτων των «πελατών»; Με το σκεπτικό αυτό, δεν αποτελούν και οι πελάτες οι οποίοι με επιλογή τους έκαναν χρήση των «υπηρεσιών» χωρίς προφύλαξη, κίνδυνο της δημόσιας υγείας, αφού μπορούν να μεταδώσουν την ασθένεια, τόσο στις συντρόφισες, συζύγους όσο και σε άλλες ανυποψίαστες γυναίκες με τις οποίες πιθανόν έχουν σεξουαλική επαφή;
Το δεύτερο θέμα σχετίζεται με το ίδιο το φαινόμενο της παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων με σκοπό τη σεξουαλική-οικονομική εκμετάλλευση από παράνομα εγκληματικά κυκλώματα, που απομυζούν τεράστια κέρδη. Αυτή η μορφή βίας, με θύματα κυρίως γυναίκες και παιδιά, τα οποία κακοποιούνται πολλαπλώς, αποτελεί πρωτίστως προσβολή της στοιχειώδους αξιοπρέπειας του ανθρώπου στην οποία οι «πελάτες» της πορνικής αγοράς συνεργούν. Αντί της ανάδειξης της ευθύνης του «πελάτη» απέναντι στον περίγυρό του και, γενικότερα, στο κοινωνικό σύνολο, η ευθύνη αυτή εστιάζεται μόνο στις ίδιες τις γυναίκες που εξαναγκάζονται σε εκπόρνευση, δηλαδή στα ίδια τα θύματα της σωματεμπορίας.
Το τρίτο θέμα που αναδεικνύεται με ένταση είναι η ανάγκη αναθεώρησης του νομικού πλαισίου που διέπει την πορνεία και την εμπορία ανθρώπων με στόχο τη σεξουαλική εκμετάλλευση στη χώρα μας. Μήπως η «αγορά πορνικών και σεξουαλικών υπηρεσιών» θα έπρεπε να στρέφει την προσοχή μας σε αυτόν που τροφοδοτεί τη ζήτηση αυτών των «υπηρεσιών»; Πιστεύουμε ότι είναι καιρός και στην Ελλάδα να τεθεί το θέμα της ποινικοποίησης και των ευθυνών του «πελάτη», όπως έχει γίνει ήδη στην Γαλλία, την Σουηδία και σε άλλες χώρες.
Είναι θετικό ότι παρόμοιες θέσεις και προβληματισμοί άρχισαν να διατυπώνονται και στον δημόσιο πολιτικό λόγο.
--------------- --------------------- -----------------
Αν και διαφωνούμε με την τελευταία παράγραφο, δημοσιεύουμε το κείμενο μιας και είναι από μια επίσημη αρχή που ζητά να σταματήσει όλη αυτή η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των συγκεκριμένων γυναικών.
Οι ευθύνες του πελάτη είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν, γιατί θα πρέπει να πιάσεις τον πελάτη κατά την τέλεση της πράξης, πράγμα ουσιαστικά αδύνατον.
Όπου απαγορεύτηκε η εργασία στο σεξ ή έκλεισαν οι χώροι εργασίας, οι πελάτες οδηγήθηκαν σε άλλες χώρες προς εύρεση σεξουαλικών υπηρεσιών, όπου επιτρέπεται η ύπαρξη των χώρων εργασίας του σεξ. Σε εκείνες που κυνηγούν και τον πελάτη ξεκίνησε ένα κυνήγι μαγισσών.
Η λύση που προτείνουμε είναι η νομιμοποιήση όλων των εργαζομένων του σεξ και η δυνατότητα εργασίας σε νόμιμους χώρους (ο νόμος για τους χώρους εργασίας του σεξ είναι εξαιρετικά περιοριστικός, σε τόσο μεγάλο βαθμό δε, που ουσιαστικά πουθενά μέσα στο αστικό περιβάλλον δεν μπορεί να δωθεί άδεια λειτουργίας ενός τέτοιου χώρου). Όσο κυρύσσεται παράνομη η εργασία στο σεξ και οι χώροι που την παρέχουν τόσο η μαύρη αγορά και άρα η εκμετάλευση μεγαλώνει.
Τέλος για τις Σεξουαλικά Μεταδιδόμενες Νόσους όσο πιο τακτική και σταθερή ενημέρωση υπάρχει σε συνδυασμό με τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία αλλά και τακτικά σεμινάρια στο στρατό και τα σώματα ασφαλέιας μπορούν να τις περιορίσουν.
