"Οι πιο θεαματικές εκδηλώσεις είχαν επισκιαστεί για την καθημερινή πραγματικότητα της λεσβοφοβίας, αλλά μειώθηκε από τα μέσα ενημέρωσης και με την αυξανόμενη αποδοχή της λεσβιακότητας στο δημόσιο διάλογο και σήμερα, συνειδητοποιούμε αυτό προπύργιο της ομοερωτοφοβίας που επιμένει στην κοινωνία”, αναλύει η Elizabeth Ronzier, Προεδρίνα της οργάνωσης SOS ομοερωτοφοβία και συντάκτρια της έκθεσης. Προκειμένου να ληφθεί υπόψη αυτή η έκθεση, η οργάνωση βασίστηκε σε 1566 μαρτυρίες που συγκεντρώθηκαν κατά τη διάρκεια μιας χρονιάς σε όλη τη Γαλλία. Ποτέ δεν έχουν συμμετάσχει τόσες πολλές-οί άνθρωποι σε αυτήν την ετήσια έκθεση: η αύξηση πιθανόν να οφείλεται στη μεγαλύτερη κινητοποίηση της οργάνωσης SOS, αλλά η οποία οφείλεται, επίσης, στην "ελευθερία έκφρασης των θυμάτων", σύμφωνα με την Elisabeth Ronzier.
Παρενόχληση στο χώρο εργασίας
Ο αριθμός των αναφορών που έγιναν το 2011 για πράξεις λεσβοφοβίας στην εργασία έχει απότομη άνοδο από τις προηγούμενες χρονιές (+ 36%). Είναι κυρίως άνθρωποι ηλικίας 35 έως 50 ετών, που ζουν στην επαρχία, και δέχτηκαν προσβολές από την προϊστάμήνη-ο όπως κατέθεσαν. Η ανησυχητική κατάσταση εξηγείται, για την οργάνωση, από την οικονομική κρίση. "Για να διώξουμε τις-τους ανθρώπους χωρίς να τις απολύσουμε, μπορούμε να επιλέξουμε τη λύση της παρενόχλησης", δήλωσε η Elizabeth Ronzier. Τα θύματα συχνά δεν τολμούν να παραπονεθούν και να αφήσουν οι ίδιες την δουλειά τις.
Η ίδια λογική ισχύει και στις σχέσεις καλής γειτονίας. “Υπάρχουν ευκαιρίες για να χρησιμοποιηθεί η πραγματική ή η υποτιθέμενη σεξουαλική ταυτότητα ώστε να κλιμακωθεί μια συνήθης σύγκρουση. Επειδή είναι μέρος της ιδιωτικής σφαίρας, όπου ο θύτης είναι στις περισσότερες περιπτώσεις, ένα πρόσωπο που μπορεί να σε εντοπίσει, πολλά θύματα δεν θέλουν να διαμαρτυρηθούν, ώστε να μην επιδεινώσουν την κατάσταση ή από το φόβο αντιποίνων", ανέφερε η έκθεση.
Οι καταστάσεις αναγκάζουν τα θύματα να διασταυρώνονται με τις θύτριες-ες καθημερινά και αυτό μπορεί να οδηγήσει σε καταστάσεις κινδύνου. Στις 13 Δεκεμβρίου 2011, το Ινστιτούτο Επιτήρησης Υγείας (InVS) προέβη στην απογραφή των αυτοκτονιών στη Γαλλία με θέμα: "Οι σεξουαλικές μειονότητες αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο αυτοκτονίας". Στο κύριο άρθρο του εβδομαδιαίου δελτίου, ο Jean-Louis Terra, καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Claude Bernard της Λυών έγραψε ότι "η λεσβοφοβία, και όχι σεξουαλικός προσανατολισμός από μόνη της είναι ο κύριος παράγοντας που μπορεί να προκαλέσει έναν επιπλέον κίνδυνο κρίσης αυτοκτονίας και απόπειρα αυτοκτονίας". Μια κοινή βάση με την εμπειρία της οργάνωσησ SOS.
Επίθεση στο δρόμο
Ενώ σε μια μελέτη της IFOP τον Ιούνιο 2011, έδειξε πως το 63% των Γαλλίδων-ων τάσσονται υπέρ του Lbtiq γάμου, τα γεγονότα αποκαλύπτουν μια λανθάνουσα λεσβοφοβία που μπορεί να συμβεί οπουδήποτε. Μεταξύ όλων των αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν από την οοργάνωση, το 11% από αυτές αφορά επιθέσεις σε δημόσιους χώρους, ιδίως στους δρόμους ή πάρκα. "Καθώς όλο και περισσότερο η λεσβοφοβία καταστέλλεται, υπάρχει μια ριζοσπαστικοποίηση της ομοερωτοφοβίας", επιμένει η Elisabeth Ronzier.
Για να βρεθείτε στο δεύτερο μέρος πατήστε εδώ
Την είδηση και την φωτογραφία την βρήκαμε στις 16.5.12 και την μεταφράσαμε από την εφημερίδα lemonde.fr στην http://www.lemonde.fr/societe/article/2012/05/16/l-homophobie-une-discrimination-toujours-actuelle_1702102_3224.html
